Eerste uur vrij. En wat doet Dayé? Een uurtje banen zwemmen in plannen. Ze hield van haar broer, echt, maar soms begreep hij niet hoe zijn kleine zusje in elkaar zat. Liever avond dan ochtend, liever land dan water en liever op een freaking vrije dag dan eentje die vol geplant stond met praktijk lessen! Ze was gisteravond natuurlijk weer veel en veel te laat gaan slapen, wat ieder gezond mens zou doen als je het heerlijk besef hebt van een vrije ochtend. Maar nee hoor! Broertjelief had bij de eerste zonnestralen haar gordijnen opengetrokken met een bevel dat ze uit bed moest komen. Heerlijk, zo’n broer uit het leger. Ze had zich met tegen zin uit haar cozy warme bed moeten sleuren. Maar eenmaal na het ontbijt was ze eigenlijk wel blij met haar sportieve ochtend routine. Ging ze tenminste fris de dag te gemoed. En het zwembad was nu helemaal leeg. Kon ze zich goed concentreren. Daarom zong ze ook luidkeels mee onder de douches van het zwembad. Even snel afspoelen, verplichte huisregels. Ze begon zich inmiddels af te vragen waar Dayé bleef. Misschien was hij er al. Druipend stapte ze onder de douche vandaan en liep in haar donkerblauwe sportbadpak richting de chloorgeurige ruimte, met een handdoek om haar hals geslagen.

Ze wierp een dromerige blik op het stille blauwe water. Het lag erbij als een zacht net verschoond kingsize hemelbed, die ze helemaal voor haarzelf had om zich zo breed mogelijk in uit te kunnen rekken en zich te begraven in een dozijn donzige kussens… Niet aan bedden denken Kriss. Focus. Ze wende haar blik af, opzoek naar haar broer. Ze zag hem meteen staan, bij de bankjes, voorover gebogen om zijn kleding op te rapen. Of nouja ze zag alleen zijn kont en benen en de omgeslagen handdoek. Wacht.. Waarom had hij een handdoek om? Ze zouden samen trainen. Was ie al klaar? In zes stappen stond ze achter hem. Net toen ze hem aan wilde spreken hoorde ze hem opeens met een totaal onbekende stem ‘Ik heb je al gezegd dat ik je aanbod afsla. Smeken heeft geen zin,’ zeggen. In eerste instantie was ze nogal verbaasd en trok dan ook beide wenkbrauwen flink omhoog. Ze had zich dus duidelijk vergist, maar daar nou zo geïrriteerd op te reageren? ‘Uhm..het..spijt me?’ zei ze toen maar. Misschien wilde hij gewoon een excuses horen. De jongeman draaide zich vervolgens om en leek even verbaasd om haar te zien als zei had gedaan bij het horen van zijn stem. Meteen schonk ze hem een innemende glimlach. Ze moest een beetje omhoog kijken, maar dat was ze wel gewend met haar vader en broer van bijna twee meter. ‘Ik begrijp dat smeken niet helpt, maar geef me dan tenminste eerst iets om voor te smeken,’ Haar grijns werd breder terwijl ze haar ogen ongezien keurend over hem heen liet gaan. Hmm.. niet slecht..
‘Ik verwachtte iemand anders,’ verklaarde hij. Kriss knikte begrijpend.
‘Ahaaa, well.. you’re not the only one,’ So nothing to be ashamed of. Waar hij duidelijk geen last van scheen te hebben met die nonchalante, maar zeer charmante grijns.
‘Maar jij bent een veel beter alternatief.’
‘Werkelijk?’ zei ze quasi onder de indruk. Het had niet heel flirterig geklonken maar ze voelde zich ergens toch wel gevleid.
‘Hmm het valt nog te bezien of datzelfde geld voor jouw,’ zei ze duidelijk plagend. Want stiekem was hij dat zeker wel. Ze wende zich van hem af en drapeerde haar handdoek over het houtenbankje. Vanuit haar ooghoeken zag ze dat hij toch even twijfelig was.
‘Je gaat toch niet weg he? Ik kan wel een beetje gezeldschap gebruiken. Straks verdrink ik nog,’ zei ze met een knipoog. Hij kwam al op haar afstappen om zich voor te stellen als Grim.
‘Aangenaam Grim. Wat doe jij zo vroeg hier in het zwembad?’ Ze schonk hem weer een glimlach. Eentje waar ze haar uitdagende blik niet kon onderdrukken. Ze had met opzet haar naam niet gezegd, nieuwsgierig naar hoe hij zou reageren.