Een brief werd gestuurd naar elke leerling sinds Kana toestemming had gekregen om les te komen geven op Gren, sinds Chocobo’s niet konden vervoerd worden via een Shuttle, tenzij je er zo eentje had zoals Choco, die kon zichzelf verkleinen maar dat konden de andere niet en ze hadden ongeveer de grootte van een groot uitgevallen paard, dus de shuttle zou enorm krap zijn met al die grote dieren en ze werden nogal snel paniekerig, dus dat was al zeker geen optie. Dus Kana beslistte om zijn les hier te houden, het had te maken met sport, dus het viel in het lessenpakket. Met een glimlach had hij zijn sportkleding aangetrokken en was hij richting de shuttle vertrokken met een hele grote koffer vol spullen die de leerlingen nodig zouden hebben zoals harnassen voor in de bek van de grote vogel, teugels, zadels en het belangrijkste: helmen. Chocobo’s durfden nog al eens ruig door de bochten gaan, om ervoor te zorgen dat de berijders er wel eens afvielen en een mooi setje bulten er aan overhielden. Vandaag zouden de leerlingen op de boerderij een Chocobo kiezen waar ze het vertrouwen van mochten te pakken krijgen. Hoe dat ze dat zouden doen, dat ging nog uitgelegd worden.

Kana arriveerde bij zijn ouders en hij legde de situatie uit, dat hij leerlingen ging leren chocobo’s te berijden. Hij ging al op Choco zitten die groot was geworden en hij wachtte op de leerlingen, hopelijk vonden ze het platteland van Gren.

Leerling die meedoet:
- Kit

Gymles. Een les waar hij totaal geen problemen mee had, een van de weinige lessen waar je hem echt wakker voor kon maken. Hij had dan ook geen seconde getwijfeld toen hij zich in had geschreven voor deze les. Hij had alleen niet stil gestaan bij Nica. Hij kon het het geitje niet aandoen om haar mee te nemen, bovendien zou ze hem alleen maar irriteren. Hij had zijn kamergenoot bijna een hele dag moeten smeken op het beest te passen. Uiteindelijk had die het opgegeven en had hij ingestemd. Duidelijk niet heel erg vrolijk, maar het was goed genoeg voor Kit. Nica hoefde niet de marteling van een shuttle te ondergaan en ze had een oppas. Wel eens waar een oppas die aan het einde van de oppasbeurt ontzettend chagrijnig zou zijn, maar dat nam hij maar voor lief.
Met een enorme glimlach zat hij in de shuttle. Reizen was niet helemaal zijn ding, al had hij er ook niet meteen iets tegen. Hij had gewoon veel te veel tussen Cassia en Shadra moeten reizen als klein kind. Hij had zich altijd prettiger gevoeld op Cassia, waardoor hij shuttles vroeger altijd als iets slechts had gezien. Ze brachten hem naar een plek waar hij niet heen wilde.. Pas toen hij een par jaar terug weer terug ging naar Cassia om zijn broer maar te ontlopen, was hij iets meer plezier gaan krijgen in het reizen met de shuttles, al bleef er altijd een kleine haat voor die dingen.
Naast hem stond een bruine rugzak. Het ding was behoorlijk versleten, maar deed nog steeds hetzelfde als elke andere rugzak, zonder Kit in de steek te laten. Hij nam de tas op zijn schoot en controleerde of hij alles bij zich had wat hij mee had willen en moeten nemen. Het had eigenlijk totaal geen zin. Als hij iets vergeten was, kon hij moeilijk terug. Het was net iets e tijdrovend als je het hem vroeg. Hij was al hopeloos met op tijd komen, dus was het eigenlijk al een wonder als hij nu op tijd was.. Laat staan als hij doodleuk eerst nog even terug ging. Hm, nee, slecht plan, heel erg slecht plan. Zelfs als hij nog uren de tijd had, was dat een heel slecht plan. Zijn kamergenoot kon zich hebben bedacht en dan zat hij alsnog opgescheept met Nica. Of hij zou wel weer iets vinden om te laat te komen. Het leek soms wel of er niks was wat hij kon doen zonder te laat te komen..
De shuttle landde en hij stapte uit. Hij fronste lichtjes en sloot zijn ogen even. Op tijd komen.. Hij opende zijn ogen. Op tijd komen en de weg vinden.. Twee dingen die je hem beter niet kon laten doen. De weg vinden was vaak geen probleem, als hij het één keer gezien had, anders was het onbegonnen werk. Hij schudde zijn hoofd. Er was maar een ding dat hij kon doen; opzoek gaan naar de plek waar hij moest zijn.
Het hielp niet bepaald dat alles op elkaar leek, al kon dat ook komen omdat hij te diep in gedachte verzonken was. Hij bleef even staan toen hij een boerderij zag. Een glimlach brak door op zijn gezicht en hij lachte zachtjes. Mooi, dat was al stap een, hij had de plek waar hij moest zijn gevonden. Hij liep naar de boerderij toe en knikte kort toen hij master Kana op een Chocobo zag zitten. Dit was dus de goede plek.

Natuurlijk was het nog vroeg, de zon kwam nog maar net over de horizon heen piepen en begroette de dag met zijn eerste stralen. Kana vroeg zich af of er mensen wel zouden opdagen sinds het zo vroeg was, een kleine zucht verliet zijn mond voor Choco zacht piepte en zijn kop draaide naar hem, “ze komen wel. Ik heb er vertrouwen in,” en niet veel later doemde er een schim op en kwam er al snel een jongen tevoorschijn, vast hier voor de les. "Goededag, Kit," begroette hij haar vrolijk terwijl zijn handen gingen door de zachte veren van Choco waar hij nu op zat. “Ik zet je even op aanwezig en dan kunnen we beginnen, ik ga zo even een korte inleiding geven terwijl we door de boerderij wandelen en jij je rijdier kiest,” hij grijnsde kort voor hij begon met de degelijke uitleg. “Dit is een chocobo, die ga je vandaag uitkiezen en eventueel, mocht je nog geen huisdier hebben, kan ik hem of haar aanleren zich te verkleinen op kuikentjesmaat. Vandaag gaat het allemaal om het feit dat je het vertrouwen moet winnen van het dier waar je op gaat rijden. Hier zie je velden, onderverdeeld in de kleuren van de chocobo’s die ik en mijn ouders hebben, ik volg je terwijl je er eentje uitkiest. Oh en ja, ze houden ervan om namen te krijgen,” zei hij al lachend terwijl Choco zachtjes piepte terwijl hij zich in de richting zette van de boerderij. “Kom, dan gaan we,” zei Kana terwijl hij Choco aanspoorde om te vertrekken.

Hij deed altijd zijn best om op tijd te komen, zeker bij lessen, maar dat zei niet dat het hem altijd lukte. Eigenlijk lukte het hem maar heel zelden. Hij zou in dit geval de schuld kunnen geven aan de onmogelijke plek van de gymles, maar dan zou hij liegen over zijn eigen klunzigheid en iets zeggen wat hij zelf niet eens vond kloppen. Hij was nu al dol op het platteland van Gren en hij was er net pas. Dus hij kon niet zeggen dat dit een onmogelijke plek was. Het was puur zijn schuld dat hij slecht was met tijd.. En wegen. Nu hij erover nadacht, was hij behoorlijk hopeloos. Hij mocht al blij wezen dat hij de weg in de school kon vinden..
Hij knikte naar master Kana toen hij die zag. "Goededag, Kit," Zei master Kana vrolijk. Kit glimlachte als antwoord en keek naar het dier waar master Kana opzat. Zijn glimlach verbreedde zich en zijn ogen twinkelde even, hij had er nu al zin in. “Ik zet je even op aanwezig en dan kunnen we beginnen, ik ga zo even een korte inleiding geven terwijl we door de boerderij wandelen en jij je rijdier kiest,” Zijn bruingele ogen gleden weer naar master Kana, die grijnsde. “Dit is een chocobo, die ga je vandaag uitkiezen en eventueel, mocht je nog geen huisdier hebben, kan ik hem of haar aanleren zich te verkleinen op kuikentjesmaat. Vandaag gaat het allemaal om het feit dat je het vertrouwen moet winnen van het dier waar je op gaat rijden. Hier zie je velden, onderverdeeld in de kleuren van de chocobo’s die ik en mijn ouders hebben, ik volg je terwijl je er eentje uitkiest. Oh en ja, ze houden ervan om namen te krijgen,” Bij het horen van de laatste zin, werden Kits ogen groot. Een naam? Het had hem weken gekost voordat hij Nica’s naam had bedacht en nu moest hij een naam verzinnen voor de chocobo waar hij vandaag op zou rijden? Hij slikte even en knikte. Het moet te doen zijn.. Op de een of andere manier dan.
“Kom, dan gaan we,” Werd er gezegd en Kit liep achter master Kana aan.

Zijn bruingele ogen gleden over de chocobo’s die op de velden liepen. Het verbaasde hem hoeveel verschillende kleuren er waren en als hij eerlijk was kon hij hier nog wel uren staan, simpelweg kijkend naar de beesten. Hij slikte even toen zijn ogen bij een Ebben Nam Toe kleurige chocobo bleven hangen. Zijn ogen gleden kort over de andere chocobo’s met dezelfde kleur, maar vrijwel meteen had hij weer de neiging naar de chocobo te kijken die zijn aandacht had getrokken.
Zijn ogen twinkelde even en hij beet zacht op zijn lip. Zijn ogen gleden naar master Kana en hij knikte naar de chocobo. ‘Ik geloof dat ik voor die kies.’ Hij keek weer naar de chocobo en knikte. ‘Ja, die.’ Goed, dat was iets. Nu nog een naam.. Hij fronste en keek een beetje twijfelend naar de chocobo. Hij wilde die niet een naam geven die hij zomaar had bedacht. De naam moest op zijn minst iets betekenen dat bij het dier paste.

Kit was misschien wat te laat gearriveerd, maar daar kon hij vast al niet te veel aan doen. De shuttles deden af en toe wel eens lastig, maar dat gaf niet echt. Ze konden nu beginnen aan de les, en dat was alles dat telde. Kana begroette hem met een glimlach en zette hem meteen op aanwezig, ze konden er aan beginnen. De korte inleiding werd gegeven en ze liepen op een rustig tempo langs elke weide.
Kana nam bij elke weide een pauze tot ze aan de speciale gekleurden kwamen, er stonden vier chocobo’s in de weide met de kleur van: ‘ebben nam toe’ een speciaal gefokte chocobo van de oostblok van Shadra, die je daar niet meer zou vinden.

Het viel op dat Kit er al eentje had gekozen. Kit knikte naar de chocobo. ‘Ik geloof dat ik voor die kies.’ Hij keek weer naar de chocobo en knikte. ‘Ja, die.’
“Dit ging sneller dan bij de andere leerlingen, bravo. Goed, dan ga ik haar apart nemen. Je kan trouwens zien aan de bovenste veren of het een mannetje of een vrouwtje is, lange veren betekent een mannetje en andersom een vrouwtje. Onthou dat, “ zei hij al lachend terwijl hij de Chocobo begon te aaien en haar zette in een aparte weide.

Kana overhandigde Kit een zakje voer dat een zoete geur verspreidde, daarna gaf hij hem de teugels en het zadel. “Dit lusten ze graag, probeer haar hiermee te lokken, je manier van lokken wordt geëvalueerd en eenmaal je erop zit krijg je je punten. Eenmaal je ze kan laten eten, moet je ervoor zorgen dat je zo snel mogelijk haar de teugels aanbindt, ze zullen je laten doen in verband met de staaf in zijn bek te doen, maar je op haar laten rijden zal een andere vraag worden. Je mag eventueel mijn hulp inroepen, maar dan worden er minpunten gegeven. Veel succes,” zei hij met een glimlach voor hij weer op Choco ging zitten, beiden keken ze nieuwsgierig naar hoe Kit het er vanaf zou brengen. Natuurlijk hoopte hij dat hij zou slagen.

(Geen Dices, maak een mooie post over hoe je hem probeert te overhalen, godmod is toegestaan.)

Item reward: