getting back on track

Nadat de laatste bel was gegaan en Tomari zijn laatste les had afgesloten was hij meteen naar de oude ruines gekomen. Het was hier zo goed als altijd wel rustig, bijna nooit meer dan een of twee personen tegelijk en dat was nu dan ook het geval. Precies wat Tomari dan ook zocht. Een moment keek hij om zich heen, kijkend of hij genoeg ruimte zou hebben en of hij alleen was. Toen hij dit bevestigd had mompelde hij een spreuk en maakte met magie een pop. Echter niet zomaar een pop, een van steen ten grootte van de gemiddelde volwassene die kon bewegen en toch bleef staan. Toen hij dat gedaan had gebruikte hij nog meer magie en bracht leven in de pop, nou ja, hij maakte het zo dat de pop zijn bewegingen zou spiegelen. Toen dit klaar was rekte hij zich en haalde diep adem. Tomari had al een tijdje geen training meer gehad zoals hij ooit gedaan had en in zijn lichaam waren de gevolgen daarvan te merken. Hij was trager en minder alert geraakt terwijl ook zijn kracht was verminderd, iets wat hij hier nu wou beginnen te verhelpen. Tomari activeerde de magie in zijn ogen waarmee hij magie en energie waar kon nemen zodat hij kon zien wanneer de pop uitgeput zou zijn en begon. Tomari begon simpel met slagen, stoten en trappen en bouwde zijn tempo en kracht langzaam op totdat hij zijn lichaam op zijn grens had gekregen en begon toen met het versterken van zijn lichaam met magie. Dat zorgde ervoor dat hij nog sneller en nog sterker werd dan normaal zou kunnen. Na ongeveer een kwartier intensieve training plofte de pop stil op de grond neer, zijn doel bereikt. Hijgend zette Tomari zichzelf tegen een muurtje neer en veegde het zweet van zijn voorhoofd af, zijn ogen gesloten. Het was pas toen hij naast zich voetstappen hoorde dat hij zijn ogen opende en keek wie er was. Hoe lang die persoon hier al was en hoe veel er van hem gezien was was enkel nog maar een vraag in zijn hoofd, een die hij pas later zou stellen

Alyssa had een doel gesteld, waar ze vrijwel elke keer mee bezig mee was. Behalve vandaag, en zo waren er soms ook nog andere dagen. Hoewel deze niet vaak voor kwamen. Alyssa had zich in een simpel pakje gehesen. Ditmaal voor een keer zonder messen of ander gereedschap. Vandaag gewoon even niet. Gewoon even helemaal niet. Een vrolijke lach stond om haar mond, sinds tijden weer eens. Ze liep op het pas langs het grasveld. Een stevig windje had de dag in zijn macht, en Alyssa's lange haren wapperde er vrolijk in. Iets waar ze onwijs van kon genieten, de wind die met haar haren speelde, en het was al heel wat dat ze de haren in de lucht kregen. Alyssa's haren waren vrijwel even lang als haar eigen lichaam, een rot werk om te verzorgen. Maar ze deed het met alle liefde. Ze hield van het haar en zou het voor geen moment willen missen. Na het grasveld volgde ze haar weg door de bossen heen. Ze hoorde de takjes zachtjes kraken onder haar niet zo zware gewicht. De vrolijke lach stond er nog steeds toen ze het bos weer uit kwam, dit echter aan de andere kant van het bos, vlak bij de ruïnes, waar een tweetal van personen elkaar het leven zuur probeerde te maken, tenminste zo leek dat. Maar al snel merkte Alyssa op dat de ene persoon een soort pop was, en de ander gewoon echt. En die techniek van oefenen kende Alyssa heel goed. Ze gluurde lichtjes voorbij de pop en haar adem stokte dan ook even bij het zien van het bekende gezicht. Haar lach verdween lichtjes terwijl ze toe keek hoe de jongen versnelde met zijn slagen, stoten en trappen. Een intensieve training, dat wist Alyssa, en ook sneller dan verwacht stopte de jongen. Een kleine grijns trok over Alyssa's gezicht. Zachtjes stapte ze op de jongen af. "Je gebruikt nog steeds de zelfde technieken, goed om te zien, Tomari." Ze glimlachte vriendelijk bij het zien van Tomari. "Alleen volgens mij is je conditie iets minder geworden, een aantal jaar geleden hield je het langer vol.." Zei ze zachtjes terwijl ze naast hem ging zitten. Haar ogen op Tomari gericht.

Tomari had waarschijnlijk verbaasd moeten zijn om Alyssa hier te zien, maar sinds Rin hem al had verteld dat zij hier ook op Starshine was had hij ook wel ergens verwacht dat hij haar binnenkort tegen zou komen. Natuurlijk was dit zo na training wel een van de slechtste momenten daarvoor, maar het zou maar moeten zo. Tomari bleef gewoon zitten terwijl Alyssa hem aan sprak en groette haar daarna rustig terug. "Ook leuk om jou weer eens te zien na al die tijd," zei Tomari met een kleine glimlach terwijl hij haar nog eens goed bekeek. Ze leek nu eens geen wapens of zoiets dergelijks bij zich te hebben in tegenstelling tot wat hij normaal van haar gewend was. Misschien was dat omdat ze die gewoonte had afgeleerd al leek Tomari dat onwaarschijnlijk en gooide hij het op puur toeval. Alyssa ging naast hem zitten en maakte een opmerking over zijn conditie. Tomari haalde zijn schouders licht op en zei "Ik denk dat ieder van ons wel iets van zijn vroegere conditie is verloren, ten slotte was het toen noodzakelijk om altijd te trainen terwijl daar nu weinig nut voor is." antwoordde Tomari nonchalant. Hij keek naar Alyssa om haar reactie te peilen en zei daarna "Maar vertel eens wat jou naar Starshine toe brengt, je bent vrij laat als het alleen gaat om een nieuw leven op bouwen" zei Tomari vragend. Hij mocht dan nu vrij casual reageren, maar hij was nog steeds achterdochtig om de verrader te vinden, en tot nu toe kon hij eigenlijk niemand uitsluiten, behalve Rin zelf natuurlijk.

Alyssa liet een been zakken terwijl de ander omhoog stond. Daar legde ze losjes haar armen om heen. Ze keek even opzij bij de woorden van Tomari. "Insgelijks." Zei ze echter simpel. Ze glimlachte zwakjes terug. Het was echter raar om hem te zien, na zoveel tijd. Jaren had ze hem niet gezien. En nu zat hij naast haar, geen spat veranderd. Alyssa trok even haar rok recht, ergens was ze blij dat ze haar messen niet bij zich had, maar aan de andere kant miste ze ze nu echt. Alyssa knikte zachtjes. "Daar kan ik je niet meer dan gelijk in geven. Ik moet zeggen dat ik zelf behoorlijk achteruit ben gegaan met mijn conditie." Ze zuchtte eventjes onopvallend terwijl Tomari weer sprak. Ze vond het zo vreemd dat iedereen hier was, tenminste dat had ze gehoord van Rocky. Die ze eerder had ontmoet. Een rare ontmoeting voor haar. Maar ze kon er achteraf wel om lachen. En nu zat ze hier, naast een van de andere leden, Tomari. "Ik heb besloten om een nieuw leven op te bouwen. Opnieuw beginnen. Ik wou graag de tijd achter me laten, helaas lijkt het me echt overal te achtervolgen. Dus het gaat niet van harte. En daarbij, een iet wat meer anoniemer leven zou heerlijk zijn." Zei Alyssa zachtjes. Natuurlijk wist Tomari, dat dacht ze, dat ze haar naam had veranderd, en anders wel dat haar leeftijd anders was. Maar het maakte haar niet meer uit. Tuurlijk wilde zei ook weten wie de verrader was, alleen zij was het niet. En ook al dachten misschien de andere van wel. Alyssa kon het niet veel schelen, tenminste op dit moment niet. Al had ze zo wel haar lijstje. Waar Tomari niet hoog op stond, maar toch was het een overweging. "Wat brengt jou hier?" Was een reflectie op zijn vraag.

-sorry voor de korte post.. mn hoofd staat er niet helemaal naar, maar wilde toch graag posten xD

Tomari luisterde aandachtig naar Alyssa en knikte enkel af en toe terwijl hij voor zichzelf noteerde hoe veel zijn verhaal wel niet met dat van hem overeen kwam, alleen hij had zijn naam en leeftijd niet veranderd, bovendien was hij ook niet van plan totaal onbekend te blijven. Zelf was hij van plan om ooit het bedrijf van zijn vader over te nemen dat hij achter had gelaten na zijn dood. Om nieuwe magie te zoeken, maken en ontwikkelen. Hij wist dat hij daarmee de Suasama waarschijnlijk zou tarten, maar dat kon hem nu niet veel schelen, hij was sowieso wel de klos vroeg of laat met zijn achtergrond, hij was de verrader ten slotte niet. "Ik ben hier ook gekomen om een nieuw leven op te bouwen, of eerder om het vredige leven dat ik alleen in mijn jeugd had proberen terug te krijgen. Dit is wel de ideale plek daarvoor aangezien je hier veel leert nietwaar?" zei hij als antwoord op de vraag die naar hem terug gekaatst was. Tomari zuchtte en zei daarna nog "Ik had alleen nooit verwacht dat meteen iedereen hier zou komen en de kwestie van de verrader zou worden hervat, al vindt ik het niet heel erg aangezien ik het eigenlijk ook zelf wel zou willen weten". Tomari keek Alyssa aan hopend om iets te zien wat haar zou verrader of juist als een alibi voor haar sprak. Ze stond niet echt hoog op zijn lijst, maar de mogelijkheid sloot hij niet uit

Alyssa knikte bij het antwoord van Tomari. Hij was duidelijk niet de enigste. Hij wilde op nieuw beginnen, net als Alyssa. Hij was ook verrast dat iedereen er was, net als Alyssa. En ook hij wilde weten wie hen had verraden, net als Alyssa. Ze zuchtte even. Alyssa had geen idee wat ze allemaal kon denken. Ze was het spoor een beetje bijster. Ze had geen idee wie het kon zijn en ze wilde niemand verdenken. Voornamelijk omdat ze altijd de verkeerde koos en te veel vertrouwen had in de anderen, ondanks dat ze nu ontzettend wantrouwend was. Zij waren altijd de enige die ze volledig vertrouwde, en dat was toen met een klap weg genomen. "Dit is echt een prima plek. Ik ben er nog maar net, maar ik vind het nu al helemaal top hier." Ze glimlachte. Ze vond het hier echt heerlijk. Alleen het nadeel was dus de rest van het Pargon. "Ik had ook verwacht om rustig verder te gaan, het leven weer op te pakken waar ik het achter gelaten had. Hoewel ik erg graag wil weten wie ons heeft verraden, zou ik, als ik hier niet iedereen tegen zou komen, het niet heel erg vinden om het niet te weten. Dan was ik gewoon verder gegaan en had ik het hoofdstuk afgesloten, maar dat liep iets anders." Ze grinnikte. Ze vond het onwijs leuk om iedereen weer te zien, ditmaar zonder de echtlust zoals ze altijd had gezien. Ze zag ze nu 'normaal'. Hoewel de vechtlust er wel was, de vechtlust om er achter te komen wie de verrader was.

Tomari bekeek Alyssa goed, ze leek niet echt zenuwachtig of gespannen te zijn, ze leek niet te liegen of hem te ontwijken, ze leek juist verdomd onschuldig en naïef zoals hij haar altijd al gezien had wat ergens bijna vreemd was in de huidige situatie. "Ik weet wat je bedoelt" zei Tomari nadat Alyssa was uitgesproken, Alyssa leek in dit opzicht kennelijk vrij veel op Tomari zelf al was hij een stuk wantrouwiger over zijn oude teamgenoten. Hij zag ze echter ergens nog steeds als oude vrienden en het deed pijn om een ieder van hun te zien als een mogelijke verrader, maar wat moest hij anders, hij kon die acties niet zomaar vergeven en was niet naïef genoeg om er van uit te gaan dat wie van hun dan ook onschuldig was, om wie dan ook volledig te vertrouwen, dat deed hij zelfs bij Lynn niet, en ook niet bij Daisuki; zijn vriendin en zijn zusje. Tomari had een beschermende muur om een deel van zichzelf heen getrokken wat toch nog toe ondoordringbaar was gebleken, het zorgde er echter voor dat hij ook ergens in zijn hart totale eenzaamheid kende, momenten en gevoelens die hij met niemand zou kunnen delen maar er eigenlijk ooit wel uit moest gooien, of in elk geval over moest praten. Zacht zuchtte Tomari en sprak toen zacht, half tegen Alyssa en half tegen de lege ruimte "Heb je ooit wel eens het gevoel gehad dat je nooit meer een normaal mens zou kunnen worden?" vroeg hij. Zelf was hij zich nog altijd bewust van al het onzichtbare bloed dat aan zijn vingers kleefde en zijn ziel bevuilde, zouden de andere Paragon-leden dat gevoel ook kennen? misschien was dat schuldgevoel wel wat de aanzet tot verraad gegeven had.

Hoewel Alyssa zich tegenover iedereen wel wantrouwig voelde, was dat totaal aan het weg zakken bij Tomari. Ze wou dat ze gewoon weer eens tegen iemand kon praten, alles wat haar dwars zat er uit gooien. Maar Alyssa wist donders goed dat dat niet kon. Nooit niet. Niemand zou ooit te weten komen waar zij aan had mee gedaan, wat voor vreselijk persoon ze was. En zeker nu, in deze omstandigheden merkte Alyssa al snel dat ze zelf er nog lang aan herinnerd zou worden. De vraag van Tomari overdonderde haar. Misschien was het een vraag zodat hij kon komen te weten of ze er iets mee te maken heeft. Misschien was het wel een oprechte vraag. Ze wist het niet. Maar voorzichtig knikte ze als antwoord. Ze bleef nog even stil en kreeg moeilijk haar lippen van elkaar. Ze zuchtte even voor ze begon te antwoorden. "Ik denk het wel." Ze slikte even. "Ik bedoel.. Door wat ik allemaal heb gedaan. Ik zou er denk ik altijd aan herinnerd worden, op welke manier dan ook. Maar dat betekend niet dat ik het niet zal proberen. Ik wil mijn leven niet laten verpesten door een keuze die ik toen der tijd heb gemaakt. Het was misschien niet de beste keuze, maar eerlijk gezegd, ik heb er ook geen spijt van. Anders had ik nooit de mensen ontmoet die ik nu ken. Hoewel, je kan niemand meer vertrouwen, maar toch." Ze keek even naar Tomari met een vragende blik. Alsof ze vroeg, 'Hoe zit het bij jou?' Hij had toch een bepaalde gave waardoor ze het zomaar uit haar mond liet glijden. Misschin had het te maken met de vertrouwen die ze ooit in hem had, en misschien nog wel steeds heeft.

Tomari keek Alyssa niet aan tijdens haar antwoord, hield zijn ogen op de grond gericht om de emoties erin die hijzelf niet eens kon ontcijferen niet te laten zien. Hij luisterde echter nog niet minder aandachtig naar haar. Hij kon zich dan ook nog best voor stellen hoe en waarom ze zo dacht al voelde het voor hem totaal anders. Hij hoefde Alyssa haar ogen echter niet eens te zien om te weten wat er kwam, dezelfde vraag terug, of in elk geval een blik die om zijn mening vroeg. "Ik denk dat ik nooit meer compleet normaal kan zijn, zelfs als ik ooit het gevoel van bloed op mijn handen weg kan krijgen blijft er een gedeelte van mij verlangen om terug te gaan naar waar ik nu van weg wil werken, een deel van mij dat niet menselijk meer is, eerder een monster is geworden dan bloed heeft geproefd en enkel kan verlangen naar meer en ik denk niet dat ik dat kan veranderen, maakt niet uit hoe erg ik het probeer, al houd dat me er niet van af om het alsnog te proberen" vertelde hij, zijn hart iets gelucht terwijl hij naar de handen staarden die zo veel mensen hun bloed en leven hadden geclaimd. De trieste blik in zijn ogen moest duidelijk zijn voor zelfs de slechtziende zoals hij zich nu voelde, maar het kon hem nog maar weinig schelen. "Ik kan me niet eens beginnen voor te stellen hoe slecht de verrader zich wel niet moet voelen als ik al zo'n blik over mijzelf heb" mompelde hij er nog nauwelijks hoorbaar achteraan. Hijzelf zou het zichzelf nooit kunnen vergeven als hij iemand zou verraden, wie van hun was het toch die zo harteloos had kunnen zijn, zeker terwijl ze zo'n hechtte groep waren, in sommige ogen zelfs vrienden te noemen

~en toen was de inspiratie op D: ~

-- Ooowjee.. Ik zal kijken wat ik kan doeen! *moet heel hard denken!*

Alyssa keek Tomari aan terwijl hij sprak, zijn blik naar de grond gericht. Ze knikte op zijn woorden. Ze kon zich er erg in vinden. Het gevoel dat Alyssa had was dat iedereen wel kon zeggen wat zijzelf zei en wat Tomari zei. Het was gewoon frustrerend dat niemand iets verder los liet over het feit wie de dader was. Alyssa kon op dit moment geen normaal gesprek houden met haar zus. Die wellicht haar als verrader zag. Ze keek weer even op bij de woorden ban Tomari die volgde. Ze zuchtte even. "Ik heb geen idee hoe hij zich voelt.. Ik heb ook geen idee hoe ik me zou voelen, maar ik zou blij zijn als hij zich bekent maakt." Verzuchtte Alyssa. Ze was inmiddels wel moe van alles. En vooral het feit dat ze niet gewoon eens lekker kon kletsen met haar zus, geen meiden avond of iets dergelijks. Ze miste het hebben van een maatje waar je alles mee kon doen en alles tegen kon zeggen. Alles wat je kwijt wilde of wat je dwars zat. Het feit over jongens die je misschien wel leuk vond. Dat viel allemaal weg. Want door dit alles was Alyssa alleen achter gebleven, eenzaamheid heerste, en thuis liep het ook al niet lekker. Alyssa ging even verzitten strekte haar benen even en trok ze daarna op om haar handen er omheen te slaan. "Hoe is het je verder vergaan, na het alles?" Geïnteresseerd keek Alyssa Tomari aan.

-- Hopelijk heb je hier wat aan! Ik ben ook nog al inspiloos...

PROFILE MAGICIAN

» Back on track... (:D)
» No way back
» Back again
» Back off. I'll take you on. ♡
» You hit me once, I hit you back

getting back on track

getting back on track

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen