Dingen rechtzetten.

Selavin werd door Deshas bijna bewusteloos geslagen tegen de muur. Hij probeerde de controle over zijn eigen lichaam te herwinnen maar Deshas was te sterk. Hij keek verslagen naar hem op. ''Dus de Heer van het Duister is werkelijk terug gekeerd'' mompelde hij zacht. Hij liet zijn hoofd zakken. Van zo'n machtige magican kon hij het niet winnen. Het zou niet meer uitmaken.

Antony keek het monster aan dat oploste hij had nog zo'n tientallen monsters te bevechten. Hij sprong de lucht in en liet enkele bliksemschichten door de monsters gaan. Zijn zwaard glansde door de lichtinval. Hij keek even naar Donovan en ook Solomon was er bij gekomen. Dan smeet hij een bliksemschicht naar Deshas om Selavin toch nog enige manier op ontsnappen te geven. Dan richte hij zich weer op de schaduw monsters,enkele waren al verzwakt door zijn aanvallen. Hij klapte wild met zijn zwarte vleugels en bleef hoog in de lucht. Dan sloot hij zijn ogen even en liet om hem heen een blauwachtige gloed verschijnen,dan losten die allemaal bliksemschichten. Dat verzwakte hem ook wel en de gloed verdween al snel weer.

Savador spande de spieren van zijn lijf nog extra aan om Donovan samen te persen, maar stopte midden in zijn beweging en bleef als versteend rechtop staan toen Solomon twee zwaarden tegen zijn keel kruiste. Hij deed wat hem werd gevraagd; hij ontspande zich en zijn lijf cirkelde steeds verder van Donovan vandaan totdat hij hem uiteindelijk losliet. Terwijl hij dat deed bleven zijn slangenogen Solomon onbeweeglijk aanstaren, alsof hij hem probeerde te hypnotiseren. 'Rasmarus!' In een flits schoot Savadors staart naar Solomons hals en stootte hem hard op een zenuwplek achter in zijn nek. Zijn blik ging even naar Deshas. Rasmarus, wanneer goed uitgevoerd een totale bevriezingsspreuk die hij immers van hem geleerd had. Hij richtte zich weer met een dreigende blik op Solomon om te kijken of zijn spreuk succesvol was.

Deshas blokeerde de bliksemschicht van Antony met gemak. Toen die met bliksem begon te schieten gebruikte Deshas zichzelf als een soort bliksem afleider. Hij nam al die elektrische energie in zich op. Daarna richtte hij zich weer op Selavin. Hij smeet hem nog een paar keer tegen een aantal muren aan en wikkelde hem toen in een soort zwarte vloeistof. Alsof hij in een cocon zat. Deshas kraakte even zijn nek en draaide zich toen om naar Antony. Een valse grijns speelde rond zijn lippen.

Donovan maakte zich direct uit de voeten zodra Savador hem los gelaten had. Hij wierp een dankbare blik op Solomon. Hij rende naar de uitgang. ''Geen zorgen. Ik zal jullie helpen. Jullie zullen niet voor niks gestreden hebben'' riep hij naar Antony, Solomon en Selavin. Daarna rende hij de aula uit.

Solomon keek toen hoe Donovan weg vluchtte. Zijn opdracht was tenminste voltooid. Hij voelde hoe elk spiertje, elke ledemaat in zijn lijf langzaam verstijfde. Hij keek Savador strak aan. Zijn blik toonde geen enkele angst. Maar na een paar tellen was die blik leeg alsof Solomon een leeg omhulsel was. Hij was compleet versteend. Hij kon helemaal niks meer bewegen. Ergens vroeg hij zich af waar Savador die spreuk geleerd had. Het moest wel van Deshas zijn, dat kon niet anders. Ookal kon Solomon en wou Solomon het niet laten zien. Hij was best onder de indruk van zowel Savador als Deshas.

Antony was heel druk bezig om de beesten neer te slaan. Maar hij had zijn ultieme kracht nog niet bereikt. Dan draaide hij zich naar Deshas en zijn zwaard kreeg een blauwe schijn. Nog steeds was hij helemaal zwart zijn gezicht was nu ook zwart geworden. Hij keek Deshas vuil aan en gebruikt dan een waterspreuk die hij tijdens de lessen van Shong had geleerd. Maar die spreuk was gemixt met een krachtige duistere magie. Hij liet een waterzweep tevoorschijn komen met een zwarte gloed,deze magie was sterker dan hij zelf. Hij liet de zweep op hem af gaan. Hij volgde de zweep meteen en sneed weer met zijn zwaard langs zijn borst dit keer. Dan duwde hij zich af tegen de muur en schoot een eind in de lucht.

Deshas werd door de water zweep iets achteruit gedreven. Hij moest zichzelf helen anders kon hij dit niet lang meer volhouden. Maar alles helen duurde veel te lang. Hij sloot voor een moment zijn ogen en spreidde zijn vleugels. Een zwart rode gloed ging over hem heen en heelde de ergste wonden. Deshas onderbrak de spreuk door zijn ogen te vroeg te openen. Hij smolt daarna samen met de schaduw. Als een ongewone schaduw gleed hij over de grond en ging onder Antony. Hij greep hem bij zijn enkel en trok hem mee de grond in als een soort drijfzand.

Savador keek met een tevreden grijns toe hoe Solomon verstijfde; dat betekende dat zijn spreuk gewerkt had. Zijn aandacht op Solomon ontging hem even toen hij Donovan de aula uit zag sprinten. Hij barstte uit in een hels gesis en sloeg woedend met zijn staart op de grond. De school leek er even van op haar grondvesten te trillen. Hij liet zijn lijf nu om Solomon heenkronkelen en begon hem samen te persen om zijn woede op hem af te reageren. Zijn flexibele ribben in zijn lijf kraakten ervan. Maar Savador vond het bij lange na niet genoeg. Hij sperde wijd zijn bek open en liet zijn kop zakken. Langzaam maar zeker begon hij Solomon op te slokken; hij liet hem met zijn hoofd tot aan zijn schouders al in zijn keelgat verdwijnen en was druk bezig de rest ook de verwerken.

Diva had de hele tijd meegekeken maar dit kon ze niet aanzien. In haar panter vorm sprintte ze naar binnen. Ze blies naar Savador. Hij staart zwiepte kwaad heen en weer. Haar nagels waren uit en klaar om Savador aan te valen. Dat was iets dat Diva liever niet deed en wachtte daarom of Savador zo al naar haar wou luisteren zonder dat ze hem pijn hoefde te doen.

Antony keek hem aan en vloog hoger maar dan werd hij de grond in getrokken. Hij vloog naar omhoog maar Deshas was te sterk. Hij verdween mee de grond in maar hij verzette zich niet. Als hij dan maar moest sterven was het in een strijd. Toen wist hij een manier om zicht vrij te krijgen. Hij sloot zijn ogen en zette zichzelf helemaal onder stroom. Dan schoot hij naar boven want ondertussen had hij zich vij gemaakt van zijn greep. Hij raakte de grond maar deze keer was die hard. Hij ùaakte er een groot gat in en kwam weer tevoorschijn. Hij keek naar de slang Savador maar kon niets doen. Dit moest Solomon helemaal aleen doen. Diva mengde zich al gauw in het gevecht. Antony was kwaad nu zijn ogen kleurden rood helemaal rood. Op zijn armen kwamen bliksemschichten tevoorschijn als tatoages,net als de vlammen op zijn benen hij keek rond maar zag Deshas nog nergens.

Savador had Solomon nu tot zijn heupen naar binnen gewerkt toen hij afgeleid werd door een dreigend geblaas. Hij draaide zijn kop naar de zwarte panter die met uitgeslagen nagels klaar stond om hem aan te vallen. Aan de felblauwe ogen herkende hij Diva direct. Hij boog zijn slangenkop voorover en was al bereid Solomon weer uit te spugen, toen hij zijn benen door zijn keel voelde glijden voordat hij het nog tegen kon houden. Hij deed nog een aantal verwoedde pogingen hem omhoog te krijgen, maar het was tevergeefse moeite. Het was niet dat Solomon meteen zou sterven, maar hij zou het in ieder geval zwaar benauwd krijgen in zijn lijf. Savador keek even met een emotieloze blik op Diva neer en gleed toen langzaam langs de muur omhoog naar het plafond. Daar was hij hopelijk veilig voor haar klauwen en tanden.

Diva keek Savador ongelovig na toen hij Solomon helemaal inslikte en langs de muur omhoog gleed. Ze veranderde terug in een mens en keek hem recht aan terwijl en een traan over haar wang gleed. Ze trilde van woede en verdriet. Ze wist niet meer wat ze nu moest. Ze was razend maar wou Savador niks aandoen. Aan de ene kant had ze hem liever compleet aan stukken willen scheuren maar aan de andere kant hield ze nog steeds van hem en wou hem geen pijn doen. Dat kon ze niet. Ze moest hier weg voordat ze hem echt pijn zou doen. Diva draaide zich abrupt om en met opgeheven hoofd en zonder verder nog een keer om te kijken vertrok ze.

Ineens schoot Deshas uit de grond en sloeg Antony tegen de vlakte. Zijn vleermuis vleugels maakte regelmatige slagen terwijl hij op hem neerkeek. Hij volgde Diva met zijn ogen. Hij keek Savador even hoofdschuddend aan. Langer kon hij zijn aandacht niet afhouden van Antony. Hij dook naast hem weer de grond in. Onder hem klemde hij zijn handen op Antony's keel en hield hem stevig tegen de grond aan gedrukt.

Antony lande hard op de grond. Hij had stenen verschoven en opeens voelde hij twee handen om zijn nek heen sluiten. De hand kwam vanuit de grond dus het was Deshas. Ademen was geen mogelijk voor hem. Langzaam maar zeker trok het leven uit hem weg. Toch zou hij niet opgeven. Hij had zijn zwaard nog vast. Toen probeerde hij het op te tillen maar het lukte niet. Hij zettze zijn voeten op de gond en probeerde iets waardoor los zou komen. Opeens schoot zijn zwaard op,en viel het op de vingers van Deshas. Hij hoopte dat hij hem daardoor zou los laten. Zijn gezicht was veel witter geworden door de zuusrtofsnood.

Savador staarde Diva onder zich een lange tijd zwijgend aan. De neutrale blik in zijn ogen ging even over in een bedroefde toen hij een traan over haar wang zag glijden. Hij keek treurig toe hoe ze zonder nog naar hem om te kijken de aula verliet. Hij keek even richting Deshas wanneer hij voelde dat hij naar hem keek en sloeg beschaamd zijn kop neer toen hij zag dat hij zijn hoofd schudde. Even bleef hij nog aan het plafond hangen om van zijn zware maal bij te komen, maar gleed even later weer via de muur naar beneden en gleed naar een veilig stuk van de aula. Daar kronkelde hij achteruit tegen het raam omhoog en opende zijn bek om nog een aantal pogingen om Solomon door zijn keel naar boven te persen te wagen. Prooien doorslikken lukte met gemak, maar ze er weer uit krijgen was een hels karwei. Het zou immers beter lukken als hij ondersteboven hing. Savador liet zijn tong uit zijn bek hangen en zette zijn keelgat wagenwijd open. Hij deed het niet voor Solomon of voor hemzelf, maar voor Diva.

Deshas onderdrukte een pijnlijke kreun toen het zwaard op zijn vingers belandde maar was niet van plan los te laten. Hij zette zijn lange, scherpe, zwarte nagels in Antony's hals en zette er druk op. Eerst zacht maar daarna steeds harder. Uiteindelijk liet Deshas Antony los. Toen zijn vingers hem teveel pijn deden. Hij verdween weer geheel in de grond.

Savador zette zijn ribben uit alle macht open zodat hij Solomon gemakkelijk naar boven kon krijgen. Hij voelde hem langzaam maar zeker door zijn keel omhoog komen; eerst de punten van zijn schoenen, daarna zijn hele voeten tot zijn enkels en uiteindelijk bungelden zijn benen uit zijn bek. Het duurde niet lang of hij spuwde Solomon uit op de aulavloer in een grote plas slijm. Hij hijgde even uit alsof hij een paar kilometer gerend had en gleed langs Antony de aula uit. Op de gang nam hij zijn menselijke gedaante weer aan en hield misselijk een hand tegen zijn mond gedrukt. Hij zocht steun tegen de muur en begon van het gevecht weg te rennen. Toen hij een hoek om was bleef hij pas stilstaan en sloot zijn ogen om de allesziende spreuk te gebruiken. Hij zag Diva in de kerkers zitten, en bepaald vrolijk was ze niet. Savador opende zijn ogen weer en klaagde een bedroefde zucht. Het deed hem pijn haar zo te zien, vooral om iets wat door hem gekomen was. Hij rende verder op weg naar de kerkers. Hij geloofde dat Deshas het daar prima onder controle had, zelfs zonder zijn hulp. Hij zou er later terugkomen als het gevecht dan nog bezig was, Diva kwam nu eerst.

Solomon voelde niet hoe hij werd opgeslokt door Savador. Maar naarmate hij langer in hem zat begon de spreuk die hem verstijfde uit te werken. Gelukkig op dat moment braakte Savador hem net uit. Met een harde klap belandde hij op de aula vloer. Hij zat helemaal onder het slijm. ''Gadverdamme. Nou, dat is meer van Savador dan ik ooit had willen zien'' zei hij terwijl hij de witte jas van zijn pak uit trok. Gelukkig was zijn overhemd zo goed als schoon gebleven, maar zijn witte broek zat onder het slijm.

Antony voelde zijn greep versterken,hij zou niet langer kunnen zonder adem dat wist hij. Opeens voelde hij nagels in zijn nek gaan,zijn ogen sperden wijd open en hij begon weer te duwen met zijn voeten. Niet veel later verloor hij het bewustzijn en bleef liggen op de grond. Hij wist niet wat er gebeurd was maar Deshas had hem niet meer vast. Antony zijn haren kleurden weer zwart en zijn lichaam kreeg de normale tint weer,ook zijn kleren werden weer wit. De tatoo's verdwenen,nu lag daar weer de jongen die zich ingezet had voor de andere te helpen. Zijn nek zat onder het bloed maar hij had geholpen.

Solomon liep op Antony af. ''Is alles goed met je?'' vroeg hij kalm en hielp Antony overeind. Hij bestudeerde even kort de wonden in zijn nek. ''Je hebt geluk dat hij zijn nagels niet tot je slagader doordrukte. Dat had je dood kunnen worden'' zei hij. Hij mompelde zacht een spreuk en streek met zijn vingertoppen langs de wonden in Antony's nek. Die groeide langzaam weer dicht. ''Meer kan ik niet voor je doen'' zei Solomon terwijl hij terug liep naar zijn jas.

Antony werd recht geholpen en hij hoorde de woorde van een kalme stem. Solomon? Hij opende zijn ogen en keek hem aan. "Gaat wel,aleen met de nodige blauwe plekken en verwondingen. Maar ik leef"zei hij droog tegen hem. Toen hij over de wonde begon knikte hij naar hem en dan werd hij geheeld. Hij knikte naar hem als bedankje en stond dan ook weer op. "Dankje Solomon. Ik heb zo'n flauw vermoeden dat ik jou nog meer ga zien"zei hij tegen hem. Hij liep naar hem toe en merkte dat zijn schouder helemaal niet juist stond. Hij legde zijn hand op zijn schouder en trok er is goed aan,je hoorde het gekraak van de botten welliswaar,maar nu stond het tenminste op zijn plaats. "Als er iets is waarmee ik je kan helpen,je hoeft het maar te zeggen"zei hij.

''Nou het had niet langer moeten duren of ik was er ook niet meer'' zei Solomon glimlachend. ''Savador had me bijna levend opgevroten. Gelukkig dat Diva ervoor kon zorgen dat hij me weer uitspuwde'' zei Solomon. Hij bleef even stil staan. Diva had niet meer gezien dat Savador hem weer uitgespugd had. Ze was nu in elk geval verdwenen. ''Sorry, Antony. Maar ik moet Diva laten weten dat alles goed met me is'' zei hij tegen Antony terwijl hij naar zijn witte jas greep en met ferme pas de aula uit liep.

Antony keek naar Solomon. "Jak,levend worden opgegeten,niet voor mij weg gelegd"zei hij droog tegen hem. Toen hij zei dat hij opzoek naar Diva ging knikte hij naar hem. Hij raapte zijn zwaard op en stak het weer in zijn schede. Dan liep hij naar een tafel en ging daar even staan. Hij wreef kort over zijn borstkast,zijn longen kregen weer zuurstof maar elke ademhaling deed nog wel pijn. Dan besloot hij ook maar te gaan vertrekken,stel je voor dat die Deshas weer komt.

PROFILE MAGICIAN

» Nieuwe dingen? ~
» Getekende dingen.
» Ja, dus, ehm... Ik kwam, ehm... Vraag me niet zulke moeilijke dingen, verdorie!

Dingen rechtzetten.

Dingen rechtzetten.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen