Just watching the history.

Zoals Cress al verwacht had zetten Requille dus de achtervolging in. 'Je weet dat ik geen andere keus heb dan je te volgen,' merkte ze op waardoor hij lichtjes moest grijnzen. Uiteraard wist hij dat ze geen andere keus had. Toen hij wat verder liep sloeg hij aan het einde van het pad rechtsaf, daar vlak bij zou een grotere open ruimte zijn midden in de ruïnes. Cress negeerde der laatste opmerking en bleef uiteindelijk staan in de ruimte die hij in gedachten had. Het was alleen niet zoals hij het zich herinnerd had, de ruimte was iets kleiner door een kleine instorting aan de linker kant. Cress liet ze donkere ogen door de kamer heen gaan voor hij zich omdraaide richting Requille. ' Dit is de perfecte plaats, dus show me what you got ' zei die met een kleine glimlach. Cress had nou eenmaal een talent voor het zien van talent, en hij zag dan ook wel wat in haar al wist hij de hele tijd nog niet wat. Misschien was het dit wel, hij sloeg ze armen dus over mekaar en nam een klein beetje afstand van Requille, hij wou natuurlijk niet in de weg staan.

Requille wist onderweg naar waar ze ook heen gingen, niet precies of ze nou dichtbij moest blijven lopen of dat het beter was om afstand te houden. Te veel afstand zou betekenen dat ze Cress makkelijk alsnog kwijt zou kunnen raken en dan toch nog verdwaald zijn maar vlakbij hem blijven lopen voelde ongemakkelijk, tenslotte vertrouwde ze dit voor geen meter. Ze ging hem achterna toen hij naar rechts ging en bekeek de ruimte grondig toen ze daar eenmaal waren aangekomen. Ze richtte haar ogen op Cress toen hij zich opeens naar haar omdraaide maar antwoordde niet toen hij haar nogmaals aanspoorde om iets te laten zien.
In plaats daarvan liet ze haar ogen weer onderzoekend door de ruimte gaan. De ingestorte stenen aan de linker helft waren voor haar lichaam makkelijk om mee te gooien, de afgebrokkelde grond waar ze op liepen was zodanig afgebrokkeld dat ze de aarde dat eronder zat makkelijk kon gebruiken. Ze keek hem weer aan, nog steeds geen beweging makend.
'En waarom zou ik wat ik kan zo makkelijk prijs geven aan iemand die net zo goed de vijand kan zijn?' vroeg ze droogjes. 'We zijn zo goed als vreemden voor elkaar, dus wie weet is het niet goed voor mij om hier zo open te zijn op zo'n afgelegen plek, wat zo klein is dat ik makkelijk in de val gelokt kan zijn overigens,' Ze deed haar armen over elkaar heen en staarde hem onverschillig aan.

Off. Zelfs nu kan ik bijdehand zijn, meheheh. (a')

Cress stond afwachtend te kijken terwijl hij met ze ogen Requille volgde. Hij had de vraag die ze stelde enigszins wel aan zien komen. Hij lachte dus kort voor hij antwoord zou geven, ' Wat laat je denken dat ik een vijand ben, als ik je vijand was hadden we nu dit gesprek niet gehad' Zei die scherp. Hij kon het wel begrijpen dat ze natuurlijk niet wist hoe hij in mekaar zat. Cress zuchten dus zachtjes en haalde ze armen weer van mekaar af. 'Ik ben gewoon geïnteresseerd meer niet, en ik denk dat je mijn intelligentie hier toch enigszins onderschat' vervolgde hij toen. Als hij al iemand van zijn eigen school in de val ging lokken zou hij dat toch wel wat beter gedaan hebben, al helemaal niet bij de school zelf maar eerder op een andere planeet. In ieder geval niet zo dichtbij de school. Cress ze donkeren ogen gleden langzaam richting haar ogen waarna hij haar een kleine glimlach schonk. 'Ok, dan doen we het anders, als jij wat laat zien dan doe ik dat ook.' zei die toen langzaam.

Requille haalde haar schouders op. 'Helemaal niks laat me dat denken. Het enige waar ik aan denk is dat ik rondloop met een vreemde. Of je nou goed of slecht gezelschap bent, daar hou ik me helemaal niet mee bezig,' antwoordde ze heel eerlijk. Ze snapte eerlijk gezegd niet waarom hij om haar vraag moest lachen, zo grappig was ze niet. Bij zijn laatste opmerking keek ze weer weg en liep met een paar passen heen en weer toen ze moeite kreeg met stilstaan, ze luisterde naar het getik van haar eigen schoenen op de stenen grond, dat ophield wanneer er een tegel ontbrak en daarna weer verder ging. 'Dan denk ik dat jij mijn interesse in wat jij kan overschat,' zei ze tussen terwijl ze gewoon verder liep, starend naar de grond, alsof het interessanter was dan de omgeving, maar bleef toen weer staan en schonk hem toen weer een blik toe. 'Misschien wil ik helemaal niks zien,'

Cress grijnsde opnieuw en besloot alles van haar maar gewoon aan te horen. Zijn blik gleed van Requille naar de omgeving en terug. De zon scheen vel bij de ruïne naar binnen waardoor hij even ze ogen tot spleetjes maakte tegen het zonlicht. Daarna trok hij een kleine geïrriteerde uitdrukking met zijn gezicht. Ze begon hem nu een beetje te irriteren met haar complot theorieën, natuurlijk ben je een vreemde als je voor het eerst iemand ziet. Cress hielt zijn beheersing en besloot dus gewoon weg te lopen. Hij had wel wat beters te doen dan zijn tijd verdoen met iemand die hij blijkbaar verkeerd had ingeschat. Cress draaide zich dus om en liep het pad weer op zonder nog maar een woord te zeggen , hij had nog geen idee waar hij heen ging, als het maar weg was van haar.

Requille lette op zijn reactie en zoals verwacht, was het geen vrolijke. Ze wachtte maar gewoon af wat er ging komen en tot haar verbazing liep hij zonder een stom woord te zeggen weg. Tot zover de vriendelijkheid. Haha, waar was dat lachje nu dan? Ach, het was niet dat ze het helemaal niet verwacht had, ze vertrouwde het al niet en nu bleek ze, waarvoor ze al bang was, achtergelaten te worden. Ze wachtte een paar minuten en liep toen voorzichtig achter hem aan, al was het totdat ze de weg hieruit had gevonden. Deze afstand zou voldoende moeten zijn, toch? Ze herinnerde het incident met die Rhine nog vers en schatte in dat ze nu ongeveer al in de gevarenzone geplaatst was. Ja, Requille keek wel uit, haar haren hoefde nog niet verschroeit te worden, daar was het haar te heilig voor.

Cress had zich dus een weg gebaand door het pad richting het andere deel van de ruïnes. Zijn aandacht werd gevestigd op een splitsing van het pad, hij had een keuze links of rechts. Hij herinnerde zich dat hij van links kwam dus besloot dus rechtsaf te slaan. Hij nam vanaf hier de omgeving weer in zich op zodat hij het later zich weer zou herinneren. Cress ze donkere ogen gleden naar de open gaten van het plafon waar warme zonnestralen doorheen kwam, tot hij ineens bleef staan. Zijn ogen hingen nu in zijn ooghoeken, hij had wat achter hem gehoord. Cress draaide zich met een ruk om en bleef even staan, hij zag helemaal niks. Achterdochtig draaide Cress zich weer om en liep verder, hij had wat gehoord en wou weten wat het was. Hij besloot dus verder te lopen tot hij bij een donkere deel van de ruïnes was. Langzaam liep hij naar een afgebroken pilaar toe en verschool zich erachter. De eerste de beste die aan kwam gelopen zou hij verschroeien met huid en haar.

PROFILE MAGICIAN

» Watching it grow~Yazuki
» Just watching [Horo]
» I'll be watching || Aiden
» Someone's watching over me {Open}
» Watching the starlights [Rinn]

Just watching the history.

Just watching the history.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen