Don’t judge me on how I look, but on how I am inside. Misschien was het niet slim om te doen, zeker niet na het kampvuur, maar Nina had er inmiddels weer een grote behoefte naar gekregen. Gelukkig had ze nog een klein voorraadje op haar kamer. En eigenlijk kon ze wel zeggen dat ze blij was dat ze dat uit het kistje had gehaald sinds het kampvuur. Hierdoor had Mitsu het nog niet gezien en was het ook niet afgepakt, daar zag ze hem wel voor aan. Ze had ze met een zucht naar verlangen in haar decolleté gestopt. Het een en ander weten te bedekken. Daarna liep ze het schoolgebouw uit, wat mensen begroetend maar er verder geen aandacht aan schenkend. Over het grasveld heen, in een rechte lijn verder naar de waterval. Ze moest gewoon nadenken en ze verlangde naar een joint. Ze was gaan zitten aan de rand waar ze nog net de spetters van de neer kletterende waterval op haar kleding voelde landen. Ze sloot haar ogen een ogenblik om te genieten van het geluid. De vorige keer dat ze hier was geweest had ze die Hunter of zo vrij gelaten, maar gelukkig had ze daar nooit meer wat van gehoord. Hoewel er wel iemand anders was geweest waar ze veel over had gehoord en gezien, Mitsu. En hij was de rede dat zij nu zo in de war was, misschien dat dus zo'n klein sigaretje met wat kruiden zou helpen. Voorzichtig viste ze het dunne staafje tussen haar decolleté vandaan en een aanstekertje, hoewel ze die niet nodig zou hebben had ze hem toch mee genomen. Het staafje belandde tussen haar lippen terwijl ze er aan zoog toen ze het vuurtje erbij hield. Ze eerste dampen van de kruiden brandde en kwamen in haar longen terecht. Weer sloot ze haar ogen even en dacht aan alles wat ze tot nu toe had meegemaakt. En dan eens op alleen Starshine. De aankomst was wat raar gelopen, maar Nina kon niet zeggen dat ze er spijt van had gehad. Bellingar had haar gewoon in zijn macht gekregen. Met alleen die blik. Ze zou er zo weer voor kunnen vallen. En, ze moest toegeven, het was het beste wat ze tot die tijd had gehad. Gelukkig dit keer kwam er niks uit. Ze had Savadors gezicht dan wel eens willen zien.. Dan kon ze het wel uitproesten. Nina nam nog een hijs toen ze dacht aan haar ontmoeting met Savador. Daar had ze op zijn minst nog een hijs voor nodig en dus zoog ze nogmaals gulzig op het staafje. De rook liet ze langzaam uit haar mond komen terwijl ze bedacht aan wat hij allemaal had geroepen naar jaar. En dan die blik erbij. Ze walgde nog steeds van die man. Probeerde hem dan ook zo veel mogelijk te ontwijken en anders wel te vervelen, het leven hem zuur maken. Maar tegenwoordig hield ze het op afwezig zijn.. Haar ouders bleken goed contact te hebben met hem. Dan had je nog Wren. Haar lieve Wren. Hoewel ze nooit gedacht had dat ze ooit vriendinnen zou worden, zou Nina nu niet moeten weten wat ze zonder haar moest. Ze was haar bondgenoot. Haar rechterhand als het ging om Savador, maar ook om alles. Zij kende dingen die Nina niet kende en andersom. En dan kreeg je nog Mitsu. De nacht op het grasveld. Ze was in slaap gevallen. Ze was door de ontmoeting met hem in een achtbaan gestapt. Een achtbaan met nog vele loopingen en nog vele andere obstakels. En het zou nog even duren voordat ze er uit kwam, bij het einde kwam. En dan had ze eigenlijk nog niet eens heel erg door dat ze Mitsu mee nam. Omdat hij een vriend voor het leven was en zou wachten. Nina nam nog een hijs en lichtelijk raakte de joint op. Steeds verder kwam hij naar haar vingers toe. Gelukkig zat ze. Ze was nog wat gevoelig voor die dingen. Zeker na al die maanden dat ze het niet gerookt had. Als ze nu zou gaan staan zou ze het niet lang volhouden op haar benen. Nina keerde weer terug in haar gedachten, had geen idee wat ze allemaal moest doen. Toen ze ineens schrok door voetstappen achter haar. Doodstil bleef ze zitten. Het jointje snel gedoofd en weggestopt in haar zak. Wie weet wie het was.. Ze kon maar beter geen risico nemen.

Iedereen is welkom (a)

Nina trok haar shirtje recht. Ze wiebelde even heen en weer omdat ze zat. Maar het lukte haar. Haar gits zwarte haren wiebelde vrolijk over haar schouders. De gedachten gingen alle kanten op, werkelijk alle kanten. Ze was nog al een klein beetje in de war. Een klein beetje maar. Want hoewel hij niks had gezegd, wist ze donders goed aan zijn kus te hebben gemerkt dat hij wel degelijk van haar houd. Nina slikte even en nam nog een trek. Hoewel ze van binnen ook wel gevoelens had.. Kon en wilde Nina niet aan die gevoelens toegeven. Ze zuchtte even toen ze iemand haar hoorde begroeten. Stokstijf bleef ze zitten, haar peuk nog aan haar mond, trok deze eruit, doofde hem en stopte hem in haar decolleté voor de jongen, zo klonk de stem, de joint ook maar kon zien. Ze draaide haar hoofd even om en keek met een egoïstische blik naar hem, om vervolgens met haar ogen weer naar het spektakel voor haar keek. "Hoi" zei ze enkel wat kil. Normaal pakte ze elke jongen aan om gezellig een gesprekje aan te knopen. Maar nu zat ze duidelijk met meer in haar hoofd en kreeg ze het niet voor elkaar. Een klein lachje kwam op haar gezicht te staan. Hoewel ze eigenlijk had willen snauwen naar de jongen draaide ze zich weer om en zei nu met een vriendelijkere stem, "Tuurlijk niet. Kom dr bij." Verder geen moeite te doen. Als ze weer eens zin had in een flirt partij dan ging ze wel naar Bell toe. Tegenwoordig wilde niemand zich er meer aan toe geven, terwijl het haar altijd was gelukt. Ze zuchtte even. Al die mensen die maar steeds met hun naam begroette.. Alsof je zo een gesprek moest aan knopen. "Hallo Devon." Ze ze enkel, haar naam achter wegen gelaten. Ze bekeek hem even van top tot teen. Besloot dat het niet kwaad kon en trok haar joint weer tevoorschijn tussen haar decolleté. Misschien niet de beste manier om te verstoppen, laat staan te pakken, maar aangezien de jongen haar joint nog niet had kunnen zien keek ze ook niet verbaasd op als hij er iets van zij. Met wat magie stak ze het kleine stuk aan. Geen zin om ook nog eens haar aanstekertje er vandaan te vissen. Verder zei ze niks. Enkel en alleen starend naar het water, dat vrolijk heen en weer sprong als het het water taakte. Maar zo vrolijk voelde zij zich niet. Ze was in de war en dat moest snel over zijn. Heel snel. Ze werd nog eens misselijk van die achtbaan.

-- woow, andere computer, geen postsheet...

Valon keek haar even twijfelend aan. Ze meende het,toch? Ergens voelde hij zich niet zo gewenst. Nou ja… Het zou wel aan hem liggen. ‘Oké, goed dan,’ zei hij schouderophalend en hij liep naar haar toe en zette zich naast haar neer, waarna hij zijn blik naar de waterval liet glijden. Het was hier echt een mooie plek. Hij had zin om zijn brommer te halen en lekker te gaan scheuren. Maar zijn brommer stond in de garage bij zijn moeder. Jammer genoeg mochten er geen brommers mee in shuttles. Zijn moeder had zich over het feit verbaasd dat hij zich over het feit verbaasd had dat hij geen brommer mocht meenemen in de shuttle. ‘Dat is toch logisch!’ had zijn moeder naar hem geroepen en Valon had haar alleen maar een beetje zitten te aangapen. Vanuit zijn ooghoek zag hij het sigaret van het meisje, die hij eerder al had gezien. Raar, hij dacht dat ze die kapot getrapt had op de grond. Nou ja, het was ook niet echt zijn zaak. Hij deed net alsof hij niks gezien had en keek weer voor zich uit. Hij krabde een beetje in zijn bruine pieken, aangezien hij niet goed wist wat hij moest zeggen tegen het meisje. Aan haar eerste woorden te hebben gehoord was ze niet op gezelschap uit. Haar tweede woorden hadden hem plots laten twijfelen en nu hij zo naast haar zat, wist hij het al helemaal niet meer. Hij slikte even en keek weer naar de waterval, zwijgzaam. Hij had ook geen zin om onzin te praten over hoe mooi het weer wel niet was en ook niet echt zin om over zichzelf te praten. Dan bleven er maar weinig mogelijkheden over. Of hij zou over school praten of over Oak’s Field.

Valon koos maar voor het tweede, aangezien school hem geen reet interesseerde. Hij spijbelde erg veel, iets wat niet naar de zin van zijn moeder was. Nou ja, zij had hem hier ook gedumpt, dus moest ze ook maar met de consequenties leren leven. Hij keek opzij naar het meisje. ‘Is Oak’s Field echt zo mooi als ze beweren?’ vroeg hij en hij keek opzij. Hij had niet zo’n zin om iemand te horen schreeuwen en snauwen tegen hem, maar waarschijnlijk zou hij haar irritatie juist opwekken als hij de hele tijd zweeg.


- Zoals je ziet: een kleine verandering. Hij heet Valon en zijn looks zijn veranderd D: Nu vind ik 'm veel leuker om mee te posten. Beetje korte post, sorry -

Don’t judge me on how I look, but on how I am inside. Nina nam de laatste hijsen van jaar joint. Gooide de peuk in het water die sissend doofde. Het kon haar op het moment niet veel schelen. Ze had het jointje nodig gehad. Vorige keer liep het als nel uit de hand toen ze gelijk het tweede jointje op had gestoken dus liet ze hem nu even zitten waar hij zat. De laatste rook blies ze uit. Al langzaam voelde ze haar joint zitten en grinnikte ze was. Eerder uit het niks. Ze kon er niks aan doen. En wat andere op eht moment van haar dacht maakte ook niet uit. Het ging momenteel om de rust om haar heen. Zodat ze weer gewoon wat na kon denken over het en en ander dat, toevallig, Mitsu heette. Die verdomde zak was van haar gaan houden en Nina had geen idee meer wat zij zelf moest met haar gevoelens. Maar ze kon niet anders toegeven dan dat die verdomde zak wel die van haar was en dat ze hem niet meer kon missen. En ze had geen idee wat hij met de vakantie zou gaan doen.. Dus met de vooruitzicht dat hij ook nog wel eens misschien weg ging. Dat zag er niet rooskleurig uit. Aan de andere kant had ze wel meer tijd en privacy om zelf op onderzoek te gaan naar Alice. Dat was een van de dingen die ze wilde doen. Hoewel het haar humeur niet beter zou laten worden, voelde het als een plicht. Het kind hoort bij de ouder thuis, niet bij een fake ouder die toevallig misschien nog wel goede fake ouders zijn. Maargoed. De stilte was net wat Nina nodig had, haar hoofd zat vol met chaos. Haar kronkelingen gingen alle kanten op toen ze eruit werd gehaald. Ze keek even opzij naar de stem naast haar. Oja, Valon zat naast haar. En die wist op het moment haar rust goed te verstoren. Nina haalde even haar schouders op. "Ik heb geen idee. Ben er nog nooit geweest." Zuchtte ze. Mitsu had haar eens beloofd te gaan, maar ze waren nog niet geweest. "Of nouja, ik ben een keer bij de herberg geweest. Vond er weinig aan." Ze herinnerde zich het gesprek met Wren even, haar lieve Wren. Ze had te veel dingen aan haar hoofd om ook maar naar het stadje te kíjken. Maar ja. Het zou vast wel leuk zijn ofzo. Het uitgaansleven wilde ze ook nog wel een keer vieren. Dat had ze al te lang niet gedaan. Misschien was het wel een leuk idee voor als e vakantie had. Lekker er een avondje tussen uit, misschien was het wel leuk om met Bell te gaan. Een echte leuke avond beleven. Ze zuchtte even. Ze was allang blij dat hij niet begon met het riedeltje, ik ben die, wie ben jij, waar kom je vandaag, wat studeer je..? Blablabla. Op dit soort momenten had ze daar zo geen zin in. Ze had alleen nog zin in.. in.. Waar had ze eigenlijk zin in.. Nina giechelde. "Een joint!" Zonder het te merken zei ze het hardop. Daar had ze zin in. De eerste was op, de tweede moest ze hebben en wel nu. Ze viste het slanke ding tussen haar decolleté vandaan wist het te laten branden zonder enige beweging en zoog eraan alsof haar leven er van af hing. De rook wist haar longen weer te bereiken. "Wil je ook?" Vroeg ze met een onvaste stem. De tweede joint was nooit goed. Ze grinnikte weer. "Dit is zo lekker spul." Zei ze knikkend.

Nog even en dan komt het.. dus hou je maar vast. Een brabbelende Nina.... =.='