_{'Verdomme.' Dat was waarschijnlijk het eerste wat ze dacht toen de rare Erdse schatkist haar bij haar tweede poging geen prijs uitspuugde maar haar opslokte. De eerste keer was het vrij onverwachts voor haar geweest, ze had het monster niet eens zien staan totdat het te laat was en ze gedwongen aan zijn spelletje moest meedoen - immers moest iedereen dat die door de ontvangsthal probeerde te komen. Gelukkig had de schatkist haar toen een prijs uitgespuugd, een zogenaamd competitieve faerie, iets dat haar tot drie maal toe kon bijstaan in een gevecht. Allemaal prima en wel natuurlijk, maar laat het duidelijk zijn dat ze erg nieuwsgierig was naar wat het monster nog meer te bieden had. Na een tijd toegekeken te hebben, en dus wat prijzen te hebben gezien, besloot ze het beest weer te benaderen. Echter zou hij het ditmaal niet zou makkelijk voor haar maken, want voordat ze het wist had ze gestaan in een schatkamer. Haar helderblauwe ogen schoten door de ruimte heen, even een wenkbrauw optrekken en haar blik over al het goud heen latende gaan.
Ze kreeg niet veel tijd om de kamer te doorzoeken, een keer een poging doen tot het vastpakken van een van de goudstukken leek ook niet te lukken, in plaats van haar vingers om het goud heen te sluiten gingen ze er namelijk recht doorheen. Een illusie, was het eerste waar de brunette over dacht. Echter werd haar aandacht getrokken door het gerinkel van de muntstukken, maar dat was niet helemaal wat haar aandacht trok. Het was een draak die daar van onder de goudstukken vandaan kwam. Wat, moest ze daar tegen vechten om hieruit te komen? Haar prijs te winnen? Ze staarde het ding voor een moment aan. Jammer, want het was een prachtig dier. Een dier dat afkomstig was van Razen, natuurlijk, ze glimlachte even lichtjes want het deed haar denken aan thuis. Uiteindelijk balde ze haar vuisten bijeen en probeerde ze een fatsoenlijke aanval te bedenken. Als dit dier er zo prachtig uit zag, zal hij vast en zeker ook prachtige prijzen bij zich dragen. Rustig bracht ze haar handen bij elkaar voor haar lichaam, zakte ze in een aanvalshouding en probeerde ze zich te focussen om zoveel mogelijk lichtmagie te verzamelen op die ene plaats: haar handen. Terwijl ze ze voorzichtig uit elkaar haalde groeide de bol gemaakt van puur licht in haar handen, totdat ze achtte dat het ding groot genoeg was. Met een simpel gebaar, alsof ze de bal losliet, bracht ze het ding in beweging en schoot ze het op de draak af. Haar vuurmagie was helaas nog steeds compleet nutteloos, al zou ze het toch nooit gebruiken tegen een raziaanse draak - wie weet werd het alleen maar sterker van vuuraanvallen. Achter de lichtbal aan schoot ze nog een paar kleinere lichtballen, in de hoop hem toch ergens te raken.}

_{Droogjes staarde ze naar de draak, die blijkbaar ondanks zijn lengte nog eens super snel was ook. Dat werkte klaarblijkelijk niet bij het beest, dan moest ze dus een betere techniek bedenken en om eerlijk te zijn was ze niet zo heel creatief met lichtmagie - ze kon ook moeilijk creatief ermee zijn, met de weinige kennis die ze erover had natuurlijk. Want natuurlijk had ze er wel eens mee geoefend en natuurlijk kon ze wel wat van de magie zelf, maar echt een van zo'n verassende aanvallen die ze bijvoorbeeld kon uitvoeren met haar vuurmagie kon ze op het moment niet bedenken. Bedolven worden onder munten had ze dan dus ook niet zien aankomen, maar het was wel degelijk de aanval geweest die de draak op haar uit had gevoerd. En het waren niet eens van die kleine munten die gemakkelijk in je beurs kon stoppen, het waren van die gigantische dingen die haar meteen van haar voeten wierpen en ook nog eens pijn deden ook. Ze beet even op de onderkant van haar lip en probeerde de munten maar wild van haar af te slaan. Vervolgens haar lichtmagie gebruikend om de rest dat nog uit de lucht kwam vallen voor een deel te blokkeren, op een à twee munten na die haar nog een pijnlijke klap tegen haar schouders gaven. "Ouch," mompelde ze, haar helderblauwe ogen nu kwaad op de draak richtend. Goed, als hij een gevecht wilde dan kreeg hij er een. Ze liet haar blik even kort door de zaal gaan, als de munten immers allemaal nep waren dan moesten er hoeken en muren zijn, dan zou ze die kunnen raken met haar magie. Zo snel als ze kon schoot ze een lichtstraal zijdelings tegen een van de muren aan, die dan tegen de muur weerkaatste. Hmn, handig. Ze deed het meerdere keren, in de hoop een deel van die lange draak te kunnen raken - hij kon toch immers niet alles ontwijken met zijn lange lichaam? Hoe groter de target, hoe makkelijker ze het kon raken - of had ze dat nou helemaal verkeerd? Een van haar handen legde ze op haar schouder, om er vervolgens even pijnlijk over te wrijven. Stomme draak.}

_{Tevreden verscheen er een kleine glimlach op haar gezicht toen een van de lichtstralen de draak raakte, hij had waarschijnlijk niet verwacht dat ze de muren ging gebruiken en had daarom te langzaam gereageerd - al was ze wel vrij verbaasd om het feit dat hij toch nog snel genoeg had kunnen reageren om de rest van de lichtstralen wel te ontwijken, wat enkel en alleen maar betekende dat de draak wel degelijk heel snel was. Ze concentreerde zich echter voornamelijk op zijn bewegingen nu, want waar je een aanval op stuurde kon je meestal ook een aanval van terug verwachten en dat gebeurde ook vrij snel. Met een simpele slinger van zijn staart - goh, ze wenste dat haar vuurmagie zo makkelijk eruit kwam - ontstond er al een aanval die niet helemaal haar kant op kwam. Ze had niet veel nodig om het ding vervolgens te ontwijken, al had ze wel opgelet of het niet ook weerkaatste. Wie weet was dat namelijk wel de bedoeling geweest, haar in haar rug te raken en haar weer van haar voeten te gooien. Uiteindelijk gebeurde dat toch niet en even liet ze haar blik over de draak heen glijden. Blijkbaar had haar aanval meer pijn aangedaan dan ze in de eerste plaats gedacht had, goed. Met een klap liet ze een van de lichtballen die ze met haar handen had gecreëerd tegen de grond aan vallen, enkel met de bedoeling de draak lichtelijk te verblinden voor haar komende aanval. Het had bij die witharige man gewerkt, dus misschien ook bij dit wezen. Direct daarna schoot ze nog wat kleinere ballen licht op hem af, mede omdat haar energie aanzienlijk aan het verminderen was. Lichtmagie was nou niet bepaald iets dat ze zomaar uit haar duim kon zuigen.}