Sean rilde nog even terwijl hij zijn kraag wat verder optrok. De sneeuw en het gras kraakte onder zijn voeten. Waarom was het nu nog zo koud? Het was for god's sake de laatste dagen haast lente geweest.. Hij zuchtte even. Zo zie je maar weer hij onvoorspelbaar het weer kon zijn..Hij deed zijn handen in zijn zak, en keek rond. Een eindeloze witte vlakte. Het was even wennen voor hem. Dit was 1 van de weinige keren dat hij echt weer buiten was, en al helemaal in zo'n open omgeving. Het was ergens wel weer spectaculair moest hij toegeven. Hij had expres een dag uitgekozen dat het bewolkt was, zodat de sneeuw niet het zonlicht kon weerkaatsen, wat weer pijn deed aan zijn ogen. Hij dacht even na. Dit was dan allicht zijn eerste week op Starshine Academy. Tot nog toe was er niet echt veel boeiends gebeurd. Enkel dat hij zich continue had geërgerd aan de onwetendheid en stommiteiten van zijn medeleerlingen. Waarom dachten zijn ouders dat het ooit goed voor hem was om naar een school te gaan waar hij in contact kwam met het normale volk..straks gaan ze nog zijn gedachten naar hem overbrengen..en dan het eten wat ze hier serveren..ugh..waar waren de Raziaanse kreeften of het Novaanse water? Nee, natuurlijk waren die hier niet. Dat kon deze school niet betalen. Het werd gerund door een Shadraan for god's sake..

Crystal was aan het wandelen met zijn kat Ichi en keek naar het mooie sneeuwlandschap. Hij had zoals gewoonlijk maar een basic wit shirt aan en een blue jeans. 'Naar een school gaan huh' zij de zwartharige jongen tegen zijn kat. De kat gaf een kort knikje en Crys voelde zich niet zo goed. De koude kon hem niets maken, want dat was gewoon zo hard te negeren zodat ze onvoelbaar werd. Maar deze school. Voor iemand die al lang geen fatsoenlijk contact had met mensen was dit overweldigend. Hij wandelde door zag in de verte een persoon wandelen. Crys focuste met zijn rode ogen op de jonge man die hij zag, hij hand een zwarte jas met een grote kraag en zwart haar voor wat hij er uit kon opmaken op die afstand. 'Ik moet ergens beginnen en kan niet iedereen onder dezelfde kam scheren, er zullen hier ook wel mensen zijn waar ik mee kan omgaan' Hij zuchtte stil en wandelde naar de persoon, de meters tussen de twee werden korter en korter en Crystal wuifde naar de persoon waar hij nu een paar passen vanaf stond. Hij durfde nog niet goed te praten maar Ichi staarde hem aan alsof hij zijn gedachten gelezen had en hem de moed wouw geven. Dit hielp hem en Crys sprak kalm als hij vaak was "Hey, ook aan het genieten van de winter?" zei Crystal met een klein lachje en een zacht sarcastische ondertoon, wat was er nu zo fijn aan de winter. Het sneeuwlandschap is misschien mooi om te zien maar voor de meesten is de winter niet zo plezierig, het was ijzig koud en altijd duister. Maar Crys vond het fijn, het deed hem denken aan zijn altijd koude huid en naar het feit dat hij ongeluk was en vele hem als een duister figuur zagen. Dit was echter niet zozeer waar want hij heeft in zijn leven nog niet veel mensen iets aangedaan, en als hij iets deed had het wel een goede reden. "Ik heet Crystal, Crys in het kort en ben nieuw hier. Nice to meet you" Crys had eindelijk de moed gehand om zich over het de awkward 'how to start a conversation' ding te zetten en was diep van binnen toch wel een beetje trots. Hij keek nu rechtstreeks naar de persoon tegenover hem.

Een Shadraan ja, dat was dat hoofd van deze school toch? Je zou dan toch denken dat op z'n minst er enkel Shadranen werden toegelaten. Maar nee. Deze school moest weer "gemengd" zijn en dat soort nonsens. Really, waarom hadden zijn ouders hem naar deze school toegestuurd? Clearly, kon hij een betere opleiding in Duistere magie krijgen op iedere andere school op Shadra. God, wat verlangde hij weer terug naar zijn planeet. Ook ergens weer niet. Hier was hij tenminste uit het bereik van het wakende oog van zijn ouders. Hier kon hij tenminste echt doen wat hij wou. Natuurlijk had het wel zijn charmes om gepamperd te worden binnen de muren van dat grote landhuis. Toch was het vrij eentonig geweest. Iedere keer hetzelfde uitzicht. Dezelfde mensen, zelfde handelingen. Hier was er tenminste nog een beetje verandering. Maar of hij dat nou echt zo leuk vond? Ondertussen zag hij dat er een andere jongen het veld op was gekomen. Sean scande deze persoon even snel. Standaard wit shirt, blauwe spijkerbroek, haar dat lichtelijk door de war zat. Kortom Ordinair normaal volk. De jongen was op hem afgekomen en wuifde. Sean haalde zijn neus lichtelijk afkeurend op. en keek hem dan ook licht minachtend aan. Nu pas zag hij dat de jongen ook een klein mormel bij zich had. Zolang het beest niet bij hem in de buurt kwam kon hij het deren. Hmn. Van alle leerlingen...kwam dit aan. Hij deed zijn handen over elkaar en luisterde afwachtend naar wat de jongen te zeggen had. Crystal? Een vrouwelijke naam? Maar zijn stem was jongensachtig. Voor nu nam Sean dat ook gewoon aan dat het een jongen was. Aan zijn uitspraak te horen een mede Shadraan. Hmn. Niet het soort waar hij mee zou optrekken that is. "Genieten is een ander woord. ik ben eerder de winter aan het ervaren voor nu." Dat was een goed woord. Ervaren. Het was namelijk zijn eerste keer dat hij echt de winter ervoer. Al zijn vorige winters had hij thuis of in de tuin van het landhuis doorgebracht. Nooit echt zo in de wilde natuur. "In ieder geval, 'Crystal', Sean Gaedenwold is de naam." Hij maakt een korte buiging uit beleefdheid. Nadat hij zijn naam had gezegd. Hij had immers wel gewoon manieren geleerd. Nog steeds had hij moeite met de naam. Er was dan ook te horen dat hij de nadruk legde bij de naam. "Het genoegen is wederzijds." Ongemeend als wat, maar hij besloot het op safe te spelen en voor nu een soort van aardig te zijn tegen deze Crystal. "En wat vind je dan so far van Starshine?" Hij had expres niet gezegd dat hij ook nieuw was. Zodat deze zonderling alsnog een beetje hoog aankeek.