Thuis.

Enma was met Master Norwood naar Shadra gegaan. Ze verschenen nu voor de deur van een groot huis. Enma klopte aan en een bediende deed open. Enma liep door naar binnen en wenkte Master Norwood achter haar aan te komen. Binnen liep een vrouw hen tegemoet. Ze zag eruit als een volwassen versie van Enma. Haar haar zat iets anders en was wat korter. Ook was ze langer en ouder. Maar zelfs haar ogen waren hetzelfde. De vrouw liet haar ogen even over Master Norwood gaan en toen naar Enma. ''Master Norwood wenst Meester Akito te spreken'' zei Enma enkel. De vrouw knikte even en keek weer naar Norwood. ''Als de heer Norwood me dan wenst te volgen zal ik hem bij Meester Akito brengen'' zei ze. Zonder op reactie te wachten draaide ze zich om en verdween door een deur.

Norwood keek naar het huis. Norwood knikte bevestigend naar de moeder van Enma. Hij volgde haar en wachtte alleen maar af en keek om zich heen. In hem was het monster al helemaal klaar. Als het nodig was kwam hij vrij. Hij zei niets. Hij spaarde zijn energie voor Akito. Die zal er van lusten dacht hij.

(Enma heeft geen broers of zussen. Het is haar moeder xD)

Enma liep achter haar moeder en Master Norwood aan. Haar moeder liep met snelle stevige passen door en hield uiteindelijk stil voor een dubbele deur. Enma`s moeder draaide zich om naar Master Norwood. ''Als U hier wilt wachten'' zei ze. Ze klopte zelf aan en wachtte tot iemand binnen zou roepen. Daarna verdween ze door de deur. ''Meester, er is een man die U wilt spreken'' zei ze na een kleine buiging gemaakt te hebben.

Akito keek op van zijn bureau. ''Dank je Siva, laat maar binnen'' zei hij tegen de moeder van Enma. Deze maakte nog een buiging en ging weer naar buiten. Ze hield de deur voor Master Norwood open. ''Meester Akito verwacht U'' zei ze tegen hem. Akito ging recht in zijn stoel zitten en en vouwde zijn handen in elkaar en steunde erop met zijn kin. Hij schoof de papieren waarmee hij bezig was aan de kant en keek naar de deuropening.

Norwood keek nu serieus. Hij had zijn vuisten gebald en wachtte tot hij naar binnen mocht. Hij keek naar Enma. "Geen zorgen...ik zal mijn best doen..." zei hij. Hij zei er niet bij dat hij desnoods geweld ging gebruiken. Hij keek naar de deur. Hij was wat gespannen en zijn hand trilde door woede. Norwood liep naar binnen toen hij naar binnen ging. Hij bleef voor Akito staan. Hmpff...hij zag er echt zo uit als hij had verwacht. Hij keek hem aan. Hij wachtte tot hij werd begroet en hij zijn zegje kon doen.

Akito bekeek de man die binnenkwam aandachtig. Hij kende hem niet maar dat zou gauw genoeg veranderen vermoedde hij zo. Akito stond op. Hij was even lang als de man die nu voor zijn bureau stond. ''Akito Sohma. Aangenaam'' stelde hij zichzelf voor. ''Wie wie als ik vragen mag bent U dat U zomaar onaangekondigd mij in mijn eigen huis wilt spreken?'' vroeg Akito daarna. Ookal was de zin onaardig in woorden zijn stem klonk beleefd en vriendelijk.

Enma wachtte tot Master Norwood naar binnen was gegaan. Daarna volgde ze hem. Zij bleef bij de deur staan. ''Gegroet Meester Akito'' zei ze zacht. Enma maakte een kleine buiging en keek hem en Norwood toen weer recht aan. Ze zweeg en wachtte af wat er zou gebeuren. Hoewel haar blik emotieloos en kalm was voelde ze zich gespannen. Ze wist niet zeker wat er zou gebeuren.

Norwood zag er kalm uit. Maar van binnen kookte hij van woede. "Wie denkt U dat U bent om deze mensen als wapens te gebruiken. Zij hier..." hij wees naar Enma. "Zij zit op onze school en U geeft haar niet eens vrijheid om vrienden te maken. Heel haar familie leeft in gevangenschap en U denkt dat dat normaal is." zei hij met zijn kaken op elkaar om maar niet te schreeuwen. "Akito ik vraag U bij deze om ze vrij te laten." zei hij rustig. Zijn ogen vloeide over in een oranje kleur. De tattoo begon te gloeien

Akito liep met zijn handen op zijn rug achter zijn bureau vandaan. ''Leraar op de Starshine Academy dus. Als ik U zo zie neem ik aan dat U Norwood bent'' zei hij kalm en keek de man recht aan. ''Het zal U waarschijnlijk dan verheugen te horen dat ik sinds vandaag Uw collega zal worden'' zei hij met een kleine grijns terwijl hij een van de brieven die hij aan de kant geschoven had aan Norwood gaf. Hij was handgeschreven door Madeline persoonlijk. Akito liep nu naar Enma toe en bleef voor haar stilstaan. ''Enma ik had toch gezegd dat als je problemen zou hebben je mij kon inschakelen'' zei hij wat teleurgestelt tegen haar. Daarna aaide hij haar even over haar hoofd. Akito liep terug naar Norwood. ''Enma en haar familie hebben nooit anders dan in gevangenschap geleefd. Ze zouden het nog geen minuut volhouden daarbuiten. Van de meeste betwijfel ik inmiddels of ze wel willen vertrekken. Ik geef om Enma en zie haar niet als wapen. Maar ook ik kan niet ongedaan maken wat mijn overgroot vader ooit gedaan heeft'' zei hij zo zacht tegen hem dat enkel Norwood Akito verstond.

Norwood hield zijn kaken op elkaar. "Mensen hebben een goed overlevingsinstinct, ze houden het zeker wel uit. En hulp kan van alle kanten komen siste hij. Norwood merkte de woorden van Akito op. "Problemen?......Jij zit in de problemen ventje..." zei een kille stem ineens Norwood was voor de helft bedekt met boomschors. "Jij niet....maar ik wel...." zei de kille stem. Lianen kronkelde zich om zijn been en gooide hem naar buiten Norwood sprong er achter aan. Hij hijgde zwaar en keek nijdig.

Zodra Akito naar buiten werd gesmeten verschenen er twee grote zwarte vleugels op zijn rug. Akito lande zacht op zijn voeten en keek Norwood kalm aan. ''Misschien wel leuk om erbij te zeggen. Ik mag dan wel op Shadra wonen. Mijn magie licht bij Puffoon'' zei hij kalm. Met een sterke slag van zijn vleugels steeg Akito op in de lucht en keek naar beneden naar Norwood. ''Ik weiger te vechten met een collega. Ik zou Madeline hier niet graag over vertellen bij mijn aankomst. Zo komen wij beide in de problemen'' zei Akito kalm tegen hem.

Norwood had het gevoel dat het monster verder wilde dan dat Norwood zelf wilde. Norwood verzette zich er tegen, maar dat mocht niet baten. Opnieuw werd hij er uitgeslingerd. Het groen lichtgevende lichaam van Norwood bleef langs Akito zweven. "Het spijt me, hij nam de overhand..." zei hij kalm. "Breng de rest in veiligheid..." zei hij op een toon alsof het een bevel was. "Nou maar hopen dat hij niet in zijn 2e vorm komt..." mompelde hij.

Akito keek naar het groen lichtgevende lichaam. ''Lekker dan'' zuchtte hij sarcastisch. Hij ontweek het lichtgevende lichaam en maakte een duikvlucht naar beneden. Beneden zaten twee mannen. Een van middelbare leeftijd en een ander die ongeveer twintig was. ''Deran, Fabian. Zorg ervoor dat iedereen in veilligheid komt. Ik regel dat gevaarte daarboven wel'' zei hij tegen hen. Daarna steeg Akito weer op. Hij zag dat Norwood`s monster nu achter Siva aanzat. Akito dook erop af en stoof voorbij het monster. Hij greep Siva vast die zich aan hem vastklampte. Akito vloog omhoog en terug naar de echte Norwood. Hij zette Siva naast haar neer. ''Let op haar'' zei hij tegen hem. Daarna vloog Akito af op Norwood`s groen lichtgevende lichaam.

(Er zijn er maar 2 hoor. De echte Norwood is het groene lichaam. Het groene lichaam is er uit en moet er weer in komen om normaal te worden. Het monster is norwoods lichaam maar dan half bedekt met boomschors. De andere helft ziet er nog uit als norwood. Maar dat is niet in de tweede vorm.)

Norwood keek op bij de acties van Akito. Het monster keek op toen er een meisje bij hem neer werd gezet. Hij keek er naar schoot een hoop lianen op haar af. Maar in plaats van dat de lianen het meisje pakte werd het groene lichaam vastgegrepen. Norwood was er voor gegaan en het monster keek er naar. Het begon hem langzaam fijn te knijpen. Norwood kneep zijn ogen pijnlijk dicht. Hij liet andere lianen het monster vast pakken en keek er naar. Hij deed hetzelfde. Het monster zou het minder lang uithouden dat wist hij zeker. "Akito breng haar hier weg...!!!" zei hij.

(maak het me dan ook niet zo moeilijk xD. Ik dacht dat jij uit dat lichaam geslingerd werd en dat dat lichtgevende lichaam dat monster was)

''Ik vieg al, letterlijk'' riep Akito naar Norwood en stoof opnieuw op Siva af. ''Het is me ook veel te ingewikkeld met die twee'' mompelde hij zacht. Hij greep Siva vast en met haar vloog hij door de gangen naar de rest. Akito keek om zich heen. Hij telde iedereen die er was maar miste iemand. Toen Fabian voorbij liep greep Akito de jongen van net twintig bij zijn arm. ''Fabian, waar is Enma?'' vroeg hij. Fabian keek Akito geschrokken aan toen hij over zijn nichtje begon. ''Is ze niet bij U?'' vroeg hij. Akito liet Fabian los e vloog terug naar de plek waar hij Norwood had achtergelaten. ''Norwood, waar is Enma. Ik kan haar niet vinden'' riep hij naar hem.

Norwood had inmiddels de greep van het monster losser gekregen en wierp hem weg. Hijzelf zweefde door de lucht. Hij hoorde ineens Akito. "Ik heb haar voor het laatst gezien in jou kantoor...." zei hij tegen hem. Hij vloog op het monster af die langzaam andere veranderingen kreeg. Norwoods ogen werden groot. Hij remde af. "Oh nee...." bracht hij uit. Het lichaam van Norwood was helemaal bedekt en nu zag je alleen nog maar het monster. De twee ogen waren twee oranje edelstenen die zwak licht gaven. De armen waren met dik hout bedekt net als de benen. In de rug kronkelde een aantal lianen die ieder moment er uit konden komen. Ook kreeg hij twee enorme vleugels. De staart grooide lang en kreeg het monster hoorns. Damn....zijn eerste vorm kan ik maar net aan....laat staan de tweede.. dacht hij. Lianen schoten op Norwood af en hij wist deze net te ontwijken. Hij keek naar Akito. "Zoek Enma..." zei hij. "Dan probeer ik hem te verzwakken..." dat was namelijk de enige manier om hem terug in zijn eerste vorm te krijgen.

(sorry ik wist niet dat ik het zo onduidelijk had neergezet.....XD)

Enma was naar het raam gerend en had alles gezien. Zonder na te denken deed ze het raam open en sprong eruit. Ze moest Master Norwood helpen. Zonder haar zou dit helemaal niet gebeurd zijn. Ze belande keurig op twee voeten op de grond. Ze keek het monster strak aan. Wat waren zijn zwakheden? Hoe moest ze hem verslaan. Enma wist niet precies wat voor gevolgen het voor Master Norwood zou hebben. Ze concentreerde zich en sloot een paar seconden en opende ze daarna weer. Haar ogen gloeide op. Als eerst haalde ze Norwood en het monster uit elkaar. Het monster gooide ze tegen de muur aan terwijl ze Norwood op de grond neerzette.

Norwood keek op toen Enma naar het monster liep. "Nee...." zei hij maar blijkbaar was Enma slimmer dan hij dacht en wist ze het monster en Norwood's lichaam te schijden. Norwood keek verbaasd op. Dat hij daar nooit aan had gedacht. Hij vloog het lichaam in en deze stond langzaam op. Het monster was dan wel los van Norwood maar als het monster werd vermoord ging Norwood ook dood. "Enma....je mag hem verzwakken maar dood hem NIET..." zei hij met een nadruk op het laatste woord. Hij keek naar het monster en ging beschermend naast Enma staan. Het monster krabbelde overeind en stormde op Norwood af. Norwood wist dat hij toch ooit weer terug in het monster moets komen aangezien hij anders erg zwak zou kunnen raken.

Enma sprak niet en knikte enkel. Ze hief haar hand op en een groot rood gloeiend schild hield het monster tegen. Enma`s ogen bleven ook rood oplichten. Het schild veranderde in een gigantische roodgloeiende hand die het monster vastgreep. Ondertussen kwelde Enma hem met een paar gebruikelijke mentale martelingen zodat het monster waanbeelden zou krijgen en zich niet meer op hen zou kunnen concentreren. ''Nu moet U terug in het monster. Maar begrijp wel dat ik U dan niet langer tegen kan houden. Nu moet U hem in bedwang zien te houden Master'' zei Enma enkel terwijl de roodgloeiende hand het monster nog steeds stevig in zijn greep hield.

"Enma, ik kan niet terug in het monster wanneer hij in zijn tweede vorm zit. We moeten hem aanvallen zodat hij verzwakt word. Dan zal hij terug gaan naar zijn eerste vorm. Dan zou ik weer in hem kunnen komen." legde hij uit. "Kun je een spreuk dat lichamelijke schade toebrengt?" vroeg hij nog. Het monster keek om zich heen omdat hij niet de exacte locatie van zijn vijand kon bepalen.

Enma luisterde naar Master Norwood`s woorden. ''Ik niet'' mompelde ze zacht. Ze keek toen weer naar het monster. ''Maar hij wel'' zei ze daarna. Enma`s ogen gloeide nog feller op. Ze deelde zich in tweeen. Haar vaste lichaam zakte in elkaar en viel op de grond terwijl haar astrale lichaam op het monster afging. Het was veel moeilijker om in hem te komen dan ze had verwacht maar dit was wellicht het enigste wat ze kon doen. Uiteiijk lukte het om het monster haar wil op te leggen. Zo zorgde ze ervoor dat hij zichzelf toetakelde. Het monster verzette zich wel en het lukte hem Enma uit hem te krijgen. Enma schoot terug in haar eigen lichaam en opende even versuft haar ogen. Het was haar gelukt om het monster aanzienelijk veel te verzwakken.

Norwood keek op toen Enma begon te praten. Hij begreep niet helemaal wat ze bedoelde. Toen ze in actie kwam keek hij op. Die Enma was echt slim. Hij zag dat ze terug kwam en nu was het zijn beurt. Wortels namen het monster vast bij zijn poten en je zag dat de energie werd weggezogen. Norwood zelf rende er op af en deelde een paar flinke klappen uit. Norwood keek naar het monster en grinnikte even. "Goed gedaan Enma..." zei hij. En inderdaad het monster veranderde langzaam terug. De vleugels en hoorns verdwenen. De staart trok zich terug en nu keek je eigenlijk tegen een half lichaam. Norwood schoot er op af en pakte het monster vast. Als een soort pak vormde het monster zich om Norwood heen en je zag aan de rechterkant van Norwood dat hij zijn ogen sloot. Langzaam kroop het schors terug naar zijn linkerschouder en was Norwood weer de oude. "Sorry dat ik jou familie in gevaar heb gebrac...." abrupt stopte hij met praten en viel op zijn handen en knieen. Je zag hem wat bloed uitspugen. Hij keek omhoog. De tweede vorm had zijn schade weten door te geven aan Norwood. Norwood zelf probeerde op te staan en draaide zich om. Hij liep, althans als je het lopen kon noemen, richting de shuttle.

Enma zat nog steeds op de grond terwijl ze keek naar hoe Master Norwood het monster weer onder controle kreeg. Als ze gebruik maakte van haar astrale lichaam verdubbelde dat haar energie verbruik. Vandaar dat ze nu zo uitgeput was. Ze stond langzaam en wankelend op en liep naar Master Norwood toen hij op handen en knieen viel. ''Het spijt mij Master. Ik had U nooit hier moeten brengen'' zei ze zacht tegen hem. Ze keek hem even na toen hij opstond. Haar blik ging daarna even naar Akito.

Norwood keek om en keek naar Enma. "Het is totaal niet jou schuld....de schuld ligt bij MIJ..." zei hij en keek haar even aan. "Ik was degene die dit monster voor een keer vertrouwde. Ik was degene die graag wilde helpen en IK was degene die dit had kunnen voorkomen..." zei hij en liep verder. Hij keek naar de shuttle. Hij moest opschieten anders was het misschen te laat.

Enma knikte zacht. Ze keek nog even om naar Akito. ''Dan zie ik U binnekort op de academie zelf'' zei ze nog en maakte een kleine hoofdknik als teken van buiging en liep daarna op een klein drafje achter Master Norwood aan die richting de shuttle ging. Toen ze hem had ingehaald ging ze zwijgend naast hem lopen.

PROFILE MAGICIAN