Zodra de raket landen schopte Stark door de deur heen die weg vloog tegen iemand aan. Zachtjes grinnikte hij en stapte het platform op en gooide zijn handen naar de raket die zwarte vlammen op ging. Over de jaren had hij getraind in zwarte en vuur magie die hij nu kon blenden. Hij was weg gestuurd omdat iedereen bang van hem werd. Zijn krachten groeiden abnormaal snel elke dag. Ze dachten hij net zo sterk of net minder sterk dan de Legendarische Magiërs zo worden niet dat hij die iets aan zou doen. Hij was ook de populairste geweest op zijn school, elk gevecht won hij, als iemand hem aanviel vond hij zich in een zwarte brandende mist en dan viel hij flauw voor hij Stark kon bereiken. Helaas had hij nu een probleem, hij was nieuw en had geen leraar. Nu hij geen magie kon studeren oefende hij het uit op alles om hem heen. Alsof het geroepen werd stonden tien bomen in de zwarte brand. Rustig liep hij het platform af terwijl een zwarte mist in een sliert om zijn lijf heen danste. In zijn palmen zaten nog steeds grote zwarte vlammen die er bijna altijd waren voor het geval dat. Gelukkig zouden hier meer kinderen zijn dus zal hij vaker ergens mee weg komen. Overal waar hij langs kwam eindigde in as. Pech, dacht hij en kon zichzelf niet nog meer vervelen.
Zijn luipaard, Firestar, kwam morgen pas, die moest in een aparte raket. Dit was moeilijk voor hun beide sinds Stark hem heeft zien opgroeien. Ze zijn beste vrienden. Stark had een tweepersoonsbed omdat Firestar aan zijn voeteneinde lag en toch nog steeds groeide, het beestje was immers nog maar drie. Elke ochtend liet hij Firestar uit in de bossen om te jagen, hierbij helpte Stark niet zodat Firestar zijn instinct niet kwijtraakte. Rond 10:00 's ochtends zou Firestar arriveren. Stark bleef maar vloeken in zijn hoofd en alles plat te branden.