Kael Brown
 PROFILE Real Name : Inge Posts : 182
 |  Onderwerp: Schrijfseldumptopic  do aug 21 2014, 22:59 | |
| Omdat ik veel random stukje over mijn characters (en die van anders, shhh) schrijf en die ergens op moet bergen. It probably makes very little sense. That is okay. - Spoiler:
Kael liet zich naast Rowan op het bed zakken, die geconcentreerd lag te lezen.
"Row geef me aandacht."
"Nu niet, Kael," mompelde Row afwezig. Kael grijnsde en liet zijn hand onder Rowan shirt glijden. Deze probeerde hem duidelijk te negeren. Kael trok zijn hand terug, boog zich voorover en drukte zijn lippen in Rowans hals. Deze kon dit niet negeren en rolde op zijn rug Kael tegen zich aantrekkend, die het lachend liet gebeuren. Even lagen ze stil. Toen richtte Kael zich iets op en zoende hij Rowan op zijn mond, die dit zonder aarzelen beantwoordde.
"Dank je," zei Kael grijnzend.
"Oh, hou je mond."
Kael ging weer liggen, met zijn hoofd op Rowan's borst.
"Je weet dat ik zo niet kan lezen, Brown?"
"Oh, hou je mond."
Rowan legde het boek weg en niet veel later voelde Kael de vingers van de jongen door zijn haren gaan en onbewust glimlachte hij.
"Echt, ik vind het heerlijk als je dat doet," mompelde hij slaperig. Rowan lachte zacht.
"Mooi, dan weet ik in het vervolg hoe ik je rustig kan krijgen."
Kael nestelde zich wat dichter tegen Rowan aan.
"Je ruikt lekker," mompelde hij.
- Spoiler:
"Wat vind jij er nou eigenlijk van?" vroeg Kael rustig aan de witblonde jongen naast hem. Hij had een beetje dezelfde haar en oogkleur als Tyler, maar niets van diens charisma; voor zo'n gespierde knul hield hij zich verbazingwekkend onzichtbaar, door met een norse uitdrukking achterover te leunen, armen over elkaar geslagen als het hem niet interesseerde.
Echter, Kael's vraag deed hem met verbazing opkijken, alsof hij niet gewend was dat men in zijn mening geïnteresseerd was. Hij haalde zijn schouders op en mompelde iets op stugge toon.
"Sorry? Ik geloof dat ik je niet helemaal verstond," zei Kael vriendelijk.
"Openbaar vervoer is te duur. Zou wel 'n auto kunnen regelen," kwam het er nu duidelijker uit. De jongen leek niet verlegen, merkte Kael op. Meer heel, heel erg teruggetrokken.
"Hmm, dat zou het wel ontzettend veel makkelijker maken. Benzinekosten zijn natuurlijk te delen," redeneerde hij.
"Waar zou je die auto vandaan halen?" vroeg Rowan.
"Werk bij 'n garage," was het antwoord.
Kael grijnsde.
"Wist wel dat we wat aan jou hadden!" grapte hij. Er trok een frons over het gezicht van de jongen, alsof hij niet zeker wist of hij werd beledigd, maar toen was er zowaar iets van een lach te zien.
- Spoiler:
"Ik stel voor dat we 'm eens meenemen naar een pub," zei Kael, staand bij het raam terwijl hij naar buiten keek. Riot was in zijn eentje Central Park in gesloft en het ging Kael een beetje aan het hart dat de jongen zo de eenzaamheid opzocht. Hij leek zo stoer, maar als het op sociaal contact aankwam leek hij ineens vleugellam.
"Ik weet het niet, Kael, ik denk niet dat je 'm daar een plezier mee doet," merkte Rowan op. "Hij lijkt me niet het type voor een avondje socializen."
"Goed punt. Maar ik vind het zo sneu om 'm steeds in z'n eentje rond te zien sjokken.."
"Volgens mij vind hij het niet erg om af en toe alleen te zijn."
- Spoiler:
Wat Alana had verwacht toen ze de kamer in werd gelaten wist ze niet, maar in ieder geval niet dat alle leven uit haar zoon verdwenen leek te zijn, ook al zat hij rechtop. Het leek even te duren voor hij haar herkende en bijna had ze hem ook niet herkend. Zijn gezicht was gezwollen en zat onder de donkere bloeduitstortingen. Om zijn hoofd zat een verband en hij leek er maar half bij te zijn met zijn gedachten.
"Kael.."
Achter haar kwam haar man binnen. Ze gingen naast het bed zitten. Kael zei niets.
- Spoiler:
"You haven't touched that in ages," Rowan mumbled, nodding at the acoustic guitar in the corner of Kael's room, next to his electric one. They were seated on the couch. Kael feigned a smile and shrugged.
"I'm just not really in the mood lately, I think," he said calmly. "I'm sure it'll come back in a bit."
It was a lie. Ever since Tyler's first blow, a rough punch right in his gut that had made him double over and almost throw up, the music was gone. It just wouldn't come anymore. As if he was blocked.
Rowan looked at him.
"Are you sure you're alright Kael?"
Kael mussed his friend's hair and grinned.
"Of course I am, why wouldn't I be?"
|
|
