Tijd om te denken.

Imeth was na zijn gesprek met Master Norwood toch maar gebleven op de school. Hij liep een beetje doelloos rond tot hij merkte dat hij bij de kassen was aangekomen. Puur uit nieuwschierigheid ging Imeth naar binnen om eens te kijken. Hoewel hij alert en schuw om zich heen bleef kijken lette hij ook op alle planten en bloemen die er waren. Pas toen Imeth bij een aantal giftige planten kwam had hij zich voorzichtigheid laten varen. Schuw en schichtig was hij nog steeds maar hij lette nu niet meer op zijn omgeving.

Mitsu keek om hem heen en was ook in de kassen. Hij genoot bij de vele planten die hij zag. Hij merkte ineens Imeth op en dacht na. Norwood had iets verteld over een jongen die ook mentaal kapot gemaakt was. Hij glimlachte kort en liep voorzichtig op hem af. Hij bleef op een afstand staan en keek Imeth aan. Hij zei nog niets en wachtte af.

Toen Imeth voetstappen hoorde schoten zijn felpaarse ogen naar de jongen die verderop stond. De muur van schuwheid had hij weer om zich heen opgetrokken en onwillekurig zette hij een stap achteruit. Imeth had niet eens door dat hij dat deed. Eigenlijk was hij het liefst direct weggerend maar hij wachtte nog een aantal minuten waarin zijn lichaam en geest hem dwong nog een stap naar achteren te zetten.

Mitsu keek naar Imeth. Hij had was net als Imeth mentaal kapot gemaakt al was het dan wel door een virus. Hij keek hem aan. "Kom..." zei hij. "We gaan even op een bankje zitten." zei hij. Hij ging op een bank zitten en keek Imeth aan. Mitsu was er boven op gekomen en hij wilde Imeth net zo helpen. Volgens Norwood was het mogelijk dat hij door een vriend zich beter zou voelen.

Imeth twijfelde nog even en bleef voor een paar minuten de jongen wat wantrouwend aankijken. Wat nou als dit weer een waanbeeld was van Enma? Dat deze jongen straks een monster bleek te zijn of zoiets dergelijks. Nou ja, als hij hier bleef staan dan zou hij zowiezo geen steek opschieten. Met wat langzame, onzekere passen lie Imeth op de jongen af en ging uiteindelijk voorzichtig naast hem zitten.

Mitsu keek vriendelijk naar de jongen. "Mijn naam is Mitsu, Gren..." zei hij vriendelijk en keek hem aan. Hij had totaal geen intensies om Imeth kwaad te doen. "Geloof me ik ben geen illusie of een waanbeeld...Ik ben zo echt als maar zijn kan..." zei hij vriendelijk. Hij keek naar Imeth die nog geen woord had gezegd. Mitsu had de naam van Imeth al gehoord via Norwood maar aangezien hij nog niets had gezegd hield hij zich van de domme. "Wat is je naam..." vroeg hij zacht maar toch hoorbaar. Hij glimlachte en keek Imeth aan.

''Imaites Lenore. Zeg maar Imeth, Shadra'' zei Imeth zacht en zonder de jongen die Mitsu scheen te heten aan te kijken. Zijn felpaarse bijna lichtgevende ogen keken Mitsu heel even aan. Er was nog steeds een blik van wantrouwen in te zien. Hij zou deze jongen niet zomaar in zijn vertrouwen nemen. Zo makkelijk was Imeth niet meer.

"Aangenaam..." zei hij zacht. Hij glimlachte. Hij zocht even naar woorden om te zeggen want hij wist niet bepaald hoe hij hem zou gaan helpen. "Ik heb gehoord dat je een tijd terug anders was..." zei hij dan maar. Zijn glimlach verdween. "Ik weet hoe je je voelt op het moment..." zei hij zacht. "En het is totaal geen pretje...." hij vouwde zijn handen in elkaar en ging wat naar voren leunen. Hij keek naar de grond en zweeg voor korte tijd.

Imeth luisterde naar Mitsu`s woorden. Even leek het of hij daarna wat wou zeggen en opende zijn mond. Maar daarna leek het wel of Imeth zich had bedacht en deed zijn mond weer dicht. Hij zweeg nog een paar minuten daarna. ''Ben...jij dan ook mentaal gesloopt?'' vroeg hij daarna erg zacht. Het was amper hoorbaar en Imeth keek Mitsu niet aan. Zijn blik was eveneens strak op de grond gericht terwijl hij wachtte op antwoord van Mitsu.

Mitsu hoorde zijn vraag en knikte kort. "ja, ik heb een virus gehad die me mentaal en lichamelijk kapot heeft gemaakt.." zei hij zacht. "Ik was 2 maanden na die tijd totaal anders. Ik was agressiever en tegelijk schuw. Het was een vervelende periode..." zei hij een keek voor kort naar Imeth.

''Ja, dat ken ik'' mompelde Imeth zacht. Ook hij was nu een stuk schuwer maar tegelijkertijd ook een stuk aggressiever. Zijn felpaarse ogen leken even feller op te lichten maar Imeth hield zichzelf onder controle. Toch zag hij zijn hand licht beven. Hij moest aan iets ander denken voor hij controle over zichzelf wel verloor.

PROFILE MAGICIAN

» Even tijd om na te denken.
» denken
» Censored; Deze persoon moet minder aan hét denken
» Het is tijd
» Het is tijd

Tijd om te denken.

Tijd om te denken.

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen