- Game of Thrones rip-off -

Chapter I: A New King

Met een vrolijke glimlach op mijn gezicht kijk ik toe hoe mijn man Vann zijn glas wijn in zijn dikke nek laat glijden alsof het zijn laatste is. Het is zeker niet ongewoon dat mijn man dit doet, hij drinkt, neukt en schijt zoals hij dat wenst. Dat neem ik hem niet kwalijk, hij is immers mijn man en ik hou van hem zoalls hij is. Koning. Terwijl Vann zijn laatste slok probeert door te slikken merkt hij dat dit niet met het gebruikelijke gemak gaat. Ik laat het niet mijn glimlach te doen stoppen met groeien en zijn gezicht begint meer en meer de kleur van zijn wijn aan te nemen. Vann laat zijn glas, evenals zijn lichaam op de marmeren vloer vallen en ik buig over de tafel heen en laat mijn mondhoeken nogmaals een beetje omhoog kruipen. Het amuseert me om koning Vann daar zo onschuldig te zien liggen, het schattigste van alles is dat er nog enkele druppels wijn op zijn baard drijven, waarvan een enkele op de grond weet te druppen. Het ironische is dat hij is vermoord door zijn grote liefde, door de wijn die zijn leven kleurrijk maakte. Of door het gif wat ik er enkele minuten geleden op aanraden van mijn enige en favoriete broetje heb ingestopt? Niemand zal het weten. Mijn broertje Savos zou toch de enige zijn die het had begrepen. Toch doe ik dit niet uit haat, ik doe dit uit liefde voor mijn prachtige land Magna. Mijn zoon, mijn creatie, de persoon waar ik wel controle over heb en dus indirect ik, ik zal dit land beter kunnen regeren, ik zal dit land weer brengen tot de hoogtes die waarin het zich begaf voor Vann de Eerste het kon aanraken. Nu zal het aan mij en mijn zoon Finn de Eerste zijn.

''Savos!'' roep ik. Hij is de Rechterhand van de Koning, een eervolle titel waarin je dient als belangrijkste adviseur van je koning. Wanneer hij binnenkomt is er een blik tussen ons beide die we niet hoeven uit te leggen. Hij rent met een grote glimlach naar mij toe, kust me op mijn lippen en ontdoet mij van mijn lange rode jurk, waardoor mijn blote lichaam is onthuld. De koude wind die door de kamer waait doet mij niets door de warmte die Savos mij geeft. Wij zijn zielsverwanten, niet uit te leggen voor buitenstaanders. ''Samen zullen wij zweven, samen zullen wij zinken en samen zullen wij stijgen.'' Spreekt Savos niet voor het eerst en ik weet precies waar hij op doelde. Het deed mijn buik kriebelen maar uit ongeduld druk ik mijn vinger zachtjes op zijn lippen om hem tot stilte te manen. Nog geen minuut later was ook Savos naakt en ik op mijn knieën om met mijn mond zijn mannelijkheid te omhelzen en vermaken.


Ava Avola:
Ik forceer een droevig gezicht, terwijl ik door de koninklijke tuin loop. Mij is verteld dat ik hier Finn moet kunnen vinden. Mijn broer, koning Avon Avola van Iberia is met mij op staatsbezoek in Magna. Mijn familie is altijd zo hinderlijk diplomatiek geweest en probeert met ieder koninkrijk een alliantie te smeden. Uithuwelijking is dan ook eerder gewoonte dan uitzondering. Niet raar dat ik altijd enige angst kende om uitgehuwelijkt te worden aan een mindere prins. Echter lijkt het nu allemaal reuze mee te vallen. Het enige nadeel aan Finn, die toevallig vandaag koning is geworden, is zijn leeftijd, de vijftienjarige is maar liefst vijf jaar jonger dan ik ben. Al met al is deze dag is dus een mooie, vandaar dat ik moeite heb met het droevig zijn om koning Vann.
In mijn blauwe jurk met gouden kraag besluit ik nogmaals een rondje te lopen en te wachten op de nieuwe koning van Magna. Het jochie krijgt straks te horen dat zijn vader is overleden en men heeft aan het thuisfront mij de taak gegeven het nieuws over te brengen. Helemaal in mijn nopjes moet ik mezelf er weer aan herinneren om bedroefd te zijn als ik koning Finn Usurp zie. Hij was gekleed in rood, de kleur van zijn familie. Rustig loop ik naar hem toe, terwijl ik zijn blik probeer te mijden. Ik ken die blik namelijk, hij is mij in zijn hoofd al aan het uitkleden. Het is niet dat ik er verlegen van word, ik voel me juist wel aangetrokken door die vorm van aandacht, het is meer dat ik niet weet hoe ik ermee om moet gaan. Zwijgend kijkt de koning toe terwijl ik voor hem kniel. In zijn ogen kon ik verwarring zien, begrijpelijk omdat men enkel knielde voor de koning. ''Mijn koning,'' begon ik en voor ik verder kon spreken brak hij mij bot af ''Laat de duivel niet in uw hoofd komen, ik ben de kroonprins.'' Ik moest me inhouden om niet verveeld te zuchten en forceerde een glimlach waarop ik mijn zin over deed, ''Mijn koning, de koning is dood. Lang leve de koning.'' Zijn verwarring veranderde in een grote grijns die mij deed twijfelen aan zijn geschiktheid, wat is dit voor psychopaatje?



---

Selena's lullaby:
Everybody's got their problems,
Everybody says the same things to you.
It's just a matter how you solve them.
And knowing how to change the things you've been through.

Chapter II: A Royal Attitude

Magna is naast één van de machtigste landen in Europa ook één van de meest vrije. Hoewel het koningshuis de Acht Goden aanhangt is het dus niet raar dat er een priester van alle drie de grote religies aanwezig is bij de inhuldiging van mijn zoon. Niet alleen bij de inhuldiging trouwens, er wonen ook drie priesters daadwerkelijk in het grote koninklijke paleis in onze prachtige hoofdstad Gracia. Als eerste heb je priester Kaiser van de Acht Goden, hij is volledig in het zwart gekleed en erg conservatief. Ook aanwezig vandaag is priester Kelso van de Natuurgod, de God van de familie Avola, Kelso is in het groen gekleed en geloofd vreemd genoeg dat alle kracht uit bomen komt. Toen ik dacht dat we met twee legale religies al wel vrij genoeg waren liet mijn man drie jaar geleden priester Marla namens de Godin van het licht toe in ons koningshuis. Waarschijnlijk kon hij niet goed nadenken omdat zijn lul met regelmaat in haar kut verdween. Ik vertrouw die hoer voor geen meter en één van de eerste dingen die ik Finn zal laten doen is om de rode heks op de brandstapel te zetten en haar gare religie weer te verbannen uit Magna.

De cultuur in Magna is toch behoorlijk anders dan het mijne, in mijn land is het schande als een koning nog geen koningin heeft bij zijn aantreden, maar hier mag een koning überhaupt pas om zich heen kijken naar een vrouw zodra hij daadwerkelijk koning is. Mijn timing is dus best goed, maar ik moet ervoor zorgen dat ik nu mijn slag sla, want morgen komen prinsessen uit onder andere Scandii, Celtica en Aquila.
Mijn ontmoeting met Finn is moeiteloos verlopen en ik heb hem al enigszins weten te kneden. We zitten momenteel aan een grote houten tafel in zijn kantoor na te praten over de rondleiding die hij mij zojuist had gegeven en over zijn saaie familiegeschiedenis. Nu moet ik bekennen dat ik vrij chauvinistisch ben, maar mijn familie heeft de troon in Iberia bestegen met behulp van draken en dat lijkt me toch iets mooier dan de zwaarden uit zijn geschiedenis. ''Prinses,'' begon de koning en liet zo weten dat hij van gespreksonderwerp ging wisselen. ''Jawel, koning?'' ''Ik moet U vragen mijn kantoor te verlaten, mijn moeder zal mij zo bezoeken om mijn inwijding door te nemen.'' ''Natuurlijk, koning, wees daadkrachtig.'' Zei ik en liep met een onvervalste grijns naar de achterkamer.


"Nog twee dagen" begin ik met een glimlach op mijn gezicht tegen Finn en leg mijn hand op zijn wang die hij boos wegslaat. Ik schrik, wie de duivel denkt hij dat hij is? "Laat dat! Ik ben koning!" Zei hij met een stemverheffing. Ik voelde me zwaar beledigd en haalde woedend met mijn flakke hand uit op mijn zoon zijn wang en liet een afdruk in de vorm van een palmboom achter. Vreemd genoeg leek mijn actie hem totaal niet te kalmeren, zijn ogen liet hij uitpuilen en zijn lippen drukte hij woedend op elkaar. Het verwarde me, zo heb ik hem immers niet opgevoed. Terwijl Finn luidruchtig door zijn neus begon te ademen trok ik mijn wenkbrauwen met enige arrogantie omhoog. Zijn stemverheffing was vergaan en ik wist dat hij nu bezig was om gemaakte dreiging in zijn stem te brengen, "U bent mijn moeder en vergeef U dit. Maar waag het nog één maal en ik laat uw hoofd scheiden van uw lichaam voor het beledigen van de koning." Ik keek hem kwaad aan, niet wetende hoe ik hierop moest reageren. Wie was dit, waarom deed hij zo na ik alles voor hem had gedaan? Ik kon wel janken, maar hield mezelf in, draaide om en liep in grote stampende passen van mijn zoon vandaan.


Ik omhels Finn in zijn achterkamer, na zijn moeder op mijn advies flink werd toegesproken. Hij is vrij aangeslagen en het had hem duidelijk moeite gekost om op te staan tegen zijn moeder. "Ik ben trots op U, U bent de koning van het grote Magna en U moet dit zien als uw eerste goede daad." Zei ik en keek hem serieus aan, ik kon zien dat mijn woorden hem opfleurden en besloot nog een stap verder te gaan, "dit land heeft een grootheid nodig, niet iemand die zich laat vertellen wat hij wel en niet kan doen. Vandaag heeft U dat met perfectie laten zien." De jongen glimlachte en knikte zelfverzekerd, "Ik zal dit land naar een grote hoogte brengen." "Ik weet zeker dat U dat zal lukken. Vergeef vandaar mijn onbeschofte vraag, want ik ben ervan overtuigd dat U alwetende bent, maar heeft U al een partnerkeuze op het oog, majesteit?" Zei ik terwijl ik mijn jurk wat lager trok zodat mijn borsten zichtbaarder werden, niet dat hij ook maar enigszins liet zien dit te merken. "Ik heb momenteel belangrijkere dingen aan mijn hoofd, prinses Avola." "Dat weet ik, maar een sterke koning als U weet dat het voor het normale volk erg belangrijk is om te zien dat hun koning een goed gezinsleven heeft en snel voor een nieuwe kroonprins zal zorgen."



---

Ava's lullaby:
Let Iberia boast of her gay gilded waters,
Her vines and her bowers and her soft sunny skies.
Her sons drinking love of the eyes of her daughters,
Where freedom expires amid softness and sighs.

Magna's red mountains, wild.
Where hoary Cliffs are piled
Towering in grandeur are dearer to me.
Land of the misty cloud, land of the tempest loud,
Land of the brave and proud,
Land of the free.

Chapter III: A Rare Speech

Duizenden mensen, van voetvolk tot de Iberische koning Avon Avola en het leek alsof ik iedere blik kon identificeren. Als aftredend koningin van Magna begin ik te spreken. "Volk van Magna en eregasten. Vandaag stoppen wij met rouwen om Vann de eerste en zullen wij beginnen met de viering van onze nieuwe leider. Volk van Magna, de koning is dood. Lang leve de koning!" Na enkele seconden in pure stilte verschijnt Finn op het balkon naast mij en zet ik met een trotse glimlach de robijnen kroon op zijn blonde kop. Het was prachtig om mijn eigen bloed figuurlijk op de troon te zetten. De jongen die ik zelf heb gecreëerd erft wat hem toebehoord. Ik zal hem in alles helpen en bijstaan. Op het moment dat de kroon zijn hoofd aanraakt slaat de doodse stilte om in een gigantische gejuich wat hoorbaar moest zijn in heel Gracia. Ik laat mijn ogen echter niet wijken van mijn zoon, maar hij gunt me na het incident van eergisteren nog geen blik. Hij draait wel bij, bedenk ik me en besloot mezelf er niet te veel mee lastig te vallen.


"Mijn volk." Begon Finn, "Voor U staat niet alleen een nieuwe koning, maar ook een nieuw tijdperk. Met mij zal Magna groter worden en met mij zal het volk ervan profiteren. Volk van Magna, laten wij bidden voor dit land." Zei het jochie waarna hij zijn handen in elkaar vouwden terwijl de drie priesters die ieder een religie vertegenwoordigde ook het balkon betraden. Als eerste sprak priester Kelso namens de Natuurgod, "Het leven geeft aan U en U geeft leven." Sprak de man terwijl mijn lippen mee bewogen op zijn gebed, het was een zin die ik in bij mij thuis wel honderd maal per dag aan moest horen. Priester Marla volgde met een brede kaars in haar handen geklemd, "Laat wat duister is, duister zijn en wat licht is, grootser branden." En als laatste sprak priester Kelso, "In bescherming van de Vader, in opvoeding van de Moeder, in de bouw van de Smid, in de schoonheid van de Maagd, in de kracht van de Gigant, in de dapperheid van de Draak, in de voorziening van de Boer en ver van de gruwels van de Dood zal de koning zijn."
Ik vermaak me prima op de eerste rij tussen bij alle andere buitenlandse gasten. Ik was net een conversatie tussen koningin Eliza van Celtica op touw aan het krijgen toen Avon me streng aantikte, "Hoe zit het met de vorderingen?" Vraagt hij indringend. Ik rolde onbewust mijn ogen, "Rustig maar, broer. Het zal gaan zoals God dat voor ons heeft bedacht." Hij keek me aan alsof ik schande gesproken had, wat niet geheel onterecht is voor Iberische begrippen. Men sprak de koning nimmer tegen. Ik kon een zucht uit opluchting dan ook niet weerstaan toen hij deed alsof het niet gebeurd was.


Mijn zoon raakte van de planning op het moment hij weer begon te spreken. Het baarde mij zorgen, omdat spontane acties van mijn zoon niet altijd goed uitpakken. Sterker nog, het is niet ongewoon dat er een dode kan vallen, maar ik probeer mijn glimlach aan te houden. Ik kan me goed herinneren dat Finn op zijn vijfde een mes stak in de zwangere moeder van zijn jeugdvriend uit de angst hem kwijt te raken aan zijn toekomstige broertje. Ik besluit mijn zorgen weg te slikken en weet mijn glimlach te onderhouden.
"Mijn volk, zoals ieder weet ben ik een jonge koning. Het is dan ook logisch dat ik steun kan gebruiken op ieder front. Als eerste daad in mijn koningschap zal ik morgen op dezelfde plaats en hetzelfde tijdsstip gaan trouwen, Ava Avola, prinses van Iberia zal Ava Avola Usurp, koningin van Magna gaan heten."
Ik kan mijn oren niet geloven, hoe had die slet het geflikt om in zo'n tempo Finn's hoofd binnen te dringen? Ik kijk Ava nijdig aan om mijn blik te laten verstenen. Er was geen spatje verrassing af te lezen op haar gezicht. Hoe kon ze? Die arrogantie zal haar duur komen te staan! Mijn woeste blik deed iets kalmeren op het moment ik oog in oog met Savos kwam te staan, misschien zou zijn aanwezigheid mij vannacht wel iets genezen. Hij had mij op ieder moeilijk moment in mijn leven gesteund en geholpen.



---

Savos's lullaby:
God save our gracious Queen,
Long live our noble Queen,
God save the Queen:
Send her victorious,
Happy and glorious,
Long to reign over us:
God save the Queen.