General
Naam: Lune Okami
Leeftijd: 17
Geboortedatum: 6 juni
Sterrenbeeld: Tweelingen
Geslacht: Vrouw
Planeet van herkomst: Shadra
Magie: Lucht en duister
Geaardheid: Hetero
Bloedgroep: AB+
Faceclaim: Veloce Visrin van Carciphona
Stem: Christina Grimmie



The Outside
Lichaamsbouw: Fragiel en mager
Lengte: 1m68
Huidskleur: Heel erg bleek
Ogen: Helder blauw, kan een beetje van kleur veranderen afhankelijk van het weer, maar het zijn altijd blauwtinten
Haar: Platinablond tot wit, hangt af van de lichtinval
Kleding: Ze zal gewone kleren en donkere tinten dragen. Ze verkiest een spijkerbroek met een trui of een T-shirt. Je zal haar niet snel zien in een rok of een kleedje, ook niet in felle kleuren
Schoenen: Sneakers, of stoere hakken. Maar geen naaldhakken of dergelijken
Extra: in de buurt van haar polsen en op haar armen heeft ze verschillende littekens van zichzelf te snijden.


The Inside
Karakter:
Koeltjes: Ze blijft meestal kalm, wat er ook gebeurt. Tenzij je een gevoelige snaar raakt. Maar ze komt ook erg vaak verveeld over en doet alsof niets haar wat kan schelen.
Kil: Ze is kil en toont geen medeleven, enkel als ze belangstelling voor je heeft. Door haar kilheid is ze ook nooit bang van dingen die eng horen te zijn, ze keek immers al vanaf dat ze 6 jaar was naar horror films.
Koppig: Ze is erg koppig en zal niet snel toegeven, ookal weet ze dat ze fout zit. Maar dit maakt van haar ook een doorzetter waardoor ze minder snel opgeeft als ze iets wil bereiken.
Kwaadaardig: Ze is niet echt een vriendelijk persoontje. Als begroeting zou ze niet naar je lachen of gedag zeggen, maar je eerder tackelen.
Krankzinnig:  Ze vermoord mensen gewoon om hun bloed te kunnen drinken. Eerst om Grawl te voeden, maar nu ook omdat ze het zelf wil.
Ongeduldige geduldige:  Lune is heel erg geduldig, kan er goed tegen als iets wat langer tijd nodig heeft. Behalve als het op bloed en moorden aankomt. Dan moet het snel gaan want anders wordt ze slecht gezind.
Onvoorspelbaar: Je kan bijna nooit raden hoe ze op iets zal reageren. Soms als je denkt dat ze woedend zou worden, kan ze in een lachbui uitbarsten en ook andersom.

Likes:
Bloed: Ze houdt van bloed, ziet het niet alleen graag vloeien, maar drinkt het ook graag.
Moorden: Het is haar nieuwe ‘hobby’ geworden en ze vind het één van de leukste dingen die er maar zijn, het is zelfs een soort van drang voor haar geworden.
Sigaretten: Omdat moorden een drang voor haar geworden is en ze het niet altijd kan doen, heeft ze iets nodig om zich af te reageren en te kalmeren dus is ze beginnen te roken. Eerst enkel als ze zin had in moorden, maar nu is ze er verslaafd aan geraakt. Maar dit heeft er ook voor gezorgd dat haar conditie er slechter aan toe is.
Beangstigen: Ze vind het leuk om anderen bang te maken, de bange gezichten van anderen geven haar een genot en voldoening.

Dislikes:
Aanstellers: Ze haat mensen die zich aanstellen bij het minste en nergens tegen kunnen.
Vrolijkheid: Lune is de nativiteit zelve waardoor ze vrolijkheid niet kan uitstaan, ze vind het walgelijk en krijgt er –bij wijze van spreken- braakneigingen van.
Rainbows and pink fluffyness: dit vind ze nog erger dan vrolijke mensen. Het maakt haar verschrikkelijk slecht gezind en nachtmerrie verwekkend.

Eigenschappen:
Zingende pianist: Ze kan redelijk goed zingen en piano spelen, al vind ze dat van zichzelf.
Gevechtsport: Ze heeft een lange tijd gevechtssport gedaan waardoor ze nog steeds een aantal technieken kan, maar aangezien ze het een lange tijd niet meer gedaan heeft is ze er niet meer zo fantastisch in.
Die heerlijke geur: Ze kan iedereen zijn bloed ruiken, niet krachtig, gewoon als iemand die parfum op heeft en hoe dichter ze bij iemands hals komt, hoe krachtiger de geur. Dit werkt echter als een voor en nadeel, voordeel; ze kan mensen makkelijk vinden, zelfs in het pikkedonker. Nadeel; als ze lang geen bloed gedronken heeft kan ze wild worden en controle verliezen.
Broze botten: Ze is nogal snel breekbaar, letterlijk. Doordat ze zo fragiel is, kan haar lichaam niet veel aan. Als ze valt, gebeurt het soms wel eens dat ze iets breekt.
Dom: Je kan denken dat ze zich dom voor doet, maar eigenlijk is ze wel echt dom waardoor ze niet zo goed is in het begrijpen van leerstof.
Demon stuff: Binnen in Lune is een demoon weg gezegeld, Grawl, in tegenstelling tot de meeste anderen die hun demoon haten, heeft Lune een soort van vriendschap met hem. Dankzij hem is ze sterker wat betreft krachten en kan ze zonder problemen ook in hem veranderen. Verder heeft ze ook gesprekken met hem in haar hoofd.


Relationships:
Naomi Light:  De moeder van Lune die er nooit voor haar was. Ze was wel aanwezig, maar zag Lune gewoon niet staan. Zelfs niet als ze tegen haar schreeuwde of vlak voor haar ging staan.
Jake Okami: De vader van Lune, weer hetzelfde verhaal. Alleen durfde hij Lune wel af en toe eens een mep in het gezicht te geven.
Luna Okami: De aartsvijand van Lune en tegelijkertijd ook haar tweelingszus, de perfecte versie van haarzelf. Het liefst zou ze die persoon dood wensen.
Saturi: Hij was best wel een goede vriend voor Lune en ze mist het nog steeds. Hij hoorde haar te trainen, hij was de eerste persoon waar ze haar gevoelens tegen durfde te uiten, maar hij was plots verdwenen en ze mist nog steeds.
Sasuke: De jongen waar ze nu mee samen is. Ze houd zielsveel van hem, met heel haar hart. Eigenlijk is hij de enige persoon waar ze gevoelens voor heeft, de enige persoon die ze mag.
Grawl: De demoon binnen in haar. Ze weet niet goed wat ze van hem moet vinden. Langs de ene kant mag ze hem wel, maar langs de andere kant ook weer niet.
Jahat: Grawls zoon en Lune’s nieuwe huisdier. Hij kan erg irritant zijn, maar soms ook wel grappig.


Past

Before it all started
Het was een normale avond zoals iedere andere in het dorpje genaamd Crivica. Het was een klein dorpje gelegen op de planeet Shadra. Het was zelfs zo klein, dat bijna niemand het kende. Maar het was een mooi dorpje, het was best vrede vol en iedereen kende elkaar. Maar op een avond gebeurde er iets wat aanleiding zou geven tot verandering. Want binnenkort zou er een tweeling geboren worden. Het gelukkige stel was Naomi Light en Jake Okami. Ze hadden een perfect leven. Een huisje ergens achtergelegen in de velden, ze hadden genoeg geld om hun leven door te komen, hielden zielsveel van elkaar én kregen er nog eens twee kinderen bij. Dat was voor hen meer dan genoeg. Op een avond zaten ze op de sofa tv te kijken, zoals ze wel vaker deden. Voor de zoveelste keer die week viel de stroom uit, meestal kwam het door storm, maar deze keer niet. Er was nergens storm te bekennen. Ze vertrouwden dit niet, en terecht ook want net toen Jake recht stond om naar de stroomkas te gaan, verscheen er een zwarte mist in de kamer. Verschrokken bleef hij staan toen hij op de grond een donkerrode pentagram zag, maar niet zomaar een pentagram, het had de vorm van de duivelster en rondom stond een lange Latijnse spreuk. Bang keek het stel naar het schouwspel, bang voor wat hen te wachten stond. In het midden van de ster verscheen een schim die zich voorstelde als één van de boodschappers van de duivel. Hij deelde he mee dat er iets vreselijks zou gebeuren. ”De Okamivloek hangt boven het hoofd van één van de twee kinderen, bij de geboorte zal het kind symptomen vertonen van een demoon. Geef het geen aandacht of het zal gevaarlijk worden.” Waren de woorden van de boodschapper, vlak daarna verdween de boodschapper samen met de mist en die stroom ging weer aan. Bang vroeg Naomi aan Jake wat de Okamivloek was. Hij vertelde haar dat om de 100 jaar iemand in de Okami-familie geboren wordt die de drager is van een demoon omdat lang geleden één van de voorouders een deal gesloten had met de duivel. Bang om wat hen te wachten stond brachten ze de dagen door tot de bevalling.

The terror begins
Het was een zware bevalling voor Naomi, maar ze zette door en uiteindelijk kwam de tweeling eruit. Het waren beide meisjes. Het eerste kind was normaal, maar het tweede was een verschrikking om te zien. Het had klauwen en op het voorhoofd stond de ster van de duivel. De verpleegster waren bang, maar toch deden ze hun werk. Na enkele minuten verdwenen de symptomen, maar ze wisten nog steeds wie het ‘duivelskind’ was. Maar ondanks dat alles, hielden haar ouders toch van haar, zelfs al was ze een monster.
Zijzelf kreeg de naam Lune en haar tweelingzus werd Luna genoemd. Luna groeide op als het populaire meisje dat door iedereen geliefd was en Lune was het uitschot. Lune leefde in de schaduw van haar ‘perfecte’ zus en alsof dat al niet genoeg was, keerde iedereen haar de rug toe. Haar ouders deden alsof ze niet bestond en van haar vader kreeg ze af en toe een pak slaag. Niet omdat hij kwaad was, maar bang was dat ze teveel positieve aandacht zou krijgen. Vrienden kende ze niet. In het begin probeerde ze aardig te doen. Maar hoe ouder ze werd, hoe vaker ze vuile blikken naar haar geworpen kreeg en ze ‘monster’ genoemd werd. Ze gaf het op om nog vriendelijk te zijn, wat had vriendelijkheid voor zin als niemand vriendelijk was tegen jou? Wat was vriendelijkheid eigenlijk? Hoe voelde het om vrienden te hebben? Vragen die niet beantwoord werden. Ze werd depressief, at bijna niet meer en begon zichzelf te snijden aan haar polsen om de pijn die ze vanbinnen voelde te verzachten zodat ze aandacht kreeg voor fysieke pijn, de pijn in haar hart niet meer voelde. Maar het was niet genoeg, ze kon er niet meer tegen dus besloot ze zelfmoord te plegen. Ze stond boven op de brug, klaar om te springen, maar opeens veranderde ze van gedachte. Als ze nu opgaf, kregen ze wat ze wilden, dan waren ze verlost van haar. Ze zou hen hun zin niet geven en blijven doorzetten. Op dat moment verbitterde ze compleet en had ze een hekel aan alles en iedereen.

Starshine Academy
In het begin toen ze aankwam hing ze de stoere uit, had ze veel woorden maar weinig daden. Ze was roekeloos en had een erg grote mond. Toen leerde ze een jongen kennen genaamd Saturi. Hij trainde haar en maakte haar wat sterker en beter. Voor het eerst smolt het ijs rondom haar hart. Was hij een vriend? Voelde het zo om een vriend te hebben? Net toen ze wat closer waren en ze besefte dat ze wat voor hem voelde, verdween hij. Hij was spoorloos en ze had hem nooit meer teruggevonden. Kwam het misschien omdat ze tijdens hun laatste training veranderd was in een demoon en hm bijna vermoord had? Ze had geen idee, maar ze wilde die demoon niet in haar. Master Kana zei haar om naar Master Garu te gaan, hij verzegelde de demoon zodat hij niet meer kon uitbreken en daarna herinnerde ze zich niets meer van de demoon. De dagen verstreken en toen legde Sasuke zijn gevoelens voor haar bloot, hij zei dat hij van haar hield. Ze geloofde het eerst niet, maar uiteindelijk gaf ze toe. Ze had hem al een tijdje op het oog en blijkbaar hield hij ook van haar. Ondertussen begon het zegel zwakker te worden en op een dag hoorde ze een stem in haar hoofd, de stem van Grawl. Sindsdien begonnen de gesprekjes tussen haar en haar demoon. Maar niet veel later verdween ook Sasuke. Dat kon niet, hij ook? Was dit een voorteken dat iedereen waar ze bevriend mee raakte verdween? Ze begon haar zoektocht naar hem, verdween een tijd van school maar ze vond hem niet. Uiteindelijk besloot ze maar te trainen op het beheersen van de demoon en uiteindelijk had ze controle over hem. Maar ze rook ook wat hij rook en dat was iedereens bloed. Doordat ze het bloed rook, kon ze niet anders dan zich ook voeden met bloed, voor Grawl maar uiteindelijk werd het een verslaving. Ze keerde terug naar school en deed alsof er niets gebeurt was. Maar ze was wel veranderd. Ze hield zich extreem op de achtergrond, liet geen emoties zien.

My true self
Moorden werd haar hobby, mensen moesten weten hoe het voelde om van een bepaald iemand geen aandacht te kunnen krijgen, moesten weten hoe zij zich voelde. Haar eerste moord was op haar eigen huisdier, haar border collie genaamd Broccoli. Sasuke kwam terug en ze voelde zich gelukkig, maar het was niet genoeg, er moesten meer mensen dood en haar meesterplan was om haar eigen ouders te vermoorden.


Grawl
Naam: Grawl
Geslacht: Mannelijk
leeftijd: onbekend
uiterlijk: Een donkere, fluffy vacht. Zijn hoektanden zijn groot en sterk, zelfs zichtbaar als hij zijn bek dicht heeft. Zijn ogen stralen een wit licht en als hij bloed drinkt kleuren deze naar rood. Hij heeft grote scherpe klauwen en is mager en zwak gebouwd.
Magie: Duister, maar hij kan daar maar één mee ding doen met zijn magie: een mist oproepen die het slachtoffer laat hallucineren.
Vechtstijl: Hij roept de mist op en hoopt dat je emotioneel instabiel wordt maar waar veel fouten in zitten (fout karakter van personen, dingen die missen zoals moedervlek of zelfs tot arm, ogen of haar in verkeerde kleur, etc.), dan slaat hij toe door gewoon als een wolf vecht te vechten.
Karakter: Sluw, doordacht, verbergt zijn ware aard
Extra: Hij heeft één zoon; Jahat


De reden waarom ik Grawl ook een voorsteltopicje gegeven heb: ik heb vernomen dat veel mensen demonen overpowerd vinden en ik wilde zeker zijn dat mensen weten dat dit bij Grawl helemaal niet het geval is c:

N'aaaahw *kijkt naar Lune's dislikes..
She sounds like someone who would adore Moyra ^__^''

En ik vind Jahat schattig
Like really cute =w=

ik denk dat Lune dan een emmer kan gebruiken XD

en wat is er zo cute aan Jahat hij kan niets, maar echt niets... wacht jawel, misschien iemand doodzeuren ofzo XD

Oh gawd, als ik het zo lees, wil ik Saturi weer terug brengen D:

haha, ik zou medeleiden met hem krijgen dan, why? friendzone~ X'D

He's just so.. dunno.. cute..
Dat plaatje ook >3< Met die blik en dat ooglapje.. me likes it x3
*hugs him*

En yeps, ik denk dat Lune alleen al bij Moyra's aanblik misselijk wordt xD My little strawberry girl xD

haar verleden is iets of wat uitgewerkt \(°o°)/