Never been here.

Zuchtend en gapend sloeg Em haar dekbed open. Gooide haar benen over het randje van haar bed en liet haar voeten in haar sloffen glijden. Liep naar haar krakende kast en greep er een joggingbroek uit waar ze haar benen in liet glijden en haar voeten weer in haar sloffen kwamen. Daarna greep ze een dik vest uit haar kast. Hierdoor zag ze er waarschijnlijk malloot uit. Maar het maakte haar niks uit. Sloffend maar proberend heel stil schoof ze de slaapzaal uit. Langs het kleine keukentje waar ze een warme kop met thee maakte. Met beide handen om de mok om zich te warmen ging ze even zitten. Ze haatte het als ze op een vrije dag mocht uitslapen en dan toch nog te vroeg wakker werd. Langzaamaan zag ze het buiten licht worden. Ze liep terug naar het keukentje, legde het kopje in de gootsteen en greep een cracker uit een pakje in de kast. Knabbelend eraan liep ze de etage af. Gewoon over de gangen langs alle etages. Naar de trap die naar buiten ging. De deur daar duwde ze zachtjes open waarna ze de trap op liep. De frisse wind waaide in haar gezicht waardoor haar blauwe lange haren erin danste. Boven aan kwam ze op het dak en ding op het randje zitten. Ze keek uit over de velden, het meer en het bos. Dat er nog beangstigend uit zag. Voorzichtig wreef ze over haar schouder waar de wondjes nog waren. Het lag nog zo vers in haar geheugen dat Deshas haar zo had.. pijn gedaan. Hoewel ze zelf kan heelen ging dit voor geen meter. Misschien kwam het doordat er magie bij was gekomen die het blokkeerde. Emily trok een pijnlijk gezicht toen ze iets te hard op een van de 5 wondjes drukte. Voorzichtig gingen haar benen heen en weer. Was haar cracker verdwenen in haar mond en leunde ze op 2 handen die ze een stukje achter zich had geplaatst. Richtte haar hoofd omhoog en ademde eens diep in. De tijd verging en al snel was het een normale tijd. Emily bedacht zich al die tijd aan alles wat was gebeurd. Haar ontmoeting met haar broer, wat nog steeds als een apart gedeelte was voor Emily. Haar kus met Sorax en de vele mensen die ze al ontmoet had. Ineens schrok ze van het kraken van de deur beneden de trap. Al snel zat ze recht op en keek ze gespannen naar de trap. Niet veel mensen wisten van deze plek, dacht ze. Emily had zelf wel eens iemand naar boven zien lopen.

Als je wilt, reageer maar Razz

Fainn had besloten om eens op verkenning te gaan en wat rond te kijken hij was nog redelijke nieuw hier. Fainn vroeg zich af wanneer zijn eerste les zou beginnen hij had er stiekem wel zin in. Maar die begonne voor hem morgen pas, dus had hij nou de tijd om het kasteel te bekijken. Pacco zijn trouwe hond liep vrolijke en opgewonden achter hem aan, Fainn liep met een vrolijke en redelijke snelle pas door de gangen. Zijn ogen gaf hij goed de kost om alles te bekeken en af en toe stopte fainn ook even om wat schilderen en harnassen te bekeken die er stonden. Wat voor geheimen en geheime gangen zouden er in deze kasteel schuil zijn, dacht Fainn. Hij was nou al van plan om ze allemaal te ontdekken en te vinden. Misschien had ze toch gelijk en kon dit best leuk worden en hij zou toch niet voor altijd weg blijven. Nee natuurlijke niet Fainn kan haar altijd nog opzoeken. Rustige liep Fainn verder en Pacco liep opgewonden en met een kwispelden staar voor hem. Fainn opende een deur en liep een trap op, even moest hij op zijn trouwe viervoeter wachten die andere gang in was gegaan. Fainn volgde de trap omhoog en opende de deur die met veel lawaai open ging. Met een nieuwgierige blik keek Fainn om de deur heen. En zag een meisje op een dak zitten, die geschrokken leek. Fainn glimlachte vriendelijk naar haar en greep Pacco even bij zijn nek. ‘Rustige jongen.’ Fluisterde hij tegen Pacco, Fainn wist hoe opgewonden Pacco kon worden als hij nieuwe mensen of dieren tegen kwam, maar nou moest hij tegen wel op letten op zij gladde dek. Fainn liep rustige met Pacco bij zijn nekvel het dek op en ging toen rustige naast haar zitten. ‘Bezwaar als ik er bij kom?’ vroeg Fainn vriendelijk en liet zijn blik even over het uitzicht gleden. Pacco blafte speels naar het meisje en kwispelde vrolijke met zijn staart. ‘Rustige Pacco dalijk val je.’ Fainn maakte een gebaar die voor Pacco duidelijk aangaf dat hij rustige naast hem moest gaan zitten. Fainn knikte goedkeurden toen Pacco luisterden naar hem, en aaide hem over zijn bol. Daarna richten hij zijn aandacht weer op het meisje. ‘Ik ben Fainn en net nieuw op Starshine Academy.’

Emily keek naar een jongen. Of eerder een jongetje. Ze glimlcahte vriendelijk naar de jongen. "Nee hoor. Kom er bij zitten." Glimlachte ze naar de jongen die naast haar kwam zitten. Emily legde haar handen weer iets naar achter om er vervolgens op te leunen. Ze keek naar de hond die ook op het dak liep. De hond ging naast de jongen zitten. Emily keek weer over het uitzicht uit. Het bos zag er nu een stuk minder duister uit. Emily glimlachte. Ze keek opzij toen het jongetje weer begon te praten. "Ik ben Em. Emily Miller. Ik loop al een aantal jaar op SSA rond. Sinds kort weer terug." Ze glimlachte. Haar benen gingen heen en weer. Waardoor ze haar voeten in een wilde beweging omhoog trok, zodat ze haar sloffen niet kon verliezen. "En helemaal happy." gooide ze eruit. Ze glimlachte. "Mooi is het hier he.." Zei ze zachtjes toen ze haar ogen over het landschap liet glijden.

Fainn glimlacht toen ze zie dat ze het niet erg vond dat hij er bij kwam. Met en vriendelijke blik keek fainn naar haar en leunde op zijn handen. Ze keek over het uitzicht en Fainn volgende haar blik. Hij zag het boss en de velden en de lanceringplatformen. Fainn glimlachte vriendelijk en knikte naar haar toen ze zich voorstelden en zei dat ze sinds kort weer terugwas. Fainn trok een wenkbrauw op ze leek een stuk oudere dan hem. In welke jaar zou ze zitten misschien is dit haar tweede jaar al. Met een vragende blik keek Fainn haar even aan. Maar richten zijn blik al snel weer op het uitzicht. Fainn aaide Pacco over zijn kop en heild hem stevige vast met een hand zodat hij niet zomaar weg kon schieten. fainn grinnikte zachtjes toen ze er zei dat ze helemaal happy was. ‘Leuk je te leren kennen Emily. Hoe lang zit je hier al op school.’ Vroeg Fainn met een vriendelijke stem en keek Emily vriendelijk aan. En knikte instemmenden toen ze zei dat het uitzicht mooi was. Wat er ook een beetje vragend uitkwam. ‘Dat is het zeker.’ Fainn keek weer rustige naar het uitzicht, en glimlachte.

Emily sloeg hij badjas wat verder dicht, toen een koude windvlaag voorbij kwam. "Eensgelijk." Zei ze vrolijk waarna ze Fainn aan keek. Ze glimlachte naar het kleine jongetje naast haar. Ze wist nog dat ze ongeveer net zo groot was als hem, iets ouder waarschijnlijk, toen ze hier op school kwam. "Ik loop inmiddels hier al 2 jaar rond. Ik zit hier voor mn 3e jaar. Ben een half jaar hier niet geweest om thuis te helpen, op Cassia. Alleen ik zit zelf in het 4e jaar hoor." Glimlachte ze erachteraan met pret oogjes. Ze genoot zo hier. Omdat juist hier alle magiërs kwamen met allemaal een andere magie.. Nouja minstens een van de 7. Je leerde hier zoveel over de andere magieën. Emily trok haar benen op en ging in kleermakers zit zitten. 'Ben jij al lang hier?" Ze keek het jongentje glimlachend aan. Ze moest een beetje naar beneden komen. "Mooie hond heb je.." Ze glimlachte en keek naar de hond naast hem. Waarna ze haar ogen weer liet glijden over het terrein van SSA.

PROFILE MAGICIAN