ijsmonster

Mizore keek even vragend naar Kara. 'ik ga het niemand leren, ik ben een slechte leraar dus ik ga het ook niet proberen' zei ze kalmpjes maar wel heel sirieus. Ze had niet het de behoefdte om mensen dingen te leren, daar had ze gewoonweg geen geduld voor. 'Ik wil gaan ontdekken waar mijn magie nog meer in licht aangezien niemand of maar heel weinig mensen maar een magie heeft. Mijn familie heeft er drie. Water, duistere en vuur magie.' zei ze met de zelfde kalme stem. Ze keek even naar een knipperend licht boven haar hoofd. Ze deed haar hand naar boven en er schoot een paar ijs stekels de lucht in die de lamp kapot maakte, daarna deed ze een ijsschildje om haar heen om niet geraakt te worden door het glas. 'Ik ben misschien goed in ijsmagie, maar ik kan het niemand aanleren. Het is iets wat je zelf moet doen vind ik.' en ze keek weer terug naar haar boek en streek er even over heen. 'Ik denk dat ik zo maar ga. Ik moet nog een ijsbeer maken.'