How serene a mind could be [ + S H I N T A R O ]

_{Vandaag was een vrij rustige dag. Het weer was zeer zonnig, een haast ongebruikelijk warme dag. Sigurd had zijn uiterste best gedaan zijn hoofd bij de les te houden die dag, en niet zijn gedachten te laten dwalen als hij eens een keer besloot uit het raam te kijken. Toch, verassend genoeg wist hij er met een paar waarschuwingen doorheen te komen, en nu waren de lessen van vandaag eindelijk voorbij. Hij zuchtte, en keek vluchtig in her rond, voordat hij Arkin, zijn kleine tandeloze krokodil, vluchtig in zijn tas propte. Hij wist dat Arkin de slaapzalen eigenlijk niet echt mocht verlaten op dit moment, maar toch moest het beestje even een frisse neus halen.

Hij ritste zijn tas dicht en zwaaide die over zijn schouder, proberend niet het kleine dier wat er in zat pijn te doen. Daarna stapte hij snel weg de slaapzaal uit, voordat iemand hem ook maar kon vragen wat hij aan het doen was. Misschien had iemand hem gezien, misschien ook niet. Maar het was vrij zeker dat ALS iemand hem had gespot en hem zou verraden, dan zou diegene nog met Sigurd aan de stok krijgen. De Cassiaan liep met een snelle pas door de school, levenloze blik in zijn ogen zoals altijd. Nu was het wat lastiger te zien of hij nou iets te verborgen had of niet. Opnieuw, een voordeel van altijd zo emotieloos zijn.

Hij ademde uit door zijn neus zodra hij buiten kwam, opgelucht dat hij de leraren had weten te ontlopen. Af en toe voelde hij Arkin een onrustige schop in zijn zij geven, maar gelukkig maakte het beest geen geluiden. Hij liep snel door, totdat hij het grasveld in de buurt van de school bereikte. Hij plofte neer in het gras met een zucht, en opende zijn tas weer. Het kleine reptiel kroop er blij uit, zacht bijtend in Sigurd's schoen. De jongen opende zijn tas en greep een klein doosje, waar hij vervolgens een kleine toffee uit viste. Daarna hield hij het voor Arkin's snuit, en het beestje begon er blij op te sabbelen. Hij hield een glimlach terug en begon de krokodil zachtjes te aaien, genietend van de stilte.}

Het was niet alsof hij zich ooit iets aantrok van de regels. En zo stond er geschreven in de regels dat je huisdieren niet uit de slaapzaal mocht maken, maar ach. Rush maakte nooit lawaai, hij deed niemand kwaad.Het Cassiaanse bloed dat hij in zich had was duidelijk zichtbaar in zijn emotieloze ogen, maar hij verachtte het. Het kwam van zijn vader. Zijn váder, al zou hij hem nooit erkennen. Die man was zijn vader niet. Daarom had hij ook gekozen om zijn wood magic te ontplooien, en de waterkrachten die hij had gebruikte hij liever niet. Zijn groene ogen gleden ongeïnteresseerd over het grasveld, tot ze op een blonde jongen. Hij was ouder dan hijzelf was, maar dat maakte niet uit. Shintaro haalde Rush uit zijn rugzak en begon de schildpad te strelen terwijl hij naar de jongen toeliep. Die de regels ook overtrad, zo te zien. Hij had een.. Had hij nu serieus een krokodil als huisdier? Vreemde keus. Shintaro ging zonder iets te vragen naast hem zitten en zette Rush neer. De trouwe schildpad begon meteen te kruipen, tamelijk snel voor een schildpad. Maar hij wist dat hij niet te ver moest afdwalen. Vanuit zijn ooghoeken hield hij de krokodil in 't oog. De nog tamelijk jonge jongen ging even met zijn handen door zijn groene haar, checkte nog een keer dat Rush veilig was en keek toen naar de andere jongen. Hij was waarschijnlijk een jaar of 16, en zijn paarse ogen keken rustig, bijna emotieloos voor zich uit. "Hmm, huisdieren moesten in de slaapzalen blijven, toch?", zei hij, emotieloos. Zoals de andere. Twee droogstoppels bij elkaar, zou je kunnen zeggen. Maar hij kon zeggen dat het van beiden hun normale doen was. Maar zijn wenkbrauwen waren naar beneden gericht, van nature, en zijn mondhoekjes kwamen amper omhoog uit hun naar beneden gerezen stand. Meestal zag hij er chagrijnig uit, al was dat niet helemaal zo.

_{Zijn emotieloze, paars-blauwe ogen rolden naar de zijkant toen hij het geluid hoorde van iemand anders die aan kwam lopen, en zijn armen schermden het kleine lichaam van zijn krokodil snel af, voor het geval dat het een of andere leraar of klas of wie-weet-wat was, maar toen hij opmerkte dat het een medeleerling was, liet hij Arkin weer los. Het reptiel was in het rond aan het spartelen, proberend uit Sigurd's grip te ontsnappen. Snel kroop hij in de richting van de schildpad, en beet in het grote ovaalvormige schild. Nou ja, het kon ook weer niet echt bijten genoemd worden zonder tanden. Toch kon het kleine reptiel goed voelen met zijn tandvlees. Hij keek een beetje op toen de groenharige jongen begon te spreken, zijn hoofd draaiend in zijn richting. Hij leek ongeïnteresseerd in wat de leerling had te zeggen. “Ja, dat weet ik. Maar Arkin's welzijn is belangrijker dan een paar regels. En jouw schildpad dan?” Hij keek weer weg en haalde zijn huisdier terug door een paar keer op de grond te tikken, totdat de krokodil terug kwam hollen. Hij viste een flesje water uit zijn tas en goot de inhoud over het reptiel heen, wat blij in de modder onder hem begon te rollen.}

"Ja, dat weet ik. Maar Arkin's welzijn is belangrijker dan een paar regels. En jouw schildpad dan?", antwoordde de blonde jongen. Shintaro haalde zijn schouders op. Vanuit zijn ooghoeken zag hij hoe hij water over zijn mormel goot, die nu in de modder begon te rollen. Bwek. "Heb ik ooit gezegd dat ik de regels volg?", antwoordde de eerstejaars met nog een schouderophaal. Nee, de regels zou hij niet volgen. Waarom zou hij? Nu hij eindelijk bevrijd was uit de greep van zijn vader -nee, van het mormel dat zich zijn vader noemde- ging hij gebruik maken van die vrijheid.

~Kort

_{Sigurd besloot in een comfortabelere positie te gaan zitten, en kruiste zijn benen totdat hij in de kleermakerszit zat (wut). Hij aaide Arkin zachtjes, het kon hem zelf niet heel erg veel schelen als zijn handen vuil zouden worden. Het was maar een beetje modder. “Maar ik heb ook niet gezegd dat ik de regels opvolgde, is het niet? En ik heb toch ook nooit gezegd dat jij dat wel deed? Jij hebt weinig te zeggen hier.” zei hij met een toonloze stem, zoals gebruikelijk. Hij wist nu niet echt wat het punt was van deze jongen, waarom zou hij Sigurd ergens op aanspreken als hij er zelf niet eens iets aan deed. Hij snoof zachtjes en keek weer naar beneden, en goot nog wat water over het groene reptiel.“Wie ben jij eigenlijk? Naam? Klas? Volledige informatie graag. Wat kan ik er anders mee?” Hij keek nogmaals op naar de groenharige jongen.}

PROFILE MAGICIAN

» Don't mind me - ✝
» Mind the gap //Soul
» a broken mind
» Clear my mind.
» A wounded mind

How serene a mind could be [ + S H I N T A R O ]

How serene a mind could be [ + S H I N T A R O ]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen