Deshas hield zijn armen strak naast zich. Daardoor was te zien dat een soort rookachtige substantie die zwart, paars en donkerblauw van kleur was, om Deshas' hand kringelde rond zijn hand en tussen zijn vingers door. Zijn blik ging met een ruk terug naar de jongen toen hij het onderwerp veranderde. Dat leek te helpen want de rookachtige substantie vervaagde en verdween evenals de geur van rotting en dood die minder scheen woorden. 'Dat weet ik eigenlijk niet meer. Het is voor mij ook al driehonderd jaar geleden. Misschien komt het wel weer boven als ik terug lees wat we überhaupt geschreven hebben' zei hij terwijl hij een poging deed zijn kalmte te hervinden wat hem aardig lukte. Toen Ephony hem meldde dat de tafel vrij was trok Deshas een stoel naar achteren en ging zitten terwijl hij het boek opensloeg. Al toen hij de eerste pagina voor zich had voelde Deshas de oude magie een tinteling veroorzaken in zijn vingertoppen. Hij keek kort naar de handtekeningen van iedereen die erin geschreven had. Er stonden er veel meer dan zeven. 'Dat was waar ook' mompelde hij zachtjes terwijl hij met zijn vingers over de opgedroogde inkt streek. 'Dit boek is voor elke Legendarische Magican om in te schrijven. Kijk maar, deze handtekening hier, die is van Heer Delahin. Hij was mijn leermeester toen ik nog opvolger was. En deze hier, die is van Heer Ruwen. Hij was de Heer der Duisternis vóór Heer Delahin. Misschien dat deze jullie meer interesseert. Deze hier is van Heer Ventus. Hij was de Heer van de Lucht voor Airmid en Neara' vertelde hij en liet de bijbehorende handtekening zien.

Tomari haalde licht opgelucht adem toen hij zag dat hij Deshas succesvol had gekalmeerd, of in elk geval voorlopig, in elk geval ging hij zitten zodra Ephony mede deelde dat de tafel vrij was en nam een kijkje in het boek om zijn eigen geheugen wat op te frissen, het was ten slotte een paar honderd jaar geleden dat hij het samen met de andere had geschreven en zelfs het geheugen van een legendarische magican was niet perfect, Tomari keek even over zijn schouders mee naar wat hij las en zag een behoorlijk aantal handtekeningen, Tomari luisterde geboeid toen Deshas vertelde over dat de legendarische magican van voor zijn generatie er zelfs aan mee bijgedragen hadden en Tomari was onder de indruk, dit boek zou bijna gegarandeerd wel iets van vergeten of verborgen kennis bevatten en Tomari stond te popelen om het te vertalen, hij was ongelofelijk nieuwsgierig over wat er wel niet in zou staan en het enige wat hem daarvan het ergst in de weg stond was zijn leestempo in de oude talen, hij had wel het vermogen, maar had een paar minuten nodig voor zelfs maar een makkelijke zin, het zou gegarandeerd beter worden als hij meer las meer dit boek alleen was al meer dan alle werken in de oude talen samen die hij hiervoor ooit gelezen had, hij had het voornamelijk geleerd van het ontleden van spreuken die waren gemaakt met behulp van de oude talen, Tomari floot even om aan te duiden dat hij onder de indruk was "Dit boek zou alleen met deze pagina al een fortuin opbrengen, ik denk alleen echter dat de mentale waarde van het boek van veel groter belang is voor de school, en de legendarische magicans zelf natuurlijk" zei hij in een poging aan te duiden hoe hij het boek inschatte op waarde

[ Tomari, zou je iets meer punten kunnen gebruiken? xD Al die komma's zijn nogal irritant lezen. Kan ook aan mij liggen en dat ik nu een grote zeur ben, maar wilde het even zeggen ;3 ]

Met haar armen vol met boeken zette ze ze rustig weg. Voor haar was er voorlopig niets te doen, behalve dan popelend naar het nog niet vertaalde boek te staren. Ze kon beter even nuttige dingen gaan doen, totdat de twee mannen klaar waren. Af en toe wierp ze een blik over haar schouder, ook toen Deshas Tomari antwoorde en sprak dat hij het eigenlijk niet meer wist wat de inhoud nou precies was. Bij zijn gemompel zette Ephony net het laatste boek weg, liet zich terugzakken van haar tenen tot haar gehele voeten en draaide zich om. Toen hij doorsprak kwam ze dichterbij, leunde wat naar voren en keek over zijn schouder mee in het boek. Het gekrabbel zei haar grotendeels niets. 'Wauw,' verzuchtte ze gesmoord, moest moeite doen haar handen op haar rug te houden. Haar ogen gleden over een paar regels, kon nog net een paar woorden Oud Puffoons ontcijferen uit het krullende en bijna onleesbare handschrift. 'Volgens mij staat hier veel meer in dan bouw aantekeningen,' mompelde ze vervolgens, waarna ze haar blik optrok en Tomari aankeek. Ze knikte bij zijn woorden en rechtte haar rug weer. Zonder geluid te maken en de twee mannen te storen draaide ze zich op haar hielen om, en liep zachtjes weg. Na een tijdje kwam ze terug met een klein dienblad. Hierop stonden drie bekers en nog een theekan. 'Voor de werkende mensen hier,' glimlachte ze toen ze om de tafel heen liep en het blad neerzette op nog een vrij plekje. Ze verdeelde de bekers en ging zelf zitten. Met haar handen rond de hare gleed haar blik gretig terug naar het boek. 'Al wat wijzer geworden?' vroeg ze voorzichtig, om niet pusherig over te komen.

Deshas luisterde amper naar de woorden van de jongen toen hij het boek op waarde probeerde te schatten. Zijn ogen waren vastgelijmd op een bepaalde handtekening. Ambur. Zij was een van de eerst bekende legendarische magican. Er waren er wel meer voor haar geweest, maar daar was niets over bekend en Ambur ging tot minstens duizend jaar terug. Zij was de allereerst bekende Vrouwe der Duisternis. En in die duizend jaar de enige vrouw die ooit voor Shadra uitkwam. Deshas hoopte ooit uit te vinden waarom dat was. En nu hij Amburs handtekening hier zag staan wist hij zeker dat dit zijn enige kans was om zijn doel te bereiken. Voorzichtig sloeg Deshas de bladzijde om die met luid protest in de vorm van stijf gekraak uiteindelijk toch meegaf. Deshas kon wel vloeken toen hij zag dat het begon met Novaanse tekst. Ze gingen de volgorde van de planeten af. Dat hield in dat Shadra pas als laatst aan de beurt zou zijn. Deshas keek naar de eerste regel en probeerde weer boven te halen wat er stond. Het was nog moeilijker omdat duizend jaar geleden Novaanse woorden anders werden geschreven dan driehonderd jaar geleden. Daarbij was het met de hand geschreven dus op sommige plekken was de inkt wat vervaagd. Na even tijd nodig gehad te hebben om zijn ogen weer te laten wennen aan de oude tekens begon Deshas zacht sprekend te lezen zodat Ephony en de jongen het ook konden verstaan en eventueel meelezen. 'Ik was nooit echt van plan geweest een boek als dit te schrijven. Vooral niet omdat het toch maar in de verkeerde handen terecht zou komen. Maar ik ben graag eigenwijs. Mijn naam is Lux. Ik ben een van de zeven legendarische magicans. Ikzelf heb Nova toegewezen gekregen. Een taak die ik met grote eer maar ook met pijn bekoop. Nova ligt aan flarden. De planeet is verdeeld onder groepen die weigeren met elkaar te spreken en alleen maar willen vechten om wie er gelijk heeft. Ik laat deze bladzijden na aan mijn opvolger, mijn collega's en later ook dien opvolgers. Zodat zij kunnen leren van fouten en zelf misschien anderen kunnen waarschuwen. De huidige situatie op Nova zoals ze nu is, is nijpend. Overal hangt een messcherpe sfeer en overal heerst oorlog. Nova hoort vredelievend te zijn maar waar ik ook kijk, ik zie enkel haat. Ik heb de anderen om hulp gevraagd, ik kan dit niet alleen. Mijn leermeester zei mij altijd dat het niet zwak is om hulp te vragen. Dan toon je juist de kracht van vertrouwen die je de anderen toelegt als je jouw lot ook in hun handen durft te leggen. Ambur daarentegen liet duidelijk merken dat zij het met die stelling niet eens was. Toen ik mijn vraag aan mijn collega's voorlegde in de Vergader Toren van Utopia, weigerde ze om me te helpen. Ik begreep het wel. Ook Shadra had moeilijkheden en dat kwam door mij. Omdat Nova uit balans was voerde ook Shadra een zwaar gevecht om tegenstand te bieden tegen het gewicht van Nova dat één kant op helde. Ambur had het druk genoeg al wist ik zeker dat ze bij zou draaien. Op den duur zou het ook haar probleem worden. De enige die me wilde helpen in het begin was Arboré, de Vrouwe van het Woud. Maar wat konden wij met ons tweeën uitrichten tegen een hele planeet die op de rand van de afgrond verkeerde?' besloot Deshas zacht het eerste stuk met de vraag die letterlijk zo vermeld stond in de tekst. Het was lastig geweest dit voor te lezen. Het ging langzaam en hij struikelde vaak over lange woorden. Nu pas zag Deshas vanuit zijn ooghoeken de bekers en de theepot staan. Thee? Maakt ze een grapje? flitste er door zijn gedachten. Het was al heel lang geleden dat hij thee gedronken had. Sinds hij alcohol mocht niet meer eigenlijk en daarvoor was hij al overgestapt op koffie.

*- Zal er op letten, bedankt voor de tip Eph, was mijzelf eigelijk nog niet opgevallen -*

Tomari had wat thee gepakt toen hij Ephony aan had zien komen met het dienblad en bedankte haar zachtjes zodat Deshas zich kon concentreren. Tomari had een ogenblik mee willen lezen maar had al duidelijk gezien dat deze tekst lezen uit zijn bereik lag. In plaats daarvan ging hij uitgebreid en geconcentreeds luisteren om het verhaal toch mee te krijgen. Nadat Deshas klaar was met het vertellen van het eerste deel schoot hem echter wat te binnen "Niet om commentaar te leveren of zoiets hoor, maar zouden we de vertaling niet op moeten schrijven?" vroeg hij aan Deshas, hij had de vertaling meer dan goed gevonden, zeker gezien de staat van het boek, maar was het doel van het vertalen niet juist het maken van een nieuwe versie? Tomari dacht in elk geval van wel, maar het kon ook zijn dat Deshas een ander doel voo ogen had gehad dan hij, ik elk geval zou Ephony ook iets te doen hebben naast luisteren als ze de vertaling gingen noteren, dan zou hijzelf beide kunnen helpen mocht dat nodig blijken te zijn

Zenuwachtig ging Ephony's blik van het boek naar Deshas en weer terug. Haar ademhaling stokte even in haar keel zodra Deshas zachtjes en hier en daar haperend en moeizaam begon voor te lezen. Nog steeds ging haar blik van het boek naar hem en weer terug, om meerendeel op Deshas' gezicht te blijven hangen terwijl hij sprak. 'Hoe kan een oorlog op een planeet zoveel onrust veroorzaken op een andere planeet,' fluisterde ze hees, als reactie op de vertaalde stukken van het boek. Ze zag zijn ogen naar de thee flitsen, zag de bedenkelijke blik erin. Even wat sipjes keek ze naar haar eigen glas. Nadat Deshas een keertje mee was gegaan naar de Lucht Etage en zijzelf voor hem en voor Silvana thee had gezet had ze gedacht dat het misschien nu ook zou helpen. Ze glimlachte terug naar Tomari toen hij haar bedankte voor de thee, tenminste iemand die er blij mee was. Bij de vraag van Tomari gleed haar blik ook weer terug naar Deshas. 'Als dat moet gebeuren zou ik wel willen schrijven hoor,' glimlachte ze behulpzaam. Ze had toch niets anders te doen, en wilde graag tot hulp zijn.

Deshas keek even op van het boek toen de jongen begon te spreken. 'Dan stel ik voor dat je pen en papier pakt en mee schrijft in plaats van enkel te zitten klagen. Moet ik dit nou vertalen of niet?' zei hij op geërgerde toon. Als hij zo slim was om dat te bedenken dan had hij allang zelf ook spullen kunnen pakken om het op te schrijven. Hij keek even op toen hij Ephony's hese woorden hoorde. 'Je moet begrijpen Ephony dat Shadra en Nova, als tegenpolen van elkaar, ook van elkaar afhankelijk zijn. Meer dan de andere planeten. Ze zijn als dag en nacht. Er is geen duisternis zonder licht en geen licht zonder duisternis. Als een van de twee zichzelf de vernieling in helpt zal de ander daar ook voor moeten boeten. Geen enkele planeetbalans is zo instabiel als die tussen Nova en Shadra al liggen ze het verst van elkaar verwijderd' vertelde Deshas. 'Je moet het hele geheel als een weegschaal zien. Gooi teveel uit een van de schalen en de weegschaal is niet langer in balans. Als je er teveel in één doet krijg je hetzelfde effect' gaf hij als vergelijking. Hij zag haar sippe blik richting haar theeglas en zuchtte zo zacht dat het amper te horen was. Misschien een beetje ruw greep hij het glas thee beet en nam er een grote teug uit om het met een niet al te zachte klap weer op tafel te zetten zodat de overige vloeistof tegen de randen klotste.

Tomari voelde zich echt behoorlijk stom na Deshas enigzins groffe, maar eerlijke antwoord, eigelijk was zijn opmerking ook bedoeld voor Ephony al tip dat zij ook wat kon doen en hij was zelf niet zo voorbereid dat hij pen en papier mee had, maar dat maakte nog niet dat hij zich minder stom voelde. Tomari besloot dan ook maar geen weerwoord te geven en gewoon naar Deshas te luisteren die de balans tussen Nova en Shadra uitlegde. Tomari keek ietwat verbaasd toen Deshas met een beetje geiriteer#e houding toch thee nam en dat maar grotendeels in een keer achterover sloeg, Tomari snapte dat hij de heer van het duister was, maar dat betekende toch niet dat je elk moment van de dag pissig moest zijn? Wat er dan ook het geval was, Tomari hoopte gewoon dat hij snel verder ging met vertalen, hopelijk zou dat de sfeer weer iets omhoog brengen

Snel holde Ephony weer weg na Deshas harde woorden richting Tomari, kwam terug met een paar potloden en een lange perkamentrol, had zich voorbereid op ontzettend veel vertaalwerk. Snel krabbelde ze in een vloeiend en leesbaar handschrift de vertaling op die Deshas al hardop had gesproken, waarna ze weer opkeek. 'Ondanks dat ze elkaars tegenpolen zijn kunnen ze niet zonder elkaar. Een soort haat/liefde relatie als je het vertaald in twee mensen. Ze zouden bij elkaar moeten blijven aangezien ze gewoon perfect bij elkaar passen, maar door de verschillen is dat niet mogelijk en botsen ze ook,' herhaalde ze zijn woorden hardop, om te kijken en half te vragen of ze het goed had begrepen. Ondanks dat zijn wat ruwe handelingen jegens de mok thee ging Ephony daar niet verder op in, was al blij genoeg dat hij ervan dronk. Ze had gedacht, dat na het moment dat hij mee was gegaan naar de lucht etage, hij wel weer een mok thee lustte. Maar dat had ze misschien wat verkeerd begrepen, aangezien hij er nu wel erg tegen was. 'Zou u een stukje van Puffoon kunnen vertalen?' vroeg ze voorzichtig, nieuwschierig naar was de Heer van de Lucht had geschreven.

Deshas knikte bij Ephony's woorden om aan te geven dat ze het goed begrepen had. Hij fronste zijn wenkbrauwen even bij Ephony's verzoek daarna. Hij zat net in het vertalen van Nova, en dat al met grote moeite en dan nu ineens overschakelen van de Puffoonse taal van duizend jaar geleden? 'Ik kan het proberen, maar de kans bestaat dat we dan veel informatie missen dus erg veel zal ik niet voorlezen. Een of twee alinia's. Het komt uiteindelijk vanzelf wel aan de beurt' zei hij. Hij sloot zijn ogen even. Puffoons was niet zijn sterkste taal. Hier had hij hulp bij nodig. Toen hij zijn ogen opende waren de irissen lichtgeel van kleur. Met deze spreuk moest het lukken om het te vertalen. Deshas bladerde door. Ze gingen de standen van de planeten af als volgorde dus dat hield in dat Puffoon als derde planeet vanaf Nova dus als vierde aan de beurt zou zijn. Hij had al snel het juiste hoofdstuk gevonden en schraapte zijn keel terwijl zijn ogen probeerde te wennen aan de vreemde tekens die er stonden. In tegenstelling tot het handschrift van Lux war nogal recht was geweest, was dit sierlijk met bogen en perfecte rondingen.
'Op aanraden van Lux schrijf ik nu toch ook maar mijn deel in dit boek. Mijn naam is Levego en ik ben de huidige Heer van de Lucht. Het probleem van Lux is uitgegroeid tot een ramp. Niet alleen Nova heeft te lijden. Ze hebben Shadra hierin meegetrokken. Ik vergeet nooit meer de haat en de woede die weerspiegelt waren in Amburs ogen toen ze Lux ervan beschuldigde dat het allemaal zijn fout was, dat hij geen orde kon houden. Ik neem het haar niet kwalijk. Dat kan ik niet, ik hou immers van haar. Maar soms is het zo moeilijk om met haar samen te werken. Ze is als een orkaan. In het midden kalm en rustig, maar zet een stap buiten haar veilige cirkel en ze sleurt je mee in de chaos. Maar nu terug naar de toestand in Kovomaka. De oorlog is overgeslagen naar de andere planeten. Waaronder Puffoon. Hier zijn de rellen nog niet zo erg als op Gren maar lang zal dat niet meer duren vrees ik. De vergaderingen in Utopia worden steeds onrustiger, los van het feit dat de Vergader Toren dreigt in te storten. Aan alles valt te zien dat Nova het niet lang meer houd. Ik ben bereid Lux te helpen. Hij had hetzelfde voor mij gedaan al weet ik dat Ambur me hierin geen dank zal betuigen. Ik hoop haar ervan te kunnen overtuigen dat sommige dingen echt voorrang hebben dan onze liefde al wou ik soms dat het niet zo was. Maar ook zij moet toch begrijpen dat ik dit ook doe om haar te helpen. Als Nova weer in balans is zal Shadra het makkelijker krijgen om hun eigen zaken op orde te stellen. Ze is koppig, Ambur. Maar ik denk dat dat juist is wat me zo in haar aantrekt. Ik ben van plan de luchtkrijgers naar Nova te sturen. Dit soort dingen zijn precies waar ze voor getraind zijn. Ik had alleen gehoopt dat hun eerste opdracht niet zo groot was, dat ze ervaring hadden kunnen opdoen. Maar soms moeten we dingen nu eenmaal nemen zoals ze zijn' besloot Deshas de eerste bladzijde en keek weer op van het boek. Hij was even stil. Zelfs Deshas had nooit geweten dat Ambur een relatie met Levego had. Maar het stond hier. Zwart op wit. Nou, eigenlijk ernstig verschoten wit maar dat maakte niet uit.

Tomari keek toe hoe Ephony weg holde en al snel daarna terug kwam met potloden en perkament waarmee ze de vertaling wou noteren. Daarna vroeg ze of Deshas een stukje van Puffoon wilde vertalen en ondanks dat dit tegen de volgorde van het boek in ging stemde hij in, ondanks dat hij duidelijk niet erg goed was met de oude taal van Puffoon. Toen Deshas echter begon met lezen waren zijn irissen verkleurd naar geel en Tomari vroeg zich af of hij een spreuk had gebruikt om zijn vaardigheid bij het lezen te verbeteren. Tomari probeerde zelf ook mee te lezen van achter Deshas zonder hem te storen en dat lukte door middel van de vertaling aardig, deze manier van de oude taal leren was in elk geval vele malen makkelijker dan het jezelf helemaal aanleren zonder hulp. Toen Deshas stopte met lezen zag Tomari dat Deshas op een manier verbaasd was, Tomari had gedacht dat Deshas het boek al kende zinds hij had meegeholpen met schrijven, maar dit bleek echter niet zo te zijn. Tomari keek richting Ephony en keek hoe zij zou7 reageren op de geschiedenis van haar eigen planeet, vanuit persoonlijk aspect vondt Tomari het nog niet zeer interessant tot nu toe, maar dat kon ook komen omdat hij zich er nog niet echt aan gerelateerd voelde. Nou ja, dat zou vanzelf wel komen, in elk geval kreeg hij wat wijsheid mee over de oude talen

[ POTVERDULLEME... ik krijg dus gewoon geen bericht meer van dit topic *ergerd zich dood*... Sorry voor de late reactie! ...Alweer ]

Wat beschaamd keerde haar blik terug naar het perkament met haar handschift erop bij Deshas' reactie op haar vraag. Dat had ze kunnen bedenken, natuurlijk zat er een volgorde in het verhaal. 'Dank u,' glimlachte ze menend naar hem, toen hij instemde en aan het stuk begon. IJverig schreef ze mee, hoewel de snelheid soms wat afzwakte doordat ze de informatie moest verwerken. Levego, die naam zou ze onthouden. Haar ogen bleven even in het niets hangen bij de beschrijving van Levego, zijn verklaring van liefde en de problemen waarin ze verkeerde. Voor het eerst wensde ze hevig dat dit in haar levensjaren nooit zou gebeuren, dat er geen oorlog zou uitbreken. Net zoals Deshas sprak Ephony geen woord, krabbelde de laatste zin op papier waarna haar punt doelloos op het papier bleef staan waardoor er een klein, inktrondje ontstond. 'Die oorlog lijkt me... onregelbaar,' sprak ze zachtjes, sloeg haar blik niet op onder het besef hoe de Legendarische Magicans nodig waren geweest in die tijd. Het waren de enige mensen die hun planeten echt begrepen, de kracht die er schuilde en welke gevolgen elk probleem kon hebben. Het was niet alleen kracht waarop ze trainde, misschien was dat van alles wel een klein deel. 'Heer Deshas, weet u misschien oud oude geschriften nog hoe het precies is ontstaan? Ik bedoel, het moet toch ergens fout zijn gegaan?' haar nieuwschierigheid won het weer van haar ontzetting, had haar blik eindelijk weer langzaam op geslagen en keek Deshas aan.