Sollicitatie.

Elatha stond voor de deuren van het kantoor van het schoolhoofd. Hij sloot voor kort zijn ogen en haalde even diep adem. Hij was een kunstenaar, geen leraar! Maar toen door het bestuur van onderwijs de vakken voor kunst verplicht werdenhad hij weinig keuze meer gehad. Als kunstenaar was er tegenwoordig weinig werk te vinden dus Elatha was met alles blij. Hij opende zijn ogen weer en liet zijn blik opnieuw over de deur glijden. Hij klopte even kalm aan de deur. Drie keer, daarna wachtte hij. Om zijn rechterhand droeg Elatha om zijn duim, wijs- en middelvinger een ring. Ze waren simpel en gewoon van zilver zonder verdere stenen erin. Ze stonden elk voor iets speciaals in zijn leven. Met zijn handen in zijn broekzakken stond Elatha te wachten. Hij voelde zich niet bepaald zenuwachtig. Maar echt op zijn gemak voelde hij zich ook niet.

Met een afwezige blik zat Savador in de vensterbank en keek roerloos door het raam uit over het schoolterrein. Zijn hand lag steunend op het raamkozijn en ontklemde een halfleeg wijnglas tussen zijn lijkbleke vingers. De rode wijn die nog over was wierp kleine schitteringen op de vloer. Saethion lag vlakbij de deur opgerold en verorberde een vette rat wiens leven hij had beroofd toen het tevergeefs een poging had durven te wagen naar de andere kant van de kamer te vluchten. De slang liet het beestje voor wat het was om zich luid sissend in de lengte op te richten toen er plotseling geklop op de deur weerklonk. 'Zul je 'm hebben,' mompelde Savador terwijl hij met een ongeïnteresseerde blik de wijn in zijn glas liet rondkolken. Wie anders dan een onbekend persoon kon het zijn als Saethion zo afstandelijk reageerde?
'Saethion! Aliri tie ĉi!' Savador stond loom op met het glas tussen zijn vingers geklemd en maakte door hier en daar wat spullen met zijn voet weg te schuiven een brandgang door de troep naar de deur. Saethion was in de tussentijd naar een hoekje gegleden om zich daar verder met de rat te amuseren. Met een ruk drukte Savador de klink omlaag en opende de deur op een kiertje. Fronsend nam hij de man voor de deur in zich op. 'Ja?' vroeg hij op een toon alsof hij totaal niet op bezoek zat te wachten, waarna hij het bodempje wijn achterover sloeg.

Elatha keek op toen de deur op een kiertje open ging en er een man verscheen van wie Elatha vermoedde dat hij het schoolhoofd was. Zijn ogen gleden even over de man heen alsof hij hem goed in zijn geheugen wilde opslaan. Het was een lange man, overduidelijk ook een van Shadra. Zijn blik bleef even hangen bij de ogen van de man. De kleur van goud hadden deze. Elatha zelf had een blauw oog en een groene. Hij besteedde geen aandacht aan de toon van de man maar kwam meteen ter zake. ''Elatha Bfhairrion. Ik kom hier solliciteren naar een baan als leraar kunst'' sprak hij kalm. Hij had van te voren al een brief gestuurt. Maar als hij zo naar deze man keek kon hij zich niet voorstellen dat die brief zelfs maar uit de envelope was gehaald. Deze man leek hem in ieder geval iemand die het niet zou kunnen schelen of hij onverwachts of aangekondigd voor zijn deur zou staan.

Savador veegde een druppel wijn met het topje van zijn pink bij zijn mondhoek weg en blikte chagerijnig in de ogen van de man voor hem terug. Wat zat hij hem nu te bekijken? Zijn ogen gleden even over zijn eigen borst naar beneden. Was er soms iets dat hem niet aanstond? Hij dacht dat het effect van de wijn al overduidelijk begon te werken toen hij de twee verschillende gekleurde ogen van de man zag. Savador leunde met zijn rug tegen de deurpost terwijl hij een vinger langs de rand van zijn lege wijnglas liet gaan. In de tussentijd scheurde hij zijn blik niet van de man, die zich even later als Elatha Bfhairrion voorstelde, los. 'Is dat een gewoonte, wellicht? Kom je altijd gewoon even binnendruppelen wanneer je zelf tijd en zin hebt zonder eerst van tevoren te laten weten dat je interesse hebt voor een baan hier?' vroeg Savador op een minachtende toon. Zijn vinger die over de rand cirkelde stopte. Zacht zuchtend draaide hij zich om waarbij hij Elatha haast in het gezicht sloeg met zijn lange lokken. 'Naar mijn gevoel is het een compleet onzinnig vak. Kunst.' Hij sprak het woord uit alsof hij het over één of andere ziekte had. 'Maar goed. Een vak moet toch door iemand gegeven worden, maakt niet uit hoeveel slechte ervaring die persoon heeft.' Hij zeeg zwijgend achter zijn bureau neer en trok een wenkbrauw op. 'Het is sociaal om binnen te treden wanneer je een sollicitatiegesprek begint,' zei Savador op een spottende toon.

Al vanaf het eerste moment dat de man zijn mond opentrok kreeg Elatha een bloedhekel aan hem. ''Ik had ook een brief gestuurt. Maar kennelijk is niet aangekomen allicht?'' vroeg hij kalm maar iets in zijn blik had wat beschuldigends jegens de man. Elatha had die brief geschreven en opgestuurt. Als die vent niet eens het fatsoen kon opbrengen zijn brief te lezen dan lag die verantwoordelijkheid niet langer bij Elatha. Hij zweeg op de verdere woorden van de man. En hij begon zich sterk af te vragen of alle leraren en leraressen op deze school zo waren. Dat had ik ook gedaan, als je me de kans had gegeven dacht Elatha geërgerd op de spottende woorden van de man. Hij had moeite zijn mond te houden tegenover hem. Elatha stapte het kantoor binnen de sloot de deur zachtjes achter zich. Hij ging aan een stoel tegenover het bureau zitten en probeerde zich zo kalm mogelijk te houden. ''Ik heb een kopie van mijn diploma's en cv mee als u het nodig acht daarnaar te willen kijken'' vervolgde hij kalm.

Savador hervulde zijn glas met klotsende geluiden afkomstig van de wijnfles. Het leek hem nauwelijks iets te kunnen schelen dat een kwart van de inhoud op zijn bureau terechtkwam. 'Het kan zijn dat je het naar het verkeerde adres gestuurd hebt, wellicht?' reageerde hij onverschillig op Elatha's opmerking. Hij had de brief wel degelijk in ontvangst gekregen. Maar hij had de envelope in een lade opgeborgen en er sindsdien niet meer naar gekeken. Savador leunde met gesloten ogen achterover in zijn stoel en hield zijn nieuw gevulde glas opgeheven. 'Saethion, rust,' gaf hij een oninitiatief commando aan de slang die, sinds Elatha zijn kantoor was binnengekomen, niet stopte met luid en dreigend naar hem te sissen. Hij opende zijn ogen weer toen Elatha eenmaal tegenover hem zat en bij het horen van zijn woorden. Een antwoord gaf hij niet meteen. Hij nam eerst op zijn eigen gemak een aantal slokken van de wijn. 'Dat lijkt me wel nodig, niet?' sprak Savador daarna.

Elatha richtte zijn blik even op het plafon. ''Hoogst onwaarschijnlijk maar ach'' mompelde hij zacht. Zijn tweekleurige irissen schoten opzij naar de slang toen hij de man een commando hoorde geven. Elatha zweeg op de verdere woorden van de man. In plaats daarvan opende hij zijn tas en haalde er een map met papieren eruit. Die legde hij op het bureau voor de man. Daarna leunde hij weer achterover tegen de rugleuning van zijn stoel aan. Hij stroopte de mouwen van zijn overhemd op waardoor er een halve tatoeage van een adelaar zichtbaar werd. De andere helft zat verborgen onder de rest van zijn mouw. Elatha sloeg zijn armen over elkaar en zweeg. Veel meer had hij niet te doen nu. Hij moest wachten de de man zijn papieren doorkeken had en daarna besliste of hij hem aannam of niet.

Savador staarde Elatha tussen zijn donkere lokken door aan met een blik alsof hij van één of andere nog onontdekte planeet kwam. Hij trok een enkele wenkbrauw op. 'Hoogst waarschijnlijk,' verbeterde hij Elatha nors zonder hem een blik waardig te gunnen. 'De generatie amateurs hebben tegenwoordig ogen in hun rug nodig om dwaze fouten te voorkomen. Dit geval kan ik een perfect voorbeeld noemen.' Hij sloeg zijn glas achterover alsof hij aan een drinkwedstrijd aan de bar in een of ander café meedeed. Met een klap zette hij zijn lege glas weer neer op zijn bureau en streek met het topje van zijn pink de donkerrode straal die uit zijn mondhoek liep weg. Daarbij kreeg hij de map met papieren voor zijn neus in het oog. Met een wazige blik schoof Savador het naar zich toe, hij was zich daarbij niet van bewust dat het half door de geknoeide druppels wijn gleed. Bladzijde voor bladzijde bladerde hij de map op een ontzettend slome slakkengang door. Hij keek amper naar de dingen waar hij juist wel naar behoorde te kijken, wilde hij weten of Elatha wel geschikt was voor deze baan. Zijn blik betrok even toen zijn vingers de natte plekken van de wijn op de achterkant van de map voelde. 'Ondanks het feit dat je je spullen bar slecht onderhoudt, kan ik niets anders doen dan je aanvraag tot de gewenste baan te accepteren. Ik heb eens nagekeken of er geen mogelijkheid was dat onzinnige vak uit mijn schoolsysteem uit te bannen, maar tot mijn grootste spijt was er geen enkele optie. Dus moet het maar. Iemand moet het vak geven, niet?' Savador wierp de map weer terug op zijn bureau en tastte met een vrije hand opnieuw naar de wijnfles.

Elatha zweeg op de belediging van de man. Vreselijk arrogante en onuitstaanbare vent schold hij hem in gedachten uit. Hij had zijn blik weer op het plafon gericht maar keek de man tegenover hem weer aan toen hij met een klap zijn glas op tafel smeet. Kennelijk iemand die weinig controle had merkte Elatha hieruit op. Die zou met kinderen waarschijnlijk net zo slecht kunnen omgaan. Er kleine golf van opluchting ging door hem heen toen hij, min of meer, werd aangenomen. ''Dat ben ik volkomen met u eens'' zei hij kalm op de mans laatste woorden dat iemand toch het vak moest geven. Elatha had het liever ook anders gezien maar hij kon niet anders. Elatha stond vervolgens op. ''Is er nog iets van papieren of dingen die u wilt hebben of die ik in moet vullen. Zo niet dan zou ik graag de sleutels van mijn lokaal ontvangen om de eerste lessen maar eens te gaan voorbereiden'' vervolgde hij kalm, blij dat hij bijna weg kon hier.

Savador streek wat lokken die in zijn gezicht hingen weg terwijl hij met de andere hand de wijnfles beetje bij beetje kantelde om het laatste restje wijn in zijn glas te gieten. 'Tuurlijk,' begon hij op een achteloze toon toen Elatha het met hem eens was, zijn goudkleurige ogen gericht op de dieprode wijn in zijn glas. 'Als het om een baan gaat of enige andere geldlonende vorm is iedereen het met me eens.' Hij kantelde de wijn in zijn glas en keek ernaar alsof het heel interessant was. Er verscheen daarna langzaam maar zeker een steeds dieper wordende frons tussen zijn wenkbrauwen. 'Maar als ze het eenmaal hebben wordt ik behandelt alsof ik grof vuil ben. Ik ben hier de baas, verdomme!' Hij zette zijn plotselinge uitbarsting kracht bij door met een vuist onnodig hard op zijn bureau te slaan. Savador nam vervolgens kalm een slok alsof hij zich nooit had opgewonden en keek over de rand van zijn glas met een lege blik toe hoe Elatha opstond. 'Het enige wat ik van je wil is respect. Als dat ook al niet teveel gevraagd is, zoals het duizendmaal het geval is hier,' sprak hij met een zwakke dubbele tong. Hij frummelde met een hand aan het handvat van een lade om die open te rukken en gooide daarna een sleutelbos op zijn bureau. 'Hier. Je ziet maar wat je doet. Desnoods steek je het in je..' Hij maakte zijn zin niet af doordat hij een zachte hik onderdrukte. 'Je kunt gaan,' probeerde Savador daarna weer op een zakelijke toon te zeggen.

Elatha luisterde maar met een half oor naar de woorden van de man, nee zijn baas inmiddels. Hij vond het eigenlijk niet meer dan logisch dat mensen respectloos met hem omgingen zoals hij dat zei. Zelfs Elatha wist dat je respect moest verdienen. En dat was iets was deze man nou niet bepaald deed. Hij voelde niet de intentie om naar zijn naam te vragen. Die zou hij snel genoeg van collega's horen hoopte hij. Hij keek de man recht aan bij het horen van zijn kalmeren woorden. Dat zou waarschijnlijk de echte uitdaging worden, samenwerken met deze man. Zonder zijn blik van de man af te wenden pakte hij kalm de sleutelbos van tafel die hij erop had gegooid. 'Dank u' zei hij kalm. Zijn eigen stem klonk een beetje vreemd en zacht na het geschreeuw van de man. Hij knikte hem nog toe als teken van afscheid en verliet daarna het kantoor. Pas zodra hij de deur achter zich had dichtgetrokken kon Elatha normaal ademhalen. Zijn blik werd getrokken door de sleutelbos in zijn hand. Hij zou het lokaal maar eens klaar gaan maken voor les een. Met die gedachte in zijn hoofd liep hij weg van het kantoor.

Met een wazige blik keek Savador toe hoe Elatha de sleutelbos pakte. Hij staarde hem met een norse blik recht in zijn ogen aan toen hij het waagde hem constant aan te kijken. Met gesloten ogen nam hij daarna een slok uit zijn glas, waardoor hij in zijn onhelderheid de afstand tussen de rand van het glas en zijn lippen niet goed in kon schatten en een deel van de wijn op zijn vest kletste. Elatha negerend, en met zijn aandacht geheel op de wijn, mompelde hij iets dat sterk leek op 'weer een nietsnut erbij' toen hij bedankt werd. 'Gaat goed met deze school. Of ik of Madeline nu de leiding heeft, maakt geen moer uit. Het lijkt bergafwaarts te gaan met al die - ' Savador kapte zijn woorden abrupt af door zijn glas achterover te slaan. Hij maakte daarna alleen maar een vaag wuifgebaar alsof hij Elatha weg wilde hebben toen hij hem gedag knikte, om daarna zijn pessimistische gemompel te vervolgen.

PROFILE MAGICIAN