Door een zee van dwarrelende sneeuwvlokjes struint een donkerblonde jongeman door de straten van Oak's Field. Voet voor voet schuifelt hij door het dunne laagje sneeuw wat het pad verschuilde van zijn ogen. Gisteravond was er nog geen sprake van sneeuw, het was koud en guur, maar een sneeuwbui als deze had Teren niet zien aankomen. Bitter denkt Teren terug aan vanmorgen, toen hij er achter was gekomen dat zijn buiten gehangen gewassen kleren twee ijslolly shirts waren geworden! De jonge blonde man stopt zijn handen, voorzien van handschoenen weliswaar, nog dieper de zakken van zijn jas in, op zoek naar warmte. Het was zaterdag, en zaterdag vond Teren altijd een nutteloze rustdag. Vroeger was hij er immens blij mee geweest, maar nu had hij niet het gevoel dat hij diezelfde rust nodig had. Voor zijn gevoel werkte hij minder hard dan van te voren en waren ál deze rustdagen overbodig. Alleen de zondag zou ook voldoende zijn geweest, bedenkt Teren zich nonchalant. Een glimlach siert zijn lippen zich beseffend dat de enige reden waarom hij dat vind is om dat hij zich verveeld en niet genoeg sociale contacten heeft om iets mee te gaan doen in het weekend.

Teren denkt terug aan het stagiaire-meet evenement dat de stagiaire muziek georganiseerd had en aan hoe hij er uiteindelijk niet al te veel contacten aan had over gehouden. Sure, ze leken hem allemaal aardig en fatsoenlijk maar hij zou ze eerst nog apart moeten spreken voor hij kon besluiten of het echt friend material was. Afgezien van Calli dan, dat was al de tweede keer dat hij haar ontmoet had, en dat was... niet slecht geweest.

Volledig doelloos verlaat hij de winkelstraten van Oak's Field voor het park waar voor de gelegenheid allerlei lichtjes in de bomen waren gehangen. Boven de entree hing en groot verlicht bord: 'Winter wonderland.' Het kind in Teren ontwaakt en als een padvinder met een missie stapt hij de poort door, een speelse blik in zijn ogen. Toen hij bij zijn pleeggezin zat nam zijn pleegvader hem wel vaker mee naar dit soort wintermarkten en winterparadijzen. Meestal stond het er vol met kraampjes waar je warme chocolade melk en andere soorten alcoholische drankjes die je warm van binnen maakten. Bovendien kon je er vaak 'spelletjes' spelen en kleine prijsjes winnen die je dan vol trots kon showen tijdens de rest van je bezoek, en thuis vervolgens nooit meer aankeek. Sure, normaal zijn dit soort dingen leuker met vrienden... en eigenlijk moest hij langzaam terug naar het kasteel maar heel even kíjken kon toch geen kwaad?

Kijken veranderde in Teren's geval al snel naar meedoen en winnen, waardoor hij een kwartier later een grote witte beer aan een van zijn oren meesleurde. Echter, zwak dat hij is, geeft hij hem enkele minuten later af aan een meisje wat haar moeder gek aan het maken was om ook een spel te doen. Hij zou er zo weer een kunnen winnen al hij dat wilde, eendjes vangen was zijn forte tenslotte, en na tien Talons er aan te spenderen had hij er vast weer een bij elkaar. Tien Talons was waarschijnlijk equivalent aan er een kopen in de winkel, maar hem winnen was zoveel beter. Het gaf je dat zekere gevoel van trots, dat je hem 'gratis' gewonnen hebt met je eigen bloed zweet en tranen.

Zodra Teren het centrale plein van het park bereikt heeft beginnen zijn ogen te glanzen. Een kleine doch grote schaatsbaan stond op het midden van het plein, iets waar Teren nog nooit de tijd voor heeft gehad maar altijd al eens had willen proberen; schaatsen. Zonder twijfel, de tijd totaal vergetend, stapt hij richting de jonge man met een donkere olijven huid en vraagt hij om schaatsen te huren. Teren geeft hem een handje vol Talons en schopt zijn sneakers uit, ze verplaatsend voor glanzend witte schaatsen. Meteen wanneer hij overeind wil komen dreigt hij zijn evenwicht te verliezen en steunt hij kort op een vrouw haar schouder om balans te vinden, haar een verontschuldigende blik schenkend. Wanneer Teren eenmaal goed en wel op het ijs staat begint hij, in vreemde bewegingen, zichzelf vooruit te duwen op het ijs. De eerste twee rondjes gaan houterig maar na het derde rondje begint hij echt te glijden op het ijs; snelheid makend in het proces. Zo'n snelheid dat hij zich ineens begint af te vragen hoe hij moet remmen, iets wat hij niet weet. Gelukkig hoeft hij er niet lang over na te denken want een moment later is hij tegen een ander gebotst en liggen ze nu beiden op het ijs; Teren onderop; zijn rug tegen het koude ijs gedrukt. Teren kreunt kort, uit het protest van zijn rug die een flinke smak had gemaakt. Het meisje was grotendeels op hem gevallen, dus hij had gelukkig, grotendeels haar val gebroken."Sorry! Gaat het?" vraagt hij meteen, zijn bovenlichaam iets overeind duwend, het meisje recht in haar ogen aankijkend. Een pluk haar de kleur van herfstbladeren trekt zijn aandacht, voordat hij haar onschuldig aankijkt een speels glimlach op zijn lippen. Ondanks alles, had hij al in geen weken zoveel plezier gehad, en was hij een haar verwijderd van lachen om de situatie. "Misschien moet ik nog even oefenen op het remmen... mompelt Teren grijnzend, het amusement van zijn stem af druipend.

Eveeee come and play with me~ <3