Pain...but more then that...

Nadat Jaydon met veel moeite en duizelingen zijn koffers naar zijn etage had gebracht begaf hij zich naar de ziekenzaal. Zijn ogen gleden door de ruimte heen opzoek naar een zuster. Hij ging op het dichtsbijzijnde, lege bed zitten en bracht langzaam zijn hand naar de bloedende plek op zijn achterhoofd. Had hij zijn mond tegen Savador maar gehouden, was hij maar nooit naar de ze school gekomen! Devito was voor zijn baas gaan liggen en sliep vredig. Langzaam kwam er een zuster op hem aflopen. ''Kan ik je helpen jongeman?''vroeg ze vriendelijk. ''Ja..mijn achterhoofd...gat''zei hij tandenknarsend. ''Dat ziet er niet best uit, hoe komt het?''vroeg de vrouw nieuwsgierig. ''Ís niet interessant...schiet n gewoon op..''antwoordde hij nogal nors. Hij had geen zin om er over te praten en al helemaal niet met iemand die er niks mee te maken had. De zuster liep even weg en kwam later terug met wat spul m het schoon te maken, watjes en een overdreven grote witte pleister. ''Dit kan nogal prikken en je kan er duizelig van worden..''zei ze mededelend. Ze maakte het schoon en plakte de pleister erop. Jaydon greep naar zijn hoofd toen alles zwart werd. Hij werd niet goed van het spul. Hij hoorde de zuster nog even wazig zeggen dat hij even moest blijven zitten voordat ze hem ergens bewusteloos in de school tegenkwamen. Hij ging wat achterover tegen de muur aan zitten.

~Iemand??...

~

Kijito liet een hoest horen die niet helemaal gezond klonk, zelfs niet voor dit jaargetijde. Als de les voorbij was moest ze maar eens naar de ziekenzaal gaan, zo irriteerde ze haar klasgenoten alleen maar. Nog vijf minuten.. weer een hoest. Gelukkig zei nog niemand er wat over, anders moest ze zich weer gaan verontschuldigen. Nog vier minuten. Kijken of de leraar je niet in de gaten houdt, wat hij blijkt te doen. Drie minuten. Leraar afgeleid door plotseling geluid, wat betekent dat je samen met de rest van de klas sneaky je boek dicht kunt doen. Twee minuten. Schrift dicht, etui inpakken, onschuldig kijken. Laatste minuut. Alles in je tas proppen en hopen dat het in één minuut lukt. Kijito lukte het jammer genoeg niet; ze moest weer hoesten en daarna ging de bel. Snel gooide ze alles los in haar schoudertas, zwaaide die over haar schouder en liep snel de klas uit, voor een bezorgde leraar haar tegen kon houden om haar door te verwijzen naar de ziekenzaal. Daar ging ze toch al naartoe. Kijito liep snel, maar probeerde niet overhaast te lijken. Nu had ze even niemand om mee te praten; die zaten allemaal in de aula of ergens anders, maar niet in de ziekenzaal. Haar passen gingen wat langzamer toen haar doel in zicht kwam. Hopelijk kon ze het hoestdrankje zonder al teveel gezeur krijgen.. Maar voordat ze de ziekenzaal in kon gaan zag ze plots een jongen zitten, met een hand tegen zijn hoofd en een veel te grote, witte pleister op zijn blauwige, zwarte haar. Hij zag er niet al te blij uit, hoofdwond? Bezorgd knielde ze naast de jongen, die tegen de muur gezakt zat. 'Kan ik je ergens mee helpen?'

Zijn blik schoot toen hij een meisje hoorde. Nog meer meisjes! ''Nee hoor..''zei hij tegen haar. Hij wou niet te chagerijnig klinken anders kreeg hij nóg meer problemen op deze school. ''Gewoon...een gat in mijn hoofd..''hij grinnikte even. Oke, dat had nogal stom geklonken. Dat gat zat er niet zomaar. Hij stond langzaam op en keek het meisje aan. Eindelijk iemand van ongeveer zijn eigen leeftijd. Devito was wakker geworden en keek naar het meisje. Hij gromde even. ''Devi...ze gaat me heus niks aan doen..''zei hij tegen zijn Dobermann. ''Ik ben trouwens Jaydon...Jaydon Irasaki....al is mijn achternaam niet zo heel erg interessant..''zei hij tegen haar terwijl hij zijn hand uitstak.

De jongen leek wel gek te worden van meisjes, aan zijn blik te zien. Kijito wilde bijna gaan lachen, maar besloot dat dat hem nog meer hoofdpijn zou moeten bezorgen dan hij misschien al had. Een gat in zijn hoofd dus. Lekker dan.. Wat had hij gedaan? Ze vroeg er maar niets over. Gelukkig kon hij nog wel opstaan; dat was altijd positief. Kijito was blij dat hij niet echt flauwgevallen was. De noodvervoersgreep van Rautek, daar bakte ze niets van. Hij stelde zich voor na zijn Dobermann afgewimpeld te hebben en stak zijn hand uit. Kijito glimlachte naar de hond; het was een mooi dier, alleen leek het haar niet zo aardig te vinden. Ze pakte zijn hand en schudde die. 'Ik ben Kijito, Kijito Kashabu Chozi, met mijn tweede naam erbij,' vertelde ze. 'Al is het verre van interessant en allemaal in het Swahili. Ik vraag me af waarom ik niet gewoon een normale naam kon krijgen!' Ze grinnikte even. Hoe had dat geklonken, een normale naam? Ze zette haar tas op de grond om even wat drinken te pakken; ze had een nogal droge keel van het hoesten. O ja, natuurlijk! Ze ging dat drankje nog halen. 'Weet jij of de zuster er is? Ik moet even-' Ze onderbrak zichzelf door een hoestbui. '- een hoestdrankje halen,' maakte ze haar zin af.

Hij trok even een moeilijk gezicht toen ze hoestte. ''Gaat het wel met jou?..''vroeg hij bezorgt. ''De zuster is binnen..ik loop wel even mee...''hij glimlachtte naar haar. Devito vertrouwde haar inmiddels en likte aan haar hand. Jaydon glimlachtte even. Die hond was echt helemaal gek van meiden. ''Devito is helemaal gek van meiden..en de meeste meiden gek van hem..''zei hij grinnikend. Hij liep naar de zuster en wenkte haar. Hij nam plaats op de grond en keek naar Kijito. Hij wachtte wel even.

~Inspi-loos Oh Noes!

~

Hij keek bezorgd naar haar en vroeg of het wel ging. Knikken tijdens de hoestbui ging even niet, maar daarna knikte ze toch maar, al had het niet zo geklonken. Ach, ze had het nu al sinds kerst en het was niet veel erger geworden. Ook niet beter, maar haar keel was.. nog wel heel, hoopte ze. Devito likte aan haar hand. Met een glimlach streelde ze de grote hond over zijn kop. Hoewel hij er gevaarlijk uitzag, was het best wel een schatje.. wat Jaydon ook opmerkte. 'Dat geloof ik,' zei Kijito, die dankbaar met hem meeliep. Ze was blij dat hij meeliep. Meestal werd ze aangestaard als ze binnenkwam, omdat ze er niet gewond uitzag. 'Mag ik alstublieft een hoestdrankje - alweer?' vroeg ze beleefd aan de zuster, die knikte en het flesje met de o zo bekende vloeistof pakte. Kijito pakte het aan en liep direct naar de gootsteen, waar ze haar flesje water bijvulde, een slok hoestdrank nam en de vieze smaak direct wegspoelde met flink wat water. Snel ruimde ze alles weer op en stopte het hoestdrankje zorgvuldig in haar tas. Ze keek weer om, naar Jaydon. Zou hij zich nog goed voelen? Hij had toch op haar gewacht.. dus liep ze terug en wachtte op hem, tot hij opgestaan was.

Langzaam stond Jaydon op. Hij keek haar aan. ''Wil je wat gaan eten in de aula ofzo..?''vroeg hij. Hijzelf had best honger gekregen en hij had al niet zoveel gegeten vandaag. ''ALs ik vragen mag..Hoe oud ben je?..Ik heb namelijk lang niet mensen van mijn eigen leeftijd gesproken..''''zei hij grijnzend. Hij was alleen nog mar Ace, DIamond en Quinty tegengekomen en ze waren allemaal ouder dan hem. Devito blafte een keer naar Kijito. Devito rende een stukje vooruit en blafte naar hen. Hij wilde spelen. Jaydon keek Kijito even aan en rende naar Devito toe die luid blaffend vooruit begon te rennen.

Langzaam stond de jongen op, blijkbaar had hij niet echt last meer van zijn hoofd. Beter. Ze hield er echt niet van als mensen zomaar flauwvielen. Vooral niet als zij in de buurt was. Jammer genoeg maakte ze blijkbaar een betrouwbare indruk, wat ze had het al een paar keer meegemaakt. Eten.. in de aula. Druk, goed, maar.. ze had best honger gekregen. Hoesten koste energie! Daarom knikte ze snel. 'Ja, graag! Ik heb best honger..' Ze begonnen alvast te lopen. Devito blafte vrolijk en luid, wilde hij spelen? 'Ik ben 11, bijna 12,' antwoordde ze, met een glimlach. 'Hoe oud ben jij?' Ze had geen zin om te vermelden dat ze 11 3/4 was, dat klonk net alsof je je eigen leeftijd iedere dag bijhield. Devito's blaf werd indringender. Jaydon keek haar even aan en begon toen te rennen. De hond begon ook te rennen. Nu kon ze niet achterblijven, concludeerde ze met een grijns op haar gezicht. Ook zij begon te rennen, achter de jongen en zijn hond aan, richting de aula. Als bruggertje was dat nog geoorloofd.

''Ik ben 13..!''schreeuwde hij tussen het rennen door. Hij ging achterstevoren rennen. ''Kun je het bijhouden?..''vroeg hij met een geniepige grijns. Devito blafte nog een keer en ging langzamer rennen waardoor hij vanachteren tegen zijn baas aan botste. Jaydon viel hier door op de grond. Hij kon zichzelf nog net tegenhouden met zijn handen. Hij keek een keer nijdig naar Devito maar barstte in lachen uit. Hij schudde een keer met zijn hoofd en stond langzaam op. Hij grijnsde even vrolijk. Als hij niet chagrijnig was was hij best aardig. Devito blafte een keer naar Kijito en rende een stukje vooruit. Jaydon keek verbaast om en stond even stil. Daagde Devito hem nou uit?

Dertien.. waarom was zij altijd zo jong? Kijito onderdrukte een hoestbui en knikte. 'Ja! Tuurlijk!' Haar stem schalde door de gang, iets wat ze wat minder fijn vond, maar snel negeerde. Jaydon rende achterstevoren. Iets wat zij liever helemaal niet deed; ze was niet zo handig.. Auw. Jaydon viel doordat hij tegen Devito opbotste. Hij had nog energie. Zelfs met zijn hoofdwond. Dat was wel.. iets waar je respect voor kon hebben. Kijito had hen intussen ingehaald. Nou ja, ze stond achter hen en dwong dezelfde hoestbui nog een keer terug. Zo nog maar wat hoestdrank nemen. Jaydon was vrolijk, iets wat ze fijn vond. Chagrijnige mensen waren nooit te genieten. Devito blafte een keer. Verbeelde ze zich het nu of was het naar haar? Een grijns verscheen op haar gezicht en het hoesten was even vergeten. De hond begon te rennen. Kijito keek even naar de verbaasde Jaydon en zette het toen op een rennen, achter de hond aan. 'Kom je nog?' riep ze vrolijk over haar schouder. Waar Devito naartoe ging wist ze niet, en het kon haar ook niets schelen. Even was er alleen de snelheid en het gevoel van gewichtsloosheid in je benen, tot ze haar keel samen voelde knijpen, abrupt stopte, haar hand tegen de muur zette voor steun en de onderdrukte hoestbui voelde komen, die ze nog probeerde in te tomen.

PROFILE MAGICIAN

» Old pain...
» So much pain. [&ALLEN]
» Pain. [&ANDREW] [TOPIC ENDED]
» A game of pain (kana)
» Sing the pain away (Zack)

Pain...but more then that...

Pain...but more then that...

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen