Naam: Liri askatasuna , [Freedom]
Leeftijd: 16 [101 years]
Afkomst: a forest on Nova
Magie: Light and a little wood
Grootte: 1m69
Gewicht: 51 kg
Bouw: slank, lenig.
Vachtkleur/Kleur schubben/etc.: Wit haar, staart en oren met rode accenten, blanke huid, en scherpe tanden
Kleur ogen: Blue
Likes: de hoofden van vogels afbijten, achter konijnen jagen, voor de openhaard zitten, lekker lang in bed liggen, rondzwerven.
Dislikes: glowing in the dark skin, haar menselijke lichaam, de etiquette, thee drinken met bekakte mensen, opgesloten worden, vechtende magicans
Angst: voor altijd mens blijven.
Geaardheid: hetero
Partner:  Onces I Felt in love, now I think it's stupid.
Afbeelding:

Spoiler:

Extra: Liri is niet echt handig met haar magie, zo gebeurd het wel eens dat ze gaat gloeien in het donker, of dat er glitters komen als ze niest.
Karakter: Ze lijkt tamelijk zuur en pessimistisch maar eigenlijk is ze aardig en erg onzeker.
Geschiedenis: Liri is geboren als rasechte vos, ze had een leuk leventje, hield van de vrijheid en het vos zijn. Ook werd ze verliefd op een knap mannelijk dier van haar eigen soort. Tot dat ze op wat eerst een doodgewone dag leek door het bos sloop. Daar dicht bij haar favoriete rustplaats waren twee mensen, nee, nee het waren geen mensen het waren magicans, rivaliserende magicans. De twee mannen waren in conflict, waren aan het discussiëren, maar daar bleef het niet lang bij nee het gevecht met woorden werd gewelddadig een strijd tussen hun magieën brak los. Liri wilde vluchten, weg van dit gevaar maar helaas ver kwam ze niet voor ze werd geraakt door debotsende magie van de twee individuen, zo werd deze doodnormale vos opgesloten in een half menselijk lichaam, gedesoriënteerd en bang. De beide magicans waren verbaasd, geschrokken, eentje rende weg terwijl de andere haar meenam, haar eerst probeerde haar weer in haar oude staat te krijgen, helaas lukte dat niet echt dus besloot de magican haar maar te leren omgaan met haar nieuwe leven, hij was streng, een soort vader/leraar figuur, hij leerde haar lopen, praten en uiteindelijk zelfs etiquette. Dat was iets dat ze echt verfoeide maar ze moest naar hem luisteren, ze had geen andere keuze. Liri werd steeds ongelukkiger en verbitterde uiteindelijk ook, ze liet niemand haar ware gevoelens zien, verborg ze achter pessimisme, nee ze had geen hoop meer voor een beter leven en toen de magican oud werd en uiteindelijk dood ging werd ze steeds van magican naar magican gestuurd, adviseerde ze hen, hield ze hen gezelschap, fascineerde ze hen met haar vreemde uiterlijk en verleden, maar nooit glimlachte Liri, ja ze deed wel alsof maar in haar ogen kon men altijd zien dat die lach niet vanuit haar hart kwam. (geschiedenis zal nog wat bijgeschaafd worden)