Tsunami bond zijn haren bijeen, plensde water in zijn gezicht en poetste zijn tanden. Zulke normale dingen, maar hij wist dat het de laatste keer zou zijn dat hij het hier zou doen, in deze badkamer. Even leunde hij op de wasbak en zuchtte diep. Hij zou het gaan missen hier. De lessen, de vage docenten die om de zo veel tijd verdwenen en weer vervangen werden. Hetzelfde leek te gelden voor zijn vrienden en etage genootjes, die met enige regelmaat vernieuwd werden. Het was net als het getij, dat telkens nieuwe golven naar het strand bracht.

Tsunami grijnsde naar zichzelf en maakte zich los van de sentimentele gevoelens. Van zijn kamergenoten had hij al afscheid genomen, zijn vrienden hadden beloofd in de herfstvakantie eens een surflesje te komen volgen. En hij geloofde ze. Hij had geweldige tijden gehad hier, maar hij was 18 nu en het was tijd om op eigen benen te gaan staan. Zijn ouders hadden lang genoeg zijn opleiding gesteund, hij zou nu een bedrijfje opbouwen zodat hij ze op hun oude dag weer kon steunen en verzorgen.

Tsunami pakte zijn laatste dingen in, drukte de doos dicht en plakte die dicht met tape. Zijn bed was weer precies zoals toen hij gekomen was, kaal, leeg en onpersoonlijk. Maar dat was niet erg. Op Cassia wachtte een klein strandhuisje om ingericht te worden. Hij gooide zijn tas met handbagage over zijn rug en vertrok. Fluitend liep Tsunami naar het lanceringsplatform, waar hij aangekomen was als een onervaren jongen, met weinig meer kennis dan surfen. Hier had hij vanalles geleerd, van zijn verschrikkelijke aardmagie beheersing tot zijn prijswinnende schoonzwemcapriolen. Daarvan had hij trouwens nog een tasje vol zooi. Nu ging hij weer terug naar zijn thuisplaneet om al zijn kennis en energie te steken in zijn surfbedrijfje Ano Hana. Hij had er zin in, een nieuw avontuur.

Op het lanceringsplatform werden zijn dozen spullen ingeladen. De jongen leunde tegen een muurtje, rugtas naast hem op de grond, hij was een kwartiertje te vroeg aangekomen. Een laatste kwartier om te genieten van de schoonheid die het uitzicht hier bood, de torens van het kasteel die in al hun glorie werden belicht door de zonnestralen. Toen hij voetstappen hoorde keek hij op. Was er iemand die nog een keer afscheid kwam nemen?

[Open. Dit is zijn laatste topic, aangezien Tsunami Starshine achter zich laat om een surfbedrijf op Cassia op te richten en hij heeft trouwens misschien wel een cadeautje voor degene die hem in dit topic komt stalken hinthint]