-----

Misschien was ze toch wat meer gemaakt voor het lesgeven dan Maryce zelf in eerste instantie ingeschat had. Ze was in elk geval meer een ochtendmens, wat ook nu zeker weer wat meer van pas kwam. Met wakkere ogen, zonder ook maar een spoor van lichte wallen, stapte de jonge vrouw door de gangen heen. En natuurlijk had ze ervoor gezorgd dat ze voor vandaag stralend voor de dag zou komen. Stralend, maar niet overdreven. Ze was meer... netjes voor vandaag. Haar uitdagende jurken bleven voor vandaag in de kast hangen en werden vervangen door wat simpelere keuzes. Simpeler en zakelijker, maar niet saai. Gewoon netjes en professioneel, ja. Professioneel gekleed gleed ze de gangen door. Gangen die nog redelijk onbekend voor haar waren. Maar, ze kende de route naar het lokaal waar ze deze stage haar meeste tijd zou benutten, dus dat zou verder prima zijn. Wellicht dat ze een andere dag zichzelf wat meer wegwijs zou maken door het volledige schoolgebouw. Wellicht.
Haar voetstappen waren licht en zacht, werden gezet door een echte diva, maar haar hakken maakte dat ze niet onopgemerkt door de vroege ochtend heen kon sluipen. Het geklak was ondanks haar zachte passen nog vrij luid. Luid genoeg dat haar stagebegeleidster haar vast wel gehoord had in het lokaal. Voor de gesloten deur bleef de jonge vrouw nog even staan. Schoof de meegenomen briefing nog wat rechter onder haar arm, voordat ze met een zacht kuchje op de deur klopte. Twee keer, snel achter elkaar. Vervolgens deed ze de deur open en stak ze eerst haar hoofd naar binnen, glurend naar wie er al aanwezig waren. Enkel een volwassen vrouw, zeker niet onaantrekkelijk te noemen. Gelukkig, ze was de leerlingen voor geweest. Daar ging haar eerste, goeie indruk.
“Miss Eres, neem ik aan?” vroeg de vrouw, waarna ze verder het lokaal in stapte. “Goedemorgen, mijn naam is Maryce Blanchett, de stagiaire.” Haar hand werd voor haar uitgestoken voor de kennismaking en vriendelijke begroeting. Met een open, stralende glimlach keek ze de vrouw aan. Miss PicturePerfect. “Ik hoop dat we het goed met elkaar kunnen vinden en dat we deze periode een fijne samenwerking tegemoet gaan!”

-----

Het vrouwelijke gezicht begroette haar voor de ochtend, waarna er een korte uitleg volgde voor wat het plan van vandaag zou worden. Een knikje werd naar de stagebegeleidster toegespeeld in het teken dat ze het begreep. Haar meegenomen spullen werden op haar tafel gelegd, waarbij ze slechts voor even haar blik van de lerares afhaalde. Met een glimlach nam ze het stapeltje papieren aan, die ze vervolgens met vluchtige ogen doornam. “Merci… De les zal vast wel goed verlopen,” zei ze tijdens het doorlezen. Haar blik schoot weer terug naar de lerares. “En improviseren is ook een goede manier om het vak te leren,” sprak de Novaanse rustig, accent duidelijk aanwezig. Ze zou wel zien wat er vandaag ging gebeuren. Ze maakte zich er in elk geval niet heel druk om, want zoals Eres al gezegd had; het was geen ingewikkelde spreuk. Het was enkel te hopen dat de leerlingen het een beetje rap oppikte, anders zouden ze weer zo lang op eenzelfde punt moeten blijven hangen. En daar had Maryce een hekel aan.
Eén van de leerlingen arriveerde, maar de ander hield zich afwezig. Tragisch, dan maar de les doorlopen met iemand minder. Het was jammer, dat betekende dat ze een onderdeel in haar verslag zou missen, maar andere lessen zouden haar vast wel meer kansen daarvoor geven. Het was het einde van de wereld nog niet.
Het leek de lerares niet helemaal te bevallen, maar ondanks dat werd de les begonnen met het kleine groepje. En toen de les begon, begon Maryce natuurlijk weer braaf aan het maken van haar aantekeningen. Als een brave stagiaire hield ze alles bij in haar keurige handschrift, met verdere toelichting bij de onderdelen waar dat nodig was. Maar tijdens haar aantekeningen ging ze niet alleen in op de manieren van de lerares, maar richtte ze zo nu en dan ook haar blik op de leerling. Observerend moest ze bijhouden hoe de reacties op de gegeven stof waren en moest ze daaruit op kunnen maken of de lesmethode een goede was. Zo schoot Maryce van de ene bladzijde, naar de andere met haar aantekeningen. De ene bladzijde was om de uitleg van de lerares toe te lichten, de andere bevatte woorden over de observatie. Beide onderdelen probeerde ze op die manier bij te houden. Het was duidelijk te zien bij welke stukken ze was begonnen met schrijven en bij welke onderdelen het wat later was in de les. Haar handschrift, ook al was haar manier van schrijven nog zo netjes, begon steeds grover te worden en begon meerdere hanenpoten te krijgen. Aan het einde van deze week zou ze vast een schrijfhand hebben.