New...

Araguana's bruine haren, die nogal lang waren en net niet op de grond kwamen, sloegen met haar bewegingen mee toen Araguana verder liep. Haar koffers had ze al op de Erd etage gesmeten. Ze wist niks anders dan daar. Ze had ook naar Razen kunnen gaan, maar daar zou ze nog altijd van kunnen veranderen. Ara was haar gevolgd. Ara, haar prachtige hippogrief. Achterlijf van een paard. Het voorlijf van een adelaar. Achterpoten waren hoeven. Voorpoten waren klauwen. De snavel was die van een adelaar. De ogen waren fel en scherp, net zoals een adelaar. Hij had veren. De achterkant was dan weer vacht. Het was een prachtig ding. Araguana had hem ontmoet toen ze een klein meisje was. Ze keek Ara liefdevol aan, die haar aankeek. Hij zette zijn lijf tegen die van haar. Araguana kon de hippogrief wonderbaarlijk goed tegen zich houden zonder om te vallen en ze aaide de prachtige veren van hem. Ze keek rond. Dit werd dus haar nieuwe thuis. Geloof het of niet, maar Araguana was de hele reis op de hippogrief naar hier gekomen. Een middeltje als een boot of een vliegtuig had ze niet nodig gehad en Ara had geen pauzes genomen. Araguana had het hem wel voorgesteld, maar hij wou niet. Nou ja... Dan niet. Haar wit fluwele jurkje ging achter haar aan, samen met haar bewegingen mee en fladderde vrolijk op het ritme van de wind. Araguana keek nieuwsgierig richting de school. Het was een prachtig groot gebouw. Zij was blijkbaar, volgens haar rooster, een vierde klasser. Ze kon aarde en vuur sturen. Daar was trouwens best wel trots op. Araguana ging zitten, wachtend op gezelschap. Ara plofte naast haar neer in een soort beschermende positie. Zijn lijf zat om Araguana heen en Araguana legde haar hoofd tegen zijn lijf.

Kijito was weer eens bij het stille meer. Het was haar favoriete plaats, na de waterval. Er was plenty of water, waar ze echt dol op was; Cassia was niet voor niets haar thuisplaneet. Ook nu staarde ze weer in het water, terwijl haar lange haren voor haar gezicht vielen. Kringen ontstonden in het water doordat zij haar vingers erboven bewoog. Het leek net of er een klein kiezeltje in was gevallen. De kringen werden wijder. Na een hele tijd waren de kringen opgelost in het water, samen met Kijito's gevoel voor tijd. Tijd deed er niet toe op zulke momenten. Kijito zuchtte en leunde wat achteruit. Het was hier fijn. Er kwamen ook steeds meer nieuwe mensen; ze was niet de enige die hier vrij nieuw was! Gelukkig.. dat gaf toch een gevoel van.. niet alleen zijn, niet de enige zijn die het gebouw niet echt kende. Kijito keek nogmaals naar het water, ditmaal betoverd door een zonnestraal die allerlei flonkeringen op het water liet komen, stralend als een sterrenhemel overdag. Een kleine glimlach verscheen op haar gezicht. Kijito haalde na een minuut of wat haar blik weer van het water; de zon ging achter de wolken. Verstoppertje? Dan kwam de zon snel weer terug. Hem vinden was niet zo moeilijk. Kijito was ook nog maar 11, officieel 11 3/4, bijna 12. Het was dat ze zo laat in het jaar jarig was. Ze keek omhoog, wendde haar blik af van de zon die toch nog fel scheen en keek om zich heen. Haar blik gleed in eerste instantie over het meisje met de hippogrief heen, maar haar blik ging direct weer terug toen ze zich besefte dat het meisje een hippogrief bij had. Wat een bijzonder dier! Zonder het echt te willen bleef haar blik op het wonderlijke dier hangen. Die had ze nog nooit gezien! Wat een apart dier! Ondanks de scherpe snavel zag het er toch aardig uit. Misschien omdat het meisje hem zo rustig stond te aaien.. Met grote ogen keek Kijito toe. Wat bijzonder om zo'n huisdier te hebben! Zij had er helemaal geen..

Araguana's blik werd getrokken door een blond, mooi, slank meisje die naar Ara zat te kijken. Ara keek vriendelijk terug. Ondanks zijn uiterlijk was hij de kwaadste niet. Hij werd alleen maar kwaad als je hem beledigde en respect moest je verdienen bij hem, maar op het eerste zicht was hij best aardig. Hijzelf deed ook wel zijn best. Ara keek het meisje een fractie van een paar seconden aan. Araguana volgde zijn blik. Niet zoals het meisje deed, in elk geval. De hele tijd naar iets staren was best vervelend, maar Araguana en Ara waren het gewend, dat mensen zo naar hun keken. Bij Araguana om haar lange haar en bij Ara meestal om zijn uiterlijk. Araguana stond na een tijd op en liep lichtjes naar het meisje toe. Wat bijzonder aan haar was, was dat zij op haar tippen liep en niet op haar hiel, zoals andere mensen deden. Daarom hoorde je haar ook helemaal niet aankomen. Araguana keek het meisje vriendelijk aan terwijl zij rustig neerplofte. Op haar heupen was ze ook trots. Die wiegden altijd mee, ook al stapte zij rustig. Ook al deed zij moeite ervoor om niet te wiegen.

Kijito kreeg door dat ze naar het meisje en de hippogrief staarde. Het dier keek vriendelijk terug. Niet echt beleefd van haar. Kijito's wangen kleurden lichtjes rood. Snel keek ze even naar het meisje. Ze was knap en had prachtig lang, bruin haar. De vreemdelinge begon rustig naar Kijito toe te lopen. Het viel Kijito vooral op dat je haar nauwelijks aan hoorde komen. Rustig plofte het meisje naast haar neer. Kijito vond haar echt knap! Dat kon ze van zichzelf niet zeggen.. althans, dat vond zij. 'Hoi,' zei Kijito voorzichtig, terwijl ze haar blonde haar even naar achteren streek, uit haar gezicht. Ze was echt trots op haar haar en het feit dat ze niet echt een dom blondje was. Tenminste, niet altijd. 'Sorry dat ik zo naar je staarde.. ik heb nog nooit een hippogrief gezien,' verontschuldigde Kijito zich. 'Ik ben Kijito, trouwens,' stelde ze zichzelf voor. Dat vergat ze altijd! Trouwens zat nu voorgoed ingeburgerd bij haar ik ben... jammer dan. Moest ze maar eens opletten! Kijito ging een beetje verzitten en controleerde tegelijkertijd haar jurkje op grasvlekken. Als ze ergens niet tegen kon..

Araguana's blik werd getrokken naar het meisje. Ze glimlachte bij de verontschuldiging van het meisje, haar hoofd schuddend en glimlachend. 'Dat maakt me niks uit. Iedereen zijn trekjes en onbewustheden, niet?' glimlachte Araguana. Araguana wierp nogmaals een blik op het lange haar van Kijito. Araguana's haren waren dan misschien wel wat langer, maar Araguana wou vroeger ook graag blond haar. Vooral omdat de haartjes overal dan wat lichter werden. Maar nu accepteerde zij zichzelf. Het meisje stelde zich voor en Araguana glimlachte. Ara stond ondertussen ook op en wierp zijn hoofd naar boven, om de zon te laten weerkaatsen in zijn felle, witte ogen. Araguana's goudkleurige ogen keken met hem mee. 'Mijn naam is trouwens Araguana,' sprak Araguana glimlachend. Eigenlijk zouden bruine of helderblauwe ogen beter bij haar passen, alhoewel goudkleurig wel een mooie fonkeling gaf. Soms was Araguana trots op haar lichaam en af en toe haatte ze het. Maar ja, dat had iedereen, niet?

Kijito keek even naar het meisje, met haar prachtige goudkleurige ogen. Dat matchte mooi bij haar haren! En die waren prachtig lang. Vroeger wilde Kijito ook zulk lang haar, maar het groeide niet zo snel. Dus nam ze genoegen met deze lengte. 'Dat maakt me niks uit. Iedereen zijn trekjes en onbewustheden, niet?' Kijito glimlachte terug. Gelukkig, ze had zichzelf niet compleet voor gek gezet. 'Mijn naam is trouwens Araguana,' stelde het meisje zich voor. Kijito glimlachte nog steeds. 'Een mooie naam,' zei ze, en ze meende het. Het klonk net zo exotisch als haar haren en haar ogen haar lieten lijken. De hippogrief keek omhoog. Araguana volgde zijn blik. Kijito deed dat onbewust ook. Kijito vond het een prachtig dier. Ze had er wel eens verhalen over gehoord. Je behoorde je beleefd te gedragen tegenover hippogriefen. Nou, dat kon ze wel! Niet dat het dier ook maar enige interesse in haar zou tonen, ze was gewoon het zoveelste meisje dat haar aanstaarde. Kijito begon met wat water te spelen. Een kleine bel volgde haar vinger, deelde zich op in wat druppels en werd weer één. Het leidde haar op een prettige manier af en meestal was het niet echt storend voor degene naast haar. 'Wat bijzonder,' meende ze toen,'dat je bevriend bent geraakt met een hippogrief!'

Araguana keek naar Kijito. Ze glimlachte. 'Kijito is anders ook een speciale, niet veel voorkomende naam, hoor,' lachte zij en ze keek naar Kijito, die een mooi geslaagde luchtbel liet oprijzen. Araguana had geen sterk gevoel voor magie van Cassia. Ze kon het eigenlijk nauwelijks. Voor aarde en vuur had ze wel veel gevoel. Ze was er ook in de leer voor. Haar grootste doel was om alle elementen te leren. Gras, water, vuur, aarde, lucht, licht en duister. Maar dat zou misschien nogal veel zijn. Araguana keek naar haar handen. 'Je kunt mooi water sturen. Ik kan alleen aarde en vuur. Mijn droom is om alle elementen te kunnen,' sprak Araguana zachtjes. Haar stem was vaak zacht. Soms irriteerde Araguana zich eraan. En als ze wilde schreeuwen, kwam het geluid soms niet hard genoeg boven iets anders uit. Maar ja... Dat was gewoon Araguana. Haar stem, dan. En ook aan die trekjes van haar heupen en haar voeten kon ze niks doen. Een glimlach verscheen. 'Ik denk dat ik in het kader van onzekere meiden pas,' lachte ze. Zou Kijito hetzelfde hebben?

'Kijito is anders ook een speciale, niet veel voorkomende naam, hoor,' antwoordde Araguana. Kijito glimlachte. 'Bedankt,' zei ze, niet wetend hoe ze anders moest reageren. Kijito wist dat al haar pogingen om andere magie te leren gewoon slecht afliepen. Het enige wat ze echt kon was watermagie. Woudmagie, dat baseerde ze enigszins op water, dus af en toe lukte dat wel. Maar verder was ze echt een ramp, met haar volbloed-Cassiaanse achtergrond. Araguana keek naar de waterbel. 'Je kunt mooi water sturen. Ik kan alleen aarde en vuur. Mijn droom is om alle elementen te kunnen,' zei het meisje zachtjes. Kijito glimlachte nogmaals. 'Nou ja..' twijfelde ze wat. 'Ik kan ook alleen maar watermagie en woudmagie. Dat komt ervan als je een totaal Cassiaanse familie hebt,' zuchtte ze. 'Het is wel moeilijk,' zei ze met ontzag. 'Maar ik denk dat als je twee zulke verschillende magiesoorten kunt, dat je nog veel kunt leren over andere magie! Anders kan ik je wel helpen met water,' glimlachte Kijito. 'Ik denk dat ik in het kader van onzekere meiden pas,' lachte Araguana toen. Kijito lachte mee. 'Nou, ik zou soms bijna denken dat ik de oprichter was van die groep,' grapte ze toen. Kijito was echt onzeker, hoewel ze soms impulsief kon handelen. Dat kwam echter nauwelijks voor. Ze was gewoon te teruggetrokken, waarschijnlijk.

Araguana schoot in de lach van Kijtito's woorden daarop. Ze keek lichtelijk geïnteresseerd toen Kijito zei dat zij haar wel wou helpen wat betreft water. Dat zou ze wel fijn vinden. Zijzelf zou Kijito dan wel willen helpen. Alleen... 'Die kans neem ik maar al te graag aan! Ik wil jou ook wel helpen met aarde en vuur, alleen ben ik ontzettend slecht in beschrijvingen van hoe het precies moet, maar ik zal je wel is een keertje een lesje proberen te geven. Trouwens... Volgens mij kun je die lessen ook volgen van ervaren leraren, maar elkaar wat leren is natuurlijk nooit een slecht idee,' sprak Araguana vrolijk. Ara keek benieuwd richting Araguana. Araguana wist wel uur het was en ze gaf Ara een muisje, die hij opat. Hij ging met zijn krachtige kop langs Araguana af en Araguana streelde de prachtige veren van het dier. Ondanks dat Ara het achterlijf van een paard had, had hij geen staart van een paart. Dat was een kort stompje van veren. Araguana vond hem erg speciaal. Araguana's blik werd algauw weer gevestigd op Kijito. 'Ik vind liefde nogal ingewikkeld. Ik weet soms niet eens of ik er wel voor klaar ben. Niet dat ik een vriendje heb of kan krijgen of zo, maar het lijkt me maar ingewikkeld, zo aan elkaar vastzitten,' zei Araguana.

'Die kans neem ik maar al te graag aan! Ik wil jou ook wel helpen met aarde en vuur, alleen ben ik ontzettend slecht in beschrijvingen van hoe het precies moet, maar ik zal je wel is een keertje een lesje proberen te geven. Trouwens... Volgens mij kun je die lessen ook volgen van ervaren leraren, maar elkaar wat leren is natuurlijk nooit een slecht idee,' antwoordde het meisje vrolijk. Kijito lachte blij terug. Met andere leerlingen oefenen gaf nooit het idee dat het moest of dat het erg was als het haar niet lukte. Gelukkig kon Kijito wel wat uitleggen. 'Sommigen zeggen dat ik wel goed uit kan leggen,' vertelde Kijito,'maar dat hangt er ook weer vanaf of ik het snap of niet.' Toen leidde de hippogrief haar gesprekspartner even af. Kijito vond haar een mooi dier, dus keek ze geïnteresseerd toe hoe Araguana Ara een muisje gaf. Araguana veranderde opeens het onderwerp. 'Ik vind liefde nogal ingewikkeld. Ik weet soms niet eens of ik er wel voor klaar ben. Niet dat ik een vriendje heb of kan krijgen of zo, maar het lijkt me maar ingewikkeld, zo aan elkaar vastzitten,' zei ze. Kijito knikte. 'Dat vraag ik me soms ook af.. waarschijnlijk ben ik er gewoon nog niet klaar voor.' Maar toen Kijito verder dacht sprong opeens iets anders in haar gedachten. Ze vond iemand wel heel aardig.. maar of dat nu verliefdheid was? Toch merkte ze dat haar wangen een beetje rood werden toen ze eraan dacht. 'Ik vind iemand wel aardig, maar ik weet niet of ik nu verliefd ben of niet. En trouwens, hij zou mij toch nooit leuk vinden,' zuchtte ze. Toch gaf ze Araguana wel gelijk. Hoewel verliefd zijn geweldig was, zaten er vast een paar nadelen aan.

- Mag ik ?? Ik verveel me namelijk xD -

Langzaam liep ze langs het meer. In de verte zag ze en meisje met blond haar staan en een met bruin haar. Het meisje met blond haar kwam bekend voor...Kijito? Snel liep ze verder. Wie zou dat andere meisje zijn? Even later sprintte ze op de meiden af. Ze hoorde het laatste deel van hun gesprek. 'Ik vind iemand wel aardig, maar ik weet niet of ik nu verliefd ben of niet. En trouwens, hij zou mij toch nooit leuk vinden,'hoorde ze Kijito nog zeggen. ''Wie dan?''vroeg ze plotseling. Ze wist niet of ze haar hadden aanzien komen maar ze had wel zin in wat 'meidenpraat'. Ze zuchtte eens diep. Ze keek naar het andere meisje. ''Haay..Ik ben Jadira''zei ze. Het meisje had lange bruine haren. Ze zag er best mooi uit. Zijzelf had een beetje witte huid en halflange zwarte haren. Ze bekeek haar nog eens goed.

Araguana glimlachte toen het meisje over haar gevoelens vertelde. Ara keek nieuwsgierig naar Kijito. Hij reikte zijn kop een beetje naar Kijito toe, grotendeels om zich te laten aaien. Hij wrong zijn kop onder haar hand door en schudde een beetje. Araguana aaide de nek van het dier. Ze wou net antwoordden, toen een ander meisje er nogal ruw in kwam, met de vraag wie het was. Araguana schrok ervan. Araguana keek het meisje een seconde even peinzend aan, om vervolgens haar begroeting te horen. Araguana knikte. 'Kijito, ik denk dat je gewoon moet afwachten op het juiste moment. Als hij iets voor jou voelt, dan kan je er pas voor uitkomen, maar kijk wel uit,' zei ze op Kijito's gevoelens. Daarna keek ze richting het zwartharige meisje, die zichzelf Jadira noemde. 'Aangenaam Jadira, mijn naam is Araguana en dit is mijn hippogrief, Ara,' zei Araguana glimlachend, het ruwe verstoren vergetend. Niet iedereen kon een slimme beslissing nemen, wel dan?

Kijito zuchtte even. Waarom was alles wat met gevoel te maken had toch zo moeilijk? Misschien dacht ze gewoon teveel na over allerlei dingen.. 'Wie dan?' Geschrokken keek Kijito om, haar haar zwaaide mee met de plotselinge beweging van haar hoofd. 'Jadira! Je laat me schrikken!' Dramatisch legde ze haar hand op haar hart. Daarna draaide ze haar hoofd weer naar Araguana, die zich ook aan Jadira voorstelde. 'Kijito, ik denk dat je gewoon moet afwachten op het juiste moment. Als hij iets voor jou voelt, dan kan je er pas voor uitkomen, maar kijk wel uit,' was het advies. Kijito knikte, terwijl ze de woorden overdacht. 'Bedankt Araguana.. ik denk dat dat het beste is..' Vanbinnen bedacht ze dat ze het dan maar moest vergeten. Waarschijnlijk voelde hij toch niets voor haar? Wie wel, eigenlijk. Ach, houd op, riep een ander gevoel in haar hoofd. Kijito bedacht zich plots dat ze Jadira nog geen antwoord had gegeven. Ze keek het Shadraanse meisje aan. 'Ik denk niet dat je hem kent,' glimlachte ze verlegen. 'Maar hij heet Roxas. Enne..' Ze knipoogde even naar Jadira. 'Hoe zit het met Torak?' Ara bewoog zich wat naar voren, om geaaid te worden blijkbaar. Araguana begon haar te aaien. Kijito keek even vragend naar Araguana. 'Mogen anderen haar ook aaien?'

PROFILE MAGICIAN