 |  Onderwerp: It aint nothing!  zo jan 26 2014, 13:47 | |
| // Adrian~~ Sorry, moest het je lastig maken...! N dt z hr l n kln tjdj zt kn z dngn wl rdljk nschttn. Z wst n h z dngn vr lkr kn krjgn n wr z mst ppssn. W wt n wr ws n g vrstp plkkn. Wr d ‘oddeye girl’ n wl nt zt. D bjnm hd z vn hr kls gkrgn. Z hd gng rvrng n ws rdr d dg d kls t glpn. l kst dt hr vl md m dt j dn. k rlln n lp bjtnd lp z dr d gngn hn, lk prsn zlfs ntwjkn wnt, wt mst z ndrs. Bj n vn dz twjkngn vrstpt z zch krt n ltr stnd z r wl wr bvnp. k l dd hr rg n btj pjn n d k vld z lngs hr hd… Drdr wst z l gng dt hr shrt gschrd ws. Mt wt klrn vld z wr dz schr zt n schrk tch vn lchtjs. D mrk d z n hd mst n wl zchtbr zjn. N hd z d schlbl grd n mt hr kln lchmpj hd z gn nkl mgljkhd m ng tgn d strmng n t gn wrkn. “Hnn!” Bt z p hr tng trwjl z m gvrd rst m dn ltr lsng ndr d vt glpn t wrdn. Z lg l snl ls n kln blltj tgn d mr n, lk tk d z krg vld z vr kr z rg n dt hr lchm ng zr dd. lk wknd mst z nr ‘hs’ wt n ft hr wrkplk ws. Ndt d hl strm mnsn wg wrn ggn, p zk nr n plk n d kntn. Ll zcht snl n plkj m t knnn schln. Dt plkj zt n n hk, dcht bj n stndbld wt n hg vtstk hd. Hr knën hg pgtrkkn n rmn m hr hn. Z hd r cmplt gng vn n blf wchtn tt d pz wl wr gng. Mr n m t ltn hrn dt d pz wr vr ws. - zonder puzzel.:
Nu dat ze hier al een klein tijdje zat kon ze dingen wel redelijk inschatten. Ze wist nu hoe ze dingen voor elkaar kon krijgen en waar ze moest oppassen. Wie wat en waar was en goeie verstop plekken. Waar die ‘oddeye girl’ nu wel niet zat. Die bijnaam had ze van haar klas gekregen. Ze had genoeg ervaring en was eerder die dag de klas uit gelopen. Al kost e adat haar veel moed om dat je doen. Ook rillen en lip bijtend liep ze door de gangen heen, elke persoon zelfs ontwijken want, wat moest ze anders. Bij een van deze uitwijkingen verstapte ze zich kort en later stond ze er wel weer bovenop. ook al deed haar rug een beetje pijn en de kou voelde ze langs haar huid… Daardoor wist ze al genoeg dat haar shirt gescheurd was. Met wat klieren voelde ze waar deze scheur zat en schrok toch even lichtjes. De mark die ze nu had moest nu wel zichtbaar zijn. Nu had ze de schoolbel geoord en met haar kleine lichaampje had ze geen enkele mogelijkheid om nog tegen de stroming in te gaan werken. “Hnn!” Beet ze op haar tong terwijl ze mee gevoerd eerst om dan later alsnog onder de voet gelopen te worden. Ze lag al snel als een klein balletje tegen de muur aan, elke tik die ze kreeg voelde ze vier keer zo erg nu dat haar lichaam nog zeer deed. Elk weekend moest ze naar ‘huis’ wat in feite haar werkplek was. Nadat de hele stroom mensen weg waren gegaan, op zoek naar een plek in de kantine. Lelou zocht snel een plekje om te kunnen schuilen.
Dit plekje zat in een hoek, dicht bij een standbeeld wat een hoog voetstuk had. Haar knieën hoog opgetrokken en armen om haar heen. Ze had er compleet genoeg van en bleef wachten tot de pauze wel weer ging. Maar nu om te laten horen dat de pauze weer over was.
|
|
PROFILE
