Bela liep vrolijk achter zijn bazin aan, terwijl hij af en toe vol enthousiasme probeerde aan haar hand te likken. Hij wilde met haar spelen, het dolle beest. Fealwen keek even achterom, in een poging streng te kijken; haar blik verzachtte echter toen ze de Samojeed naar haar terug zag kijken, smekend om de aandacht. 'Ik heb je nog maar net uitgelaten, gek,' lachte ze daarom. Draaide zich om en woelde door de dikke haren in zijn nek. Dit leek Bela weer gerust te stellen. Zo, kon zij ook weer verder. Op naar Cahaya. Sinds ze hier terug was had Fealwen er werk van gemaakt om haar nieuwe collega's te ontmoeten. Ze kon het toch niet maken om terug te komen en zichzelf dan weer op te sluiten in de kamer waar ze een paar jaar geleden met moeite uit gekomen was? Nee, ze was veranderd. Het was tijd om die veranderingen ook in de oude, vertrouwde omgeving uit te voeren.
Het was toch zo, dat het lastig bleef. Zodra ze hier weer een stap binnenzette, leek het alsof ze nooit weggeweest. Alsof er niets veranderd was. Erger nog; alsof zij geen haar veranderd was. Alle dingen waar ze zo hard voor gewerkt had, het leek eeuwen geleden dat ze überhaupt naar Cassia was geweest en haar trouwring van haar vinger gehaald had. Het kostte haar een hoop moeite om de tijd weer in perspectief te zetten, maar om eerlijk te zijn hielp het hebben van nieuwe collega's wel. Neara was er niet meer; Alejandro miste, Lesaiah, Flynn, zelfs Luce. Allemaal nieuwe collega's die ze nauwelijks kenden, die haar naam misschien hadden gehoord toen ze hier aangekomen waren. Fealwen was natuurlijk terug van weggeweest, maar toch verwachtte ze niet al teveel bekendheid en status. Erg veel had ze in haar vorige bestuursperiode niet bereikt.

Ze had al een bezoek gebracht aan de nieuwe Heer van de Aarde, al was het meer haar plan geweest om daar Flynn te zoeken. Iemand die ze graag beter had leren kennen, maar dat was door haar abrupte vertrek niet doorgegaan. En nu was ze terug; was hij weg. Mooi ging dat, maar dat was hoe het leven ging. Toch, aangezien ze een eeuwig leven hadden, had ze nog een beetje hoop dat ze hem ooit weer zou vinden. Hopelijk was die hoop niet hetzelfde als de hoop dat Kendal van de doden terug zou keren.
Fealwen slikte, schudde haar hoofd. Ze had het achter zich gelaten; dat merkte ze wel aan het feit dat de gedachten nauwelijks meer pijn deden. Vroeger had ze haar tranen terug moeten houden als ze de naam 'Kendal' nog maar dacht. Ze was anders. De oude gangen, dezelfde deuren en dezelfde sfeer. Het maakte het wat lastig om haar oude gedachten en herinneringen van zich af te schudden. Toch wist ze wel dat het haar zou lukken. Ze had hard gewerkt in haar absentie van Starshine en dat zou ze niet voor niets laten zijn. Nee, dat kon ze haar planeet niet nog een keer aandoen.

Fealwen had eindelijk Cahaya bereikt en klopte nu duidelijk op de deur, in de hoop dat er iemand was. Misschien Luce nog.. Nee, ze had duidelijk mensen horen zeggen dat het over de Heer van het Licht ging, niet over de Vrouwe. Ze zou er niet meer zijn. Ach, je raakte er wel gewend aan, dat iedereen je verliet als je leven stilstond. Ware het niet dat dit de mensen waren geweest die in hetzelfde schuitje naar de overkant probeerden te roeien. Fealwen zuchtte even, ze moest haar gedachten bij elkaar houden. Zacht gaf ze een kneepje in haar hand, om zichzelf bij de les te houden. Dat was vroeger, daar droomde ze maar over in haar slaap. Het was tijd voor het hier en nu; tijd om te netwerken, ook. Bij haar klopje had ze tegelijk nog wat gezegd, om te melden dat er echt iemand stond en dat het geen spookgeluid was. 'Is er iemand?' Het klonk vragend, maar niet meer onzeker, zoals ze altijd geklonken had. Natuurlijk was haar sociale angst niet ineens weg, maar het verhelpen van haar minderwaardigheidsgevoelens had het wel een eind geholpen. Nu hopen dat dat ook zo zou zijn als ze oog in oog zou staan met een andere LM..

Licht scheen door de ruiten van Cahaya. In de hoek stond een oude grammofoonplaat te spelen. Het schrijven ging Eo vandaag was makkelijker af dan gewoonlijk. Waarschijnlijk omdat het voor de verandering wat minder schrijfwerk was dan normaal het geval was. Voor de verandering. Toen glimlachte hij bij het lezen van een brief, waarna hij deze verscheurde en liet toen deze in de prullenbak naast zich vallen. het was een brief van iemand die vroeg of hij waardig genoeg was om de opvolger van Eodan te worden. De persoon schreef dat hij sterker was dan wie dan ook op Nova, omdat hij de "koning" zoals die persoon zichzelf noemde, van de kooigevechten op Nova was. Deze "Koning" had blijkbaar niet door dat Eodan zijn opvolger niet koos op kracht, maar op potentie. Hij moest immers niet hebben dat zijn opvolger voor hetzelfde ging zorgen als hij vroeger deed. Of ook maar iets in de buurt. Wel handig dat deze meneer zijn naam en adres in de brief had gezet. Kon hij deze gelijk aangeven bij de Novaanse politie. Kooigevechten waren namelijk illegaal op Nova. De volgende, en gelijk laatste brief was een aankondiging dat er twee nieuwe collega's waren aangekomen op Starshine. Althans, de collega die Erd representeerde was compleet nieuw, en de collega die Cassia representeerde was terugkerend. Jammer dat Victoire weg was gegaan. Hij had het wel goed met haar kunnen vinden..sowieso kon Eo het met Cassianen het best vinden. Na Novanen natuurlijk. Deze kwamen naar zijn mening het meest overeen met Novanen. Maar waren deze rustiger. Iets wat Eodan ook weer prettig vond. Toen keek hij naar de datum. Oh dear..deze was al een week geleden verzonden..tsja, dat had je soms met brieven die onderaan lagen. Die vergat de heer van het licht wel eens. Nee, administratief was Eodan niet echt zo'n held.

Toen hij deze brief had weggelegd, en Âde de opdracht had gegeven de overige brieven te versturen, stond hij op, en ging hij zitten in de oude leunstoel. Hij zuchtte even. Zo, dat was ook weer gedaan. Hij zat even stil, en luisterde naar de piano muziek. Het was 1 van zijn favoriete platen. Het was Ode an die freude, de 9de symfonie van Beethoven. Hij deed zijn ogen dicht, en neuriede de melodie even mee. Wat kon die Novaanse componist toch goed schrijven. Het scheen dat deze doof was toen deze de melodie schreef..fascinerend..Beethoven moest in zijn hoofd dus hebben voorgesteld hoe de noten klonken..zonder dat hij echt kon horen..een waar genie.

Toen voelde hij dat er een krachtig, rust gevend aura voor zijn deur stond. Het aura kwam erg overeen met dat van Victoire, maar was toch anders..er was geen twijfel mogelijk. Dit moest de terugkerende Legendarische magiër van water zijn. Niet veel later werd er op de deur geklopt en gevraagd of de persoon, een vrouw, binnen kon komen. Eodan liep naar de deur, en deed deze open. Er stond een vrij kleine vrouw achter de deur. Gelijk voelde hij de kracht van haar afkomen. Hij zette een vriendelijke glimlach op. "Kan ik u ergens mee van dienst zijn mevrouw?"

Vanachter de deur kon ze vaag symfonieën horen komen. Het waren typisch Novaanse melodieën; hoewel Fealwen er geen expert in was, herkende ze er wel wat van. Novanen waren ook wel haar type mensen, vooral als je bekeek welke andere persoonlijkheden er stereotypisch waren op de andere planeten. Razen was sowieso niets voor haar, dat was juist haar tegenpool. Met magiërs van Erd en Gren kon ze het meestal wel vinden; deze mensen konden wellicht een beetje streng en stijf zijn, maar ze waren over het algemeen vrij rustig en niet zo explosief als die Razianen. Novanen waren ook rustig, net iets rustiger dan mensen van Puffoon. De enigen waarmee ze het minst compatitabel was, waren de Shadranen en de Razianen. Die mensen kwamen vaak niet overeen met haar eigen rustige persoonlijkheid. Fealwen was iemand die graag de stilte hoorde en die niet teveel dacht over wat ze zelf bereikt had. Ook hield ze zich soms teveel met de emotionele kanten van een zaak bezig, zoals dat vaak het geval was bij Cassianen.
Al deze overwegingen hadden er ook wel voor gezorgd dat de Heer van het Licht één van haar eerste keuzes was om te bezoeken. De Heer van het Vuur of de Vrouwe van het Duister stonden wat lager op haar lijstje. Niet omdat het haar verschrikkelijke personen leken, nee, totaal niet! Het was meer het probleem dat ze nog moest aarden op Starshine; en dan kon je maar beter rustig beginnen. En dat was precies wat zij van plan was. Ze had wel gehoord dat de Heer van het Licht bekend stond als een zachtaardig persoon; zolang zij zich gedroeg hoefden er geen problemen te zijn. En wat had zij nu voor redenen om zich te misdragen?

Fealwen had al aangeklopt en haar vraag gesteld, hoefde nu alleen nog maar op antwoord te wachten. Ze aaide Bela wat over zijn kop. Het was handig voor haar dat zij onder de 1.60m was; de hond kwam tot haar middel, aangezien Bela een flinke hond was. Niet hoeven bukken scheelde heel veel. Haar glimlach naar de hond was een warme, eentje vol affectie. Het was goed te zien dat de hond haar trouwste compagnon was.
Vrij snel nadat ze aangeklopt had, werd er open gedaan. Ze wist dat ze prijs moest hebben; er kwam een onmiskenbare Licht energie van hem af. Fealwen richtte haar blik omhoog, zoals personen van haar lengte gewend waren. Nu was hij wel iets langer dan het gemiddelde, maar alsnog. Ze zou lang moeten zoeken om iemand te vinden die uitgegroeid was en kleiner dan zij. 'Kan ik u ergens mee van dienst zijn, mevrouw?' Zijn stem was rustig, aangenaam. Ja. Ze zou het wel met hem kunnen vinden. Een kleine glimlach krulde om Feal's lippen. Nu ze hem zo zag voelde ze zich gelijk een stuk meer op haar gemak. Misschien kon ze er nu wel echt bij horen. Niet alleen qua competentie, maar ook qua persoonlijkheid. Hij leek haar in ieder geval geen slecht persoon. Ze haalde haar hand van Bela's kop af en klopte wat haren er vanaf voordat ze haar hand uitstak naar de Magiër voor haar. 'Goedemiddag, Heer van het Licht,' groette ze hem formeel. 'Ik hoorde dat er een nota rondgestuurd was met wat informatie over uw nieuwe collega's, maar ik vind het altijd fijn me ook even persoonlijk voor te komen stellen. Het is toch de bedoeling dat we allemaal samenwerken in de toekomst, niet?' Ze boog haar hoofd er een beetje bij, als beleefd knikje. 'Aangenaam. Ik ben Fealwen Eira Downsia Awyr Fel'dan, maar zoals me duidelijk lijkt zal Fealwen voldoen.' Haar naam was altijd een hele mond vol en ze wist nooit of ze zich nu moest schamen bij het voorstelrondje of niet, maar haar gezicht liet dat tegenwoordig niet meer zien. Dezelfde gemeende, vriendelijke glimlach bleef erop staan.

'Bela!' Haar stem volgde bestraffend de hond, die zich langs de twee magiërs gewurmd had en nu vrolijk door het kantoor van haar collega hupste. Fealwen twijfelde niet, maar liet de hand van de man los en volgde het beest. 'Bela!' Haar stem was nu wat strenger, scherper. Direct bevroor de hond op zijn plek, keek zo onschuldig mogelijk op naar zijn bazin. Ze pakte hem even bij zijn nekhaar, om zeker te zijn dat hij niet wegliep. 'Zit,' zei ze, even streng. De hond wist heel goed wat dat bevel betekende. Bijna meteen zakte hij door zijn poten en ging op zijn achterste zitten, keek haar aan met zijn tong uit zijn bek. 'Ik kan toch niet lang boos op je blijven zo,' voegde Feal er zachtjes aan toe, grinnikend. Wat een dier was het toch. Nu kroop er wel een beetje schaamrood op haar wangen, zodra ze terug keek naar de Magician. 'Het spijt me,' verontschuldigde ze zich netjes. 'Misschien moet ik Bela even terugbrengen naar Ilma.' Ze vreesde dat de man honden niet zou mogen, of dat er iets anders verkeerd zou gaan. Hopelijk vond hij dit geen breuk van zijn privacy; het was nooit haar bedoeling geweest. En net nu ze wat beter kennis met hem had willen maken! Sprankelend begin, Feal. Super.

My oh my...gelijk een hele rits aan beleefdheden kwam er uit de vrouw. Faelwen..vrouwe van water..Nog steeds bleef Eo glimlachen. Even niet wetend met wat hij hiermee moest. Zich voorstellen? Ja, laten we dat maar eerst doen. Nog voordat hij zijn kond open kon doen, was er opeens een hond tussen de twee doorgewurmt. Ah..de hond heette dus Bela. Eo keek even een beetje verward, en krabte even op zijn hoofd, niet echt begrijpend wat hij met de situatie aanmoest. Nadat de Bela weer terug bij haar bazin was, en deze haar excuses had aangeboden. "Oh, nee hoor, zolang hij niet al te veel troep maakt, mag hij wil in Cahaya hoor." zijn stem was kalm en vriendelijk, als altijd. Eodan hield wel van dieren. Echter had hij zelf nooit de tijd om voor eentje te zorgen, wat verklaarde waarom hij zelf geen dieren had. "Anyway, aangenaam met je kennis te maken Faelwen. Mijn naam is Eodan Verdimont Kosra, en ik heet je van harte welkom terug op Starshine." Hij gebaarde dat ze binnen mocht komen. "Laten we maar gelijk de formaliteiten achterwege laten. Dat zou de samenwerking tussen ons beide denk ik alleen maar bekrachtigen niet?" Sowieso hield Eo niet echt van formaliteiten. Dat was zo ouderwets vond hij altijd. "Please, have a seat. Dan kunnen we het 1 en ander wellicht bespreken niet?"

Bela, Bela, Bela! Fealwen had het willen gillen, maar dan zag ze er eerder uit dan een klein kind dan iemand die eigenlijk zeggenschap had over de hond. Vooral omdat ze dan ook gelijk met haar voet had willen stampen om duidelijk te maken dat de hond naar haar moest luisteren. Ze riep gelukkig alleen maar zijn naam en bij de tweede keer stopte de hond al, reageerde gelijk op haar bevel dat hij moest zitten. Thank the lords, hij had nog een beetje fatsoen. Anders had ze niet geweten wat ze had moeten doen. Dit was de meest charmante manier geweest om Bela te stoppen; anders had hij haar waarschijnlijk een paar meter achter zich aangesleept en talloze dingen omgestoten. Nu had ze wel het idee dat hij zou blijven zitten, nu hij binnen was. Dat was zijn doel geweest. 'Ik denk dat hij nu zeker weet dat er geen katten zijn,' was Feal's grap, een soort van verontschuldiging. Ze keek weer naar de Heer van het Licht, half verwachtend dat hij haar de kamer uit zou sturen.

'Zolang hij niet teveel troep maakt mag hij wel in Cahaya hoor,' zei hij. Gelukkig, het was echt een walk of shame geweest als ze Bela terug naar Ilma had moeten slepen. Het beest had daar nooit zoveel zin in. Op zich niet vreemd, maar kom op. Hij kon zich na zoveel decennia toch wel een klein beetje gedragen in de buurt van haar collega's? Ze liet een opgeluchte zucht horen en keek nog één keer naar Bela om zeker te zijn dat hij er niet nog een keer vandoor zou gaan.
Tja. Nu stond ze al in de kamer, dus echt naar binnen gelaten worden was geen optie meer. Al die breuken in de formaliteiten, het deed haar een beetje pijn. Gelukkig bleef de man lachen en begon hij zich voor te stellen. Aangenaam kennis te maken, wederzijds. Hij was Eodan Verdimont Kosra; Fealwen knikte, ten teken dat ze zijn naam zou onthouden. Collega's waren geen mensen die je wilde onderschatten. Hij heette haar van harte welkom en ze voelde zich alweer een stuk beter. Haar eerste indruk was in ieder geval niet geheel negatief. Haar zenuwachtigheid trok gelukkig alweer een beetje weg terwijl ze luisterde naar wat de man verder te zeggen had.

Hij vertelde haar dat ze de formaliteiten wel achterwege konden laten. Dit liet haar even fronsen, maar op zich vond ze het niet erg. Beter zo; hij gaf het tenminste aan. 'Prima,' antwoordde ze. Dit zou een goede oefening voor haar zijn om eindelijk eens wat minder formeel te doen. Het was nog over van haar minderwaardigheidscomplex vroeger, maar het was wel eens tijd om dat achter haar te laten. Te beginnen met Eodan. De samenwerking tussen hen. Deze man beviel haar. Ze wilde wel met hem samenwerken. Hij was iemand die doorpakte, die niet lang bij zaken bleef hangen. Tenminste, zo kwam hij op haar over. En dat was precies dezelfde mentaliteit als waarmee zei naar Starshine gekomen was. 'Graag,' antwoordde ze daar dan ook op, terwijl ze zijn uitnodiging om te gaan zitten aannam. Ze koos een stoel uit en gebaarde lichtjes naar Bela. De hond reageerde er direct op, zonder dat ze zelfs maar naar hem keek. Hij begreep haar direct; het was bijna niet te zien dat ze een signaal gegeven had. Normaal was hij zelf wel gekomen, maar zolang het 'zit' bevel nog van kracht was, mocht hij natuurlijk niet komen. Ze had hem aangegeven dat hij zich weer bij haar zijde mocht voegen; in de ogen van Bela was hij compleet en totaal vergeven. Nieuwsgierig keek hij op naar Eodan, probeerde te zien of hij een gevaar zou zijn voor zijn bazin. Tot nu toe nog niet en daar was de hond erg blij om. 'Bedankt voor het verwelkomen,' glimlachte ze naar Eodan, zodra hij ook een positie ingenomen had. 'Het lijkt me inderdaad een goed idee het één en ander te bespreken. Ik ben natuurlijk een flinke tijd weg geweest en ik geloof dat ik best wat gemist heb.' Ze liet haar hand op Bela's hoofd rusten nu hij naast haar zat, sloeg haar benen over elkaar. Een veel comfortabelere en zelfverzekerde houding dan ze ooit had gehad. Ze zat er nu alsof ze wat te zeggen had; dat ook durfde zeggen. Niet als een hulpeloos kind dat alleen maar weg wilde. Ook durfde ze Eodan recht aan te kijken, hoewel niet intimiderend. Het was een grote stap voor haar om dit allemaal te doen, zo anders dan ze het geleerd had. Maar het ging haar beter af dan ze had durven hopen. 'Zijn er nog dingen waar ik over moet weten?' vroeg ze, rustig. 'Ik heb me al wat verdiept in onze collega's, aangezien niemand waar ik destijds mee samenwerkte er nog is. Victoire heeft hier een goede dienst gedaan, hoorde ik ook.' Het feit dat Victoire de last op haar schouders had kunnen dragen maakte haar trots. Het meisje had een hoop potentieel gehad en daar juist gebruik van gemaakt. 'En,' begon Feal. 'Ik vernam ook dat het een tijd geleden is dat de LM's met elkaar rond tafel zijn gaan zitten.' Vroeger gebeurde dat ook nauwelijks; de communicatie tussen de LM's was slecht. En daar mocht best wat aan veranderd worden. Feal zweeg weer, keek naar Eodan. Ze observeerde hem een beetje; was benieuwd naar wie hij was. Een eerste indruk was nooit genoeg; vooral zij, als Water Magician, had een affiniteit met emoties en empathie. Daar maakte ze ook ten volle gebruik van om anderen te begrijpen; het waren immers mensen met wie ze het universum veilig moest houden. Ze was benieuwd naar wat hij haar te vertellen had.

Eodan ging tegenover zijn collega zitten. Hij glimlachte bij haar bedankje. "Geen probleem hoor." Toen luisterde hij aandachtig naar wat de vrouwe van het water te zeggen had. Ook nu was het weer een hele rits. Ah, deze vrouw was dus een terugkerende collega..dat was heel interessant om te horen. Met heel veel dingen die Faelwen zei, was Eodan het eens. Tot nog toe had inderdaad niemand behalve hij het initiatief genomen voor het organiseren van een vergadering. "Well, ik kan je nog maar weinig vertellen, gezien je pretty much alles al hebt opgesomt wat je moet weten. Verder is het inderdaad een tijd geleden dat we om de tafel hebben gezeten. Maar toen verliep alles ook vrij stroef." De vorige vergadering was traag verlopen. Ook kwamen sommige collega's soms niet opdagen. Dat is jammer vond Eo. Hij zag het namelijk als een verplichting voor een LM'r om bij een vergadering aanwezig te zijn. Maar hij was dan ook niet het type dat van pushen hield. Het probleem was: Hij wou zijn collega's nergens toe verplichten. Ook al was het best wel een verplichting voor een LM om bij een vergadering aanwezig te zijn. "Ook vind ik het fijn dat er iemand anders is, die aan onze collega's moet "trekken" voor een vergadering." zei hij met een kleine grijns.Trekken..dat was het juiste woord. Een vergadering was nooit leuk, dat wist Eo ook wel, maar het moest gewoon gebeuren. Er moest immers goed overleg komen. Ze waren per slot van rekening de 7 beschermers van Kovomaka. Toen verschenen er plots twee glazen Novwater op het kleine tafeltje tussen de twee stoelen. Eodan glimlachte. "Dank je Âde."

De Heer van het Licht nam plaats in de stoel tegenover haar. Fealwen aaide Bela rustig over zijn kop. Je kon de hond zachtjes horen hijgen, zijn tong hing een stukje uit zijn bek. Het was dan ook wel aangenaam warm in Cahaya; misschien voor Bela iets te warm na zijn sportgedoe. Hij was een schat, maar soms wilde ze dat ze hem wat beter opgevoed had. Gelukkig gebeurden dit soort dingen niet zo vaak en was Eodan geen hondenhater. Ze had weer eens geluk. Ze zou de hond later wel wat extra toespreken, als ze er nog aan dacht. Het was en bleef ook gewoon een schatje. Het viel haar op hoe rustig Eodan was. Hij luisterde naar haar gehele verhaal, zonder ook maar één keer te pogen wat te zeggen. Er leek een eeuwige glimlach in zijn gezicht gepolijst te zijn, eentje die nog decennia lang vol zou houden. Om eerlijk te zijn, als ze hem zo zag, kon ze zich niet voorstellen hoe deze man ooit boos op iemand kon worden. Hij leek rustig, rechtvaardig. Misschien wel iets te voorzichtig en te lief. Maar desalniettemin was zo'n persoon geen slechte toevoeging aan de beschermers van Kovomaka's Galaxy. Je had balans nodig en ze ging ervanuit dat er ook wel iemand met flink wat pit in deze groep zou zitten.

Hij zei dat het een tijdje geleden was dat iedereen om de tafel had gezeten. Dat het stroef verlopen was. Feal fronste een beetje, dacht erover na. Hadden de magicians dan wel iets om over te praten? Ongetwijfeld. Er was geen dag dat er niets gebeurde op een planeet, toch? Ze wist zeker dat er nieuwe brieven binnen kwamen terwijl ze hier gezellig met Eodan aan het praten was. Zijn volgende opmerking liet haar glimlachen. 'Ik vernam dat jij degene was die de laatste vergaderingen georganiseerd heeft,' glimlachte ze naar hem. Het was altijd een dappere taak. 'Daarom wilde ik ook vragen of we het samen verder konden zetten. Ik denk dat het hoog tijd is voor een nieuwe vergadering, maar ik ben de complete nieuweling natuurlijk. En ik denk dat iemand die niet wat vervreemd is van deze plek me heel goed kan helpen. Je hebt er ook al ervaring mee; je kent onze collega's.' Fealn keek hem even aan, bedacht wat ze verder wilde zeggen. Hij leek haar betrouwbaar. Dit kon nog wel goed uitpakken. 'Zoals je zegt, ik ben bereid iedereen de vergadering in te trekken. Het mag opdringerig lijken, maar ik weet zeker dat het ons geen kwaad zal doen. Toch wil ik graag hulp; het zou onverantwoordelijk zijn alles alleen te doen,' vond ze. 'Vooral nadat ik zolang weggeweest ben. Ik ben nauwelijks meer op de hoogte van de actualiteiten.' Okay, ze had weer teveel gepraat. Ze nam een slokje van het water dat verschenen was. 'Bedankt,' glimlachte ze, naar zowel Eodan als zijn lichthuisdier. Of wat het dan ook was. 'Zeg, kun je me iets vertellen over onze collega's?' vroeg ze, nieuwsgierig. Ze wilde hen toch graag wat beter leren kennen, al waren ze allemaal vrij druk met belangrijke zaken. Het leek haar belangrijk iets van hen te weten voor ze zich op een vergadering stortte. Zeuren had bij sommige mensen geen zin; als ze wist hoe ze waren, kon ze hen misschien beter overhalen mee te doen.

Eodan knikte hij was het volledig eens met wat zijn collega zei. Het was ook wel eens in hem opgekomen om voor een wat maar agressieve aanpak te gaan. Echter had hij dit nooit gedaan. Simpelweg, omdat hij zichzelf er niet naartoe kon brengen. Hij achtte zichzelf te pacifistisch voor dergelijke acties. Toen ze vroeg naar zijn collega's moest hij lachen. Het was een vraag die hij vaak kreeg. En iedere keer moest hij de vragensteller of ster weer teleurstellen. "Well, ik weet eerlijk gezegd over de meeste niet zo min als jij Fael. Het klinkt best wel ironisch, maar de enige-" hij onderbrak zijn zin toen hij hoorde dat de mzuek bleef steken bij het laatste deel. "Oh, excuses." zei hij even. Toen liep hij naar de grammofoon plaat, haalde de pen van deze af, en haalde de plaat ervanaf. Ondertussen ging hij verder met zijn zin, terwijl zijn vingers de platen af gingen. "De enige die ik echt heb gesproken dus, is Queralena la Foreine Dorcha, vrouwe van duisternis. Een autoritaire, en vrij formele dame. Een Shadraan in hart en nieren. Dat kun je al zien aan haar zonder haar duistere kracht te voelen...ze geeft mij een beetje de rillingen." hierna grinnikte Eodan een beetje. Hij pakte ondertussen een nieuwe plaat, haalde deze uit zijn hoes, en zette deze op de grammofoon. "De rest ken ik enkel van gezicht." Toen de naald erop was gekomen, was er even een ruis te horen. Daarna was er een kalmerende melodiete horen. Ook weer eentje die typisch was voor Nova.
Hij sloot even zijn ogen om naar de muziek te luisteren. Bach is altijd al 1 van mijn meest favoriete Novaanse componisten geweest"Ah, prachtige muziek vind je niet?" het was meer een retorische vraag. Een vraag die niet echt een antwoord behoefte. Nu pas zag hij dat er een boek op de grond lag. Hij bukte om deze op te pakken. Het was een abc boek. Ah, een boek van Lust...die zal hij vast vergeten zijn. Hij dacht even aan zijn adviseur. Ach ja die Lust..het was een aardig figuur..een figuur om echt op gesteld te raken..en met een wijsheid die grenzen overschreed. Hij legde het boek naast zich op tafel. "Dat boek was van mijn adviseur..hij kan soms een beetje een sloddervos zijn, maar hij doet zijn taak goed." Hij keek bedenkelijk naar Faelwen. "Hij zit het eigenlijk met jou adviseur Fael? Sargon heette die meende ik?" het kon natuurlijk ook zijn dat Sargon al weg was, wist Eo veel.

Zijn stoelen zaten lekker, dat moest ze toegeven. In combinatie met het heldere licht, de mooie muziek en de rustige sfeer voelde ze zich voor het eerst alsof ze zich kon ontspannen. De spieren in haar schouders en rug werden wat slapper en ze ging wat meer achterover zitten. Normaal gesproken stond ze er ook bij zoals je er bij zou staan in een legeruniform. Ieder moment klaar om te salueren. Feal had nu echter het idee dat dit bij Eodan niet zo nodig was allemaal. De man zelf kwam al vrij relaxed over, in tegenstelling tot haar dagelijkse uitstraling. Fealwen kon echt rondlopen als een commandant die probeerde wat discipline in de mensen om haar heen te drillen. Zo zou ze waarschijnlijk alleen nog maar meer overkomen als ze eenmaal de meeting aan het organiseren was. Waarschijnlijk was het begin een vriendelijke nota, waarin tijd en datum driemaal onderstreept waren. Ach, ze deed het niet om de rest te zieken. Het was voor hun eigen bestwil.

Het was jammer te horen dat hij niets over hun collega's wist. Kende zelf alleen de Vrouwe van het Duister. Ze fronste even, vooral toen hij erom lachte. Vond het eigenlijk niet normaal. Okay, zij had ook maar vijf van haar collega's gekend, maar dat betekende dat je er toch maar één van de zeven miste. Bij Eodan was het juist andersom. Het feit dat het hem niets leek te boeien baarde haar wel enigszins zorgen. 'Welke componist is dat,' vroeg ze, toen Eodan zich excuseerde en de plaat omgedraaid had. Het was mooie muziek; kwam voor haar nog niet boven de oceaansoundtracks van Cassia uit, maar het had zeker een kalmerende en esthetische waarde. Nu luisterde ze naar Eodan die verderging over Queralena. Een echte Shadraan. Daar kon ze zich zomaar wat bij voorstellen. 'Grappig dat je alleen je tegenpool kent,' merkte ze luchtig op. Dit was echt een ernstige zaak. Niet eens weten met wie je samenwerkte! Schandalig. Ze besloot het echter niet uit te spreken; het was niet alleen de schuld van Eodan, waarschijnlijk. De rest had er ook aan bijgedragen aan het nooit zien van elkaar. Eodan leek haar een vriendelijk persoon en het zou haar niets verbazen als eigenlijk niemand aanstalten deed tot sociale contacten. Was water dan echt een element dat zo emotioneel en sociaal gebonden was, of gedroeg de rest zich gewoon een beetje off? Bah, er moest hier echt iets aan gebeuren.

Zijn verhaal over zijn adviseur, Lust, liet haar glimlachen. Wat schattig, ergens. Adviseurs waren erg oud en wijs, maar sommige van hen konden zich toch erg anders gedragen dan je zou verwachten. Ze was Sairi wel tegengekomen; dat was eigenlijk het stereotype van een adviseur die zij wel zou willen hebben. Puur zakelijk, punctueel, volwassen. Niet alle adviseurs leken tot nu toe zo te zijn. 'Sargon?' Fealwen fronste een beetje bij zijn vraag. 'Oh, Sargon! Die is vertrokken op de dag dat ik aankwam,' zei ze, simpel. Het deed haar nauwelijks iets; ze had de Adviseur niet eens gekend. Plus, ze deed alles liever zelf tegenwoordig. 'Zonder adviseur kan ik mijn zaken ook wel op een rijtje houden,' vond Fealwen. Misschien iets te overmoedig, maar haar vernieuwde zelfvertrouwen was iets verder gegroeid dan nog goed voor haar was. Ze had het idee dat ze alles kon en alles zelf moest doen. Het lag zelfs op de loer dat ze ruzie met haar Adviseur had gekregen, vooral op het moment dat het zelfvertrouwen er nog erg diep in zat. Nee, Feal moest eerst weer een beetje op de realistische gronden van haar kunnen komen voordat ze een adviseur zag zitten. 'Ik moet nog eens een nieuwe adviseur selecteren, maar alles op zijn tijd. Ze zijn niet zo gemakkelijk te vinden. Hoe is het met jouw adviseur? Van de andere adviseurs heb ik alleen die van het Woud ontmoet, maar die leek me een prima ondersteuning van onze werkzaamheden.' Goed, nu ze aan Sairi dacht leek een adviseur hebben haar niet zo erg. Maar ja, dat hing er allemaal nog maar vanaf. Fealwen nam nog een slokje water, sloot haar ogen even om naar de muziek te luisteren. 'Heb je misschien thee?' vroeg ze daarna aan Eodan, terwijl ze haar ogen weer open deed. Water was prima, niets mis mee; thee had echter een heerlijk kalmerend effect op haar - afhankelijk van de ingrediënten - en dat paste erg goed bij de sfeer vandaag. 'Over de aankomende vergadering dan,' sneed ze wat later het volgende onderwerp aan. 'Heb je nog tips en trucs voor me?'

Het was altijd gezellig om gasten te hebben. Zeker als het mede collega's waren. Ah..altijd leuk om te zien als iemand meer wou weten over zijn muziek. "Dat is Johan Sebastiaan Bach..een beroemde Novaanse componist." zei Eodan. Toen hoorde hij aan wat Fael over haar eigen adviseur vertelde. Werkelijk? Ach, als zij het aankon, dan was het verder voor Eodan ook geen probleem. Eo zelf had Âde die hem af en toe hielp met administratieve zaken. Âde zorgde er ook voor dat brieven bij de geadresseerden kwamen. Zonder haar had Eo het wellicht veel drukker gehad. Dit was echter wel een goede break op zijn werk. Lekker bijkletsen met een collega. Kon je adviseurs dan kiezen? Lust was in zekere zin aangewezen aan hem. Althans, dat zei hij zelf bij hun eerst ontmoeting. "Met Lust gaat alles goed. Ik denk dat hij nu grote kans in de bibliotheek zit om boeken te bekijken. Een prima mens, heel aardig en leergierig ook." Eodan knikte nog eens. Hij was echt op Lust gesteld. Hij zou het dan ook jammer vinden als Lust weg ging. Hij deed zijn wijsvinger omhoog, en keek zoekend om zich heen. "Oh ja thee, helemaal vergeten..." Toen ging de waterkoker in een hoekje vanzelf aan. Dit was vast het werk geweest van Âde. Toen liep hij even naar een kastje, en pakte hieruit een klein doosje. Zelf dronk hij nooit echt vaak thee, dus moest hij altijd even zoeken waar hij deze had gelaten. Hij deed het doosje open, en hield deze voor Faelwen. "Ik heb enkel Cassianse Rozemarijn of Novaanse Citroenthee." zei hij ietwat verontschuldigd. Toen Faelwen haar keuze had gemaakt, was net de waterkoker klaar, en schonk hij haar een nieuw kopje in. Hierna ging hij in op wat ze daarna te zeggen had. Hij dacht even na. "Mijn tip is, wees rustig. Ook als het even onstuimig lijkt. Je moet weten dat onze karakters soms ook wellicht onze planeet afbeelden, dus dat kan clashen. Verder kan ik je enkel nog succes wensen. Je kunt het."

Een beroemde Novaanse componist? Misschien moest ze wat meer naar muziek van andere planten gaan luisteren. Het Cassiaanse klassiek kon haar dan misschien nooit vervelen, een beetje diversiteit zou geen kwaad kunnen. Mentale notitie van gemaakt, check. Ze begonnen over Adviseurs en Feal praatte maar wat. Ze wist alleen dat de Adviseur van het Water niet lang was gebleven en ze wist verder ook niet hoe je eraan kon komen; kon je ze kopen, inhuren, wachten tot ze naar je toekwamen? Ze had werkelijk geen idee, maar wat ze wel wist was dat ze nu geeneen nodig had. Feal was een beetje een controlfreak geworden.
Eodan's opmerking over Lust bracht dan weer een lichte glimlach op haar gezicht. Het leek een aardige Adviseur te zijn, waar de Heer van het Licht wel een goed woord voor klaar had. Mooi, dat maakte het beeld van iemand die je kwam helpen al wat minder.. vaag. Fealwen had zichzelf half om half aangepraat dat Adviseurs er waren om je taak lichter te maken: maar dat had zij niet nodig! Ze had de laatste jaren zo hard gewerkt om alles te kunnen en dan zou ze het werk uit handen gaan geven? Het beangstigde haar. Vandaar dat ze ook alles op zichzelf af probeerde te schuiven en niets aan degenen onder haar gaf.

Ah, ze kreeg nog echt thee ook! Wat een gastvrijheid allemaal. Ze keek even nadenkend naar de thee en besloot toen de Novaanse te pakken. Als ze toch al bezig was met de Novaanse muziek, kon ze net zo goed hun thee proberen. Het voelde lichtelijk uit de comfort zone, maar zo'n aansteller was ze nu ook weer niet. Andere thee was geen probleem. Ze keek in stilte toe hoe Eodan, met hulp van.. iets anders, de thee bereidde en uiteindelijk naar haar toe reikte. Met een dankbaar knikje van haar hoofd nam ze het kopje aan en vouwde haar handen eromheen. Ze liet de geur van de thee goed doorkomen. Hmm.. Dat was zeker het proberen waard. Ze blies even zachtjes op de thee en keek toen op om naar Eodan te luisteren.

De glimlach op haar gezicht werd sterker naarmate de man met zijn woorden vorderde. Wat een typische Novaan. Het waren lieve woorden, woorden bedoeld om haar aan te moedigen. Niet dat het echt concrete tips waren of iets dergelijks, maar het maakte wel dat ze zich beter voelde over de hele situatie. Opnieuw knikte ze. 'Dat lijkt me het beste. Bedankt, Eodan,' zei ze, oprecht. De vergadering zou wel een hoop gedoe worden. Vooral omdat haar collega's ineens een bericht zouden krijgen van iemand die ze niet kenden. Alle LM's van haar generatie waren alweer vertrokken en vervangen. Fealwen nam eindelijk een slokje van haar thee. Hmm, prima te doen. 'Ik denk dat ik iedereen binnenkort uitnodig door middel van een nota en een paar cruciale onderwerpen aansnijdt, zoals hulpvragen of communicatie binnen de LM's. Het is te lang geleden dat er fatsoenlijk gepraat werd,' verzuchtte Fealwen. Nog een slokje. 'Toen ik hier was, was het ook al zo. We hebben vrij weinig meetings gehad. Maar iedereen kende elkaar nog. De huidige situatie schokt mij zeer,' legde ze uit aan Eodan. 'Ik hoop van harte dat onze collega's zullen reageren,' maakte ze daarna duidelijk. 'Heb jij nog ideeën voor onderwerpen?' Dan zou ze nu alvast mentaal de vergaderingsagenda een beetje op kunnen maken. Andermans ideeën konden altijd wat toevoegen!