rust

Kiba liep door de donkere kerkers, zijn handen had hij in zijn zakken van zijn vest gestopt en zijn hoofd een beetje naar de grond gericht. Hij was vaak in de duistere kerkers, te vaak eigenlijk maar ja wat kon hem dat schelen.
Kiba zuchte en ging even met zijn hand door zijn haar, hij was vrij nieuw op de Academy en had nog niet echt vrienden. Maar dat hoefde ook niet van hem, hij wou geen vrienden. Wat had je nouw aan vrienden? Ze lieten je toch alleen maar in de steek, ze zouden je laten vallen als een baksteen als je ze het hardst nodig zou hebben. Of je verloor ze . Hij deed ook niet echt aardig tegen andere mensen, zo hielt hij ze nou eenmaal op afstand. Best handig , ze kwamen nooit naar hem als ze iemand nodig hadden.

Kiba had ooit wel een vriend gehad, hij heete Roy hij woonde ook op Nova. Hij was een echte vriend, hij was de enige wie hem een beetje begreep. De andere kinderen op Nova vonden hem maar raar, omdat hij er vreemd uit zag. De meeste mensen op Nova waren altijd kleurijk gekleed,en ze waren ook altijd vrolijk. Alles wat hun waren was Kiba niet, hij was het tegenover gestelde. Roy was overleden aan een onbekende ziekte, Kiba was er kapot van geweest. Hij had zich nooit zo gevoelt, Hij durfe geen vrienden meer te maken, bang dat het zelfde zou gebeuren. Kiba zuchte en liep naar een muur ,hij gleed er langs en kwam op de grond terecht

-flut i know , maar ik word steeds beter ^^-

Eindelijk, al het gekrijs en geschreeuw stierf weg zodra de deur zich met een galmende klap achter zich sloot. Ghirahim wreef geïrriteerd tegen zijn slapen en sloot even zijn ogen. Ongelofelijke hypokrieten, een stel hyperactieve flamingo's was het. Novaanse leerlingen, hielden ze ooit op met hun optimisme?! Hij liep de lange gang door en genoot van de stilte. Geen rondrennende kinderen die je bijna omver liepen. Deze plek was welliswaar een beetje te onpasselijk voor hem maar het was zo'n beetje de enige plek waar bijna geen leerlingen waren. Gelukkig waren ze niet allemaal zo; sommige kinderen wisten nog wat fatsoen was. Jake bijvoorbeeld, fatsoenlijk joch, welliswaar wat te nieuwsgierig naar zijn zin. Hij sloeg een hoek om en zag in het licht van een fakkel een jongen zitten. Bah, alweer zo'n Novaan. Wacht, die zou hij eens te woord staan. Zijn rode mantel wapperde terwijl hij met rechtop geheven hoofd naar de jongen toeliep. Zijn witte haar zat elegant voor zijn linkeroog. Hij was weer een stagaire, hoger dan leerlingen, een Shadraan die zij familie eer aan deed. 'Wel, wel, wel. Een Novaan nog wel. Niet de eerste persoon die ik hier zou verwachten.' zei hij met ijzige spot in zijn stem. Neerbuigend keek hij de jongen aan, een hand in zijn zij en de andere losjes naast zijn lichaam.

(derp, ik moet weer actief met Gi worden)

De kerkers de enige plek met duisternis en zonder het geschreeuw van kinderen.claude vond het een heerlijke plek om te zijn.nergers was zo rustig als hier.hij keek richting de fakkel en zag er twee mensen staan.de kerkers was echt een plek voor mensen die duister waren en die het liefst alleen waren.hij keek met en serieuse blik naar de jongens en liep er op af.een jongen kende hij al een beetje door alois.zijn meester alois was bij de etages geweest waar ciel ook was.stiekem had claude hem in de gaten gehouden.de jongen was vrij wel iemand die niet zo druk was.hij had ook niet van die fleurige kleren aan net als zichzelf.Goededag,hebben jullie ook zo last van die krijzende kinderen?trouwens ik ben Claude.hij keek met een serieuse blik.hij wou neit dat hun dachte dat hij zo'n onbeleeft iemand was.

(best flut post maar jha....)

Hij stond daar nog geen vijf seconden neerbuigend op de jongen neer te kijken toen hij achter zich een stem hoorde. 'Goededag,hebben jullie ook zo last van die krijzende kinderen?trouwens ik ben Claude.' Ghirahim draaide zich om en zag een persoon die hij vaker over de gangen had zien lopen. De butler van een snot verwend jong, als hij de verhalen moest geloven. Dat joch had hij al een paar keer in het lokaal waar hijzelf zijn stage deed. Bijles ofzo. Geforceerd gooide hij zijn witte haar opzij en keek de butler aan. 'Ja dat heb ik inderdaad, en ik hoopte eindelijk wat rust te vinden toen ik deze jongeman hier aantrof.' elegant viel het witte haar weer voor zijn linkeroog. Hij was even groot als Claude maar leek soepeler in beweging. 'Mijn naam is Ghirahim, stagaire dark magic.' Hij stak zijn hand niet uit maar keek Claude alleen maar aan. Zijn paarse ogen namen iedere centimeter van hem op. Het eerste wat hij bij iedereen deed, observeren. Naargenoeg kon hij niet veel aan Claude ontdekken, alleen dat hij een vreemde gelijkenis voelde met hem. Heel apart. Zou deze man ook een Demon zijn, net als Ghirahim zelf? In het bijzijn van de Novaan kon hij dat niet vragen.

(Ghirahim is een Demon lord, dat je het weet)

Claude keek heel neutraal.hij wist dat ghirahim de demon lord was.hij wist het allang.
hij voelde ook dan wel een gelijkenis met hem.hij keek naar de jongen bij ghirahim.
ah een novaan....kiba is het niet?volgens mij ken ik jou van mijn meester.hij glimlachte vals.hij had neit echt met novanen maar toch was kiba volgens hem anders.de meeste novane waren erg druk maar in tegenselling was kiba zo.hij vondt dat kiba er rustig bij zat.hij wist dat kiba neit als alle andere novanen was.hij keek de duister in met zijn rode ogen.hij had het gevoel dat er nog iemand was.een bekende.hij bleef in die richting kijeken.

Hannah glimlachte.je hebt gelijk dat ik hier sta claude.ze kwam de duisterin uit lopen.rustig keek ze na de andere.goededag ik ben hannah en jullie zijn kiba en de demon lord ghirahim.is het niet?een hand geven vondt ze neit nodig.haar rode ogen die ze tot nu toe de hele tijd had gehad waren nu verdwenen.ze had alois alleen gelaten omdat ze gek van hem werdt.hij is vast wel veilig dacht ze.ze keek weer in de richting van hun.ze was niet verbaast dat claude hier bij was gaan staan.

PROFILE MAGICIAN

» Rust
» even rust.
» Rust.
» Rust
» Rust

rust

rust

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen