Relax and listen.

Er waren de af gelopen dagen best veel gebeurd. Ze had een bijna weesje geadopteerd en het ging ondanks haar angst-aanvallen best nog goed. Elke dag opende ze zich steeds een beetje meer. Luna stapte door de gangen richting de uitgang. Daar zou ze het pad richting de watervallen nemen. Haar voetstappen brachten haar er naar toe en ze glimachte zachtjes. Deze plek was heerlijk rustig en in balans. Toen ze er eenmaal was liep ze naar een platte rots die naast de oever lag in kleedmakers-zit en sloot haar ogen. Ze opende haar geest verder dan ze normaal al deed. Het voelde goed en alle dieren in de buurt bekeken haar, maar ze lieten Luna verdermet rust. Ondanks het waterige zonnetje was het heerlijk weer. De regen bleef mooi uit de buurt, maar het was ooit zou die weer komen en Luna hoopte dat die tijd nog even duren. Een stel voetstappen trokken haar echter uit haar consentratie, maar ze bleef rustig met haar rug naar de waterkant zitten.

(Jareth)

Hij had de afgelopen dagen over niks anders na kunnen denken dan Lea. Al sinds het gevecht tegen Ronodan waar ze uit het niets was verschenen. Het enige waar hij aan kon denken was dat zij gewond had kunnen raken. Hij had zich niet ingehouden tegen Ronodan. Net als dat Jareth zelf ook een paar klappen had opgevangen. In die pure razernij had zij kunnen staan. En wat als ze wel gewond was geraakt. Dat had hij zichzelf nooit vergeven. Hij had Lea de afgelopen tijd ontweken. Vooral nu hij zelf niet wist wat hij moest doen. Hij wilde haar niet verliezen, maar was het niet heel egoïstisch om deze relatie voort te zetten? Ze konden nooit echt samen zijn. Het moest altijd in het geheim. Hadden ze überhaupt wel een toekomst samen? Hij zou niet ouder worden dan dat hij nu was. Zij wel. Hij kon het niet van haar vragen om haar leven op te geven zoals hij had gedaan. Zij had het recht om oud te worden met de mensen om wie zij gaf. Het was meer dan egoïstisch om van haar te verlangen dat ze alles voor hem zou achterlaten. Hoe meer hij erover nadacht, hoe minder hij er eigenlijk aan wilde denken. Jareth zuchtte even en ging weer overeind zitten. Het geluid van het stromende water van de waterval kalmeerde hem meestal. Maar vandaag niet. Hij klom weer naar beneden. Toen hij eenmaal beneden stond bij het kleine meer dat zich bij de waterval had gevormd zag hij een figuur zitten. Hij herkende haar vrij snel als Luna. Hij had de vrouw een paar keer vluchtig gesproken, maar hij wist wie ze was. Verzonken in gedachten bleef hij een paar minuten naar haar kijken. Haar benijdend om haar schijnbare rust en kalmte.

De voetstappen waren gestopt, maar Luna bleef rustig zitten. Hier op Kovomaka waren ook wat Spirit's die wel een vaste vorm hadden, maar dat waren er maar weinige. Vanuit de bosjes die rond het meertje en de waterval stonden kwamen er een stuk of tien aan gelopen. Sommige stopte en keken richting de tweede LM die naar Luna stond te kijken. Een hertje bleef het langste staan, maar liep toen door richting de vrouwe der aarde. Hoewel Luna niet via woorden met de dieren kon praten kon ze hun toch een beetje verstaan via het universum. Hun gevoelens waren daar een belangrijke aanwezigheid. 'Hmm, Zit je iets dwars?' vroeg ze zacht en vriendelijk zoals ze altijd sprak. Lune opende haar ogen en draaide zich iets om, om Jareth aan te kunnen kijken. Ze aaide alle spirits die in haar buurt stonden terwijl ze hem vriendelijk aankeek. Ze voelde aan zijn Aura dat hem iets dwars zat, maar wat dat was de vraag. Een van de spirits liep in zijn richting toen die een aaitje had gehad en duwde zijn snuitje tegen zijn hand aan. Luna glimlachte even breder en voelde zich wat meer opgelucht dat zij niet alleen iets had waar men zich niet helemaal gelukkig over voelde. Luna wilde graag meer dingen doen met Anna, maar dat ging helaas niet altijd.

Jareth had besloten om Ragna in Erdore te laten. Hij nam haar met opzet niet mee. Soms omdat hij echt alleen wilde zijn. Andere keren omdat hij zich een keer geen zorgen om anderen wilde maken. Daarbij kon de vos prima voor zichzelf zorgen. Hij miste haar wel op zijn dagelijkse wandelingen. Ook al spraken ze tegen elkaar zonder woorden te gebruiken, hij vertrouwde Ragna het meest van iedereen. Ze was zijn beste vriendin en raadgeefster die hij zich kon wensen.
De andere stemmen om hem heen sloot hij buiten. Het was normaal om de dieren en de bomen te horen wanneer hij in het bos was. Zo normaal zelfs dat hij het eeuwige gezoem buiten kon sluiten. Soms luisterde hij naar wat de natuur elkaar aan het vertellen was. Maar de meeste gesprekken waren net zo normaal als de meeste mensen met elkaar voerde.
Hij schrok wakker uit gedachten toen hij de stem van Luna hoorde. Hij was vergeten dat ze daar zat terwijl hij de hele tijd haar kant op had gekeken. Hij glimlachte flauwtjes naar haar. 'Ja, maar dat is geen zorg voor jou waarde collega,' sprak hij haar vriendelijk toe. Hij keek even naar beneden toen hij iets bij zijn hand voelde. Afwezig streek hij de spirit langs zijn hoofd.

Luna wist dat Jareth net als alle andere woud magician met dieren konden praten, al deed zij het ook maar anders dan dat hun dat deden. Luna voelde een katachtige spirit op haar schoot springen en aaide hem met een vrolijke en vriendelijke blik in haar ogen. Jareth sprak uit eindelijk en ze hield haar hoofd even schuin. Misschien, misschien ook niet, maar ze vroeg er verder maar niet over. 'Ah, goed. Het heeft vast niet met Ronodan te doen? Die man heeft ook de pik op mij. Al heeft hij het nog niet recht in mijn gezicht gezegd.' zei ze met haar gebruikelijke rustige en vriendelijke stem. Ze had Ronodan wel naar haar zien kijken en hoe hij reageerde waren allemaal aanwijzingen van dat hij haar verafschuwde, maar Luna liet zich er niet door op de kast jagen. Ze had de verhitte discussies tussen Jareth en Ronodan vaak genoeg tijdens de groeps-vergadering gehoord, maar er nooit een poging aan gedaan hen te stoppen. Het waren volwassen mannen en geen kinderen. Dus ze konden zelf prima in zien wanneer ze konden stoppen.

Het was de eerste keer dat hij een echt gesprek met Luna had besefte Jareth zich. Hij had haar op een enkele vergadering wel eens gezien. Of in de gangen van de Toren. Maar een echt gesprek hadden ze nooit gevoerd. En hij vroeg zich af waarom niet. Ze begon al snel over Ronodan. Een onderwerp dat Jareths glimlach moeiteloos kon laten verdwijnen. Ronodan had ''de pik'' op iedereen als je het mocht geloven. En indirect was de luchtmagiër ook de bron van zijn zorgen. Maar hij wilde het niet over de roodharige man hebben. 'Ronodan is...een geval apart. Ik denk dat iemand die zo in de knoop met zichzelf zit niet in staat is om beleefd gedrag naar anderen te vertonen. Niet totdat de eigen problemen zijn opgelost in elk geval,' was het enige wat hij erover te zeggen had op de meest beleefde manier die Jareth had kunnen bedenken zonder zijn naam te vervloeken en op de grond te hoeven spuwen. 'Maar hoe is het Luna? Ik geloof niet dat wij elkaar eerder zo lang gesproken hebben als nu,' vroeg hij haar met een flauwe glimlach op zijn gezicht in de hoop het onderwerp van Ronodan af te kunnen leiden. Die man had zelfs in zijn afwezigheid al genoeg veroorzaakt vandaag.

Jareth had gelijk. Ronodan had vreselijke problemen die hem dwars zaten en ze wilde hem wel helpen, maar Ro stoten haar steeds weer af. Misschien moest ze hem zelf maar eens gaan op zoeken? Maar ze zag hoe de dieren en de spirits weer vertrokken. Ze glimlachte ze nog even na en hoorde toen de vraag over hoe het met haar was. Die vraag was toch wel wat onverwacht, maar hij had gelijk. Ze hadden tot nu toe enkel elkaar tijdens de vergaderingen gesproken. Heel even had ze hem vragend en met iets grotere verbaasde ogen aan gekeken. Hm, hij was best aardig en zijn glimlach liet haar even het probleem Ronodan vergeten. Ze nam haar gewone vrolijke kijkers weer aan en moest even giechelen. 'Oh het gaat goed. Ondanks dat ik inmiddels al wat gewend ben aan mijn nieuwe rol gaat alles de goede kant op.' zei ze en keek Jareth weer aan. Ze snapte best wel dat er meisjes verrukt waren naar hem. Jareth zag er niet verkeerd uit, maar ze zag hem niet meer dan een collega. 'Het enigste wat ik graag nog zie veranderen is dat Anna wat losser wordt, maar ik geef haar de tijd en ze moet ook wennen dat ze hier veiliger is dan waar ze eerder gezeten heeft, natuurlijk.' voegde Luna er nog aan toe en ze vroeg zich af of Jareth zelf al kinderen heeft gehad? Maar die vraag ging ze niet stellen. Daar moest de oudere heer zelf mee moeten komen al zag Jareth er nog jong en fris uit.

Ze keek hem verbaasd aan en hij vroeg zich af waarom. Hij vroeg haar enkel hoe het ging. Jareth wist ook wel dat er dagen voorbij konden gaan zonder dat hij zelfs een collega echt sprak, maar dat betekende niet dat ze niet vriendelijk en respectvol naar elkaar konden zijn, toch?
Luna glimlachte. Een vrolijke, oprechte glimlach die haar de warme en vriendelijke uitstraling gaven die hij zo gewend was bij haar te zien. Zijn glimlach werd bij haar woorden ook wat breder. 'Dat is goed om te horen,' zei hij. Jareth kon zich nog goed herinneren toen hij net op de academie was. Het was moeilijk geweest om zijn draai te vinden. Om zijn nieuwe rol aan te nemen en aan iedereens verwachtingen te voldoen. Ze begon al snel over Anna. Hij kon zich het meisje wel herinneren. Hij was haar een keer tegen gekomen. Een levenslustig meisje, maar helaas een beetje schuw en terughoudend. 'Anna, dat is je adoptiedochter toch? Ik heb haar een keer gesproken ja. Ik moet zeggen dat ik respect voor je heb Luna. Een baan als de onze zal al niet gemakkelijk zijn. Een kind daarnaast opvoeden zal het niet veel eenvoudiger maken,' zei hij zacht. Het was de reden dat hij nooit bewust aan kinderen begonnen was. En de enige dochter die hij de zijne had mogen noemen had hij niet mogen zien. Ze was het product geweest van onvoorzichtigheid van hen beiden. Ze hadden samen besloten dat het beter was als ze niet van zijn bestaan zou weten. Maar dat was heel lang geleden.

Jareth reageerde goed en daar was Luna blij om. Hij zei ook dat hij Anna eens gesproken had. Luna keek hem nieuwsgierig aan. Ze vond het wel jammer dat Anna nog niet open was, maar ze respecteerde haar adoptie dochter en wilde haar rust gunnen in haar keuzes. 'Ja, maar ze opent zich elke dag weer een beetje. Maar ik help nu andere. Met Anna is het niet anders. Ze heeft een rot jeugd gehad, maar hoewel ik haar geschiedenis ken wil ik niet dat de andere op de Academy haar door mee gaan pesten. Het komt wel goed met haar zo lang haar vader haar niet hier komt op zoeken.' zei Luna en ze keek Jareth heel even licht bezorgd aan. Ja Anna was een zorgenkindje, maar dat was nu eenmaal wat haar zo aantrok. Ze wilde andere altijd uit de problemen halen en hun steunen. 'Maar wanneer ik met onze baan bezig ben zoals jij het zo mooi noemde dan komt Anna me pas storen als ze mijn hulp echt nodig heeft. Ze heeft me tot nu toe pas 1 keer gestoord in een gesprek met die grote brombeer.' ze had wel gezien dat Jareth niet echt fan was van Ro dus besloot ze zijn naam te verbloemen. Ronodan was dan ook een grote brombeer.

XD

Hij kon de zorgen in haar ogen zien liggen. Een kind opvoeden was dan ook niet makkelijk. Vooral als het er een was met een verleden. En Anna had een aardig verleden als Jareth Luna over haar hoorde praten. Hij wilde er niet verder naar vragen voor het geval dat ze er liever niet over sprak. Deze zaken gingen hem ook niet aan. Dit bleef iets tussen Anna en Luna. Maar natuurlijk kon hij naar haar luisteren als ze iets kwijt wilde. Gelukkig kon hij haar dat wel nog aanbieden. Jareth hoefde niet te vragen wie de grote brombeer was. Maar iets anders dan knikken deed hij niet. Hij begreep het, en dat was dat. De glimlach op zijn gezicht werd wat zwakker, al verdween hij niet helemaal. 'Luna, mag ik je om advies vragen?' vroeg hij ineens. Jareth zweeg even voordat hij verder ging. 'Hoe weet je zeker of de keuzes die je maakt de juiste zijn? Wat als je denkt dat het anderen zal schaden?' vroeg hij haar daarna. Hij wilde haar niet direct over zijn probleem vertellen. Maar misschien kon ze helpen.

Jareth was zo'n schat en hij luisterde zo mooi terwijl ze haar ei een beetje kwijt wilde en hij toevallig de persoon was die nu net de gene was die het hoorde. Ze zag hem knikken en Luna wist wel dat hij een van de langste LM's was net als Ronodan dat zij wist. Gelukkig had Luna niet snel dat ze iemand zo openlijk tegen sprak. Nu was Jareth iemand die je gemakkelijk in vertrouwen zou nemen. Mede door zijn vriendelijke zachtheid. Toch leek hem zelf ook iets dwars te zitten en vroeg hij haar om advies. Dit verraste haar toch wel lichtjes. Het was ook iets om even in stilte over na te denken. Het was geen gemakkelijke vraag. Anders had Jareth hem vast ook niet aan haar gesteld gehad? 'Wel... Eigenlijk weet je dat niet tenzij je het uit geprobeerd hebt. Ik weet ook niet altijd zeker of een keuze die ik soms neem wel de juiste is. Je moet vertrouwen hebben in je keuze denk ik eerlijk gezegd. Want elke keuze die we maken kan een nadeel hebben, maar ook een voordeel.' zei Luna naar alle eerlijkheid. Je kon een goede keuze maken en daarmee het juiste pad gekozen hebben, maar je kon ook een verkeerde keuze maken waardoor je ondanks je goede bedoelingen de andere er pijn mee doen. Ze kende zijn probleem nog niet, maar Luna zou hem graag helpen als hij haar toe zou laten, maar dat was nog even afwachten of Jareth er verder over door wilde gaan. Maar ze kon een lichte vriendelijke glimlach niet verbergen, dezelfde Glimlach die ze altijd had die warmte uit straalde en die de ander zou laten merken dat ze niets door zou vertellen mocht de persoon verder vertellen?

PROFILE MAGICIAN

» Just relax.
» Relax
» Relax a little bit
» Listen to the water crashing down
» Time to Relax [Open]

Relax and listen.

Relax and listen.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen