Terwijl Kyna weer eens was gaan wandelen met zichzelf had ze zich verplaatst naar een ruimte die ze nog niet eerder had gezien, of misschien wel e was ze het vergeten. Maar zonder verder veel tijd te besteden aan die gedachte keek ze rond en goed om zich heen. Met goed uitkijken waar ze liep was het best te doen om normaal voort te bewegen. Oh het was een missiebord. Misschien was er wel wat leuks uit te kiezen ze had immers niets meer te doen. Huiswerk was toch voor watjes, Lydia zou boos worden om deze opmerking maar zij was er niet want Lydia was slim en al van school af. De jongste van het stel, Kyna dus was het totale tegenovergestelde van haar oudste drieling zus. Vaak werden er grapjes gemaakt over zuurstof tekort bij de geboorte.

Kyna greep een blad van het bord en glimlachte centaurs zijn cool, ze hebben een paarden lichaam en een mensen lichaam in een. Net een soort eenhoorn maar dan anders. Niet eens in de buurt Kyna, probeer het opnieuw. Zou het gene zijn wat Lydia luid zuchtend had gezegd. Zich waarschijnlijk ook nog afvragend waarom ze dat niet eens wist. Knikkend bedacht ze zich dat dit misschien wel de missie was voor haar, wat kon hier nou fout gaan behalve niet behoorlijk veel. Bedoel het was niet alsof ze constant viel over haar eigen voeten of botsingen maakte met deuren.

Gevuld met goede moed liep de naar het duistere woud om daar een paar bosjes te bevechten. Zo moeilijk kon dat niet zijn toch. Ergens miste ze haar zussen nu wel, ze was niet gewend dingen allemaal zelf te doen. Ze vervolgde haar weg naar het bos, en net op het moment dat ze bedacht dat het zo goed ging viel ze over een kiezelsteen voorover en landde giechelend op de vochtige aarde gemixt met hier en daar wat mossige stukjes. Ze krabbelde overeind en veegde snel de ruwe en losse stukken  aarde van haar bootcut jeans. Al die mega strakke kleding was toch niets voor haar. Snel liep ze verder om de wortelen en hoe je het ook wilde noemen te vinden die verwijderd moesten worden.  Ze keek verbaast naar de hoogte van deze struiken, ze stak een vinger uit en raakte een doorn aan met een vinger.

Ze vloekte zachtjes en keek naar het bloed dat opwelde uit haar vingertopje. Waarom moest ze het nog eens gaan aanraken, welke idioot bedacht dat. Ze zuchtte en keek naar de struiken. Ze mocht dan wel nog geen light magic spreuken hebben geleerd hier, ze kende er een paar ie haar waren geleerd thuis. Ze moest toch eens meer haar best gaan doen met naar de lessen gaan van Light Magic. Ze volgde de lessen van air mee, ze schoot kleine lichtballen af op de struiken waardoor elke keer een takje afbrak. Ze knikte met een brede glimlach. Ja dit kon nog wel eens werken. Maar als ze dit bleef doen ging het lang duren, er waren meer struiken buiten deze. Ze stopte met de enkele takjes afschieten en dacht na over hoe ze dit het beste kon aanpakken. Normaal had ze twee zussen die voor haar nadachten en hoefde ze het absoluut niet zelf te doen. Misschien kon ze de bovenkant in een keer afhakken met haar lucht magie en de wortels breken met haar licht magie. Op die manier ging het dan wel sneller. Als het dan al werkte.

Ja dat ging ze doen en ze was zeker dat het ging werken! Ze haalde diep adem en liet de lucht om de stammen heen cirkelen op zo een manier dat het snijdend moest zijn en liet het  de stammen doorsnijden  en gebruikte haar licht magie op de laatste wortelen te dwingen de grond in. Terwijl ze dat deed verdwenen de laatste takken die ze had afgehakt ook. Nou ze had een zelfs nog snellere manier gevonden om van de struiken afgekomen.

Nu de eerste struik was vernietigd kon ze verder naar de volgende. En zo ging ze door en na de meeste gedaan te hebben liep ze verder naar de volgende struik en struikelde over haar eigen voeten en landde gelukkig net voor de struik opnieuw languit op de grond. Lopen was moeilijk hoor. Ze bleef liggen en gebruikte de tijd om haar benen te laten rusten en besloot liggend deze struik te vernietigen met haar licht magie. Ze kwam weer overeind en ging verder met alle struiken die ze kon vinden.  

Dezelfde avond nadat ze klaar was liet ze zich zakken op het gras en pakte een broodje uit haar jaszak.  Ze at deze op, oh wat zou ze lekker gaan slapen vanavond.