De muziek die het meisje maakte was behoorlijk goed. Iets wat Flavio haar echt niet na zou doen, echt niet. Hij was bar slecht in muziek maken, alhoewel hij er wel graag naar luisterde. Muziek was toch wel iets wat je veel tegen kwam en hoorde. 'Mooie muziek maak je. Plus je hebt een prachtige gitaar,' zei hij tegen het meisje en knikte met zijn hoofd. Ze had echt een prachtige gitaar, haar gitaar had een mooie glans en een prachtige kleur. Iets wat hij zelf ook zou kopen, nou ja. Als hij iets met muziek had op dié manier, want nee.. op die manier heeft hij echt helemaal niets met muziek. Alleen luisteren en naar videoclips kijken, maar meer dan dat heeft hij er ook niet mee. Echt niet.
'Gegroet baryshnya. Mag ik u wellicht vergezellen op deze schitterende avond én plek?' Zijn Russisch. Was altijd al een pracht taal geweest naar zijn mening. Maar geef toe? Het klinkt ergens toch best betoverend? Misschien denken sommige mensen aan de verkeerde kant, maar daar dacht Flavio echt niet aan als hij Russisch sprak. Hij vond het gewoon een pracht taal en dat is een van de vele redenen waarom hij nou juist voor Russisch heeft gekozen naast zijn thuistaal -> Novaans. Hij bleef er zo over na denken en niemand zal zijn Russische taal kunnen afnemen. Ergens hoopte hij van harte dat ze het goed vond dat hij hier bij, of beter gezegd naast haar zou gaan zitten. Een kloppend geluid hoorde hij, waardoor hij weer op het meisje neer keek. Betekende dat geklop op het stukje gras naast haar dat hij erbij mocht zitten? "Sure" Yes. Ze vond het goed. Oké. Ergens klonk dat heel erg vreemd, vooral omdat hij dit meisje gewoonweg niet kende. En dan praatte hij al zo in zijn gedachten.
"Niet alle avonden zijn even schitterend als deze hoor" Daar had het meisje gelijk in. Het was een schitterende avond en zulk soort avonden moet je gewoon beleven, heerlijk. En dan vooral op plekken zoals deze, want dit is een prachtige plek. Een plek waar het water vanuit de watervallen alleen maar mooier wordt, vanwege bepaalde lichtvallen. Licht.. Ook al zoiets waar Flavio zielsveel van houdt. Het was de magie van zijn thuiswereld, het was de magie die goed bij hem paste. Het was de magie waar hij nu stagiaire voor was op SSA. 'Dat weet ik.' Ja. Dat wist hij wel degelijk en juist daarom was hij ook hier.
Uiteindelijk besloot hij naast haar te gaan zitten en slaakte een korte zucht. Ergens was hij ontzettend benieuwd naar wie dit meisje precies was en hoe ze heette. Plus hoe oud ze was, of ze een leerling was of een stagiaire of misschien zelfs wel een lerares was. Je weet maar nooit. Ze oogte als een leerling, maar schijn bedriegt. 'Ik zal me even voorstellen. Flavio, de nieuwe stagiaire Light magic.' Altijd beleefd blijven, dat was iets wat gewoon moest van hemzelf en zijn ouders. Even keek Flavio het meisje aan en dacht even na over welke magie dit meisje zal beheersen. Ergens doet ze hem denken aan Fire magic, maar dat leek hem ergens ook weer heel onlogisch. Hij zal het vanzelf wel merken en zij, het meisje dus, zal het zo meteen vanzelf wel vertellen. Leek hem dan tenminste.

Het leek wel alsof ze het niet verwacht had dat deze jongeman genaamd Flavio Russisch zou spreken, maar dat was gewoon zijn thuistaal naast Novaans. Een prachtige taal was het, dat moest hij gewoonweg toegeven. Het was zijn trots naast zijn blonde lange haren, echt waar. 'Dat weet ik,' sprak de jongeman nadat het meisje "Niet alle avonden zijn even schitterend als deze hoor" tegen hem zei. Natuurlijk wist hij dat, want anders was hij hier natuurlijk niet? Hoe logisch kon iets wezen?
'Ik zal me even voorstellen. Flavio, de nieuwe stagiaire Light magic.' Altijd beleefd zijn en blijven, dat was gewoon een noodzakelijk iets in zijn ogen of naar zijn mening of hoe je het dan ook wilde noemen. Het maakte hem werkelijk waar niets uit, maar je moest nou eenmaal beleefd zijn. "Aangenaam" Oké.. ? Hij zou toch echt verwachten dat ze haar naam zou zeggen, of was dat misschien is Novaans? Dat je - je naam er achteraan zei? Het zal allemaal wel, maar juist op dat moment toen hij naar haar naam wilde vragen zei ze haar naam, of beter gezegd stelde ze zich voor als "Ik ben Erza Scarlet" Even knikte Flavio met een glimlach op zijn gezicht met zijn hoofd, niet te lang want dan zou hij misschien weer last van zijn nek krijgen en daar had hij ook absoluut geen zin in. "Ik heb shadraans bloed maar ook Raziaans" Oké, interessant. 'Ten eerste, leuke naam heb je. Ten tweede, interessant.' Meer wist hij dus echt niet te zeggen, want wat moest hij met die informatie? Moest hij dan linea direct een vooroordeel over haar klaar maken? Hij wist het niet, echt niet. "Ben je hier nog maar juist aangekomen? Want ik heb je eerlijk gezegt nog niet een keertje gezien." Flavio begon zich bij haar eerste woorden al af te vragen of je dat zo goed aan hem kon zien, maar het lag er dus gewoon aan dat ze hem nog nooit eerder had gezien. Tsja, dat was ook een optie geweest alhoewel hij zelf toch echt zou verwachten dat je ook niet iedereen zou kunnen hebben gezien. 'Ja ik ben hier pas, ik ben dus alles een beetje aan het ontdekken zo maar even te zeggen.'