Met zekere stappen bonjourde Aislin door de gangen. Ze was nog redelijk opgewekt en uitgelaten voor de komende les, ondanks dat het een vak was waar de jongedame zich niet erg veel voor interesseerde. Maar, het vak en de onderwerpen die daarin meekwamen was niet de reden dat Aislin met plezier op de les afstapte. Ze hadden een nieuwe leraar. Vers vlees. En natuurlijk, moest dat verse vlees getest worden. Wat voor een vlees was er in de winkel gehaald? Was het een zenuwachtig type? Zo eentje die al zo dichtbij een mental-breakdown stond, dat een paar vervelende leerlingetjes al genoeg waren? Of het harde type, die meer iets weg leek te hebben van één of andere mislukte corporaal, die je al boos aankeek wanneer je een simpel geluid als een niesje in de les maakte. Die waren het hardste om te breken. Maar, zeker niet onmogelijk. Ze had het eerder gezien, had het eerder laten gebeuren. Een tweede keer kon alleen maar makkelijker zijn. Of misschien was het wel zo een creepy pedo, die elke kans om je even aan te raken, al was het maar een subtiele hand op je schouder, gretig aannam. Iew… als het zo een geval was, moesten ze die echt heel snel gaan dumpen. Maar, de mogelijkheid dat het een goeie gozer was die een beetje na kon denken en wist wat er in hoofdjes van puberale leerlingetjes omging, was ook aanwezig. Wie weet. Zoveel mogelijkheden. Ze was er in elk geval benieuwd naar.
Tijdens haar tocht verminderde Aislin even haar tempo. Ze wilde niet té enthousiast voor de les lijken. Het was en bleef immers een lesje kunst. Het soort lessen waar het meisje altijd een plekje achterin de klas zocht, het liefst achter een grote, brede gozer. Zo zat zij beschut en had de leraar nooit door dat ze zijn les gebruikte om een uurtje slaap in te halen. Misschien een beetje respectloos, maar kunst was gewoon zo oer saai. En die gozer op haar oude school vertelde het ook altijd zo tering sloom en op zo een neutrale toon. Alsof hij een nieuwslezer was. Zelfs als ze het probeerde, kreeg ze het niet voor elkaar om haar ogen open te houden. Al dat onnozele gebrabbel over ouwe mannen die met kwastjes en potloodjes rondzwaaide. Het was allemaal niks voor haar. Maar, nieuwe leraren uittesten was iets waar Aislin altijd wel voor in was. En wie weet werd het vak wel een stuk leuker gegeven op deze school. Bleek het dat ze die leraar helemaal niet weg hoefde te werken. Altijd optimistisch blijven.

Aangekomen bij het lokaal, keurig op tijd voordat de les moest beginnen, stapte Aislin de ruimte binnen. “Hellow Mister… eh…” Fuck, hoe heette die guy nou ook alweer… Fuckberries. “Hellow Mister sir!” maakte ze er maar van. “Aislin Guldborg, aanwezig!” Misschien niet de beste intro. Maar hé, ze was in elk geval wel op tijd.

---
And karma has you hanging on by a string
No one owes you anything

Eerste conclusie over de nieuwe leraar; hij was wat ongemakkelijk. Het had even geduurd voordat ze woorden uit hem had gekregen, waarbij hij haar een wat onwennige indruk had gegeven. Typisch nieuw vlees, zeer goed. Met een brede, tevreden glimlach nam het meisje plaats, net een rijtje achter de voorste rij. Ze wilde meer van deze ongemakkelijkheden mee krijgen, maar voorin zitten was een no-go. Teveel het gevoel dat de leraar alles van je kon zien. En mocht de les saai worden, wilde ze natuurlijk wel ongestoord wat agressieve stickfigures gaan tekenen in haar ‘aantekenschrift’. Daar had ze als scholier recht op!
Goed, de les begon! En Aislin was meer dan benieuwd naar wat deze ‘Harvey’ in huis had. Dat was immers de lol van nieuwe leraren uittesten, toch? Even aanvoelen wat voor een vlees er in de kuip zat. Misschien kon hij zich nog herstellen, na hun ongemakkelijke ontmoeting. Misschien was ie wel heel erg goed wanneer hij voor de klas stond. Maar misschien was het juist ook wel een enorm ei en zou het continu over zijn eigen woorden struikelen, zichzelf alleen maar meer belachelijk makend. Welke van de twee het ook zou worden; Aislin zou toch wel winnen. Was hij goed, dan had ze een nieuwe leraar om te houden. Was hij niet zo goed, had ze een nieuw speeltje om mee te klieren en te etteren, tot hij het zo zat werd en weg ging. Dan had ze Savador ook weer indirect lopen treiteren door hem naar nieuwe sollicitanten te laten zoeken. Ze kon niet verliezen hierin!
Gadverdamme, opeens leek het dat ze toch wel kon verliezen. Ze moesten iets over zichzelf vertellen? Ze kreeg spontaan flashbacks van de brugklas. Moest dat nou zo nodig? Terwijl haar enthousiasme van voorheen wat in haar schoenen zakte, schoof ze wat naar voren en bedacht het meisje zich wat ze kon vertellen. Interesses en kunst… Pff, ze had kunst alleen maar in haar pakket genomen omdat het zo een makkelijk vak was, waar je verder toch geen ene zak voor deed. Maar nu moest ze er interesses voor gaan tonen. Dat was niet leuk!
“Eeeh,” begon het meisje, normaal zo grof gebekt. Denk, denk, wat vond ze leuk, wat ook met kunst te maken kon hebben? “Tellen games als kunst in meneer Harvey z’n ogen?” gooide ze uiteindelijk maar op. Ze maakte er direct maar een uitdaging van, kijken hoe open hij stond voor wat modernere varianten. “Want, als je erover nadenkt, kan je games ook wel als kunst zien, niet? Mensen stoppen er veel werk in, moeten alles uitschetsen, proberen met stijlen, experimenteren, testen. Als je het mij vraagt, is het allemaal een zeer kunstig proces, niet?” Nee maar, mevrouw de game nerd kon iets van die agressieve spelletjes gebruiken in een les als deze. De wonderen waren de wereld nog niet uit!

---
She's my riot girl
She's no minor threat
She's been bruised and bled
She's hanging on by a thread