it's raining

Het was een regenachtige dag, de zon zat helemaal achter de donkergrijze wolken.
Het leek er op dat het ging onweren.
Het leek alsof iedereen naar binnen was gegaan, maar er liep iemand door het bos, richting een groot meer.
Het begon al een beetje te regenen, de jongeman ging zitten in het gras vlakbij het meer.
Het meer was heel kalm, af en toe steeg de wind waardoor het water even golfde maar toen zelfs leek het water amper te bewegen.
De jongeman zat hier wel vaak als hij even rust wilde, hij vond het hier een onspannende plek.
Even blies de wind wat harder waardoor de hoed van de jongeman wegvloog en bijna het water in viel.
De jongeman gromde woedent, en stond toen op om z'n hoed te pakken.
Toen hij richting het meer liep, blies de wind even wat harder waardoor hij z'n evenwicht verloor en in het water terecht kwam.
Hoestend kwam hij boven water, gelukkig was het meer niet zo diep zodat als hij op z'n tenen stond nog net boven water kwam.
Toen klom de jongman het water uit, nog steeds hoestend deed hij z'n hoed op die ook een beetje nat werd door z'n zwarte, natte haar.
Toen begon het harder te regenen, de jongeman was blij want nu viel het minder op dat hij eigenlijk gewoon in het water was gevallen.
onverschillig ging hij weer in het gras zitten, maar hielt z'n hoed vast zodat die niet meer wegwaaide.
Toen keek hij weer naar het water alsof er niks was gebeurt.

Tsukimiya was nu al een tijdje uit haar kamer gegaan, ze had zich verveeld en zelfs gewoon enkele boeken lezen in de bib had haar deze keer niet kunnen helpen met zichzelf bezig te houden. Dus had Miya besloten om maar naar buiten te gaan. Haar lange roze haren lagen sierlijk tegen haar rug. Haar helder blauwe ogen waren vor zich gericht terwijl ze weer richting het meer stapte. Ze wist niet waarom maar daar kwam ze veel vaker waar dan ook, als je haar kamer niet meetelt natuurlijk. Even wreef ze in haar ogen terwijl ze even een kort mini gebaardje maakte waardoor de wind rond haar zo hard waaide dat de regen haar niet kon raken, want ze had dus echt geen zin om kletsnat terug naar school te keren en weer opnieuw verse kleren moet dragen ze had nog maar juist nieuwe aangedaan. Wat verderop zag ze een jonge gast bij het meer. Miya voelde dat de wind hier nog redelijk sterk was en nog voor ze het wist zag ze hem al zijn evenwicht verliezen en in het water terecht komen. Even keek ze geschrokken maar zag dat hij al snel hoestend uit het water kwam en in het gras ging zitten. Rustig liep ze op hem af."Ik hoop dat je daardoor niet ziek word" Sprak ze rustig met haar melodieuze stem terwijl ze voor hem stopte en hem ontspannen aankeek. Hij was nu kletsnat maar zij bleef gelukkig lekker droog en warm want daar zorgde de warme wind wel voor.

Ik hoop dat je daardoor niet ziek word zei een meisje.
De wind waaide hard, waardoor de hoed bijna weer wegwaaide.
De jongeman duwde de hoed stevig tegen z'n hoofd en keek om waar de stem vandaan kwam.
Daar zag hij een meisje, die op een of andere manier nog droog was, haar roze haren bewogen sierlijk met de wind mee.
Hallo dat was het enige wat de jongeman kon zeggen, want hij had het nogal koud en rilde een beetje, maar ook omdat hij eigenlijk haast nooit met andere mensen prate.
Toen glimlachte hij. mijn naam is gilbert mompelde de jongeman die gilbert hete.
licht trilde hij door de koude wind en regen, toch leek hij het niet door te hebben dat hij eigenlijk trilde.
Z'n hoed zat zo ver voor z'n gezicht dat het meisje waarschijnlijk z'n ogen niet eens kon zien, maar dat was een van z'n gewoontes.
Hij droeg z'n hoed zo dat niemand z'n ogen konden zien, en zo ontweek hij alle oogcontact.
Opeens kwam er een flits in de lucht, maar Gilbert keek niet verbaast, hij had het al aan de lucht gezien dat er onweer zou komen.
Maar hij had niet gedacht dat de bliksem zo dichtbij zou komen.

terwijl ze rustig hem afwachtend aan keek dacht ze even na. Ze zal zien of ze straks nog huiswerk heeft. Niet dat ze er echt zin in heeft maar de laatste paar dagen was dat nog sterk verminderd dan normaal. "Hallo" was het enige wat de jonge man tegen haar zei, Miya nam het hem ook helemaal niet kwalijk hij trilde van de koud. Wat best logisch was als je eerst in ijskoud water was beland en daarna nog eens de hele tijd in de regen moest zitten waardoor je geen kans had om eignelijk werkelijk te kunnen drogen. Toen glimlachte hij. mijn naam is gilbert mompelde de jongeman die gilbert heette. Tsukimiya glimlachte vriendelijk."Aangenaam" Sprak ze rustig."Ik heet Tsukimiya, maar noem me maar Miya is veel korter en dus ook veel simpeler" Grinnikte ze lichtjes terwijl ze even door haar roze haren streek. Even keek ze naar de lucht die er onheilspellend uitzag en zuchtte toen zwaar."Ik ga trouwens echt niet staan toe kijken hoe jij hier doodvriest" Lachte ze. En even blaasde ze kort in zijn richting, direct daarna kwam er een warme wind om hem heen dat hem warm hield en zo ook de regen van hem uit de beurt hield."Je zal al snel weer droog zijn hoor" Glimlachte ze en keek toen even kort naar het meer. Opeens kwam er een flits in de lucht. Tsukimiya schrok en keek even haastig naar boven en zuchtte geirriteerd. Ze mocht dan wind kunnen sturen maar ze moest niet s van die bliksem hebbben en dat was dan ook duidelijk te zien aan haar gezicht.

"Aangenaam" zei het meisje rustig :,,Ik heet Tsukimiya, maar noem me maar Miya is veel korter en dus ook veel simpeler" toen grinnikte ze en ging met haar hand door haar roze haar. Toen keek ze op naar de donkere lucht, en zuchte.
"Ik ga trouwens echt niet staan toe kijken hoe jij hier doodvriest" Lachte ze. En even blaasde ze kort in Gilbert z'n richting, direct daarna kwam er een warme wind om hem heen dat hem warm hield en zo ook de regen van hem uit de buurt hield.
"Je zal al snel weer droog zijn hoor" Glimlachte ze en keek toen even kort naar het meer.
Opeens kwam er een flits in de lucht. Tsukimiya schrok en keek even haastig naar boven en zuchtte geirriteerd.
,,bedankt'' even duwde Gilbert z'n hoed nog verder over z'n ogen, en keek snel ook naar het meer.
,,Wat doe jij hier eigenlijk buiten?'' Gilbert keek nog steeds naar het water, en wist dat ze het eigenlijk net zo goed aan hem kon vragen.
Langzaam voelde Gilbert zich wat warmer voelen, en merkte dat hij helemaal niet nat werd.
Hij keek Tsukimiya haar richting op. Bedankt, Miya zei Gilbert, er kwam een kleine glimlach op z'n gezicht.
Hij had eigenlijk nog nooit iemand bij z'n bijnaam genoemd.
Opeens hoorde hij een enorme donderslag gevolgd door een flits, het kwam zo onverwacht dat Gilbert zelfs een beetje schrok.
Hij bleef stil zitten, maar wilde niet angstig overkomen. je schrok toch niet mompelde hij met een vriendelijke glimlach.

PROFILE MAGICIAN

» Nice raining days, always get annoying (Master Rivaille)

it's raining

it's raining

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen