Het was een donkere nacht. De maan was achter de wolken, en de enige vorm van licht waren dus de talloze vuurvliegjes die zich in het bos bevonden. In het struikgewas was raadselachtig geritsel te horen. Misschien een beest? Niemand zou dit ooit te weten komen. Als je naar boven keek, dan zag je takken. Als je geluk had, kon je misschien ene uil zien zitten. Maar meestal waren het gewoon takken, die als grote armen naar je toe leken te reiken. Echter, was er nu wel iets tussen de takken te zien. Twee ogen. Deze waren duidelijk geen vuurvliegjes, als zouden deze er wel makkelijk voor kunnen worden aangezien. Alleen, was er in de duisternis een zeer vaag silhouet boven de ogen te zien. Puntig...het leek op een tovenaarshoed. Pas toen de maan achter de wolken vandaan was, was het silhouet te zien. Tegen de volle maan tekende zich een kleine gestalte af. Het was Nocte O' Lentarin, adviseur van de vrouwe van het duister. Deze nacht was nogal saai voor hem aangezien er nog helemaal niemand was verschenen. Hij zuchtte, en ging achterover leunen, tegen een boomstam aan, met zijn handen achter zijn hoofd. "Boring..." kon je horen. Het was een hoge, schrille stem. Al was hij vrij recent wel achter iets heel interessants gekomen. Vandaar dat hij zich nu ophield in een deel van het bos wat meer dichterbij Starshine lag. Niets minder dan de Doos van Pandora zou daar aangekomen zijn...De doos van Pandora....een bron van chaos, ellende en haat...wie volgens de legende deze doos open zou doen zou alle zonden van Kovomaka uitspreiden over heel het stelsel..Hehehe...waarom noemden mensen dit een legende anyway...Als de doos bestaat? Silly humans...
Hij sloot zijn ogen. Toen voelde hij een siddering door zijn lichaam gaan. Ook leek het bos wat donkerder te worden, en alle nachtgeluiden verstomde. Hij voelde een grote..magische chaos. Sterker dan wat hij ook gevoeld had. Zelfs de lucht van zijn meesteres viel erbij in het nauw. Hij snoof en knikte even. Hij rook pure chaos. De lekkerste geur die hij ooit had geroken...Hij moest het object gewoon hebben..alleen al om de geur... Toen opende hij zijn ogen. "It's here.." fluisterde hij. Hij ging zijn neus achterna, op jacht naar de geur. Naarmate hij dichterbij de geur kwam, rook hij ook een andere geur. Een menselijke geur wel te verstaan. Dit zal vast de bewaker van de doos zijn..Hij maakte zich onzichtbaar. Hij mocht namelijk niet gezien worden..nog niet althans..Eerst wou hij zijn slachtoffer observeren..De geur was nu sterker dan ooit. Hij was dichtbij..Even later zag hij een meisje over het pad lopen. De geur kwam sterk van haar af. Toen zag ze dat ze iets in haar handen had. Een..doos? Hij bekeek het doosje goed. De geur kwam van het doosje af. Dit was de doos van Pandora...Toen rook hij nog even goed. Ja...
Toen keek hij naar het meisje. Haar naam was Amare..dat kon hij ruiken. Goed...operatie steel de doos ging nu in z'n werk...Hij ging naar het meisje toe, nog steeds onzichtbaar, en bekeek haar nog eens goed. Toen verscheen hij achter het meisje. "Wel wel...wat doet zo'n klein meisje als jij hier in de bossen op dit uur?" Dit was niet de beste openingszin, maar het was tenminste lichtjes aanvallend. Waardoor het meisje hem vast niet zou kunnen negeren.