Kerstvakantie.

Julia dook wat meer in elkaar bij elk woord. ''Het spijt me Julia maar ik heb helaas geen keus'' zei Diva. Haar vingers veranderde zich in de klauwen die ze meestal had in haar 'ware vorm'. Zwarte druppels gif vielen op de vloer. Julia`s angstige blik was nu op Diva gericht. Ze zakte op haar knieen en keek Diva met smekende ogen aan. Diva streek even met een van de lange, zwarte, giftige nagels langs haar wang en boorde hem er even in. Een ijselijke gil verliet Julia`s keel even. Ze greep naar haar wang. Diva boorde daarna de met gif doordrenkte nagels in Julia`s borstkas. Julia hapte naar lucht en viel op de grond. Diva keek even naar haar bewegingloze lichaam terwijl haar hand weer zijn normale vorm aannam. Ze had zelfs bij zichzelf een klein glimlachje van voldoening bespeurd.

Savador stapte wat achteruit om ruimte voor Diva te creëren toen hij haar klauwen zag. Hij had er vrede mee dat zij de taak nam om Julia te vermoorden. Er gleed een pijnlijk trekje over zijn gezicht bij het zien van Diva's klauwen in Julia's borstkas. Hij kon zich die klauwen in zijn eigen borst en de vreselijke pijn nog herinneren als de dag van vandaag. Savador stapte naar voren en legde een arm om Diva's schouder en gaf haar een kus op haar wang, alsof het normaal was om iemand te prezen om een moord. Zijn blik gleed naar Julia's levenloze lichaam. 'Wat doen we met dat lijk?' vroeg Savador zacht.

''Nou hier kan het in elk geval niet blijven. Daar kunnen we last mee gaan krijgen daarbij zal ze gaan rotten'' zei Diva kalm. Ze keek even om naar Master Savador. ''Enig sugestie?'' vroeg ze daarna aan hem. Het klonk misschien wa flauw maar hij had hier meer ervaring mee dan Diva. Zij had haar vader in een oorlog gedood, dan sterven er zoveel mensen en valt het niet op. Dit was iets totaal anders.

Savador glimlachte flauwtjes. Er waren zoveel leuke manieren om een lijk te verstoppen voor de buitenwereld, maar stuk voor stuk zo riskant. Het lijk van zijn oom had hij na de moord gewoon laten liggen, en niemand was er ooit achtergekomen dat de dader een negenjarige jongen was geweest. Maar hij betwijfelde of hem dat een tweede keer kon lukken. 'Laten we er niet al te moeilijk over doen, Diva,' zei Savador glimlachend. 'We verbranden dat lichaam gewoon tot er niets anders over is dan as. De as strooien we uit over een snelstromende rivier. Niemand die erachter hoeft te komen.' Hij zag het al helemaal voor zich hoe de moord werd onderzocht in de villa, maar niemand die ook maar een blik waardig schonk aan een rivier in de buurt waar de as van Julia's lijk dreef.

(Word wel lekker moordlustig zo xD)

Diva knikte licht, haast onmerkbaar. Ze keek Master Savador even aan. ''Dat kan U misschien beter doen. Zo goed zijn mijn vuurspreuken nog niet. Ik ga kijken waar Johan zich bevindt. Een vermoorde hulp vind ik wel voldoende'' zei ze zacht tegen hem. Daarna liep ze met snelle pas de zaal uit. Ze zou als eerst Johan moeten vinden. Daarna zou ze wel voor een vervangster voor Julia zoeken.

(xD)

Savador keek Diva met een liefdevolle glimlach na toen ze de zaal uitliep. Hij pakte Julia's levenloze lichaam op en verliet vervolgens ook de zaal. Hij moest wel even zoeken en oppassen dat hij Johan niet tegen het lijf liep, maar toen hij op het eind van de gang een ruimte herkende als de ontvangingshal slaakte hij een opgeluchte zucht. Savador zorgde ervoor dat hij niet gezien kon worden in de tuin en legde Julia's lichaam aan de zijkant van de villa neer. Hij knielde neer in de sneeuw en hield een hand boven haar gezicht. 'Mortis Ignis,' siste hij zacht. Er schoot een zwarte steekvlam uit zijn handpalm die overging op Julia. In een mum van tijd stond ze in vuur in vlam. Savador hield een doek tegen zijn mond gedrukt en probeerde met wapperende handen de rook te verminderen. Het was nu maar enkel een kwestie van wachten.

Diva liep Johan tegen het lijf in de personeelsvertrekken. ''Juffrouw Lenore, ik kan Julia nergens vinden'' zei hij bezorgd tegen Diva. Diva had die vraag al verwacht en onderweg naar Johan al een leugen ervoor bedacht. ''Julia heeft ontslag genomen Johan. Ze is twintig minuten geleden vertrokken. Het spijt me voor je. Ik wist dat je haar graag mocht'' zei Diva met gespeelde medelijde. Johan keek Diva verslagen aan en knikte toen even. ''Ik zal je wel even alleen laten'' zei Diva met een bezorgde blik. Ze verdween even snel als ze was gekomen. Ze verscheen licht hijgend van het rennen buiten en zag Savador daar zitten.

Savador keek grijnzend toe hoe zijn spreuk verder het werk deed. Lang zou het niet meer duren; de vlammen maakten ieder klein deeltje in Julia's lichaam broos en onstabiel. Hij schoot overeind toen hij voetstappen achter zich hoorde en reageerde snel door een vuurbal uit zijn hand te schieten. Tot zijn grootste schrik zag hij dat het Diva was en liet de vuurbal met een zwiep van zijn arm vervagen voordat ze erdoor geraakt kon worden. 'Diva, voor een moment dacht ik dat je Johan was,' zei Savador grijnzend terwijl hij naar haar toeliep. 'Kom je handen warmen bij het vuur.' Hij pakte haar hand en loodste haar mee naar het vuur. Op een afstandje leek het net een gezellig kampvuurtje, maar dat was enkel gezichtsbedrog. 'Hoe heb je het met Johan afgehandelt?' vroeg Savador begerig.

Diva keek verschrikt naar de vuurbal en wou een spiegellaag creeren toen Master Savador hem liet verdwijnen. ''Johan denkt dat Julia ontslag heeft genomen. Ik heb hem gezegd dat ze net is vertrokken'' zei Diva. Het had haar verbaasd dat Johan haar verhaal had geslikt als zoete koek. Ze keek even naar het brandende lijk. Mooi, daar waren ze ook weer vanaf. Toch stond e nog een beetje na te trillen op haar benen.

'Wat een hopeloos ventje,' zuchtte Savador terwijl hij met een stok in de stoffelijke overblijfselen prikte die er inmiddels van Julia over was. Hij drukte de doek tegen zijn mond en keek Diva glimlachend aan. 'Het is een opluchting dat het zo flexibel is gegaan. Maar we staan op het punt hetzelfde te doen met je oom en tante. Teruggaan kan niet meer, dat begrijp je wel, toch?' Hij kon begrijpen als ze er moeite mee had, maar het moest toch echt gedaan worden als ze beide een zorgeloze toekomst tegemoet wilden gaan. Savador hield twee vingers boven de asresten en mompelde een spreuk, nauwelijks hoorbaar door de doek voor zijn mond. Het vuur dat eerst zelfs hoger dan hem reikte, verminderde tot het uiteindelijk doofde. De as lag in de sneeuw na te sissen en de laatste rookslierten rezen in stilte op.

Diva knikte begrijpend. ''Maar ik zit nog met een ding waar ik niet uitkom. Als we mijn oom en tante gedood hebben. Wat zeggen we als excuus. Het is onvermijdelijk dat mensen hen gaan missen'' zei ze. Ze keek Savador even vragend aan. Daarna richtte ze zwijgend haar blik op de rookslierten. Van Julia kon Diva nog zeggen dat ze ontslag had genomen en geen haan die ernaar kraait. Met haar oom en tante zou dat moeilijker worden.

Savador scheidde de as van de sneeuw en schoof de as in een klein glazen potje. Hij keek ernaar terwijl hij naar Diva luisterde. 'We schuiven de schuld op Julia,' besloot hij zacht. 'Een dubbelmoord. Ik kan moeilijk geloven dat er een dienstmeid is die haar meesters of bloedverwanten van haar meesters en werk niet haat. Nu ze toch nergens meer te vinden is, benoem ik het als veilig om die leugen bekend te maken wanneer er naar wordt gevraagd. Of had je nog een beter excuus in gedachten?'
Savador keek Diva afwachtend aan en deed het potje in de binnenzak van zijn vest.

''Hoe zit dat dan met Johan? Ik heb hem al gezegd dat Julia weg is. Als de moord op mijn oom en tante daarna pas is, lijkt dat dan niet een beetje raar?'' vroeg Diva. En als het erop aan zou komen dan zou Johan getuigen dat was een ding dat Diva zeker wist. Ze staarde naar een willekeurig punt in de verte tot ze het ineens wist. Een kleine en ergens valse lach speelde om haar lippen. ''Misschien hoeft het geen moord te zijn'' begon ze zacht.

Savador wendde zijn blik van Diva af toen hij haar woorden hoorde en schoof wat sneeuw over de plek waar hij Julia's lichaam verbrand had. Hij kon het niet hebben dat hij daar ook geen oplossing voor wist. Hij was dan ook opgelucht toen Diva verdersprak, al begrijp hij haar niet goed. 'Wat bedoel je?' vroeg hij zacht. Savador streek een haarlok achter zijn oor en keek Diva weer aan. De doek had hij weer in zijn broekzak teruggestopt.

''Stel je eens voor. Mijn oom en tante komen gewoon op bezoek. Om bij te praten gaan we een wandeling of iets dergelijks maken door het bos hier rond de villa met als eindpunt een prachtige klif met uitzicht op een klein meertje beneden in het dal. Mijn oom en tante leunen iets te ver naar voren en vallen dan naar beneden. Wij proberen ze nog te helpen maar zijn net te laat. Het was een erg tragisch ongeluk. En zelfs al vind men nog sporen van hun dode lijken wie zegt dat onze vingerafdrukken op hun niet zijn van het feit dat we ze wouden redden in plaats van geduwd hebben. Als we maar met z`n vieren gaan zijn er geen getuigen'' vertelde Diva. Ze zweeg weer en keek Master Savador recht aan.

Er verscheen langzaam een valse glimlach op Savadors gelaat. Dat idee sprak hem wel aan, en al gaf hij het niet toe, zelfs nog meer dan zijn eigen idee. 'Wat ben jij een slim meisje,' zei hij tevreden terwijl hij met een hand over Diva's zachte wang streek. Hij stond breed glimlachend op. 'Het is zogenaamd een ongeluk, dus we moeten het ook laten lijken op een ongeluk. Om het helemaal compleet te maken zouden we een stuk van je oom of tante's bovenkleding kunnen scheuren, om het net te laten lijken dat we ze terug wilden trekken. Is dat geen idee?' Savador drukte Diva tegen zich aan en streek haar zacht door haar haren. Het potje met Julia's as in de binnenzak van zijn vest werd zacht tussen hem en Diva ingeklemd.

''Hoe echter het lijkt des te beter het is'' zei Diva zacht en wat gesmoord omdat Master Savador haar tegen zich aantrok. Dit plan kon niet fout gaan. Diva voelde het potje met de as in de binnenzak van Savador`s vest zitten. Ze was er nog steeds niet compleet overheen dat ze een levend wezen vermoord had die enkel haar werk had gedaan. Maar Diva had geen andere keuze gehad.

'Daar heb je gelijk in, schoonheid,' zei Savador zacht terwijl hij Diva losliet en haar hand pakte. 'Laten we onszelf van de as verlossen.' Hij legde even een hand op de bult van zijn vest die duidelijk te zien was en liep kalm de villa binnen. Even later kwam hij terug met een zwarte sjaal om zijn hals. Hij had er ook een voor Diva meegebracht en maakte de sjaal als een strop vast om haar nek. 'Weet jij hier een rivier in de buurt?' vroeg Savador zacht. Hij had niet veel zin om in de buurt van water te komen, maar voor deze klus was hij bereid om over zijn grenzen te gaan.

Diva knikte licht. Ze wees in de richting van het bladerloze bos. ''Een stukje zuidwaarts splits een kleine bergrivier zich op tot twee beekjes. Een ervan loopt naar het meer in het dal en de ander gaat richting een dorp daar in de verte'' zei ze en wees ergens oostwaarts toen ze over een klein dorp begon. Ze trok de sjaal om haar iets losser.

Savador glimlachte tevreden. 'Het lijkt me beter de as te verspreiden in de beek die richting het meer gaat, nietwaar?' Hij begon al vooruit te lopen, maar wel op een langzaam tempo zodat Diva hem bij kon houden. Hij was zojuist betrokken geweest bij een tweede moord in zijn leven, maar net zoals toen met zijn oom voelde Savador absoluut geen spijt. Iedereen die hen in de weg stond zou het bezuren.

Diva keek nog even om naar de villa. Ze zou zweren dat ze Johan achter de ramen naar hen zag kijken maar toen Diva nogmaals keek zag ze niets meer. Daarna liep ze achter Master Savador aan. In haar gedachte was ze totaal niet meer bij het feit dat ze zojuist iemand gedood had maar meer bij het feit dat ze een vervanging zou moeten regelen.

Savador hield Diva's hand vast tijdens het lopen. De tocht naar het beekje was akelig stil, maar dat was ook geen wonder. De as van een dood iemand verspreiden was niet iets wat je in het alledaagse leven deed. Hij bleef even stilstaan en hoorde het zachte geruis van water. Er liep even een koude rilling over zijn rug maar hij negeerde het en liep door. Savador was opgelucht dat de beek niet bevroren was. Als er een laag ijs op zat had het nog meer tijd gekost om van de as af te komen. Hij liet Diva's hand los en liep op het geluid van het water af. Twee stappen van het beekje verwijderd bleef hij op de oever stilstaan. Dat vond hij ver genoeg. Savador keek over zijn schouder en wachtte op Diva. Hij wilde graag dat ze dit samen deden.

Diva liep zwijgend door en luisterde naar het kraken van de sneeuw onder haar voeten. Ze keek echter op toen Master Savador haar hand los liet. Ze bleef stilstaan tot ze zag dat hij op haar wachtte. Ze liep met beheerste passen op hem af zonder haar blik van hem af te scheuren tot ze naast hem stond. Ze luisterde naar het zachtjes ruisen van de beek niet meer dan twee passen voor hen verwijderd.

Savador wachtte kalm tot Diva naast hem stond en zakte toen op zijn knieën in de sneeuw. Hij haalde het glazen potje uit zijn binnenzak tevoorschijn en keek er een moment zwijgend naar. Vervolgens draaide hij het potje langzaam open. Hij pakte Diva's pols beet en liet haar hand het potje omsluiten, waarop hij haar arm voorzichtig strekte zodat het potje boven de stroming van het beekje werd gehouden. Hij legde zijn eigen hand er bovenop en keek Diva even aan. Het was fout om dit te doen, dat was ook maar al te goed in zijn ogen te zien. Toch hield Savador Diva's hand scheef zodat de as in het water viel en meegevoerd werd door de stroming.

Toen Master Savador op zijn knieen zakte moest Diva iets voorover buigen. Zij kijken terug naar Savador toen hij haar aankeek. De blik in zijn ogen was meer dan duidelijk voor haar. Toen hij haar hand met het potje scheen hield volgde Diva`s felblauwe ogen de grijze as. Ze keek naar hoe het zich vermengde met het heldere water van de beek en hoe dat voor een paar seconden troebel scheen te worden. Daarna was de as voorgoed weggespoeld.

PROFILE MAGICIAN

» KERSTVAKANTIE MEET!
» Kerstvakantie Meet?
» Kerstvakantie meet 2.0

Kerstvakantie.

Kerstvakantie.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen