het was schemerig toen alex bij het grasveld was.ze wouw eerder gaan maar ze had nog wat te regelen. ze zuchtte diep in en uit. ze voelde in haar zak en haalde de ketting er uit die haar vader gister in het bos had gegeven. ze hield hem stevig tegen zich aan. en ging in het gras liggen ze sloot haar ogen en beleefde het weer. toen ze haar ogen opende was de zon onder en was de maan zichtbaar. ze wist niet hoe maar de maan maakte haar sterker ze voelde zich levendiger. toen ze weer recht op ging zitten keek ze goed naar de ketting en zag dat het geen ketting was maar een zakhorloge. ze inspecteerde hem grondig voor ze hem open ging maken. na dat ze de opening gevonden had adem de ze diep in en maakte hem open. er kwam muziek uit het zakhorloge maar er zat ook een foto in. ze vouwde de foto open en bekeek hem grondig."haar vader en moeder stonden er op met een baby tussen hen in". ze draaide de foto om er stonde 2 datum's op eentje van wanneer de foto gemaakt was en eentje van de overleidingsdatum van haar moeder. ze kneep haar ogen stijf dicht, het kan gewoon niet ze kan niet dood zijn ik kan me niks van haar herinneren. ze opende haar ogen ze voelde gewoon dat ze zwart werden ze sloeg met haar vuisten op de grond. de woeden maakte plaats voor verdriet de tranen rolden over haar wangen. ze kon het gewoon niet geloven dat ze zich niks kon herinneren van haar ze voelde zich verplicht hoe kan je je eigen moeder nou vergeten. van woede sloeg ze met haar hand naar voren waar een zwarte schaduw achtige bol zich van haar hand loos maakte. ze trok haar hand terug en keek er ongeloofig naar . ze kon niet geloven dat zij dat echt heeft gedaan . ze knipperde met haar ogen en zag een grote zwarte plek in het gras. daar moest die schaduw bol zijn neer gekomen. ze wende haar blik af. en keek naar het zakhorloge aan de binnen kant stond een tekst die ze amper kon lezen maar die haar wel bekend voor kwam. ze keek nog eens grondig naar het zakhorloge. en zag achter op een symbool dat moest haar familie symbool zijn dacht ze hoop vol. ze stopte de foto in haar zak en deed het zakhorloge open. ze merkte nou pas dat ie muziek maakte het was een bekend duintje. het was als een flits voor haar ogen "het was een van haar herinneringen" haar vader leerde haar vechten met een dolk. nu wist ze meteen hoe ze aan die dolk in haar laars kwam en hoe ze hem moest gebruiken. ze haalde de dolk uit haar laars en keek naar het snijvlak daar stond precies de zelfde tekst als in het zakhorloge. ze stopte de dolk terug in haar laars en ging liggen. ze sloot haar ogen en viel in slaap met de muziek uit het zakhorloge.

toen moon light het gras veld op liep zag hij in de verte een meisje en besloot naast haar te gaan zitten . hoop vol dat ze wakker zou worden zo dat hij haar naam kon vragen. toen het bijna licht berd besloot hij haar waker te maken maar wat ie ook deed er gebeurde niks. de zon was bijna op. hij ging maar naast haar liggen en bleef haar maar aan staren. hij voelden zich erg op zijn gemak had ie door. naar uren te hebben gewacht was het meisje nog niet waker. hij boog zich over het slapende meisje heen en kuste teder haar wang.

alex opende haar ogen en zag dat een jongen zich over haar had gebogen ze duwde hem van zich af en staarde hem lang aan . ze wenden haar blik op het zakhorloge dat nog steeds de muziek speelde. ze deed hem met een klap dicht. ze keek naar de grond. hopend op dat de jongen iets zou zeggen. ze na daar een uur in stilte te hebben gezeten.stond ze op en liep weg

moon keek op hoe het meisje weg liep. hij was stom bezig hij durfde niet eens haar naam te vragen. hij draaide zich om en keek hoe ze weg liep. hij was boos op zichzelf om dat hij wel het lef had haar zonder dat ze het door had op de wang te kussen maar niet haar naam te vragen of zich zelf voor te stellen. sukkel Sukkel herhaalde hij in zij hoofd tot hij door kreeg dat het geen zin had want gebeurd is gebeurd . hij stond op en liep weg

Liv zag een jongen op het grasveld op staan en weglopen. Ze grinnikte. Ze veranderde in haar drakenvorm en sprong voor de jongen en veranderde weer terug. "Hey wie ben jij?" zei ze en grinnikte. Haar ogen waren nog steeds haar rode drakenogen. Ze verwachte eigenlijk niet dat de jongen zou schrikken. Ze keek naar hem. "Nieuw hier?" vroeg ze. Ze intereseerde zich normaal niet in anderen. Nou wel in haar vrienden,maar ja dat was anders. Shadowsoul kwam naar haar toe gelopen en keek naar de jongen. "Hoi Shadowsoul." zei ze in het dragiaans tegen haar draak.