rust verstoord

moon light zat graag bij de waterval het was daar altijd rustig. en hij kon er geen schade aanrichten als hij oefende met zijn dierlijke vorm (wat niet altijd even goed lukte). maar dit keer kwam hij niet om te oefenen. hij had een boek uit de bieb gehaald een zocht een rustige plek om te lezen. hij werd altijd rustig en relexd van het geluid van de waterval . toen hij tegen een van de rotsen aan zat en het boek open had geslagen. werd zijn aandacht getroken door een raar geluid. hij had het nog nooit gehoord. maar hij bestede er niet te veel aandacht aan . en begon te lezen het boek was zo spannend dat hij als het waaren in het verhaal werd gezogen. maar zijn dagdromende gedachte werden verstoord door het geluid van eerder maar het was luider dan eerst. moon sprong op en viel bijna van de rotsen waar hij op stond. "wie is daar" schreeuwde hij met een niet al te zachte stem als hij daar net niet iemands aandacht had getrokken dan nu wel. en hij had gelijk . tien minuten later hoorde hij het geluid weer maar zachter . hij maakte zich niet te veel druk en ging weer zitten. toen hij zijn boek open sloeg en veder ging waar die was gebleven hoorde hij voet stappen . moon was dat soort jongen dat dicht sloeg bij een meisje. dus hij verstopte zich achter de rotsen . wachtend op de genen bij wie die voetstappen hoorde en misschien wel de gluiden van daar net.

Yuno liep in haar kattenvorm over de grindpaden naar de waterval. Ze kon het geruis van de waterval al horen en genoot van de lucht die er van af kwam. Ze zorge er weer voor dat ze in haar menselijke vorm was en keek even rond. Toen hoorde ze een jongen schreeuwen. Aan haar gevoelige oren voor geluid deed het nogal pijn. Ze sloeg uit schrik haar handen voor der oren. “Damn niet zo hard!” zei ze. Ze liep naar de plek toe waar ze het geluid vandaan hoorde komen maar zag niemand. Ze vertrouwde dit niet en klom een boom in en veranderde in een kat. Niemand zou raar opkijken van een kat. Ook haar eigen katten klommen de boom in. Samen miauwde ze wat naar elkaar.

Kay de witte kat van het goede wist dat alles wel veilig was maar had soms zijn twijfels er in. Myra de zwarte kat van het kwade wist dat het niet iemand was me kwaad inzich. Toen ze dit had gehoord van der katten klommen ze samen naar beneden. Ze veranderde terug en keek toen rustig rond. Ze was gewend om geur- en gezicht vermogen te gebruiken van haar katten gedaante. Ze zorgde dat ze gele ogen kreeg en keek toen goed rond. Toen viel haar iets op. “w-wie zit daar achter de boom?”

moon kwam voorzichtig achter de rotsen vandaan. en zag toen een meisje. hij werd spontaan rood en sloeg dicht. hij probeerde zo goed mogelijk antwoord te geven. maar toen hij zijn mond open trok kwam er alleen "mmm.........mmmmoo....oooo....nnnnnn" uit . niet veel soeps dus. nu schaamde hij zich kapot. hij keek snel naar de grond. hij kon wel door de grond zaken. nu vroeg hij zich af hoe hij ooit zo stom had kunnen zijn om zo hard te schreeuwen. hij had natuurlijk kunnen verwachte dat iemand het zou horen en komen kijken. daar na deed hij nog eens zijn mond open. om te zien of hij zich nu wel gewoon kon voorstellen. niet echt het klonk eerder als een vast lopende band. hij deed een stap naar achter en gleed uit over de gladde rots en viel zo het water in. hij durfde het meisje niet eens meer aan te kijken. ze zou hem wel uit gaan lachen. dat deden meisjes altijd als hij langs liep of stuntel de. hij duwde zijn bril weer naar achter. zijn blik stond stil bij de katten van het meisje daar na vervolgde zijn blik naar het meisje zelf het viel hem op dat het meisje geel goude ogen had die waren waarschijnlijk van haar dierlijke vorm. moon kon snel aan mensen zien of ze een dierlijke vorm haden en wat dat voor dier was. hij schonk maar een korte blik aan het meisje en keek snel naar beneden. haar dierlijke vorm was overduidelijk een kat. plotseling begon hij hard te niezen hatjie....hatjie....hatjie . bij de laatste nies viel zijn bril van zijn neus zo in het water. niet opkijkend naar het meisje begon hij zijn bril te zoeken in het koude heldere blauwe water.

Ze zag hoe hij stundelde maar het maakte haar niet veel uit. Zijn bril was duidelijk in het water gevallen. Soepel als ze was dook ze het water in, haar ogen gleden over de bodem van het meertje. Ze had nog steeds haar gele ogen. Ze zoekte goed de bomen af en zag iets glinsteren. De zon had wel moeten schijnen als ze dat gezien had. Ze dook meer naar beneden en pakte toen het voorwerp. Ze zwom weer omhoog en klom aan de kant. Gelukkig had ze ook nog droge kleding bij zich omdat ze toch al van plan was om te gaan zwemmen. Er kwam veel waterdruppels van haar roze haren af. Ze schudde zich zodat alle druppels overal heen gingen. Toen legde ze de bril aan de kant en pakte haar blauwe handoek. Ze wreef met der handoek over der haren heen. "En jij bent ook nieuw" zei ze rustig. Gezichten kon ze altijd herkennen en dit was duidelijk een nieuw gezicht. De tweede afgelopen week al. "Welkom dan maar" zei ze nuchter. Ze deed haar haren in een staart en keek toen naar hem met een kleine glimlach.

moon pakte zijn bril van de kant en zette hem terug op zijn neus. hij kwam het water uit. hij trok zijn zwarte shirt uit om hem uit te veringen. toen hij zijn shirt uit had werden zijn vleugels toon baar. een was zwart de ander wit. terwijl hij bezig was met zijn shirt zij hij op een wat verlegen toon "ga je mij niet uitlachen". na zijn vraag schonk hij geen aandacht meer aan het meisje . hij stotterde al minder maar nieste meer. hij sprong naar de rots waar hij zijn tas en boek had achter gelaten . hij deed zijn tas om en sprong met een licht sierlijke beweging naar beneden. toen hij weer benden was keek hij het meisje snel aan en toen weer naar de grond. " mm.ij...n nnn.....aaaaam isss mm..ooo..nn li..g..ht. bracht hij stotender uit. hij hoopte dat het meisje zich ook zou voorstellen. moon ging met een ploof op de grond zitten hopend dat een van de katten op zijn schoot zou kruipen. hij rekende er niet op want zijn broek was nog zeik nat. en hij was niet van plan om zich half naakt te vertonen aan een vreemde. hij klopte met zijn hand 3 keer op de grond naast hem om het meisje te laten weten dat ze naast hem mocht gaan zitten als ze dat wil

Het stotteren vond ze helemaal niet erg, iedereen was wel is verlegen. De sierlijke sprong die hij had gemaakt had haar aandacht getrokken. Myra keek naar de jongen en ook kay keek naar hem. "Licht en duister" zei ze tegen haar katten in haar kattenspreek taal. Ze zag dat Myra nieuwschierig naar de jongen toe liep, maar dat Kay naar haar af week. Ze pakte Kay voorzichtig op en knuffelde hem. Ze had de neiging om zijn vleugels vast te pakken. Het doet me te veel aan een vogel denken, ik durf al geen raven in me mond te pakken uti angst dat het yoki is dacht ze. Ze ging naast hem zitten en legded Kay in haar schoot. Myra ging in de schoot van de jongen liggen. "Ik ben yuno" zei ze rustig.

Terwijl moon de kat aaide die op zijn schoot was gaan liggen strekte hij zijn vleugels uit . Hij voelde zich al meer op zijn gemak nu hij haar naam wist. " s..oooo..rry v..aan mm.iijjjj..n g..es....to...ttt....er " . hij begon aan zij ketting om zijn nek te friemelen. " jou dierlijke vorm is een kat toch ? . Moon liet zijn ketting los en begon in zijn tas te rommel. Hij haalde er een oud vervromelt papiertje uit. Hij liet het aan yuno zien " di...it. Zij......n m.....ij...n ou.....de.....rs zzz.....e z....ijn n.....uu do.....od. . Er stond een man en vrouw op de foto de vrouw had witte vleugels en de man zwarte vleugels er staan ook 2 kinderen op een jongen met witte vleugels en een jongen met een zwarte en een witte vleugel. Het was even stil toen vroeg moon met een zachte stem "hoe zit het met jou ouders ". Hij was verbaast dat hij niet stotterde.

PROFILE MAGICIAN

» Rust
» rust
» even rust.
» Rust.
» rust en stilte

rust verstoord

rust verstoord

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen