Rustig

Sapphire hees zich op het dak. Hijgend ging ze zitten. Dit had ze nog nooit gedaan. Maar ze vond het uitzicht prachtig. Sapphire was benieuwd wie er naast haar hier nog allemaal kwam. Nou ja... Vast wel weinig mensen. Dit mocht waarschijnlijk niet eens. Een dak hielp als steun tegen de regen en mocht niet als evenwichtsbalk gebruikt worden. Trouwens, je viel hier nogal te pletter, mocht het misgaan. Nou ja... Daar moest Sapphire dan maar niet aan denken. Rustig keek Sapphire naar de sterren die zich ondertussen al hadden verzameld. Het was midden in de nacht en Sapphire was hier eigenlijk stiekem gekomen. Ze kon niet slapen. Ze trok haar nachtkledij dichter over haar blote benen. Ze had wel zo slim mogen zijn om een spijkerbroek aan te doen of iets dergelijks. Het was niet alleen nacht, maar ook koud. Nou ja... Daar had ze maar eerder aan moeten denken. Nu kon ze alleen maar genieten van de wind. Zacht speelde de wind met haar roze haren. Sapphire dacht aan haar oma. Die was dood. Sapphire beet op haar lip. Ze had zich 's nachts voor Kijito al ingehouden. Ze speelde liever de harteloze troela, dan dat ze zich zwak maakte tegenover de rest.

- Alleen Ace en mij. -

Een majestueuze feniks vloog door de lucht met vleugels die net vuur leken. Hij vloog langs het gebouw en over het gebouw. Hij wilde net gaan landen, dicht bij een meisje met roze haar, toen hij werd gevangen door een jongen die uit de lucht kwam vallen. Deze jongen droeg een zwarte hoed met een snee erin en een pak met een lange jas. Hij zei iets onverstaanbaars tegen de vogel en liet hem weer gaan. Terwijl de jongen over het dak begon te lopen vloog de vogel voor hem en leed de weg. Hij zag opeens roze op het donkere dak van StarShine Academy. "Verken!" zei hij tegen de feniks, die de gebouwen afging om te zoeken naar andere vreemde objecten of personen. Hij liep rustig naar het roze toe en zag dat het een jong meisje was, waarschijnlijk eerste- of tweedejaars. Hij liep iets dichterbij en pakte een mes tevoorschijn uit zijn jas. Hij begon ermee door de lucht te gooien alsof het een flesje water was. Toen hij dichtbij genoeg was keek hij naar het meisje door de snee in zijn hoed en liet de rest van de hoed zijn gezicht verbergen. "Zijn we een beetje verdwaald?" klonk van achter de hoed in een ietwat bloeddorstige toon. Alsof een jager zijn prooi had gevonden.

Sapphire kon het zich verbeelden, maar het leek wel alsof ze gesuis hoorde. Sapphire keek rond, maar merkte niet echt veel bijzonders op. Een stem sneed door de nacht en Sapphire vroeg zich af wie in godsnaam zo stom kon zijn om zich op die manier te verraden. Waarschijnlijk moesten ze nu allang in hun bed liggen. Het was midden in de nacht! Nou ja... Sapphire had er geen problemen mee om de regels een keer te overtreden. Zeker niet als ze rustig kon zitten. Iets zwiepte door de lucht, maar Sapphire kon het geluid niet thuisbrengen. "Zijn we een beetje verdwaald?", klonk een stem opeens en Sapphire viel bijna van het dak af. 'Nee. Ik ben hier gekomen om even rustig na te denken. Helaas verpest je mijn plan', zei ze sarcastisch. Ze keek op. Het was de jongen in de mantel die ze wel vaker had gezien. Ze keek hem een ogenblik aan en keek toen weer voor zich uit.

-Hmm... Kijken of we Ryuu een beetje in je gedachten kunnen werken. *kijkt door al Ryuu's topics ooit en neemt trekjes over*-

Ace liep dichterbij en ging naast haar zitten, terwijl hij het mes weggooide, die in een zwart-rode vlam verdween. Hij ademde diep in door zijn neus, en net zo diep uit door zijn mond. Hij keek naar de hemel boven hem en zag dat zijn feniks al terug was, die vervolgens op zijn hoed landde. "Rust." Hij keek naar het meisje, zijn gezicht nu voluit zichtbaar. Hij had een warme glimlach en hield zijn hoofd ietwat schuin. "Zo te zien kom je hier voor dezelfde reden als ik." Hij zag dat haar iets dwars zat en keek weer neutraal omhoog. "Maar weet je. Rust betekent niet per se stilte. Wat is er aan de hand?" Hij keek naar haar, en voordat ze een sarcastisch antwoord kon geven om aan te geven dat ze hem niet mocht begon hij alweer te praten. "Mijn oma zei altijd: Vreemden zijn gewoon vrienden die je nog niet ontmoet hebt."

- XD en als Ryuu volgend jaar terugkomt, moet hij zeker aanzien hoe ik met een ander zoen? -

Sapphire keek de jongen kil aan. De jongen ging naast haar zitten. Sapphire ging even over haar benen en keek toen naar het maanlicht. Alles kon haar even niks meer schelen. Ryuu die weg was, haar oma die gestorven was... Nou ja... Kon er gewoon nog iets misgaan? Het liefst wou Sapphire zich van het dak afgooien. Dan was ze van al het verdriet af. "Rust'', zei de jongen en Sapphire trok een wenkbrauw op, maar bleef ijzig voor zich kijken. De jongen keek naar haar en Sapphire keek naar hem. Hij glimlachte. Zijn glimlach had iets weg van die van Ryuu. De jongen zijn hoofd ging schuin. "Zo te zien kom je hier voor dezelfde reden als ik'', zei de jongen en Sapphire keek ijzig voor zich uit. 'Met mijn leven zou dat wel moeten', sprak Sapphire boos. "Maar weet je. Rust betekent niet per se stilte. Wat is er aan de hand?", vroeg de jongen en Sapphire keek hem aan. Moest hij dat weten? "Mijn oma zei altijd: Vreemden zijn gewoon vrienden die je nog niet ontmoet hebt'', zei de jongen en Sapphire's tranen gingen over haar gezicht. 'Juist, ja. Een oma. Daar begint de pech al. Mijn oma is overleden, mijn vriendje is spoorloos en mijn hond jankt de oren van mijn kop', zei Sapphire boos. 'Dat van mijn hond neem ik niet kwalijk', vervolgde ze nors, omdat ze veel van Lola hield.

Hij nam zijn hoed, met nog steeds een majestueuze Raziaanse feniks erop, af en legde die naast hem. Hierdoor werd zijn lange zwarte haar zichtbaar, dat hij rustig in een rechte lijn naar achter deed met zijn handen. Hij deed zijn witte handschoenen uit en liet zijn linker hand zien. Er was een groot litteken die aan beide kanten van de hand te zien was. "Dit heb ik gedaan toen mijn oma stierf." Hij deed beide handen op het dak en hij keek naar de hemel. "Zij was mijn enige familie toen ze stierf. Ik mis haar zelfs nu nog." Hij keek naar het meisje. "Ik kan je niet helpen met je oma, ik zou niet weten hoe. Ik kan je ook niet helpen met je vriendje, het enige wat ik daarover kan zeggen is dat je vertrouwen moet hebben dat hij bij je terug komt. Je hond..." Hij keek naar zijn feniks en terug. "... Zou ik die mogen ontmoeten?" Hij schrok opeens van zichzelf. Hij vroeg dit meisje haar hond te ontmoeten zonder haar te hebben ontmoet. "Uhm... Excuseer mij voor mijn onbeleefdheid. Ik ben Ace."

-Hmm... Heb ik die laatste zin niet ook ooit is met Ryuu gebruikt? Ik kan het me niet goed herinneren.-

Sapphire keek ongeïnteresseerd naar de jongen. De jongen trok zijn hoed af en legde die toen naast hem. Sapphire keek hem rustig aan. De jongen verwees haar op een wond, die hij blijkbaar had gemaakt toen zijn oma was gestorven. Ja, dat wou Sapphire ook wel. Ze wou haar hele arm opensnijden. En dan aan Ryuu laten zien als hij terugkwam. ‘Kijk Ryuu, dit heb ik gedaan toen mijn oma overleden was!’ Sapphire zag het zichzelf al zo doen en het voelde verleidend om het uit te voeren. Tenslotte zou ze dan van alles af zijn. Sapphire snoof toen de jongen verklaarde dat hij haar niet kon helpen met haar oma en ook niet met haar vriendje. Natuurlijk kon hij niet helpen. Nu zei hij ook nog dat ze vertrouwen moest hebben dat Ryuu bij haar terugkwam. Wanneer? Over een jaar? Toen de jongen begon over haar hond, werd Sapphire’s blik ijzig zijn richting ingetrokken. ‘’…Zou ik die mogen ontmoeten?’’, vroeg de jongen en Sapphire knikte. Haar zou het niet kunnen schelen. Toen stelde de jongen zich voor als Ace. ‘Sapphire is de naam’, zei Sapphire, terwijl ze hem aankeek.

- Ik heb het je nog nooit zien typen -

-... Zal ik dit Ryuu's broer maken? Lijkt me wel leuk namelijk. Gaat hij later zo. "hoe heet je vriendje eigenlijk?" Jij zo "Ryuu..." hij opeens. "Ryuu? Ryuu Gogyou? Wow! Dat is mijn kleine broertje!" Lijkt me wel grappig, verandert deze duistere, kalme gast opeens in een hyperactieve idioot door de naam van zijn broertje. xD-

Hij stond op en nam zijn hoed van het dak af. De feniks vloog naar het bos en ging daar in de dichtstbijzijnde boomtop zitten. Er kwam opeens een zwarte wolf op het dak gesprongen. Deze had een litteken door zijn linkeroog. "Hey Cerberus." Zei Ace opeens. De wolf kwam dichterbij en ging waakzaam zitten. Ace keek naar Sapphire. "Het spijt me, in tegenstelling tot mij vertrouwt hij vreemden niet erg." Hij keek richting Cerberus en terug. "Zou ik nu je hond mogen ontmoeten? Als je weet waar die is, tenminste." Hij deed de hoed bij de wolf op, die ermee mysterieus probeerde te doen.

Sapphire keek naar de feniks, die wegvloog en ergens ging zitten. Toen Ace een naam riep, keek Sapphire op naar een prachtige wolf. Sapphire vond het een mooi dier. Maar ze deed net alsof ze er geen aandacht aan schonk. Wie weet was dit wel een of andere streek. Misschien was Ace gewoon door Ryuu ingehuurd, wist zij veel. Nee, dit was echt te flauw om te denken. Cerberus... Zo heette die wolf dus. Prachtig beest. "Het spijt me, in tegenstelling tot mij vertrouwt hij vreemden niet erg'', zei Ace en Sapphire haalde haar schouders op. Het leek net alsof het haar allemaal niks meer kon schelen. Kippenvel verplaatste zich over haar benen, maar zelfs dat negeerde zij. "Zou ik nu je hond mogen ontmoeten? Als je weet waar die is, tenminste'', zei Ace en Sapphire knikte. Op dat moment kwam Lola ook op het dak gesprongen. Lola viel er echter bijna vanaf. Aangezien bloed ook een beetje uit vocht bestond, kon Sapphire niks anders bedenken. Ze haalde haar hoektand over haar arm, die bloedde nu en probeerde dat bloed rond Lola's poot te wikkelen. Natuurlijk ging dat niet. Dan maar anders. Sapphire sprong naar voren, landde op haar buik en kon Lola nog net bij haar voorpoot pakken. Ze trok Lola op het dak die haar allemaal likken gaf. Behoedzaam klom Sapphire weer terug het dak op en keek Ace aan. 'Nou, hier heb je Lola', zei Sapphire droog, alsof er niks gebeurd was. Lola likte Ace over zijn gezicht, waar Sapphire kon uit opmaken dat Ace te vertrouwen viel.

- Je kan het proberen XD -

Ace begon te glimlachen toen hij Lola zag. Een prachtige husky, van goede afkomst, zo te zien. Zijn glimlach werd breder terwijl hij gelikt werd. Ace knipte 3 keer in zijn vingers en Cerberus kwam met de hoed nog steeds op dichterbij lopen. "Hallo Lola, Ik ben Ace." Hij keek richting Cerberus, die deed alsof hij er niet was en de hoed, net als Ace eerder, voor zijn gezicht hield. "En dat is mijn huiswolf, Cerberus." Hij keek richting de feniks. "Dat is Maïko. Cerberus heeft haar gevonden en gered, 3 maanden geleden. Ze is niet echt van mij, maar ze luistert wel naar me." Hij keek weer naar Lola, en ging op 1 knie bij haar zitten. "Sapphire heeft me verteld dat je veel jankt, sinds kort. Hoe komt dat, meissie?" Hij aaide haar wat over haar kop, terwijl hij haar antwoord afwachtte. Hij kon dan wel geen honds verstaan, maar ook honden moesten af en toe hun hart luchten.

Sapphire wierp een blik opzij en zag dat Ace glimlachte bij het zien van Lola. Sapphie keek naar Lola, die met platte oortjes naar Ace keek. Lola dacht nu waarschijnlijk aan Tatsu. Arme Lola. Nou ja... Sapphire miste Ryuu ook wel, maar bij Lola was het gewoon veel erger te zien. Die jankte elke dag wel een keer. Sapphire had er alleen de eerste nachten om gehuild, maar nu was ze het wel gewend. Het was fijn om te zien dat Lola nu even van het verdriet af was. Ace stelde zichzelf voor aan Lola en Lola keek hem even met een schuin kopje aan en keek toen naar Sapphire. Sapphire gaf Lola een korte knik. Een brok ging op in haar keel toen ze de ogen van Lola zag. Lola wist dat Sapphire's oma dood was. Ace stelde de wolf voor als Cerberus. "Dat is Maïko. Cerberus heeft haar gevonden en gered, 3 maanden geleden. Ze is niet echt van mij, maar ze luistert wel naar me'', zei Ace en Sapphire keek naar de prachtige feniks. Toen ging Ace bij Lola zitten en keek haar aan. "Sapphire heeft me verteld dat je veel jankt, sinds kort. Hoe komt dat, meissie?", vroeg Ace toen en Sapphire grinnikte even. Lola verstond het en begon te janken. Haar oren gingen plat, terwijl ze Ace duidelijk maakte dat ook zij liefdesverdriet had. Sapphire kon het niet aanzien en horen en keek naar de andere kant, terwijl er tranen over haar wangen gingen. Telkens als Lola luid jankte moest Sapphire ook huilen. Zo was hun bang nu eenmaal. Lola jankte en ging toen verslagen liggen.

Ace keek naar Sapphire, die haar gezicht had weggedraaid. Hij keek naar Cerberus en gebaarde dat die bij Lola moest blijven. Hij deed zijn arm voorzichtig om Sapphire heen en legde zijn hand op haar schouder. "Het is niet erg om te huilen, weet je." Hij ging weer zitten en keek de lucht in. hij hield zichzelf even stil, maar brak al snel de stilte door weer te beginnen met praten. "Hoe heet hij?" klonk opeens uit Ace's mond. Cerberus likte kort over Lola's neus en ging vervolgens zitten, alsof hij over haar waakte. Ace keek onderhand weer naar Sapphire en wachtte haar antwoord af.

Sapphire schrok toen ze een arm om zich heen voelde en wou gillen, maar toen ze zag dat het Ace was, ontspande ze zich een beetje. Nu Lola haar had uitgestort, wist ze zeker dat Ace te vertrouwen was. Zuchtend legde ze haar hoofd heel even op zijn schouder, om te laten zien dat ze hem, ondanks haar gedrag, toch redelijk goed vertrouwde. "Het is niet erg om te huilen, weet je'', zei Ace en Sapphire grinnikte even. 'Ook niet als je het al weken achter elkaar doet?', vroeg ze, de brok proberend weg te krijgen. Ace ging weer terug zitten en Sapphire keek samen met Ace de lucht in. De maan was ondertussen op zijn hoogste stuk gekomen en Sapphire voelde zich rot. Als Ryuu er nog was, had ze hem wel uitgenodigd voor een avondje om op het dak te zitten. Dat moest ze maar houden voor als hij terugkwam. "Hoe heet hij?", vroeg Ace toen en Sapphire moest even bevatten over wie het ging. 'Ryuu', antwoordde ze toen, waardoor de brok gewoon niet meer weg te krijgen was. Dan maar zachtjes huilen. Ze vervulde de daad ook en snikte even. Ze zag hoe Cerberus over Lola's neus likte, die hem even kort en dof aankeek. Cerberus leek wel te waken over Lola, omdat die bij haar kwam zitten. Sapphire wist dat Lola nu vast dacht aan Tatsu. Lola geeuwde even en Sapphire keek voor zich uit.

Ace keek even naar de maan, waardoor zijn ogen ietwat begonnen te gloeien. "Ryuu, he?" Zijn hoofd schoot naar Sapphire en met open ogen staarde hij naar haar. "Ryuu?" Er begon een blije lach op zijn gezicht te tonen. "Ryuu met een bionisch oog en een pratende hond, genaamd Tatsu... Die Ryuu?" Hij wachtte met smacht op haar reactie.

Sapphire glimlachte even bij het noemen van zijn naam. Ze vond het fijn als ze Ryuu's naam noemde, of in gedachten. Maar tegelijk miste ze hem dan nog meer. Toen Ace vroeg naar Ryuu, bevestigde ze hem dat hij het was. Toen vroeg hij het nog eens en een beetje geïrriteerd knikte Sapphire weer. Toen had Ace opeens een lach over zijn gezicht en Sapphire vroeg zich in godsnaam af wat er zo leuk was aan Ryuu's naam. "Ryuu met een bionisch oog en een pratende hond, genaamd Tatsu... Die Ryuu?", vroeg Ace en Sapphire knikte. 'Voor de laatste keer. Ja, hij. Ben je zijn persoonlijke stalker of zo?', vroeg ze, zonder er eigenlijk bij na te denken wat ze precies zei tegen Ace. Ze was gewoon boos. Eerst was het een missend gevoel geweest, maar nu werd ze gewoon boos als ze zijn naam hoorde. Hoe kon hij haar dan ook alleen laten? Sapphire begreep dat nog steeds niet. Sapphire begreep neit waarom Ryuu was weggegaan zonder iets te zeggen.

Ace aaide wild over Sapphire's hoofd, waardoor haar haar in de war kwam te zitten. Hij begon hard te lachen. "Dus kleine Ryuu is jouw vriendje?" Hij keek in de lucht en terug. Hij kalmeerde zichzelf en gaf antwoord op een ongestelde vraag. "Ryuu is mijn kleine broertje, ik wist niet dat hij ook hier op school zat."

Sapphire keek hem aan. Wat deed hij nu vreemd? Het leek net alsof hij de loterij had gewonnen. Toen hij ook nog wild over Sapphire's haar begon te wrijven, keek Sapphire hem boos aan. 'Als je iets van me moet, zeg het dan gewoon', mompelde ze geïrriteerd. Ace zat luid te lachen en Sapphire keek hem aan. 'Nou, nou, wat een lol', zei ze sarcastisch. "Dus kleine Ryuu is jouw vriendje?", zei Ace en Sapphire begon haar zelfbeheersing te verliezen. 'Ja hij is mijn vriendje. Moet ik er een tekening bij maken?', vroeg ze boos. "Ryuu is mijn kleine broertje, ik wist niet dat hij ook hier op school zat'', zei Ace, waardoor Sapphire hem even met grote ogen aankeek. 'Oh, nou, leuk. Nu weet je het dus wel', zei ze sarcastisch. Het gemis voor Ryuu kwam steeds harder terug. 'Innige band lijken jullie me te hebben', zei Sapphire uitdagend. Ze liet zich vallen tegen het dak en keek naar de hemel.

Ace kalmeerde zichzelf volledig en legde zijn hand op Sapphire's buik. "Luister... Ik ken Ryuu beter dan ik mezelf ken, hij zal niet lang wegblijven." Hij trok zich niet echt iets aan van haar opmerkingen. "Als Ryuu weg is heeft hij vaak een goede reden. Zo is hij van Razen vertrokken toen hij kennis en ervaring wilde opdoen, en toen kwam hij terug met dat verdomde oog, dat zijn leven stukje bij beetje afbreekt." Hij vergat even tegen wie hij aan het praten was, het was wel mooi de vriendin van zijn weggelopen broertje. "Maar het komt goed, hij is een vechter." Verbeterde hij zichzelf. "Misschien is dat wel de reden waarom hij weg is, om dat oog te laten verwijderen. Volgens hem kunnen alleen Shadranen dat." Hij trok zich een beetje terug en keek naar de hemel. "Geloof het of niet, ik weet hoe je je voelt. Zo voelde ik me ook toen hij vertrok voor zijn wereldreis."

-Oogopmerking: Hint Hint!-

- Ik snap je niet? Oogopmerking? -

Sapphire keek Ace aan. Was hij nu gestoord of zo? Nou ja... Misschien waren Ryuu en hij wel innige broertjes. Toen Ace's hand op haar buik ging, keek ze hem aan. Wat was...? Toen hij zei dat Ryuu waarschijnlijk niet lang weg zou blijven, snoof Sapphire even. 'Ja, dat zegt iedereen. Na een jaar is hij er dan weer. Misschien is hij me dan allang vergeten of heeft hij een of andere glamourgana ontmoet', zei Sapphire sarcastisch. Toen Ace wat te vertellen had over het oog, keek Sapphire hem aan alsof ze hem elk moment de keel zou kunnen doorsnijden. Beetje bij beetje brokkelde haar vertrouwen in Ace af. Was hij wel wie hij zei dat hij was? "Maar het komt goed, hij is een vechter'', zei Ace en het vertrouwen groeide terug aan. Waarschijnlijk had Ace er zelf niet bij nagedacht wat hij zei. "Misschien is dat wel de reden waarom hij weg is, om dat oog te laten verwijderen. Volgens hem kunnen alleen Shadranen dat'', zei Ace en Sapphire vroeg zich af hoelang dat kon duren. 'Wedden dat hij me vergeet?', vroeg ze tegen niemand in het bijzonder. "Geloof het of niet, ik weet hoe je je voelt. Zo voelde ik me ook toen hij vertrok voor zijn wereldreis'', zei Ace en Sapphire snoof. 'Leuk. Dan kunnen we elke dag als gezellige vriendjes bij elkaar uithuilen. Zal ik de thee alvast klaarzetten?', vroeg Sapphire sarcastisch. Ze keek Ace toen even aan en ze moest lachen. 'Sorry. Ik ben gewoon geïrriteerd. Ik denk steeds dat ie me vergeet en Lola denkt hetzelfde over Tatsu.'

Ace keek naar Sapphire vanuit zijn ooghoeken en luisterde naar wat ze had te zeggen. "Ik neem aan dat Ryuu je niet verteld heeft over zijn verleden." Hij draaide zijn hoofd naar Sapphire en keek recht in haar ogen. "Ryuu is niet altijd geweest zoals jij hem waarschijnlijk kent, sterker nog, hij was exact het tegenovergestelde." Zijn blik ging naar Cerberus en Lola. Als Lola verliefd was op Tatsu, dan had ook zei, een zwager die over haar waakte. "Ryuu was altijd heel stil..." begon hij, terwijl hij zijn hoofd terugdraaide naar Sapphire. "Hij liet nooit iemand in zijn leven, behalve familie." Hij keek naar de sterren, waar Ryuu ergens op zou moeten zijn. Hij was eigenlijk al klaar, maar hij volgde al snel met kalmerende woorden. "Als Ryuu je in zijn leven heeft gelaten, dan is er een kleine kans dat hij je ooit nog vergeet."

Sapphire keek nu naar Ace met een gespeelde glimlach. Ace leek als een vriend voor haar, maar sinds haar oma's dood, wist Sapphire niet wie ze nu werkelijk kon vertrouwen en wie niet. Toen Ace over Ryuu's verleden begon te praten, luisterde Sapphire aandachtig, maar probeerde dit te maskeren door zich ongeïnteresseerd met Lola bezig te houden. Toen Ace zijn verhaal eindigde met dat het een kleine kans was dat hij haar vergat, keek Sapphire heel even naar de sterren boven zich. 'Ik hoop het maar. Want ik kan hem dus niet vergeten,' zei Sapphire zuchtend. Er speelde een glimlach op haar gezicht toen ze het moment voor zich haalde waarin ze bijna verbrand was. Of toen ze een zoen begonnen. Sapphire schudde haar hoofd. Niet nu... Niet met Ace erbij... Sapphire wist weinig te zeggen. Ze had Ryuu eigenlijk nooit naar zijn leeftijd gevraagd. 'Hoe oud zijn jij en Ryuu eigenlijk?'

Ace begon aan de achterkant van zijn hoofd te krabben. "Wow, daar vraag je me wat. Ik heb het al vet lang niet bijgehouden." Het zou vreemd klinken voor een typisch persoon om je eigen leeftijd niet te weten, maar Ace genoot gewoon van de tijd die hem gegeven was door een hoger doel. "Ik ben nu..." Hij begon even te tellen en keek vervolgens naar Sapphire. "... 17. Dus dan is Ryuu 15." Ace keek naar de maan en vroeg rustig. "Nog meer vragen?" Hij glimlachte terwijl hij naar Sapphire keek.

Sapphire zag dat Ace begon na te denken. Sapphire vond het nauwelijks vreemd dat hij zijn leeftijd niet wist, althans, niet op dit moment. Zijzelf wist het soms ook niet meer. Toen hij zei dat hij zeventien was en Ryuu vijftien, schrok Sapphire lichtelijk. En zij was nog maar dertien... 'Ik ben nog maar een ukkie. Ik ben dertien,' grijnsde ze. Ze schudde haar hoofd toen hij vroeg of ze nog vragen had. 'Nee. Niet nu in ieder geval,' grijnsde ze even kort. Ze ging zitten en keek naar de sterren. 'Oh, Ace, ik mis hem zo,' zuchtte ze toen. 'Als je hem tegenkomt, zeg dan dat ik hem mis en dat ik hem flink om zijn oren ga slaan dat hij me zolang alleen heeft gelaten,' grijnsde Sapphire.

- Yooo! Ik zie nu pas dat Sapphire's haren tot op haar schouders komen XD Ik dacht altijd tot op haar kont. Omdat ik meer naar de achtergrond keek, waar Sapphire's gezicht nogmaals staat en daar zitten ook roze haren XD -

Ace glimlachte naar Sapphire en deed zijn hand op haar hoofd, zoals je bij een klein broertje of zusje zou doen. "Hij en ik zijn ook ukkies geweest. En jij gedraagt je veel volwassener dan ons op die leeftijd." Hij keek naar de sterren en haalde een paar herinneringen op. Hij en Ryuu die kattenkwaad uithaalden en er vervolgens voor gestraft worden. Toen keek hij weer naar Sapphire. "Ik betwijfel dat ik hem eerder zie dan jou, Sapphire." Opeens moest hij heel erg zijn best doen om zijn lach in te houden. "Weet je wat grappig is, vroeger zei ik altijd tegen hem dat een vriendin hem goed zou doen en dan ging hij meteen zo van: 'Een echte man heeft geen vriendin nodig! Een echte man houdt het bij het gevecht.' Ik denk dat hij bewezen heeft dat ik gelijk had."

Sapphire glimlachte nu naar Ace toen hij zijn hand op haar hoofd legde. Nu vertrouwde ze hem voluit. Ze keek hem aan en kon een klein glimlachje gefocust op haar gezicht houden. Ace mocht niet zien dat ze ondanks dit alles toch nog verdrietig over Ryuu was. "Hij en ik zijn ook ukkies geweest. En jij gedraagt je veel volwassener dan ons op die leeftijd'', zei Ace en Sapphire probeerde zich voor te stellen hoe Ryuu er uitzag als een zes jarig jochie. Ze grinnikte even bij het beeld dat ze kreeg. 'Vind je? Ik durf mezelf anders toch nog heel kinderlijk te gedragen, hoor,' glimlachte ze breed. "Ik betwijfel dat ik hem eerder zie dan jou, Sapphire'', zei Ace en dat stelde Sapphire, ook al was dat onbeleefd tegenover Ace, iets meer gerust. 'Hij komt zeker 's nachts, als ik slaap, naar me toe. Echt iets voor Ryuu,' lachte ze breed. (XD, da's ook nog een idee voor Ryuu's comebackXD) "Weet je wat grappig is, vroeger zei ik altijd tegen hem dat een vriendin hem goed zou doen en dan ging hij meteen zo van: 'Een echte man heeft geen vriendin nodig! Een echte man houdt het bij het gevecht.' Ik denk dat hij bewezen heeft dat ik gelijk had'', zei Ace toen en Sapphire grinnikte even. Toen keek ze hem aan. 'Misschien vervelend en onbeleefd dat ik het vraag, maar kun je me misschien een aantal leuke momenten met Ryuu weergeven? Ik bedoel, zo kunnen we hem nu nog een beetje aandenken, mocht het lang duren dat hij terugkomt,' zei Sapphire.

PROFILE MAGICIAN

» Rustig
» Rustig
» Rustig
» Rustig lopen
» rustig onder wakend oog

Rustig

Rustig

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen