Enter! The Fire Dragon!

~The || F I R E || Dragon~

Ignis was net na zijn zoveelste gevecht thuisgekomen bij zijn peetvader op Razen. Hij werd een brief aangereikt, en hij las hem meerdere keren door. Hij was gevraagd voor de grootste magie-school in the universum. Starshine Academy. Hij had vuurmagie geleerd van zijn peetvader nadat hij was achtergelaten door zijn biologische ouders. Was het al genoemd dat zijn peetvader een draak was?

Igneel heette hij. Hij leefde in eenzaamheid op Razen, het volk bang voor hem. Hij had niks met mensen en wilde ook niks met ze te maken hebben. Maar toen er een baby op zijn terrein werd achtergelaten, was er iets dat hem stopte van zijn rug toekeren naar het kind. Elke dag, een week lang, kwam hij terug naar het kind, om te kijken of iemand hem al had opgehaald. Toen hij er na een week nog steeds lag nam Igneel hem in en verzorgde hem. Hij leerde hem praten, lezen, schrijven, vechten en magie. Igneel noemde de jongen Ignis, en leerde hem een van de oudste vormen van Vuurmagie. Drakenjagersmagie. Drakenjagers leerde deze vorm van vuurmagie om man tegen draak te kunnen vechten, in een eerlijk gevecht tot de doodt. Het werd gebruikt door je eigen lichaamsdelen te veranderen in dat van een draak, zodat dit lichaamsdeel vuurbestendig was, maar ook gevoed werd door het vuur en het vuur kan gebruiken. Zo kan Ignis vuur eten door zijn longen te veranderen in die van een draak.

Maar door Ignis' jonge leeftijd was hij nog onervaren en bleven sommige lichaamsdelen haken. Zijn uiterlijk bleef meestal wel menselijk, terwijl hij nog wel vuurmagie kon gebruiken. En zijn longen waren constant in drakenvorm. Hierdoor moet hij zowel menselijk voedsel, als vuur eten om te overleven. Hierom wilde hij naar een magieschool, en nu was hij gevraagd voor SSA, de school van de Meesters.

Hij stapte uit de raket en keek in de richting van Razen. Hij kon de planeet niet zien vanaf Starshine Academy, maar hij wist bij hart waar het was. Hij draaide erheen en sloot zijn ogen. "Igneel, ik maak je trots." Zei hij zacht, voordat hij zijn ogen opendeed en Macao, de vliegende, blauwe kat uit zijn tas kroop. "Ignis. is dit ons nieuwe thuis?" Vroeg hij, waarop Ignis reageerde: "Ja, Macao. Dit is ons nieuwe thuis." hij maakte zijn weg richting de school, en hij kon niet wachten tot hij zijn nieuwe klasgenoten zou ontmoeten.

[Wees welkom om te reageren]

;;D R A G O N;;

Orelinde liep door richting de raketten die klaarstonden op het platform om te wachten op de passagiers of aanstalten maakten om weg te gaan naar een van de planeten in de buurt. Ze had de formulieren al in haar hand en terwijl ze zoekend keek naar welke raket de juiste was probeerde ze ze zo netjes mogelijk op te vouwen en tegelijkertijd in de enveloppen te plaatsen. Orelinde was de tijd uit het oog verloren en was weggedroomd waardoor ze bijna te laat zou komen voordat de raket weer zou vertrekken. Het pakketje dat ze zou krijgen zou anders gewoon terug gaan naar Razen en dan kon ze de rest van de avond een boze moeder aan de telefoon hebben en dat was nou niet wat ze graag wilde. En tegen de tijd dat haar moeder met haar klaar was zou ze de telefoon doorgeven aan Gotha. Misschien was dat nog het ergste, dat Gotha dacht dat ze de komende tijd niet serieus nam. Verwoed propte ze de brief in de envelop en liep daarbij bijna tegen een jongen op. Ze had hem bijna over het hoofd gezien al was hij maar enkele centimeters kleiner dan haar. Ze draaide elegant om hem heen om hem te ontwijken. 'Sorry.' glimlachte ze hem snel toe voordat hij al weer uit haar gedachten was en ze tot haar verbazing zag hoe de raket al wilde vertrekken. 'Oh nee. Daar komt niets van in.' zei ze zacht dreigend en rende op de raket af waarbij ze haar arm uitstak en met kracht naar achteren trok. Onmiddellijk verdween het vuur dat de raket moest aandrijven en ze bonkte op de deur totdat een steward open deed. Hij keek niet zo blij, maar ze lachte slechts en hield de brief naar hem uit. 'Als het goed is dan heeft u een pakketje voor mij?' Hij knikte nors en gooide iets naar haar toe waarna de deur weer werd gesloten. Nogmaals werd de raket gestart en vlug stapte ze naar achteren zodat haar kleding niet zou verbranden. Met een brede glimlach op haar gezicht liep ze terug en keek opnieuw naar de jongen die niet veel verder was gekomen. 'Heey, kan ik je misschien helpen?' Haar blik viel op de kat die bij hem was en ze hield haar hoofd iets schuin om het aan te kunnen kijken. 'Goeiemiddag kleintje.'

Ignis was rond aan het kijken en aan het praten met Macao, voordat hij bijna werd overgelopen door een redelijk lange meid. Toen ze zich verontschuldigde knikte Ignis simpel en keek haar toe. Ze trok een van de raketten, die net onderweg was met opstijgen, terug door middel van Magie. Hij keek toe terwijl Macao naar hem fluisterde. "Dat was best eng... Is elke magiër op deze school zo sterk?" Nog voordat Ignis kon antwoorden was de meid weer voor zijn neus. Met een glimlach op haar gezicht vroeg ze of ze hem ergens mee kon helpen. Ignis stond nog steeds versteld van de magie die ze had laten zien en knikte. Macao wilde voor hem antwoord geven WAARMEE ze precies kon helpen, maar werd toen gegroet. Hij begon te snikken en scheeuwde "IK BEN NIET KLEIN!" Daarna draaide hij zich naar Ignis en vroeg snikkend "Ik ben niet klein toch?" Ignis keerde zich naar Macao met een glimlach op zijn gezicht en reageerde. "Nee joh, tuurlijk ben je niet klein. Je bent mijn makker!" Ignis keek toen half-dreigend naar Orélinde terwijl hij zei "Verontschuldig je..." Hij wachtte niet op een antwoord en de dreigende blik verdween toen hij zich haar originele vraag herinnerde. "Oh! Ja, je kan me helpen. Ik ben nieuw hier, ik ken het gebied nog niet. Zou je me misschien kunnen begeleiden naar de vuuretage?" Macao keek boos en verdrietig tegelijk naar Ignis. "ZE NOEMDE ME KLEIN EN JIJ VRAAGT OM HAAR HULP?!" Hij barstte in huilen uit en zijn vleugels verschenen uit het niets op zijn rug voordat hij weg begon te vliegen. Ignis pakte zijn poot vast en hield hem tegen, terwijl hij tegen de meid zei "Let maar niet op hem, hij is nog maar een kitten..."

Órelinde glimlachte warm naar de jongen die tegenover haar stond en slechts knikte. Was hij nou alleen verlegen of was het iets anders dat hij alleen maar knikte. Daarna richtte ze zich op de kat die ze op de schouder van de jongen zag en begroette die eervol genoeg, volgens haar, maar niets had haar voor kunnen bereiden op de tranenval die daarna kwam. Deze kat kon werkelijk spreken, maar haar beleefdheid kwam weer opzetten en ze knikte de jongen toe en stak haar hand uit. ‘Ik begeleid je zodadelijk naar de etage die je moet hebben, maar zou ik nu je kleine vriend even mogen?’ Ze keek hem met een blik van vertrouwen aan al had ze weer het woord klein gebruikt in haar zin om de kat aan te kunnen duiden. Haar blik werd even boos om de woorden van de jongen, maar die was in een ogenblik weer verdwenen. Al klonken haar woorden toch streng. ‘Dat hij een kitten is betekent niet dat er niet naar hem moet worden geluisterd. Iedere ziel heeft het recht om op te worden gelet hoe klein of groot ze ook kunnen zijn.’ Daarna hield ze haar handen uit en richtte haar aandacht op de kat. Geef me een kans. Het werkte niet bij iedere kat, maar de meeste snapte haar intentie wel. En misschien zou het deze keer ook wel zijn gelukt als er niet iemand op enkele meters afstand zat toe te kijken en heel even haar mondje opende om een gehis te laten horen waardoor Orelinde haar handen langs haar lichaam liet vallen. De sneeuwwitte kat stond op en liep elegant naar hen toe, maar negeerde de jongen met zijn kat geheel en miauwde klagelijk toen ze bij orelinde aan was gekomen. Órelinde glimlachte en hurkte neer om de kat op te tillen die onmiddellijk over haar arm naar haar nek liep en daar ging liggen. Haar blik werd verbaasd om de woorden die Snow White in haar gedachten sprak. ‘Snow White, durf jij te zeggen dat ik deze kat niet met hetzelfde respect mag begroeten waarmee ik jou begroet iedere ochtend?’ Ze keek verbaasd naar de kat, maar even later grinnikend naar de jongen en de kat tegenover haar. ‘Deze jaloerse kattenkop is Snow White en mijn naam is Órelinde. Ik zal jullie naar de etage brengen en daar je spullen geven voor je kitten. Misschien word ik dan vergeven?’ Haar laatste vraag was aan de kat gericht waarna ze langs de twee heen liep en hen wenkte met haar mee te komen.

Ignis was grotendeels stil en voelde zich wat vervreemd bij de toon die Órelinde hem gaf. Macao was nog steeds aan het proberen weg te vliegen terwijl Ignis hem vasthield. Toen Órelinde haar handen naar hem uithield, stopte hij zijn pogingen en schuilde hij achter Ignis. Toen ze de voorwaarden stelde op welke ze mogelijk vergeven kon worden fluisterde Macao naar Ignis, waarna Ignis tegen Órelinde zei: "Hij zegt dat hij dat dan wel beslist. Ik ben Ignis, dit is Macao. Hij is niet echt een kat. Hij is een Exceed. Een ras dat alleen de vorm van een kat heeft, maar in alle andere manieren net zo erg magiërs zijn als wij. Macao is trouwens mijn gelijke en mijn maatje. Ik noem hem alleen een kitten om hem te plagen. En ik zeg alleen dat je niet op hem moet letten als hij zich aanstelt. Hij wil zich nog wel eens als een kitten gedragen, net zoals sommige mensen zich als kinderen gedragen. Ik bedoelde er niks mee hoor." Hij was onderhand Órelinde aan het volgen, met Macao op zijn schouder als een papegaai. Hij was ook aan het rondkijken.

PROFILE MAGICIAN

» Fire Magic Les: Fire Trap
» Enter my new room
» Fire!
» Welcome to the Fire
» Flight of the Dragon

Enter! The Fire Dragon!

Enter! The Fire Dragon!

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen