Inspiratie opdoen

Shong liep kalm richting de waterval. Op zijn neus rustte zijn leesbrilletje en onder zijn arm had hij enkele boeken en lege vellen perkament geklemd. Hij was Diva's tip nog lang niet vergeten. Door het gerinkel van het inktpotje in zijn zak hoorde hij het geruis van de waterval al van verre naderen. Hij glimlachte toen hij uiteindelijk het stortende water al kon zien. Shong balanceerde op een paar keien in het water en liep zo onder de waterval door. Hier was een stuk rotsachtige grond waar hij perfect kon gaan zitten om verder te gaan met zijn nieuwste boek. Hij vond het ook onwaarschijnlijk om hier gestoord te worden. Shong legde zijn spullen neer op de grond en sloeg het lege boek open. Hij bladerde kalm een paar pagina's om tot hij bij de bladzijde aankwam waar hij laatst gebleven was. Hij draaide de dop van zijn inktpotje en doopte de punt van zijn schrijfveer erin. Vervolgens duwde hij zijn brilletje verder op zijn neus en begon in alle rust te schrijven. Hier zou hij Diva nog erg dankbaar voor zijn.

Een stuk van de waterval verwijderd was Diva. Maar al was ze er ver vandaan toch kon ze hier al het water horen vallen en kleteren op de rotsen. Ze was hier gekomen om verder te gaan met haar eigen onderzoeken. Reacties van de natuur, magican`s of dieren op magische zang. Diva liep een beetje rond tot ze uiteindelijk een plantje had gevonden waar ze naar zocht. Hij stond er verslapt en een beetje dood bij, precies wat Diva op het moment nodig had. Ze haalde diep adem en begon zachtjes te zingen. Het waren hoge noten die ervoor moesten zorgen dat wie het ook hoorde zijn of haar kracht deels terug kreeg. Terwijl Diva aan het zingen was lette ze goed op de plant die wat meer rechtop ging staan en wat groener werd.

https://www.youtube.com/watch?v=c3IzeHStfrA

Shong stopte midden in een zin met schrijven en keek op toen Diva's noten zijn oren bereikten. Hij duwde het leesbrilletje hoger op zijn neus en bleef even stilzitten om naar haar gezang te luisteren. Zijn schrijfwerk vergat hij even totaal. Toch klonk het gezang niet erg dichtbij, en de klanken werden deels gehinderd door het geluid van het ruisende water. Shong schreef weer kalm verder terwijl hij zijn oren openhield voor het lied. Om èèn of andere reden bood het hem meer inspiratie dan nooit te voren. Hij stopte echter weer toen een paar planten uit kleine scheuren in de grond begonnen te groeien. Shong keek zwijgend en glimlachend toe, al had hij geen idee dat het door Diva's lied kwam.

Diva keek tevreden naar het plantje op de grond die weer vol in bloei stond. Haar onderzoek was met succes gelukt. Langzaam vervolgde ze haar weg naar de waterval. Onderweg stond ze zo af en toe verbijsterd stil. Ze had een groter bereik dan ze had gedacht. Overal zag ze frisse groene planten. Zelfs sommige dieren hadden meer energie dan gebruikelijk. Diva dacht even na. Ze besloot nog meer te proberen en te zien tot hoever ze kon komen. Ze begon opnieuw te zingen. Ze wist niet wat voor effect het zou hebben, maar het was hoog tijd om daar achter te komen vond ze.

https://www.youtube.com/watch?v=BLDayp8Wyh4

Shong hoorde een ander lied weerklinken door de omgeving en keek verbaasd naar de waterval voor zijn neus die opeens meer water naar beneden leek te storten dan normaal. Hierbij werd zijn schrijfwerk helemaal bedelft door waterdruppels. Hij hield kalm een hand erboven en mompelde: 'Aqua Verto.'
Vlak onder zijn handpalm begon het vocht uit het perkament zich te verzamelen, alsof er een magneet waar water gevoelig voor was. Niet veel later zag zijn werk er net zo uit als voorheen. Shong zag hoe een aantal cocons aan takken in de buurt zich ontpopten en er niet veel later vlinders uitkwamen. Ook de natuur leek veel groener dan normaal. Hij was verbaasd over het feit hoe een lied alles zo simpel kon veranderen.

Ineens braken er overal cocons open en vlogen er allemaal vlinders uit. Diva keek met een grote glimlach om zich heen. Het was verbazingwekkend hoe mooi magie kon zijn. Pas nu ze dichtbij de waterval was zag ze Master Shong zitten. Hij had haar kennelijk nog niet gezien. Diva voelde zich even rood worden. Hij zou haar toch niet hebben horen zingen of wel? Ze wou het liefst direct omkeren en weglopen maar iets hield haar aan de grond vast genageld.

Shong keek glimlachend de omgeving rond waar plotseling overal vlinders rondvlogen. Door het water van de waterval heen zag hij een gedaante lopen. Zo snel als hij kon borg hij al zijn spullen gauw op en klemde ze weer stevig onder zijn arm. Zoals gewoonlijk was hij vergeten zijn leesbril af te zetten. Shong herkende de gedaante als Diva. Hij stond op en liep met zijn spullen onder zijn arm een stuk verder van de waterval af, zodat hij haar kon zien en zij hem als ze hem nog niet had opgemerkt. 'Juffrouw Lenore,' zei hij met een grote glimlach. 'U had gelijk over deze plek. Het zit barstensvol inspiratie!'

''Erm, ik ben blij dat mijn advies U geholpen heeft'' begon Diva zacht. Ze wist niet echt goed hoe ze op Master Shong moest reageren. Hij had een enorme glimlach op zijn gezicht maar Diva dacht wel dat hij altijd vrolijk was. Ze kende Master Shong dan nog niet zo heel lang maar ze had hem nog geen enkele keer kwaad of boos gezien. Ineens vloog er een verdwaalde vlinder voor haar langs met prachtige paars/blauwe vleugels. Met een kleine glimlach keek Diva de vlinder even na. Ze kon nog steeds niet geloven dat zij dat voor elkaar had gekregen.

'Daar ben ik ook heel blij om,' antwoordde Shong vriendelijk. Hij volgde Diva's blik en keek ook de verdwaalde vlinder na. Vervolgens richtte hij zich weer tot Diva en liep een stuk dichter naar haar toe. 'Ik ben opgelucht dat u me over deze plek hebt verteld, juffrouw Lenore. Op de academie op Cassia waar ik studeerde hadden ze geen enkele plek als deze. Het verschil in inspirativiteit en zinsopbouw zal een stuk verbeterd zijn in mijn derde boek - ik bedoel, als ik nog een derde boek zou schrijven.'
Shong sloeg zijn ogen voor een moment neer toen hij zich bedacht dat Diva al wist over zijn nieuwste boek. Het geheimhouden voor haar was niet echt meer nodig. 'Laat ook maar zitten,' voegde hij er met een brede glimlach aan toe. 'Vertel me eens, kwam u hier ook om inspiratie op te doen?' vroeg Shong vervolgens aan Diva.

''Om heel eerlijk te zijn, had niet ik verwacht dat hier verder nog iemand zou zijn zodat ik ongestoort met mijn eigen expirimenten verder kon. Ik vrees dat U het wel gehoord heeft'' zeiDiva wat zachter nu tegen Master Shong. ''Het bijzondere aan deze plek is dat hij nog vol magie zit. In de loop der jaren opgenomen door de natuur. En als je heel goed luisterd dan kun je nog de stemmen ervan horen'' zei Diva waarna ze haar ogen sloot. Ze luisterde naar het vallende water. Zachtjes, heel zachtjes kon verschillende tonen horen. Het klonk als een glazen klok met elk zijn eigen toon.

Shong keek Diva met opgetrokken wenkbrauwen aan. In zijn ogen lag een enthousiaste blik. 'Niet waar! Dat was u?' vroeg hij verbaasd, maar met een brede glimlach. 'Juffrouw, u heeft ongetwijfeld een nachtegaal ingeslikt.'
Hij lachte zacht om zijn eigen grap maar zweeg zodra Diva haar ogen sloot om naar de stemmen te kunnen luisteren. Shong deed hetzelfde en kon ook de betoverende tonen horen. Het maakte hem wat doezelig door de rust die het veroorzaakte.

Na een tijdje opende Diva haar ogen weer. Ze keek naar Master Shong en zag dat hij haar voorbeeld had gevolgd en ook zijn ogen had gesloten. Ze glimlachde zachtjes. Daarna richtte ze haar blik even op de waterval. Dat hier zoveel jaren geleden ookal magican`s waren die hun kennis over de magie met elkaar deelde. Die ongetwijfeld naar dezelfde zachte tonen van de waterval hadden geluisterd.

Shong opende na een tijd zijn ogen weer en keek Diva weer aan. 'Nou, het is een opluchting dat hier nog wel oeroude magie te vinden is,' zei hij optimistisch. Tot zijn ergenis merkte hij dat hij zijn leesbril weer was vergeten af te zetten. Nu Diva er alleen bij was maakte het niet zoveel uit, maar hij zette het toch maar af. Shong gaf een aantal klopjes op zijn schrijfwerk onder zijn arm. 'Even tussen u en mij, maar u heeft ongetwijfeld al gemerkt dat ik sinds mijn komst hier al vaker in de schrijfveer geklommen ben. Als u dat geheim zou willen houden? Dat zou ik zeer op prijs stellen.'
Shong gaf Diva een vlugge knipoog en glimlachte.

''Uiteraard zal ik het niemand vertellen Master. Als U dat wel had gewild had U niet zoveel moeite gedaan om het verborgen te houden voor de buitenwereld. U heeft nu net de pech dat ik juist ga uitzoeken wat er aan de hand is als andere geheimzinnig doen'' zei Diva met een kleine glimlach. Ze wist veel geheimen van anderen. Van Donovan, Aigaithis, Master Kale, Miss Madeline en zelfs Master Savador. Nooit had ze ze met iemand gedeeld dan de desbetrevende persoon.

'Ah, ik heb nooit pech,' antwoordde Shong vrolijk terwijl hij met zijn hand wuifde. 'Het is niet erg dat u erachter gekomen bent. Omdat ik u volledig vertrouw, juffrouw Lenore. En omdat u het bent zal ik deze keer niet boos worden,' voegde hij er glimlachend aan toe, waarbij bij de laatste zin het sarcasme vanaf droop. 'Dank u voor uw begrip, in ieder geval.'
Shong plaatste zijn vlakke handen tegen elkaar en maakte een korte, respectvolle buiging. Een soortgelijke buiging die hij ook maakte op het einde van zijn les.

''Bij U is kennelijk het glas dus altijd halfvol'' grinnikte Diva even. Altijd vrolijk, altijd optimistisch dat waren eigenlijk de woorden waarmee Diva Master Shong zou omschrijven. Waardoor het precies kwam wist ze niet maar ze had zo het gevoel dat zijn vrolijkheid aanstekelijk was. Ze voelde zich er in elk geval beter door dan als ze bijvoorbeeld met Master Kale hier had staan praten.

'Ik zou eerder zeggen halfleeg,' verbeterde Shong met een zuinige glimlach. Hij krabde even in zijn witte haar en wierp een blik op de waterval. 'Als mijn boek af is heb ik natuurlijk een grote hulp gehad aan deze plek,' begon hij bedenkelijk. 'En als u wilt kan ik uw naam in het voorwoord plaatsen, juffrouw Lenore. Het is immers door u gekomen dat ik last kreeg van een inspiratiespurt, om het zo maar te zeggen.'
Shong keek Diva glimlachend aan.

Diva keek even op. ''Dat is absoluut niet nodig Master. Het enigste wat ik heb gedaan is een zetje in de goede richting gegeven'' zei ze zacht. Ineens keek ze strak naar de waterval. Ze sloot haar ogen om beter te kunnen luisteren. Ja ze had gelijk gehad. Ze hoorde inderdaad zachte tonen bij de waterval vandaan komen. Anders dan de tonen die ze over het algemeen hier hoorde. ''Hoort U dat ook?'' vroeg ze zacht terwijl Diva haar ogen weer opende. Ze liep richting de waterval.

Shong glimlachte vriendelijk naar Diva. 'Zoals u wenst, juffrouw. Al wil ik u wel laten weten dat ik u zeer dankbaar ben.'
Hij zweeg toen Diva haar ogen sloot en staarde peinzend naar de waterval. Hij luisterde aandachtig naar de zachte tonen die er vandaan leken te komen, en knikte langzaam toen Diva hem vroeg of hij dat ook kon horen. 'Wacht even, juffrouw Lenore,' riep hij haar na toen ze richting de waterval liep. Shong liep haar kalm achterna.

Diva was inmiddels al erg dicht bij het vallende water. Ze voelde de spetters op haar gezicht maar negeerde die. Ze keek in het duister achter de waterval en zich vasthoudend aan de muur deed ze voorzichtig een stap. Ze gliberde een beetje weg maar na wat balanceren op verschillende stenen en uitstekesels stond Diva op droge stenen grond achter de waterval. Nadat haar ogen een beetje gewend waren aan het donker kon Diva zien dat ze in de grot stond waar vroeger de allereerste magican`s van elkaar en aan elkaar magie leerde. Dit was een fantastische ontdekking! Deze plek zat barstens vol magie. Maar wat Diva`s aandacht echt trok was de kleine poel aan het einde van de grot die een vaag blauw schijnsel afgaf dat de grot vaag verlichtte. Het had wel wat weg van et aquarium in Master Shong`s lokaal al was dit in de grond. Als gehypnotiseerd liep Diva ernaartoe en ging op haar knieen bij het water zitten. ''Master, komt U eens kijken'' galmde haar stem door de grot naar Master Shong. De muziek kwam hier vandaan.

Shong volgde Diva op een klein afstandje en keek bezorgd toe hoe ze over verschillende stenen zich een weg over het water naar achter de waterval. Hij zette voorzichtig een voet op de eerste steen en leunde tegen een muur. Het ging goed tot bij de laatste steen, daar gleed hij uit en belandde hij hard op zijn stuitje. Shong krabbelde met een van pijn betrokken gezicht weer overeind en wreef over zijn achterste. Hij zette moeizaam een laatste stap en volgde Diva verder de grot in. Hij vergat zijn pijn onmiddelijk toen hij het blauwe schijnsel van de poel al in de verte zag. 'Ongelofelijk!' riep hij uit. Shong knielde naast Diva neer en staarde met open mond in de poel.

Diva keek even achterom toen ze hoorde dat Master Shong viel. Diva keek weer naar de poel. Ineens zag ze wat ervoor zorgde dat het blauwe schijnsel er was. Ze stond op en stapte even naar achteren. Ze maakte de knoopjes van haar jurk los en liet hem van haar schouders afglijden. Met een sierlijke boog sprong ze in het water. Ze kwam even met haar hoofd tot haar schouders omhoog en keek Master Shong aan. ''Ik ben zo terug'' zei ze tegen hem. Daarna nam ze een grote hap lucht en dook onder. Ze zwon helemaal door naar de bodem waar verschillende instrumenten lagen. Zij maakte de muziek en gaven elk een blauw schijnsel af. Het bijzondere was, dat ze allemaal van lichtgevend glas waren. Diva zwom naar een dwarsfluit en pakte hem op. Ineens begon het water te verdwijnen dus Diva legde hem terug. Het water steeg weer. Diva dacht even na en maakte toen haar ketting los. Ze legde die in het bakje van de dwarsfluit en pakte die weer op. Ditmaal gebeurde er niets. Diva zette zich af van de grond en zwom met de dwarsfluit weer omhoog. Toen ze boven kwam nam ze een grote hap lucht. Ze zwom naar de kant waar Master Shong was en legde de dwarsfluit voor hem neer.

Shong boog zich ver over de poel heen en schrok zich te pletter toen Diva opeens het water indook. Hij knikte verbaasd toen ze zei dat ze zo terug zou zijn. 'Wel voorzichtig!' riep hij haar waarschuwend na voordat ze een grote hap lucht nam en onderdook. Hij staarde zwijgend in de diepte en hield gefascineerd de blauwe schijnsels in het oog. Hij fronste even toen het water in de poel plotseling begon te zakken. Gelukkig steeg het al gauw weer en kwam Diva even later weer boven. Shong staarde met open mond naar het instrument die voor hem werd neergelegd. Hij zag dat het een dwarsfluit was en trok zijn wenkbrauwen op. 'Wat vreemd,' bracht hij er beduusd uit. 'Maar toch zo fascinerend!'
Shong keek Diva glimlachend aan en bekeek de dwarsfluit van alle kanten. 'Het is ook van een ongebruikelijk materiaal gemaakt. Maar waarom zouden er instrumenten van glas op de bodem van een poel liggen?' Hij keek Diva vragend aan.

Diva legde haar armen op de kant. Ze keek bedachtzaam naar de dwarsfluit. Ze pakte hem op en tikte eenmaal met haar negel ertegen en luisterde naar de klank ervan. Ze bekeek de dwarsfluit nu van binnen. ''Dit is echt hele sterke magie'' mompelde ze zacht. Ineens gaf de fluit haar een schok. Diva liet hem uit haar handen vallen. Gelukkig viel hij niet stuk. ''Licht magie wel te verstaan'' mompelde ze er achteraan terwijl ze over haar hand wreef.

'Dat is het zeker!' beaamde Shong met een zuinig glimlachje. Hij klopte een aantal keer op Diva's hand, alsof dat de pijn kon verzachten, en hield zijn blik op de dwarsfluit gericht. 'Tja, licht magie is voor magicans van Shadra niet het beste op hun vlak,' mompelde hij hoofdschuddend. Hij pakte de fluit voorzichtig op. Shong kreeg ook een lichte schok, maar anders dan Diva kwam hij van Cassia en had hij als water magican een betere weerstand tegen licht magie.

PROFILE MAGICIAN

» Overvloed aan inspiratie ~

Inspiratie opdoen

Inspiratie opdoen

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen