Zwijgzaam slofte hij over de gangen en met een half slaperige kop wreef hij over zijn achterhoofd. Zijn haren zaten niet op een bepaald charmante manier en zijn sikje dat vaak netjes was gescheerd in de twee vreemde vormen was verlopen met korte haartjes die tekenen van een baard toonde. Zijn ogen waren half open en met een grijze trainingsbroek en een donkerblauwe hemd die naar Indigo neigde. Hij slenterde met een handdoek in zijn vuist geklemd door de gangen. Hij had laatste kei hard te horen gekregen dat hij alcoholist was van een leerling. Zijn ogen waren verwoest naar de leerling gericht geweest en hadden haar al wijzend met een strenge toon naar de hoofdmeester gestuurd. Hij had die avond geen drank aangeraakt, hoeveel zijn lichaam er ook naar snakte en was gelijk in bed gekropen om in tranen in slaap te vallen. Met een plakkerig gezicht was hij wakker geworden en had geconstateerd dat het midden in de nacht was geweest. Hij had zijn zwembroek gepakt en was van plan een bad te nemen. Hij was misschien niet helemaal toegestaan om midden in de nacht nog de wasruimtes te gebruiken, maar hij kon geen slaap vatten. Hij liep met slenterende passen over de gang terwijl zijn binnenste worstelde met talloze emoties en gedachten. Hij had een lege blik voor zich uit, snakte eigenlijk naar een lekkere glas whisky, maar wilde koppig bewijzen dat hij geen alcoholist was. Zwijgzaam liep hij de omkleedruimtes door en bleef even tegen de muur hangen. Hij beet zijn kaken op elkaar en maakte een draaiende beweging om zijn vuist tegen een van de muren te slaan. Althans, dat was zijn plan want hij sloeg tegen een van de houten deuren die door de holle achterkant een luide bons door liet galmen wat zeker op de gang nog te horen was. Hij liep door terwijl zijn hand, die door de harde klap licht geschaafd was weer liet hangen en het lichte bloeden negeerde. Hij zweeg even en trok bij de rand van het gezamenlijke bad, dat gevuld was met warme water, zich van zijn shirt te ontdoen. De littekens op zijn rug, die sinds de dag van de crash alleen maar zwaarder en heftiger leken te worden voor Zaid, waren duidelijk zichtbaar in het maanlicht dat de ruimte voldoende verlichtte. Zaid trok zijn trainingsbroek uit en een zwarte zwembroek vond de open lucht. Hij liet zich langzaam zakken in het water en sloot zijn ogen. De schaafwondjes prikte door het warme water. Zwijgzaam ging hij weer terug naar de dag dat hij haar had ontmoet. Het pretpark waar hij in de reuzenrad zijn eerste ontmoeting had. De prachtige avond met de suikerspinnen. Het was allemaal in een klap, letterlijke klap, verdwenen. Zijn ogen sloten zich en hij voelde zijn tranen prikken. Hij boog voorover en wreef water in zijn gezicht. Hij kon de laatste geen rust meer vinden. Niet in zijn slaap en ook niet in het lesgeven. Hij zocht het niet meer, het liefst ging hij ergens heen waar hij alleen was, maar ook daar zou zijn verleden hem achtervolgen. Hij zou het niet meer kwijt raken. En een oplossing leek ver te zoeken. Zaid was achterover gaan leunen en keek dromerig voor zich uit naar het plafond dat werd versiert door de stromen van het stoom dat omhoog rees. Zijn ogen gingen opzij toen hij ineens de deur hoorde opengaan. Hij probeerde door het stoom op te maken wie of wat het was maar kon enkel opmaken dat het een mede-stagiair of leraar was.