Slaapwandeling

Midden in de nacht was er gerommel te horen uit de meisjes slaapzaal van de etage Puffoon. Rosalie klom uit haar bed en deed haar slofjes aan die naast haar op de grond stonden. Vervolgens liep ze naar de kast die ze open deed. Een akelig krakend geluid kwam er vanaf. Ze pakte haar badjas en deed hem om. Knoopte hem goed dicht en sloop weg uit de slaapzaal. Zonder enige moeite, met wel een aantal botsingen tegen een bank en stoelen en een tafel, liep Rosalie de etage uit. Sloop de trappen af en liep enkele minuten later het schoolgebouw uit. Zonder verdere geluiden te maken liep ze richting het duistere bos. Stap voor stap ging ze vooruit. Tot ze struikelde over een tak die op de grond lag in het bos.. Rosalie stond weer op en strompelde verder het bos in. Zonder het zelf in de gaten te hebben wat ze deed. Na nog een paar keer gestruikeld te hebben bleef ze liggen op de grond. Ineens werd ze wakker door een hard geluid, iets wat ze niet kon plaatsen. Sprong op en keek rond. Een beetje beduusd van waar ze was keek ze het donker in, waar haar ogen met moeite aan gingen wennen. Waar was ze? Ze keek rond en ging wanhopig op een stam zitten. Ze wist dat ze wel eens slaapwandelde. Maar zoiets had ze nog nooit mee gemaakt. Wanhopig wiebelde ze heen en weer en trok haar badjas nog dichter. De ijzige kou van de nacht kwam hard aan op haar huid die niet bedekt was voor de bad jas, maar ondanks dat was het nog koud. Rosalie keek nog eens rond en richtte toen haar blik op de grond. Tot ze weer zo'n hard geluid hoorde en ze weer op keek. Angstig bleef ze rond kijken. Zonder enig resultaat, want ze zag niemand. Stilletjes vroeg ze zich af. "Is er iemand? Hallo?.. Ik vind het niet leuk hoor!" Rosalie keek schichtig om zich heen. "Ik blijf wel zitten hoor, tot het ochtend wordt." zei ze wanhopiger wordend. Hoe eng ze het ook vond probeerde ze dapper te zijn.

Zalas sloop door het bos. Hij keek uit dat hij geen takken kraakten. Maar de gevallen bladeren waren haast onmogelijk te vermijden. Hij drukte zichzelf tegen de stam van een boom toen hij een onbekend geluid hoorde. Toen hij het thuisbracht als de stem van iemand anders kwam hij achter de boom vandaan en greep het meisje beet. Hij legde een arm om haar middel en drukte zijn andere hand tegen haar mond zodat ze niet zou schreeuwen. Hij ging in de schaduw van de boom staan. 'Maak alsjeblieft geen enkel geluid' zei hij zacht in haar oor. Zijn amberkleurige slangenogen waren op de lucht tussen de bladeren gericht. Een zwarte schim vloog laag over de toppen van de bomen heen. Zodra de schim voorbij was liet Zalas zachtjes zijn adem ontsnappen en liet daarna het meisje los.

Rosalie werd door iemand vast gegrepen en voor ze een gil kon geven van de schrik plantte de persoon een hand voor haar mond en een om haar middel. Rosalie keek met grote geschrokken ogen om zich heen terwijl ze merkbaar naar achter gingen. Niet veel later sprak er een stem zachtjes. 'Maak alsjeblieft geen enkel geluid' hoorde ze een mannen stem tegen haar zeggen. Geschrokken verstijfde Rosalies lichaam en keek angstig heen en weer. Het liefst wilde ze om zich heen trappen en slaan zodat ze uit de greep kwam maar naar een paar tellen hoorde ze een duidelijke zucht en werd ze los gelaten. Meteen schoot Rosalie naar voren, weg van die man/jongen. Rosalie keek met grote ogen naar het figuur voor haar en kon niks uitbrengen. Terwijl ze de jongen bekeek ging ze zitten op een boomstam. Haar ogen waren zo groot open geschoten en met een blik van angst bleven haar ogen hangen op het gezicht.

Zalas besteedde verder weinig aandacht aan het meisje. 'Asb'el?' vroeg hij zacht. Tussen de bladeren stak een zilverwitte slang zijn kop omhoog. 'Kijk eens even of jij nog iets ziet' ze hij tegen de slang. Die verdween even snel als hij gekomen was. Zalas bleef maar naar de lucht staren terwijl hij zacht berekeningen in zichzelf mompelde. Hij keek om toen Asb'el terug kwam. Hij siste zachtjes iets en Zalas knikte. 'Op die manier. Laten we hopen niet gehoord te zijn anders zullen we zo wel bezoek krijgen' mompelde hij wat meer verstaanbaar tegen de slang. Nu pas keek hij naar het meisje. 'Misschien kun je beter terug gaan. Vanavond hier zijn is niet veilig' zei hij tegen haar.

Rosalie keek met haar ogen van de jongen naar een slang die even te voorschijn kwam maar net zo snel weer verscheen. De jongen zei iets wat Rosalie niet kon horen, hoewel ze eerder haar oren afsloot en niet luisterde. Na een poosje kwam de slang weer tevoorschijn en Rosalie volgde de slang met haar ogen. Waarna ze weer terug schoten naar de jongen die begon te spreken, dit keer naar haar gericht. 'Misschien kun je beter terug gaan. Vanavond hier zijn is niet veilig' zei hij. Rosalie hield haar hoofd schuin en keek hem vragend aan. Was ze haar tong verloren ofzo? Er kwam geen woord uit haar mond, hoewel ze het wel probeerde en alleen haar lippen bewogen. Ze probeerde een waarom niet? er uit te persen al lukte het voor geen meter en bleef ze de jongen aan kijken. Terwijl ze op een soort antwoord wachtte.

PROFILE MAGICIAN