Terwijl ze uit het raam keek en het uitzicht opnieuw bewonderde, iets wat ze eigenlijk elke morgen wel deed, rekte Sapphire zich uit. Het werd tijd om buiten weer eens wat mensen op te gaan zoeken, jongens op hun nummer te zetten en om iemand in het bijzonder uit haar gedachten te zetten. Hij was, sinds dat ze hem gezien had, steeds in haar gedachten en fantasieën opgedoken, maar nu ging ze dat eens flink verminderen. Ze was het zat om steeds maar te hopen, te hopen, te hopen en uiteindelijk teleurgesteld te worden. Ze keek naar haar kledij. Wat zou ze aantrekken? Ze had werkelijk geen idee. Vroeger, toen ze langere haren had, was het allemaal veel makkelijker om kledij te pakken omdat dat haar ook goed paste. Ze was nog maar pas naar Razen gegaan om kleren te kopen. Naar Cassia wou ze niet meer gaan. Haar oma was overleden. Daar wou ze niet meer zijn, hoe zeer ze ook respect had voor haar oma. Ze zuchtte en wreef door haar korte haren, terwijl ze in de spiegel keek. 'Je bent veranderd sinds zijn vertrek, Sapphire,' mompelde ze zachtjes. Ze was minder vrolijk, werd vaak chagrijnig en wist jongens beter op hun nummer te zetten dan voordien. Nu had ze op alles wat de leraren zeiden - als het haar niet aanstond tenminste - een grote mond en wist zich niet kalm te houden als de leraren zo dom waren om er op in te gaan. Het was alleen maar een beetje beter geworden toen die persoon teruggekeerd was. Maar nu had ze nog steeds niks van hem gehoord. Dat was de verkeerde gedachte. Ze zag een pluk roze haar in haar handen. Ze had van frustratie hard aan haar haren getrokken.

Een beetje gedachteloos stond ze voor haar kast. Toen pakte ze er gewoon maar wat uit en trok het aan. Later bleek het een rokje te zijn met een shirt dat afzakte tot vlak onder haar schouders, wat trouwens zo gemaakt was. Ze had iets met schoudershirts gekregen. Ze keek om zich heen. Een aantal meiden keken naar haar. 'Is er iets interessants op te merken of zo?' beet Sapphire hun toe, terwijl zij naging of alles wel oké aan zichzelf was. Ze begonnen dom te giechelen en Sapphire rolde met haar ogen. Ze wist wel waar ze op doelden. Op de jongen die laatst nog bij haar was geweest, met wie ze de nacht gespendeerd had. Een boos gevoel overviel haar. 'Zoek jullie eigen vriendjes in plaats van iemand te bespioneren!' beet ze hun toe, waarna ze de deur hard achter zich dicht smeet. Trutten! Dat waren ze. Ze liep naar beneden en ging toen richting het grasveld. Lessen interesseerden haar deze dag eens lekker niet. Ze ging in het gras liggen en keek boos naar de lucht.

- Enjoy -