~VvF examen~ (Xavier) part 2

Het was een zenuwslopend uur, zelfs voor iemand als Xavier. Hij, die zich nooit zorgen over iets maakte en ergens zo in dook, was voor eens nerveus voor het offensieve deel. Elke offensieve les van VvF was zo snel vol geraakt dat hij steeds maar geen kans had om zich in te schrijven. Het was jammer, Xavier had graag aan dergelijke lessen mee willen doen en hij vermoedde dat de offensieve lessen in het offensieve deel zeer van pas hadden kunnen komen. Hij had de voorgeschreven literatuur wel doorgelezen, had de offensieve fabeldieren bestudeerd en hun kenmerken, gelijk tactieken erbij bedacht.
Een tactiek was immers nodig, hij kon niet zomaar roekeloos gaan aanvallen. Dat zou ten eerste ontzettend dom zijn, ten tweede zou hij er niets mee opschieten. Net zoals mensen hadden dieren ook hun zwakke plekken. Die waren het belangrijkst in een gevecht, daarmee was de snelste uitschakeling mogelijk; hij wou liever niet verbranden of verdrinken. En na die idiote fout bij de tweede opdracht wou hij deze opdracht niet verpesten.

In het uurtje pauze had Xavier zijn alledaagse kleding gewisseld voor iets praktischer en makkelijker - zodat hij in het gevecht fijn kon bewegen – en had hij geijsbeerd door zijn kamer, denkend over zijn tactieken. Hij had de lessen niet meegemaakt, dus hij kon niet met zekerheid zeggen of zijn tactieken zouden werken, maar hij wou niet zonder voorbereiding in die arena tegenover een fabeldier staan en dan niet weten wat hij zou moeten doen. Veel leerlingen die hadden meegedaan aan de offensieve lessen hadden het ook ruig gehad, des te meer reden voor Xavier om zich goed voor te bereiden. Rei volgde zijn onrustige baasje met zijn gele ogen vanaf zijn bed en siste kort, sprak Xavier geruststellende woorden toe. Xavier zuchtte diep, knikte wat en keek naar de klok. Zijn uur was bijna voorbij, hij kon nu beter naar de arena lopen. Hij trok zijn bruine leren handschoenen aan en zuchtte opnieuw, alsof alle spanning zijn lijf zou verlaten. ’Wens me geluk, Rei.’ En met aanmoediging van Rei verliet hij zijn kamer.

Godverdomme… Wat wás dat?
Zijn groene ogen staarden naar een gigantisch roze beest in de arena. Het leek het meest op een reusachtige duizendpoot, maar dan tien keer agressiever. De angels, de klauwen, de vuile ogen… Hij herkende het dier niet uit de encyclopedie, anders had hij een tactiek voor dit beest gehad. Het beest stond echter niet in de encyclopedie vermeld, waardoor Xavier geen idee had wat hij met dit dier aan moest. Hij hoorde het beest vloeken en tieren onder de lianen van Miss Summer, die het beest met al haar macht in bedwang hield. Het leek erop dat ze dat niet lang zou volhouden.
Xavier zette zich schrap. Hij ging niet tieren of zeuren over waarom er plots een onbekend beest voor hem stond, dat was waarschijnlijk ook de bedoeling. Terwijl zijn magie in de vorm van zwart zand om hem heen begon te zweven en hij zijn zwarte en woud magie weer combineerde, keek hij kort met onderzoekende ogen naar het beest voor het werd losgelaten. 'Dus wat moet er gebeuren?' vroeg hij nog terwijl hij het beest observeerde. Ogen, voelsprieten, dat konden zwakke plekken zijn. Hij moest waarschijnlijk uit de buurt van die angels blijven en het beest had zeker ook magische skills, dus daar moest hij voor oppassen.
Wat er ook op hem af zou komen, hij was klaar. Klaar voor het gevecht.