Stilte maar niet alleen [ :o ]

Snel galopeerde ze over de velden,ze wist niet of het mocht maar ze vond het heerlijk. Eindelijk vrij. Niemand lette op haar. en ze ging te snel om aangesproken te worden. Na een kwartier te hebben gegaloppeerd ging ze wat draven. Haar ogen traande omdat de wind in haar ogen sneed,maar dat maakte niet uit. Ze voelde het niet,ze was een met haar paard Yoza,een pikzwarte Arabier. Ze had veel met hem meegemaakt en hij had haar naar de school gebracht samen met haar moeder. Dat mens noemde ze haar altijd want het was geen moeder voor haar. Ze zorgde nooit voor haar dus heeft ze alles zelf geregeld. Het enige wat haar moeder voor haar heeft gedaan is haar naar deze school sturen. Maar dat vond ze zo slecht niet meer. Ze had nog nooit zo lang over velden kunnen galoperen als nu.Ze klopte Yoza op de hals en ging stappen. Kwam ze nu maar iemand tegen. Ze was fris en opgewekt nu na die rit. Nu had ze zin om te kletsen,heel de dag door. Tot ze iemand in de verte zag. Snel galopeerde ze op de persoon af. Ze had wel zin om iemand te ontmoeten.

De zon scheen vandaag. Met andere woorden; een prachtige dag. Opgewekt was Kijito naar buiten gegaan, om rustig op het grasveld haar huiswerk te maken. Tenminste, dat was de bedoeling geweest. Toen ze de groen glooiende vlakte zag verdween dat hele idee. De zon verwarmde haar huid heerlijk. als ze niet zo snel verbrandde was ze bijna gaan zonnen. Nu was ze in de verlengde schaduw van een boom gaan zitten. Er waren er niet zoveel, alleen aan de rand van het grasveld. Daar pakte ze toch maar haar boeken. Ze concentreerde zich er echter niet zo op. De dag was zo mooi. Te mooi om aan haar ouders te denken. Die mensen die niets om haar gaven. Kijito's glimlach verdween bijna, tot ze de gedachte van zich af schudde en om zich heen keek. Er zaten nog meer mensen, zeker drie. En wat was dat in de verte? Ze hield haar hand even voor haar ogen om beter te kunnen kijken. Iemand.. op een paard! Dat paard kwam snel dichterbij. Als ze maar niet tegen haar aan zou rijden.. Toch bleef Kijito zitten. De berijdster had haar vast wel gezien.

Net voor de persoon stopte ze. Het was een meisje niet heel oud,van haar leeftijd ongeveer.''Hoi,Ik ben Jadira en jij bent?''vroeg ze. Toen zag ze dat het meisje wat huiswerk bij zich had. ''Sorry!Ik wist niet dat je bezig was''zei ze opgewekt. Ze wist niet wat ze moest zeggen. Het meisje leek erg aardig en ze wilde graag vrienden. Maar eigenlijk wist ze niet wat dat was;vrienden zijn of hebben. Want ze had nooit vrienden gehad. Haar moeder had haar altijd verstopt omdat ze zich schaamde. Ze schaamde zich voor haar eigen dochter. Rustig wachtte ze op andtwoord. hoe zou ze heten??

.''Hoi,Ik ben Jadira en jij bent?" vroeg het meisje. Kijito glimlachte naar haar. Het leek wel een meisje van haar leeftijd. 'Ik ben Kijito, ook hoi!' Toen verontschuldigde Jadira zich. 'Sorry! Ik wist niet dat je bezig was!' Kijito keek even vragend en herinnerde zich toen haar boeken. 'O, nee hoor! Het is toch al bijna af.' Ze stopte de boeken in haar tas. 'Het is saai, geloof me. Watermagie in de praktijk is leuker dan uit een boek,' glimlachte Kijito. Kijito was blij dat ze hier tenminste vrienden kon maken. Haar ouders negeerden haar altijd en hielden haar rond het huis. Ze vertelden haar vroeger ook altijd dat ze nooit vrienden zou krijgen. Nou! Nu kende ze Sapphire, Yara, Avalana, Tomari, Dustan en Roxas al. En Jadira, al wist ze nog niet precies wie dat was. Al leek ze wel aardig. Een normaal meisje, met een leuke cape, vond Kijito persoonlijk.

Ze bekeek de boeken nog eens goed en ze leken inderdaad best saai. ''Dus jij studeerd watermagie?''vroeg ze ''Lijkt me ook best vet!En trouwens Kijito..mooie naam''. Dit was haar eerste vriendin..nou ja,vriendin konde ze het niet noemen maar ze leek wel aardig. Ze leek iemand om hele gesprekken mee te voeren,al kon dat mischien niet zo zijn. Ze wilde weer opstappen maar bedacht zich''Wil jij een keer rijden?'' vroeg ze ''Heb je al ooit paardgereden?'' En ze wachtte op andtwoord.

Jadira.. mooie naam. Zou het iets betekenen? Het maakte Kijito nooit zo veel uit. Maar dit meisje leek wel aardig. Gelukkig. Misschien was het wel iemand waar ze mee zou kunnen praten.. Daar hadden alle meisjes toch wel eens behoefte aan? 'Dus jij studeerd watermagie?''vroeg ze ''Lijkt me ook best vet!En trouwens Kijito..mooie naam''. Kijito glimlachte verlegen bij het complimentje. 'Ja, ik kom ook van Cassia. Iets anders kan ik niet echt. Trouwens, jouw naam is ook mooi! Mag ik vragen wat jij studeert?' Kijito had dit meisje nog nooit gezien. Was ze nieuw? 'Wil jij een keer rijden?' Kijito stond op en keek naar het paard. 'Ik heb eigenlijk nog nooit paardgereden,' bekende ze. 'Maar het lijkt me wel heel leuk,' voegde ze eraan toe. Misschien kon Jadira het haar wel leren!

''Ik studeer Duistere magie,maar wees niet bang ik ga het niet voor slechte dingen gebruiken''ze knipoogde.''En trouwens ik kan je wel leren rijden als je wil?''ze vond Kijito erg aardig.''Zou je me trouwens een keer iets kunnen laten zien met water?Ik heb dat soort dingen nooit gezien,ik ken alleen duistere magie''ze was erg nieuwsgierig naar wat Kijito kon.

P.S.heb ik gemaakt van jouw poppetje xD

P.P.S. Jadira betekent Nobelsteen [Jade zo'n groene steen wordt nobelsteen genoemd Wink

]

- xD Bedankt Very Happy

Ik vind 'r wel schattig Smile

-

''Ik studeer Duistere magie,maar wees niet bang ik ga het niet voor slechte dingen gebruiken,' knipoogde Jadira.'En trouwens, ik kan je wel leren rijden als je wil?' Kijito knikte blij. 'Dat zou echt leuk zijn!' Ze vond paarden lieve dieren. 'Zou je me trouwens een keer iets kunnen laten zien met water?Ik heb dat soort dingen nooit gezien,ik ken alleen duistere magie'' Jadira was een lief, vrolijk meisje. Kijito had wel het idee dat ze vrienden met haar kon worden. 'Ja hoor! Een soort ruil,' lachte Kijito. Zij liet iets zien en Jadira leerde haar iets. 'Zullen we naar het meer gaan,' stelde Kijito voor. Misschien mocht ze dan een stukje rijden.. Al kon ze het waarschijnlijk voor geen meter.

''Is goed!Wil je dan op Yoza zitten?Ik denk dat ze dat niet erg vindt''andtwoordde ze. Yoza was een erg gevoelig paard en liet alleen mensen op haar rug die ze vertrouwde. Yoza briestte en duwde haar snuit tegen Kijito's schouder. ''Volgens mij zal ze het wel leuk vinden''ze grinnikte. Als Yoza het goed vond vond zij dat ook. Ze hielp Kijijto met opstappen.
Ze pakte het hoofdstel van Yoza vast en liep ermee richting het meer,

''Is goed!Wil je dan op Yoza zitten?Ik denk dat ze dat niet erg vindt,' antwoordde Jadira. Kijito liep voorzichtig naar het paard toe, om het niet af te schrikken. Maar het dier duwde haar neus tegen haar schouder. Kijito glimlachte en klopte het op de nek. 'Wat een lief paard!' lachte ze vrolijk. 'Volgens mij zal ze het wel leuk vinden,' grinnikte Jadira daarna. Kijito steeg onhandig en voorzichtig tegelijk op, maar Yoza bleef rustig staan. 'Gelukkig kan Yoza mijn gestuntel aan,' grapte Kijito. Ze had geluk dat Jadira hielp; anders was ze eruit gevallen. Samen liepen ze richting het meer. Kijito hield zich stevig vast, maar na een tijdje raakte ze aan de hobbelende gang van het paard gewend. Yoza straalde een zachte, comfortabele warmte uit en Kijito raakte snel op haar gemak. Te snel al zag ze het meer in haar blikveld verschijnen. Eenmaal gestopt probeerde ze af te stappen. Jammer, het ging mis. Kijito's voet gleed uit de stijgbeugel toen haar andere voet hulpeloos boven de grond bungelde. Met een gilletje viel Kijito achteruit, in het gras. Lachend drukte ze zichzelf weer op en keek Jadira aan. 'Sorry, ik ben soms zo onhandig!' Snel veegde ze haar jurkje een beetje af, waar gelukkig geen groene strepen op zaten. Daarna liep ze naar het water. 'Wat zou je willen zien? Niet dat ik al zoveel kan, hoor,' glimlachte Kijito, nog wat beschaamd over de lompe val.

''Laat maar zien wat je kan,het maakt mij niet uit''zei ze knipogend. Ze wilde wel zijn wat ze kon. ''En je mag straks nog wel even op Yoza rijden hoor''ze wist dat ze het leuk had gevonden. Net als stil keek ze naar wat Kijito deed. Yoza was erbij komen staan en knabbelde aan Kijito's jurkje. Dat was een tekend at ze haar aardig vondt.

'Laat maar wat zien, hoor,' knipoogde Jadira. Kijito knikte met een glimlach. Net toen ze bij de rand van het water stond voelde ze wat achter haar. Snel keek ze om, maar was direct weer gerustgesteld. Yoza knabbelde aan haar jurkje. Kijito grinnikte zachtjes en klopte het dier op de nek. Zodra ze zeker wist dat Yoza niet haar hele jurk op ging eten stak ze haar handen een stukje uit. 'Uhm.. wat vind je van een ijsboog?' vroeg Kijito, die met haar handen begon te bewegen. Al snel rees het water op en vormde een middelmatige boog. Nu nog ijs ervan maken.. Kijito concentreerde zich op ijs, hoe het voelde en hoe het eruit zag. Toen kneep ze in een plots gebaar haar handen tot vuisten. Het water schokte onrustig onder haar invloed. Met een krakend geluid vervormde het tot ijs. Tevreden keek Kijito naar haar 'kunstwerkje'. 'Wil jij ook wat laten zien,' vroeg ze nieuwsgierig aan Jadira.

- Mooie betekenis van je naam! Kijito betekent rivier, vond ik wel mooi in verband met Cassia -

Kijito vroeg of ze wat wilde laten zien. ''Waarom niet?''zei ze blij. Ze sloot haar ogen en vouwde haar handen in elkaar. Langzaam maakte ze ze open en ontstond er een grote zwarte bal waar een soort bliksemschitjes vanaf kwamen. Hij werd steeds groter . Ze hield haar handen aan een kant van de nu een halve meter grote bal. Een hand ging naar achteren,ze opende haar ogen en met de andere hand duwde ze de bal weer in de lucht. eenmaal boven spatte hij uit elkaar en werd alles voor een paar seconden donker. ''Dat wil je niet op je afgevuurd krijgen.Als dat je aanraakt lig je minstens een half jaar in het ziekenhuis of erger nog,je bent dood. Maar meestal gebruik het met nog een bal erachter aan ,dan ontstaat er een soort glitter''ze glimlachtte. Wie verwachtte dat nou van haar? Een duister uitziend meisje dat haar aanvallen gebruikte om glitter te creeeren. Ze grinnikte en wachtte op wat Kijito er van te zeggen had.

Het leek Jadira wel goed te doen dat ze wat kon laten zien. In een halve minuut had ze een enorme, zwarte bal. 'Dat wil je niet op je afgevuurd krijgen.Als dat je aanraakt lig je minstens een half jaar in het ziekenhuis of erger nog,je bent dood. Maar meestal gebruik het met nog een bal erachter aan ,dan ontstaat er een soort glitter'' Kijito glimlachte bij het woord 'glitter'. 'Ik ben dol op glitter! Het is ook leuk om dit te doen,' zei Kijito. Ze liet de boog zich samenproppen tot een bal van ijs. Omdat er al veel kracht op stond kostte het laatste nogal weinig moeite. Ze hief haar armen op en balde haar vuisten nog een keer. Het ijs rees op tot hoog in de lucht en leek toen te knappen. Allerlei kleine stukjes ijs vielen naar beneden, glinsterend in het zonlicht. Voor ze hen raakten ontspande Kijito zich helemaal, zodat het ijs weer in water veranderde. 'Sorry voor de bui,' glimlachte ze. 'Dat van jou is echt knap! Ik weet helemaal niets van Duistere Magie,' bekende Kijito daarna.

Ze maakte een radslag naar achteren. Ze hield van gek doen. Gewoon zomaar omdat niemand er iets van mocht zeggen. Ze was niks verplicht...nou ja wel de lessen dan .....maar daar dacht ze even niet aan. Ze sprong omhoog en maakte een salto naar achteren en landde netjes op haar voeten. Ze veegde het zweet van haar voorhoofd en plofte neer op het gras. Stil genoot ze van de zon.

Kijito schoot in de lach toen Jadira een radslag maakte. Dat ze dat zomaar durfde! Kijito durfde nauwelijks een stap te verzetten zonder zich af te vragen wat mensen van haar vonden. Snel rende ze naar Jadira toe. Dan moest ze dat maar even vergeten vandaag. Eenmaal bij Jadira liet ze zich op het gras vallen en lachte vrolijk. 'Het is een lekkere dag vandaag,' lachte Kijito, er voor één keer niet om gevend dat waarschijnlijk haar benen onder de grasvlekken kwamen te zitten. Dat moest dan maar. 'Weet je,' begon Kijito. 'Toch leuk dat ik je tegengekomen ben! Jij bent echt zoveel beter dan mijn huiswerk,' grinnikte Kijito, al meende ze het eerste deel wel serieus.

Ze keek naar Kijito,en zag de lach op haar gezicht. Ze zette haar handen achter haar hoofd op de grond en maakte een soort koprol naar achteren waarna ze op haar handen ging lopen. Ze ging een stukje naar voren zodat ze net voor Kijito stond. Ze stak haar tong uit. Nog nooit had ze het zo gezellig gehad. Dit was haar eerste echte vriendin. Ze plofde achterover op de grond,zonder dat het pijn deed. ''Weet je,ik heb nog nooit echte vriendinnen gehad. Mijn stiefmoeder schaamt zich voor me''ze trok een garppig pruillipje. Volgens haarzelf kon ze net zo goed in het circus gaan werken. Daar kon ze al haar kunstjes vertonen. ''Zouden we mischien niet een soort circusje kunnen houden? Als het mag van de leraren enzo? Lijkt me cool! Ik ben helemaal gek op het circus,al ben ik er nog nooit geweeest. Ik zag altijd de posters van clowns en acrobaten hangen. Ik wilde er altijd graag naar toe....'' Ze keek naar Kijito,ze had een goed postuur voor een acrobaat. Stil keek ze naar de wolken,in gedachten bij haar eigen circusje op school,maar natuurlijk wel samen met Kijito en Torak en mischien wel meer leerlingen. Wat zou dat leuk zijn! Ze zakte in haar gedachten weg en sloot haar ogen. Wat was deze school toch fantastisch al kende ze niet veel mensen. Ze moest er maar nog een paar leren kennen....

''Weet je,ik heb nog nooit echte vriendinnen gehad. Mijn stiefmoeder schaamt zich voor me,' vertelde Jadira, met een zielig gezicht. Kijito knikte even, ze herkende het. 'Mijn ouders negeren me zo'n beetje.. Nou ja, misschien gaat het wel over.' Kijito wilde goed haar best doen, om haar ouders te laten zien dat ze wat kon, dat ze wat waard was. Maar misschien had ze het diep vanbinnen al opgegeven, misschien wist ze dat haar ouders haar altijd zo zouden behandelen. ''Zouden we mischien niet een soort circusje kunnen houden? Als het mag van de leraren enzo? Lijkt me cool! Ik ben helemaal gek op het circus,al ben ik er nog nooit geweest. Ik zag altijd de posters van clowns en acrobaten hangen. Ik wilde er altijd graag naar toe....' Kijito keek even naar de wolken. 'Dat zou wel leuk zijn.. al heb ik nog nooit geprobeerd om kunstjes te doen,' gaf Kijito toe. Al was ze best lenig, dat wist ze van zichzelf. 'Het lijkt me echt een leuk idee! Misschien kan Torak ook meedoen,' vroeg ze zich hardop af. 'Alleen ik ga geen clown spelen,' grapte Kijito, terwijl ze Jadira een por gaf. Samen acrobaat zijn.. ze had een energieke vriendin erbij!

''Aan wie zouden we het het beste kunnen vragen?''vroeg Jadira. ''Er zijn zoveel leraren...Aan miss Madeline,Of Salvador of mischien wel Norwood.....We gaan het gelijk vragen!''. Ze dacht na. Waar zou Torak zijn? Dan konden ze ook hem gaan vragen of hij wilde helpen! Snel stond ze op. Ze keek of ze Yoza zag. Die stond lekker te grazen dus ze konden gewoon gaan. ''Kom je?''

'Aan wie zouden we het beste kunnen vragen?' Kijito haalde haar schouders op. 'Ik heb geen idee..' ze vond de leraren soms een beetje eng. Ze stonden boven haar en ze hadden meer invloed. Ook vond ze Master Savador soms een beetje eng. Miss Madeline had ze nog nooit gesproken. Misschien was dat juist goed, gezien het feit dat je naar haar toe moest als je echt iets fout had gedaan. 'Kom je mee?' Kijito knikte en stond op. Snel streek ze haar jurkje glad en controleerde het op grasvlekken. Gelukkig viel dat wel mee.Yoza stond een stukje verderop. Kijito volgde Jadira. Het zou sneller zijn als ze op Yoza zouden gaan, als die hen beiden kon dragen. Kijito vond Jadira niet erg zwaar, maar twee niet zo zware meisjes was toch al een flink gewicht. Toch leek Yoza een sterk dier. Ach, ze zou Jadira wel laten beslissen.

Yoza kwam aangalopperen. Ze klopte op haar hals. ''Zullen we op Yoza gaan?''vroeg ze''Ze kon mij en Torak dragen dus ze kan jou en mij ook dragen''. Ze glimlachtte. Ze hielp Kijito op Yoza en sprong er zelf ook op,achter Kijito. Langzaam reden ze naar de Academy. Ze sprong eraf en hielp Kijito ook. Waar moesten ze nu heen?

'Zullen we op Yoza gaan?' Kijito knikte, gerustgesteld door Jadira's uitleg. Als Torak erop kon, dan kon zij dat toch ook? Yoza nam hen rustig mee, richting de academy. Eenmaal daar aangekomen sprong Jadira eraf. Kijito keek even twijfelend naar de grond. Als je op een paard zat was de grond toch wel ver weg.. Ze voelde Yoza's warme huid tegen de hare. Het paard brieste, alsof het haar gerust wilde stellen. Kijito glimlachte en voelde toen Jadira's hand om haar te helpen. Ze stond er niet alleen voor. Eenmaal op de grond keek Kijito om zich heen. 'Zullen we eerst Torak gaan zoeken,' vroeg ze. Waar moesten ze mee beginnen?

'Zullen we eerst Torak gaan zoeken?''vroeg Kijito. Waar was hij? Ze heeft hem al lang niet meer gezien. Bij die gedachten grinnikte ze. Hij zal de kantine juf wel aan het plagen zijn ofzo. ''We kunnen beter eerst in de aula kijken,Torak kennende''ze lachtte. Hij moest altijd grapjes uithalen. Het was een lieve grappige jongen. Bij die gedachten dacht ze aan hoe hij haar troostte. Even bloosde ze maar herstelde meteen. Hij was meer als een broer.

''We kunnen beter eerst in de aula kijken,Torak kennende'' lachte Jadira. Kijito lachte mee en zag daarom niet dat Jadira even bloosde. 'Ja, ik geloof dat geen enkele kantine-medewerker nog veilig is!' Ze was Torak voor het eerst tegengekomen in de kantine, waar hij een beetje met de kantinejuffrouw liep te flirten. Het was nogal grappig om te zien. Later was Jadira ook gekomen. Torak en zij konden wel goed met elkaar overweg. Kijito knikte. 'Ja, laten we daar maar gaan kijken.' Vrolijk liep ze alvast vooruit naar de aula. Misschien dat ze hem daar tegenkwamen.

[srry dat ie zo kort is maar maak je een nieuwe topic bij de aula??]

PROFILE MAGICIAN

» Stilte en magie
» Moment van stilte.
» rust en stilte
» Rust en stilte...of niet.

Stilte maar niet alleen [ :o ]

Stilte maar niet alleen [ :o ]

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen