Rondkijken.

Silvana was een paar kinderen onopvallend gevolgd naar het veld, het zag er vrolijk uit met al de kinderen die in het gras zaten of hun krachten oefenden.
Ze was iets verder gelopen en ging zitten, haar hand zweefde iets boven het gras, het was een kriebelend gevoel. Ze focuste zich op haar hand en de grassprieten eronder, haar ogen sloot ze en ze probeerde het gras langer te laten groeien. Tot haar verbazing was het gelukt, niet erg goed, maar gelukt. Ze waren zeker een centimeter langer. Het meisje had haar ogen weer geopend, ze was zeer slecht in woud magie, terwijl ze wel van Gren kwam. Ze had nooit zin om magie te leren, ze was altijd meer geïnteresseerd in haar boog geweest, wat haar nu slecht uitkwam.

Tate liep door het grasveld en snoof de geur van vers gras. Hij zag een meisje in het verte met het gras dingen doen. Hij keek er even naar en ging toen zitten. Hij plukte wat gras uit de grond en strooide het weer neer. Hij maakte een beweging met zijn hand en water werd uit de grassprieten gezogen. Hij keek naar de druppels en liet ze weer op de grond zakken. Hij zuchtte diep en krabte aan zijn hoofd. Hij plukte weer aan het gras en keek naar de mensen die lagen te ontspannen op het gras en keek toen naar de wolken.

Silvana zuchtte, ging het ooit lukken? Op de een of andere manier vertelde de bewegende grassprieten dat iemand was gaan zitten, ze keek om en zag verderop een jongen zitten, hij zag er apart uit, maar tegelijkertijd niet zo verschillend met haar, hij had blauwe ogen en blauwe haren, net zoals zij had. Ze glimlachte naar hem en keek toe hoe hij water uit het gras haalde.

Tate keek achterom en merkte dat het meisje dat met het gras speelde naar hem keek. Hij keek even om zich heen of ze niet naar iemand anders zat te kijken. Maar hij zat alleen. Hij keek weer even naar haar en glimlachte lichtjes. Toen draaide hij zich weer weg en stuurde wat water heen en weer en keek de druppels na. Hij plukte een paardenbloem en blaaste de zaadjes weg. Hij zuchtte en keek ze na. Hij krabte aan de rug van zijn hand en ging in het gras liggen.

Ze keek weer weg van hem, ze moest gaan oefenen. Haar hand maakte een grijpende beweging en zand dwarrelde naar boven, naar haar hand. Ze glimlachte, het was niet veel en ook niet bijzonder, maar het was gelukt. Ze liet het zand zweven en perste het in elkaar, het was nu een zandbal, ze focusde zich op de bal en liet het hard worden. Ze had een steen gemaakt.

Tate keek naar het meisje hoe ze zand in steen veranderde en glimlachte lichtjes. Hij stond op en foccuste zich op de druppels die hij weer omhoog had laten komen. Na wat concentreren had hij het in een draakje verandert en hij glimlachte. Wouw.. nooit verwacht dat ik dit kon.. dacht Tate in zichzelf. Hij keek naar het draakje en knipperde met zijn oog.

Silvana glimlachte naar de jongen, het leek wel alsof ze een wedstrijdtje deden, ze keek naar de draak die hij had gemaakt, het was prachtig. De steen - die net in haar hand paste -had ze op de grond gelegd, met haar hand maakte ze bewegingen alsof ze op een piano speelde, de steen werd afgeslepen tot er een vorm uit kwam, het had een eenhoorn moeten voorstellen, het leek wel.. maar er waren niet genoeg details om het te laten zien.

Shima vloog snel langs
'SCHIETOP, DE LESSEN BEGINNEN ZO WEER ' ze grijnsde 'MAAR IK ZAL JULLIE NIET STOREN HOOR' ze vloog snel voorbij en vloog toen weer naar de school

ps: Sorry maar ik verveelde me ff

Silvana lette niet op Shima die ondertussen hierheen was gevlogen en wat riep, het kon haar niet zo schelen, ze zat hier goed. Ze ging verder en probeerde wat details in haar sculptuur te slijpen. '' Waarom word je niet mooi? '' mompelde ze zachtjes tegen het sculptuur van de eenhoorn - Die steeds meer op een koe begon te lijken, vraag me niks. - Ze zuchtte even en keek nog een keer naar het sculptuur. '' Oke, oke dan word je een koe, ook goed. '' Het leek alsof ze met de steen aan het praten was, wat ze eigenlijk ook aan het doen was.

--
Beetje rare reactie, vind je niet?

nope, want ik BEN raar Smile

Wtf? XD
--
Tate keek naar het meisje en grijnste licht. Hij had boskrachten altijd een beetje bewonderd. Hij stuurde water de lucht in en liet het in een soort spiraal weer naar beneden lopen en liet het water tussen zijn vingers door glijden. Hij keek naar de weerspiegeling van de zon in de druppels en knipperde met zijn oog.

Silvana keek op naar de jongen, hij maakte een spiraal van water, het zag er betoverend uit. Vooral de zon speelde hier een belangrijke rol in, het weerkaatste prachtig - maar ook fel - op het water. Ze zuchtte en keek hem aan. '' Ik ben op, ik weet niks meer. '' Hoewel de jongen wat verder van haar af zat wist ze dat hij het kon horen, ze glimlachte naar de jongen en zag dat hij zelf ook moeite had met het reflecteren van het zonlicht.

Tate grinnekte. ''Ik ook niet,'' mompelde hij. Hij liet het water vallen en klopte zijn handen af. Hij keek even naar het meer in de verte en toen weer naar het meisje. ''Ik ben Tate trouwens,'' zei hij. Ze was een stukje verder maar ze kon hem horen. Zo ver wat het ook weer niet. Hij gooide zijn haar uit zijn gezicht en trok zijn kraag omhoog. Hij keek naar de lucht, steeds meer wolken bedekte de mooie blauwe lucht.

Ze grinnikte en blies het korrelige zand van haar handen. '' Silvana, aangenaam. '' Zei ze op een vriendelijke toon. Ook zij keek naar boven en zag dat de mooie blauwe lucht langzaam werd vervangen door wolken. '' Misschien is het een goed idee om maar eens te gaan, het ziet er naar uit dat het straks weer gaat stormen. '' Ze glimlachte, ze hield wel van regen, maar om nou helemaal nat geregend te worden was ook niet zo slim

Tate knikte en liep naar haar toe. Hij glimlachte even en bekeek haar. Ze zag er mooi uit, lange blauwe haren en sprekende ogen. Hij keek omhoog. Hij was zelf ontzettend dol op regen. Het ontspande hem. Hij concentreerde zich en er groeide weer prachtige engelenvleugels uit zijn rug. Hij keek even naar haar. ''Oh..'' mompelde hij toen hij zag dat ze geen vleugels had. Zijn veren vielen uit en het werden weer kleine papieren vleugeltjes.

Silvana glimlachte lief toen hij haar bekeek, het leek alsof hij haar keurde. '' Het begint al te sputteren. '' ze keek hem aan en zag dat hij grote, mooie engelen vleugels had en ze begon te blozen. '' Uhh ja.. '' Ze zag dat hij haar begreep en ze keek naar beneden. '' Als jij nou vliegt, dan ren ik? '' Ze hield ervan om te rennen, het was een van de dingen die ze als de beste kon.

Tate schudde zijn hoofd. ''Ik ren wel gewoon mee,'' hij grijnste en keek omhoog. Dikke druppels kletste kapot op zijn voorhoofd. Hij veegde ze weg en er begonnen er steeds meer te vallen. Hij hoorde in de verte de bomen van het donkere bos ruizen. Het werd langzamerhand donker en een onweersklap luidde. Tate hield zij handen boven zijn hoofd en begon te rennen.

-
Nouja, ik ga morgenochtend vroeg op vakantie voor 2 weken, dus doeeg x.

Silvana grijnsde en knikte '' Wat jij wilt. '' Ze begon richting het kasteel te rennen, ze deed haar handen boven haar ogen zodat ze goed kon zien waar ze heen rende. Het gras was al erg glad geworden en ze moest oppassen om niet uit te glijden. Het kasteel werd steeds groter en groter maar ze waren er nog niet, ze keek naar links en zag dat Tate ook nog rende, ze gaf hem een glimlach en bleef doorrennen, totdat ze bij het kasteel kwamen

--
Veel plezier!

Tate gleed bijna uit en greep naar de deurklink, hij opende de deur en stapte naar binnen. Hij schudde zijn armen heen en weer zodat het water er een beetje afdroop. Hij rilde en keek naar Silvana. Hij grijnste en begon met soppige voeten door de gangen te lopen hij rilde en keek soms even naar haar.

PROFILE MAGICIAN