Mother tongue

Blackened feathers falling down

You will wear your independence like a crown

De stilte was oorverdovend. Althans, voor hem dan. Zeker als je zo gewend was aan het gemiauw van katten en het geluid van een haard gecombineerd met het gezucht en gesteun van iemand die teveel overwerkte en te weinig rust pakte. Dag in, dag uit. Maar nu was er echt rust in de tent. Al wist hij zich toch niet lekker te positioneren op de bank, wat toch echt een verschrikkelijke teleurstelling was.

De demon had, na wat waarschijnlijk de laatste (alcoholische) druppel was geweest voor Alandria, ondertussen meerdere flessen wijn achter de kiezen. Zijn altijd charmerende persoonlijkheid was duidelijk niet meer gewenst in Dorchadas, dus na wat gebrom en gemopper, zo dronken was hij echt niet, was hij wat verder door het kasteel gestommeld. Opnieuw in duisternis gehuld, was hij uiteindelijk bij de bibliotheek beland. Het maakte hem niet uit dat de deur eigenlijk op slot zat, met genoeg druk erachter ging ‘ie toch wel open. De ruimte was compleet verlaten en na wat vingerknip werk, dat meerdere pogingen nodig had omdat hij bijna een van de kasten in de fik zette, had hij wat kaarsen ontstoken en was hij op een van de zitbanken geploft. Normaal kwam hij hier als hij weer eens zin had om een boek op te pakken, nu was het vooral om te luisteren naar de stilte en het tikken van de klok tegen de muur.

Tijd was allang niet meer belangrijk voor Alpha, niet na zoveel jaar rondzwerven. Maar nu leek het ineens een enorme druk achter hem te zetten. Wat deed hij nu werkelijk hier? Hij verzoop zich in drank, maakte een paar opmerkingen die vielen onder ‘advies’ en dronk nog wat meer. Hoeveel voegde hij hier werkelijk toe? Was hij hier werkelijk vrijer dan in Limbo, waar nog meer verantwoordelijkheid op zijn schouders rustte? Na zoveel rode drank te hebben genuttigd, zwommen de gedachten door zijn hoofd en leek de demon er haast in te verdrinken.

Nogmaals verschoof hij, deze banken waren veel te hard om op te liggen. Voorlopig was hij toch niet meer welkom in Dorchadas, dus dan werd het maar een nachtje depressief doorbrengen in een stoffige bibliotheek. Ironisch gezien de plek waar de meeste kennis werd opgedaan, al had Alpha het gevoel dat met de minuut meer breincellen zijn hoofd verlieten.

gereserveerd

BY MITZI

Narah Salazar

In my defense, I was left unsupervised

Ze was net terug van Oak’s Field, na een avond gezellig in een van de bars gespendeerd te hebben met wat nieuwe vrienden die ze hier gemaakt had. Veel had ze echter niet gedronken, ze moest morgen namelijk weer vroeg uit de veren omdat er ergens in de school weer het een en ander kapot was en ze dat snel wilde maken voordat de lessen begonnen. Ze was net de bibliotheek gepasseerd toen ze plots tot een halt kwam. Wait a second.. de vrouw zette drie stappen terug, haar blik op de deur gericht die op een kiertje stond. Hey. Was het niet de bedoeling dat die dicht wa- oh my god, was het slot stuk? Goddamnit, welke barbaar had dit nou weer gedaan! Not her, this time! Ze stapte op de deur af en zonder er veel erg in te hebben opende ze deze. De oude deur maakte een licht piepend geluid die de stilte kort onderbrak.

In de deuropening bleef ze stil staan toen ze het donkere figuur zag zitten. Verbijsterd, omdat ze hém nog het minst had verwacht. Ergens had ze een groep studenten verwacht die weer eens een leuke grap wilden uithalen met de juffrouw van de bibliotheek, dus was het aanzicht van Alpha een grote verassing geweest. “Alpha.” Begroette ze hem, haar stem klonk eerst streng, maar ze kon al snel de vriendelijke glimlach rond haar lippen niet onderdrukken. “You don’t happen to know why the lock is broken, hmm?” Ze leunde met haar hand wat tegen de deurpost aan, haar hoofd hield ze iets schuin. De glimlach verdween echter snel rond haar lippen, toen ze hem wat ongemakkelijk zag verschuiven. Oh?

“Something wrong?” Sprak ze plots. Het was ook weer echt iets voor haar om zich zorgen te maken over een demoon, out of all people. Ze stapte de met kaarsen verlichte bibliotheek binnen en ging voorzichtig op dezelfde bank zitten als degene waar Alpha op lag. Ze keek met haar ijsblauwe ogen naar zijn gezicht, beseffend dat het niet echt makkelijk was om zijn emoties of gedachten daarvan af te lezen. Hij droeg immers een masker. Ze besloot dus in alle stilte te wachten op zijn antwoord.

★ VERA

Blackened feathers falling down

You will wear your independence like a crown

Wie had ooit bedacht deze banken aan te schaffen? Misschien kon hij via Alandria ervoor zorgen dat niet alleen hij, maar ook leerlingen wat comfortabeler konden zitten. Misschien zou dat de studie-motivatie zelfs een boost geven. Als hij het zich morgen nog wist te herinneren, dan zou hij het zeker voorleggen.

Het plotselinge geschuifel met een bijbehorende stem deed hem opveren. Wie durfde hem zomaar in zijn melancholische roes te verstoren? Oh. Zij. Hij had het kunnen weten. ''Hey, five braincells.'' Wat was haar naam ook al weer? Kara? Maartje? Noortje? Oh ja, Narah. Het kwam dicht genoeg in de buurt. ''Lock? What lock? I've thrown away the key to the lock of my heart years ago.'' Vaag, dronken gebazel waar de vrouw waarschijnlijk weinig aan had. Toen hij haar vervolgens bij de deur zag staan, schoot het hem weer te binnen. ''Oh, that lock! The lock of the library, the library lock. The lock to the library. Heh.'' Hij viel even stil. ''Absolutely no clue.'' En de demon ging weer liggen.

Something wrong? A lot. Het begon allemaal toen hij geboren werd.. nee Alpha, niet zo dramatisch doen. Maar hij kon het niet laten om een dramatische zucht te laten ontsnappen om vervolgens zijn benen over de hare te draperen. Dat was al iets beter. ''These couches is what's wrong. You can't even sit on them, let alone lie on them. Who even fucking designed these?!'' Want in je duizendjarige bestaan was er niets belangrijker dan klagen over een paar banken. Nog een zucht voordat hij zijn ogen weer op haar richtte. ''Another night, another hunt for midnight snacks?'' Misschien had hij ook een middernachtelijke maaltijd moeten nuttigen. Drinken op een lege maag was namelijk nooit een goed idee. Niet dat Alpha ooit goede ideeën had.

BY MITZI

Narah Salazar

In my defense, I was left unsupervised

Five braincells. Ze kon het niet laten zacht te lachen bij de nickname. Well goddamnit, daar ging haar poging om slim te lijken. Ze wreef wat over haar gezicht bij zijn volgende opmerking. “Not the lock I am talking about..” Sprak ze hoofdschuddend. Gelukkig leek hij al snel te snappen welk slot ze bedoelde, en na een hoop gebazel, zei hij er niks van te weten. Oh boy. Alpha had volgens haar een paar glazen - of flessen - teveel op. Niet dat ze er iets over ging zeggen, op een veelbetekende grijns na. Ur drunk. “Ah. You sound completely innocent.” Weerklonk haar stem weer, met een hint van sarcasme.

Nadat ze plaats had genomen op de bank, sloeg de demon zijn benen over haar heen en voorzichtig legde de blondine haar armen over zijn benen. Anders zat ze zo ongemakkelijk, immers. Haar blik gleed al snel naar zijn gezicht, uh.. masker. Oh? De bank was zijn reden van discomfort? Yes. Sure. “What if I told you I designed them?” Ze haalde een van haar wenkbrauw wat vragend op, maar de glimlach die volgde vetelde al boekdelen. Nee, ze kende vele talenten, maar banken ontwikkelen dat was niet haar ding. “But is the bank really the problem here? If it’s so uncomfortable, why sleep here? I mean, don’t you have your own room?” Hoe heette het ook alweer? “Dorchadas?” Of was dat alleen waar de vrouwe van het duister sliep? Ze probeerde dan ook verder te vissen naar het echte probleem. Narah, are you sure you want to know?

Zachtjes schudde ze met haar hoofd. “No, I was actually just heading to my bed. When all of the sudden I got this chilling feeling that something was broken.” Ze keek even naar de door. “You know, our last adventure ended in me actually breaking the whole door, right?” Omdat hij haar alleen had achtergelaten. Met een deur die nog op slot was. Ze leek echter niet bepaald boos te zijn hierom. Al hoopte ze wel zo hard dat ze er niet mee in de problemen ging komen.

★ VERA

Blackened feathers falling down

You will wear your independence like a crown

Zie je wel! Zelfs als hij net iets teveel op had, was het duidelijk dat hij heel overtuigend over kon komen. Ze had duidelijk geen idee ervan dat hij degene was geweest die misschien iets te bruut de bibliotheek was binnen gestommeld. ''Because I am completely innocent!'' Deed hij er nog een schepje bovenop. Natuurlijk Alpha, nog even en hij ging er zelf in geloven.

Oh nee, daar kwam de guilt trip.. die overigens niet werkte. De demon keek kort op in haar richting en trok een wenkbrauw op. ''Well, then you design shit couches!'' Ik bedoel, dat waren ze. Alpha draaide liever niet om de feiten heen al kwam hij nu misschien uit een wat.. minder vriendelijke hoek dan gewoonlijk. Nee wacht, scratch that. Hij kwam altijd uit een onvriendelijke hoek. Het contrast tussen zijn beleefde spraak wanneer hij nuchter was en nu, was groot en waarschijnlijk makkelijk op te merken. Waar hij eerst netjes zijn zinnen formuleerde en nauwelijks afkortingen gebruikte, vlogen hier de scheldwoorden om je oren. Heerlijk toch?

''Alandria kicked me out. I, apparently was being too much of an asshat.'' Pfft, dat was hij niet en iedereen wist dat. Oké, hij was misschien wat luidruchtig als hij iets teveel op had, maar daar kon je toch wel mee leven? Zo vaak kwam dat toch niet voor? ~~Kuch, om de dag, kuch.~~ Nee, Alpha was de braafheid zelve. Ongeïnteresseerd luisterde hij hoe Narah verder ging met praten. De woorden zwommen rond in zijn hoofd en hij kon er nauwelijks een touw aan vast knopen. ''Poor door. He didn't deserve that.'' Was zijn enige antwoord op haar hele verhaal. Het was niet eens tot de demon doorgedrongen dat hij haar daadwerkelijk alleen had gelaten zonder enige vorm van uitweg. ''Wait! Do you actually have sense for broken things?'' Zijn hoofd schoot weer omhoog, misschien iets te snel want ineens was alles aan het draaien.

@Narah

BY MITZI

Narah Salazar

In my defense, I was left unsupervised

Ze had geduldig geknikt toen hij vertelde compleet onschuldig te zijn. Aha, sure. Een of andere nachbraker was vast langsgekomen, had de deur opengebroken, wagenwijd open laten staan zodat Alpha met zijn dronken kont zich naar binnen kon werken en op de bank kon gaan liggen. Logica. Rustig was ze op de bank gaan zitten, want nog meer logica; je kwam een dronken demon tegen in het holst van de nacht in een verlaten bibliotheek, waarom niet gewoon lekker gezellig een gesprek aankaarten?

Ze grinnikte zacht en schudde haar hoofd. “Don’t worry, if I were to design a couch it would be the softest thing ever.” Ze bewoog wat ongemakkelijk op de bank, nu ook beseffend dat het alles behalve comfortabel zat. “Wow, for once I have to agree with you -- this couch sucks.. it’s like they took the pillows away and replaced them with rocks!” Haar lach vulde de ruimte, waarna er weer een stilte viel. Haar blik stond serieus toen ze gevraagd had of hij geen comfortabelere bank had in Dorchadas. Al kwam het niet als een verassing toen hij haar vertelde dat Alandria hem eruit had gegooid. In all honesty, als ze wilde slapen en een of andere demon zat wijn te zuipen en luidruchtig te doen.. dan zou ze hem er ook uitgooien.

“Can I give you some advice? Maybe you should be less of an asshat to her then..” Ze knipoogde wat naar hem, grijnzend. Niet dat ze ook echt verwachtte dat hij op dit moment naar haar woorden zou luisteren. Ze kon de alcohol tot hier ruiken - en hell, dat was een hele prestatie want hij droeg een masker! Ze liet het deurverhaal maar achterwege, puur omdat Alpha de situatie niet echt leek te begrijpen: hij had haar immers in een gesloten kamer achtergelaten en ze had geen andere keuze gehad. Nou ja.. ze had kunnen wachten tot de keukendame de deur open maakte, maar Narah had geen zin in dat soort confrontatie. Zacht grijnsde de vrouw toen Alpha zijn hoofd ophief en een vraag haar kant op stelde. Oh. Maybe. “I guess so.. my feet sometimes lead me to broken things. It’s as if they attract me like a magnet.. or I attract them like a magnet? I don’t know.” Ze schudde haar hoofd wat. “You know, it’s the same as with how some people sense when someone’s staring at them..” Niet echt een hele logische redenering, maar hey, Alpha was dronken, zij was slaapdronken; ze hadden geen logica nodig.

★ VERA

PROFILE MAGICIAN

» Let’s leave them tongue tied {CLOSED}

Mother tongue

Blackened feathers falling down

You will wear your independence like a crown

Narah Salazar

Blackened feathers falling down

You will wear your independence like a crown

Narah Salazar

Blackened feathers falling down

You will wear your independence like a crown

Narah Salazar

Mother tongue

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen

Mother tongue

Blackened feathers falling downYou will wear your independence like a crown

Narah Salazar

Blackened feathers falling downYou will wear your independence like a crown

Narah Salazar

Blackened feathers falling downYou will wear your independence like a crown

Narah Salazar

Mother tongue

Soortgelijke onderwerpen

Soortgelijke onderwerpen

Blackened feathers falling down

You will wear your independence like a crown

Blackened feathers falling down

You will wear your independence like a crown

Blackened feathers falling down

You will wear your independence like a crown