Woede raast als kokend water door me heen als ik mijn meisje met haar broer bovenop haar op de grond zie liggen. In een flits toen ik binnenkwam zag ik dat hij haar wilde vermoorden met een mes en dus heb ik hem met een ruk van haar afgetrokken zodat zijn mes enkel kort langs haar slagader schramt.
‘Vuile klootzak!’ roep ik uit terwijl ik zijn hand met het mes in van me weghoud en hem hardhandig tegen de muur druk.
Mijn voormalige beste vriend kijkt me kil aan in mijn ogen. Ik houd mijn arm tegen zijn keel zodat hij niet direct iets tegen me kan zeggen, maar ik verlaag de druk en houd zijn hand waarin hij het mes nog altijd vasthoudt stevig tegen de muur gedrukt boven zijn hoofd.
‘Jij moet van mijn zusje afblijven,’ sist hij naar me toe. ‘Jij verdient haar niet.’
Ik breng een spottende lach uit.
‘De enige die van mijn meisje af moet blijven ben jij. Hoe laag kun je zakken, Austin? Eerst misbruik en mishandel je haar alsof ze oud vuil is en vervolgens wil je haar vermoorden. Je had op z’n minst even kunnen wachten met binnenstormen totdat ik thuis was. Maar nee, zo stoer ben je niet. Je belaagt haar altijd op een moment dat het je goed uitkomt. Zielige klootzak.’
‘Jij snapt niet wat er allemaal aan voorafgegaan is, blonde eikel,’ snauwt hij me toe. ‘Bovendien heb ik nog anderen van onze vriendengroep die me steunen.’
Dit laat me in lachen uitbarsten.
‘Denk je dat echt, Austin? Ze hebben je allemaal laten barsten toen ik hun vertelde wat je met je zusje had gedaan. Ze waren verafschuwd van je. Zayn heeft zelfs over moeten geven. Ze wálgen van je. En wat er allemaal aan vooraf is gegaan boeit me niet. Van je zusje blijf je àf.’
‘Ik vermoord je. En mijn zusje ook. Jullie zijn echt zo dood als ik met jullie klaar ben!’
Speeksel vliegt in mijn gezicht als hij zijn woorden woedend schreeuwt. Plotseling begint hij kracht te zetten, maar ik duw mijn been hardhandig tussen de zijne zodat hij kreunt van de pijn en zich verslapt.
‘Eigenlijk zou ik dat moeten blijven doen zodat je nooit meer zo’n zieke dingen bij meisjes uit kunt halen,’ zeg ik kil tegen hem en voor de eerste keer dat we elkaar recht in de ogen kijken zie ik echt angst in zijn ogen verschijnen.
Dan spuugt hij in mijn gezicht en geeft me een kopstoot.
‘Niall!’ schreeuwt Aura als Austin zijn vuist tegen mijn gezicht slaat.
Ik verlies mijn evenwicht en val naast Aura op de grond, maar ik ben nog lang niet uitgevochten. Nog lang niet. Ik pak één van de glasscherven op van een gebroken vaas die zich vlak naast Aura bevindt en gooi deze recht in het gezicht van Austin.
Austin schreeuwt het uit terwijl hij zijn handen naar zijn gezicht brengt. Ik zie dat ik hem bijna in zijn oog heb geraakt. Ik trap naar zijn schenen en merk dat hij zijn evenwicht verliest. Zodra hij op grond ligt kruip ik op hem en begin op hem in te slaan.
‘Dit is voor al die keren dat je haar pijn hebt gedaan en voor al die tijd dat je me voorgelogen hebt. Je bent ziek, gast. Jij verdient het niet eens om te leven,’ breng ik woest uit.
Maar Austin denkt daar klaarblijkelijk anders over, want hij pakt mijn vuist vast als ik deze weer naar zijn gezicht wil laten gaan en haalt uit met zijn mes. Ik schreeuw van woede en pijn als hij een snee in mijn gezicht maakt.
Austin duwt me van zich af en klimt op me waarna hij zonder aarzelen naar mijn keel mikt. Omdat zijn handelingen echter uit woede zijn, kan hij zijn steken niet echt controleren en weet ik ze makkelijk te ontwijken door mijn hoofd snel opzij te draaien.
Ik heb vrij spel op zijn gezicht en sla met mijn vuist recht naar voren. Ik hoor zijn neus gewoon breken en bloed druppelt op mijn gezicht terwijl hij weer een poging doet om me de keel over te snijden met zijn mes.
Ik sla met mijn vuist tegen zijn pols en dankzij de schok laat hij het mes vallen. Vervolgens kom ik half overeind en geef hem een kopstoot. De rollen zijn weer omgedraaid zodat ik bovenop hem zit en ik leg mijn handen rond zijn keel en begin te knijpen terwijl het bloed uit de diepe snee in mijn wang op zijn gezicht druppelt.
Het bloederige mes ligt naast ons en hij probeert het te pakken, maar staakt zijn pogingen als ik mijn handen enkel nog steviger om zijn hals knijp. Hij ontmoet zijn blik met de mijne en angst verspreidt zich razendsnel in zijn blik.
Dan hoor ik de deur die hard dichtslaat en hoor ik voetstappen mijn richting opkomen.