Almost There

Amalgram...

Voorzichtig trok ze het kleine, eivormige object aan de daarvoor bestemde metalen schakelketting uit haar theemok omhoog. De vloeistof die er nog in gevangen had gezeten druppelde in een gestaag tempo terug in de mok, om na de laatste rimpel stil te blijven hangen. Oriël legde het thee- ei op een apart schaaltje waar het verder uit kon lekken waarna haar handen de warme mok omsloten. De docentenruimte was verder verlaten. Dat.. was ook deels de reden waarom ze hier was gaan zitten.
Naast een mok thee, had ze ook een dossier voor zich op tafel liggen. Haar nieuwe studenten, evenals een flink aantal oude. Eres had haar ingelicht over alles wat er gebeurd was tijdens haar afwezigheid. Ze hadden niet met zoveel woorden gesproken over Oriëls lange absentie. Het enige wat de vrouw haar gevraagd had was of ze gevonden had waar ze naar gezocht had. Zelf had ze daar enkel knikkend op gereageerd. Ze moest nog wennen aan de stilte nu. De spontane.. sereniteit. Alsof een donkere wolk zich eindelijk had terug getrokken.
Zacht blies ze een pluk rood/paars haar uit haar bikveld en sloeg het dossier open. Binnenkort zou ze weer lessen geven. Ze had daar voor eerst nog een gesprek gepland staan met Emori, die haar nieuwe stagiaire was. Het leven zou weer doorgaan. Het leven op de school dan.
Haar ogen dwaalden over de letters, maar ze las niet echt. Haar thee begon inmiddels kouder en kouder te worden. Ze had er pas één echte slok van genomen. Ineens schoot haar hoofd wat op. 'Good afternoon..,' Ze was niet langer alleen meer. Een flauwe glimlach speelde daarbij om haar lippen.

@Master Lothbrok

***

Een ongekend warme glimlach speelde om zijn lippen en trok aan zijn gezicht toen hij neerkeek op de bol zachte vacht. “Kom op… Zo komen we echt geen stap verder.” Een diepe, maar geduldige zucht gleed over zijn lippen toen de betreffende pluizenbol haar verrassend scherpe tandjes in zijn veter boorde en hier mee aan de haal wenste te gaan. Toen de veter echter toch te strak bleek te zitten, werd in plaats daarvan de pup zelf ondersteboven getrokken tot amusement van de leerlingen die hij passeerde in de gang. “Wat lief! Kijk nou!” En daar kwam weer een groepje tienermeiden op hem afgestormd om zich om het dolenthousiaste hondje te storten. “Is hij van u?” Hij schudde onwetend zijn hoofd. “Nee. Nooit gezien. Ze verscheen gewoon ineens en blijft me maar volgen.” Het duurde even voor ze doorhadden dat hij maar een grapje maakte. Eska zelf inhaleerde alle liefde ondertussen en bleef maar rondjes draaien om alle aaiende handen te besnuffelen, tot ze uiteindelijk met een protesterend piepje door twee grote handen werd opgepakt. “Oké, genoeg gespeeld. Straks weer.” Het gepiep werd nu aangevuld met teleurgestelde stemmen om hem heen, maar hij kwam al in beweging. “Sorry jongens. Ze heeft haar rust nog hard nodig. Kom later maar even langs de gymzaal.” Met deze woorden voerde hij de zeven weken oude pup de trap op welke ze nog niet mocht bewandelen en stapte gelijk door naar één van de weinige plekken in de school die nu rustig moesten zijn: de lerarenkamer.

Pas na de deur te hebben geopend, zette hij de spartelende pootjes op het zachte tapijt. “Gedraag j-“ Nog voor hij uitgesproken was, stormde het kleintje al naar binnen en recht op de eerste de beste persoon af die ze zag. Oeps. Verontschuldigend haastte Hjalmar er zich direct achteraan en glimlachte schuldbewust terug. “Good afternoon. Ehm.. sorry ‘bout that…” Zo vlug hij kon, probeerde hij weer Eska te pakken te krijgen om haar van de vrouw haar schoenen te tillen, maar de pup leek hele andere plannen te hebben, hem op zijn knieën dwingend om er ook maar enigszins bij te kunnen… Eigenwijs, schattig rotbeest.

Eska:

@Miss Oriël

Amalgram...

De kolkende poelen blauw schoten naar beneden zodra kleine, trippelende pootjes zich een weg naar haar benen gevonden hadden. En dan met name haar schoenen. 'Why hello there.. I expected a lot.. but not you..,' sprak ze zachtjes tegen de enorme bal fluff die haar schoenen wel erg interessant vond. Ze had de eerste veters al los weten te trekken met haar kleine tandjes. Het leek Oriël echter in het allerminst te deren. De flauwe glimlach die eerder op haar gezicht had gestaan had zich zelfs enigszins verbreed. Ze schoof voorzichtig haar stoel wat naar achteren om de kleine pup op te pakken voordat hij haar veter in zijn geheel probeerde in te slikken. Maar haar baasje leek haar al voor te zijn. Haar blik boorde zich in de zijne. Slechts een seconde leek er een soort.. waas over haar irissen te trekken. Alsof ze zich even niet meer.. in deze wereld bevond. Met een keer knipperen was het weer weg. 'That's okay.. It's the age. She's a playful little one, isn't she?,'
Haar handen omsloten zachtjes het kleine puppylijf. Ze was een stuk kleiner als je al die vacht weg dacht. Voorzichtig streken haar vingers langs het lijfje. De chakra-punten en aura van het dier zoekend om haar te kalmeren en op te pakken. 'You are absolutely adorable..,' Ze kriebelde de hond even achter haar oren waarna ze bij de man neerknielde om de hond terug te geven. 'I don't think we have met yet. My name is Oriël. It is nice to meet you, Hjalmar,'

@Master Lothbrok

***

Zittend op handen en knieën, alsof de rollen ineens waren omgedraaid, deed Hjalmar alles wat hij kon om de pluizenbal te pakken. “Eska! No! Bad girl.” Maar zij was sneller en dat niet alleen… Lichtelijk verrast keek hij op toen de puppy verrassend zachtaardig werd benaderd. Nu pas merkte hij de vrouw echt op aan wie de slanke handen toebehoorden die haar hadden willen oppakken en… bij wie hij nu nagenoeg op schoot was gekropen in zijn geknielde staat. Oh.
Hij kuchte, een inktzwarte lok uit zijn gezicht blazend, waarna hij zich iets relaxter op de grond liet ploffen als een oververmoeide vader. “Yeah… Seven weeks old and already a handful,” lachte hij als reactie op de woorden van de ander. “Truly a dog of mine,” werd er nog met lichte zelfspot aan toegevoegd.
Zijn aandacht werd gegrepen toen zijn vrouwelijke collega wonder boven wonder de kleine stuiterbal wist te kalmeren en bij zich op schoot nam. “Thank you,” klonk het geamuseerd bij het compliment naar de pup, alsof het tegen hem was gezegd. De speelse grijns die even verscheen maakte het alleen maar erger. Nu Eska in goede handen leek, had hij mooi de kans de grond te verruilen voor een comfortabele stoel en een grote mok dampende koffie voor zichzelf in te schenken, al… morste hij een paar druppels toen zijn collega zich voorstelde en… zijn naam al wist? Had hij binnen zo’n korte tijd al een reputatie opgebouwd ofzo? Oh jee… Wat het ook was, hij kon altijd nog Narah de schuld geven! “Pleasure to meet you, Oriël.” Zijn Puffoonse accent was onmiskenbaar. Vriendelijk had hij haar daarop toegeknikt en gebaarde richting de kan heet water als om te vragen of ze nog een refill wilde van haar thee. “I… am a bit ashamed to admit your name doesn’t ring a bell. What class do you teach?” Nieuwsgierig boorden de zilveren ogen zich in de blauwe.

@Miss Oriël

Amalgram...

Hij had een prettige energie. Dat was een van de eerste dingen die ze aan hem merkte. Levendig en avontuurlijk. Wat dat betrof paste de onstuimigheid van de jonge puppy inderdaad bij hem. Gedachteloos waren haar vingers langs de zachte vacht van de hond blijven gaan in een herhaalde, liefkozende beweging. Ondertussen het dier verdrinkend in aandacht zowat. Een zachte lach ontsnapte haar daarom ook toen hij reageerde op de woorden die ze tot de pup gesproken had. Ja, deze twee waren voor elkaar gemaakt. Dat voelde ze nu al. Na zichzelf voorgesteld te hebben was ze ook opgestaan, de hond nog dicht bij zich om de deur van de lerarenkamer te sluiten. 'Careful..,' Ze keek even om toen hij bijna naast de mok schonk om vervolgens zacht de hond weer neer te zetten zodat deze verder kon met haar drukke avonturen en het ontdekken van nieuwe geuren. Met een kleine, vertederde glimlach had ze nog een laatste blik op de pup geworpen voordat ze terug naar de tafel was gelopen. 'Please..,' knikte ze op zijn onuitgesproken vraag over de thee. Misschien dat wat extra warm water de thee weer enigszins drinkbaar kon maken. Ze nam weer plaats op haar stoel terwijl haar handen de mok weer omsloten. I teach divination. Things like.. tarot reading, chakra's, aura's...,' Haar blik ging even naar de mok terwijl ze voorzichtig een slokje nam. Hmm.. iets beter, waarna haar blauwe ogen zich weer opsloegen naar hem. '..tea leaf reading,' eindigde ze om daarmee ook meteen aan te geven hoe ze zijn naam wist.

@Master Lothbrok

***

Nadat de deur van de lerarenkamer veilig dicht was gedaan en de spartelende Eska weer op de grond was gezet, leek Hjalmar pas echt te kunnen ontspannen. Hij zou het niet snel hardop toegeven, maar die kleine haarbal ging hem nu al aan het hart. Wat… misschien in enige overbezorgdheid resulteerde soms. Zijn blik was dan ook waakzaam op de puppy blijven hangen terwijl ze door de ruimte op ontdekkingstocht ging. Even haperde zijn ademhaling toen de mini-stormram iets te hard tegen een bijzettafel beukte, waardoor een bloemenvaas waarschuwend heen en weer zwiepte. Onbewust had zijn hand zich al geheven om het dier desnoods met lucht magie naar zich toe te zuigen voor ze door iets geraakt kon worden, maar… gelukkig waggelde Eska al snel weer vrolijk verder. Pfew. That was close. God, was dit hoe zijn moeder zich vroeger had gevoeld…?
Zijn eigen hartkloppingen negerend, nam hij vlug een grote slok koffie, onderwijl luisterend naar zijn collega. Ook haar theemok werd bijgevuld en uitnodigend dichterbij geschoven. “Divination, huh?” Oh zijn aandacht was duidelijk gewekt… en een vrolijke lach klonk bij de laatste woorden. “You know my name thanks to your drink? That’s amazing!” Iemand was onder de indruk. Met kinderlijk enthousiasme had hij haar gadegeslagen. “What else do you know about me? Wait… Do you need my hand for that?” Zonder enige reserves werd de grote, ruwe hand haar al toegestoken. Eska had ondertussen een comfortabel plekje gevonden tussen zijn gympen om hier in te storten en even bij te komen van haar drukke dag. Hè hè…

@Miss Oriël

Amalgram...

Auch.. haar blik veranderde weinig maar ze bleef de kleine pup even scherp in de gaten houden toen ze met een wel.. erg harde klap tegen een bijzet tafel liep. Ze leek.. bijzonder veerkrachtig te zijn echter. Oriëls blik verschoof daarna wat opzij. Hij had al klaargezeten om haar te helpen. Haar blik was iets langer blijven hangen. Nadenkend.. bijna.. waarna ze terug gelopen was naar haar stoel aan de tafel en het gesprek met hem weer had opgepakt.
'Well... actually.. I knew your name thanks to your eyes. There is a reason people call them the windows of the soul. Eyes.. can tell a lot about a person. Their true intentions. Their deepest feelings,' ze zweeg even.. voor ze zich besefte hoe dit geklonken moest hebben. 'Not that I.. read your entire life. I would never do such a thing without permission. But some things... shallow things like names.. slip through..,' legde ze vervolgens uit. Het was duidelijk merkbaar dat ze niet veel goede ervaringen had wanneer ze mensen over haar divinatie technieken vertelde. Vandaar dat heel even.. voor een seconde.. een onverwachte flikkering in haar lokken plaatsvond. Een zacht glanzend oranje tussen het paars en rood. Heel even maar. Toen was het weer weg. Precies op het moment dat tot haar doordrong hoeveel oprechte enthousiasme in zijn stem door had geklonken. Dat was haar ongewoon. Ze bleef een paar tellen stil. Haar ogen gingen van zijn hand.. naar hem. 'You.. want me to read your hand?' Een kleine, onverwachte glimlach toonde zich op haar gezicht waarna ze zacht zijn hand in de hare nam.. en zijn andere ook pakte. 'With handreading.. you read them together. They are two halves of a whole... of you. They are different and the same. But they both create you..,' vertelde ze, zich inhoudend. Ze gaf niet aan het lesgeven nu. Daarna verschoof haar blik terug naar zijn handen. 'You are thirty two years old.. you have three siblings.. my.. condolences about.. Rune..,' ze had even zacht gesproken en hem kort aangekeken. 'You come from Puffoon but your connection with water is just as strong.. You are loyal. You will always fight for what is right.. no matter the cost..,' Ze viel opnieuw stil.. langer nu. Iets in haar blik veranderde waarna ze voorzichtig opkeek. 'You lost some people. Very recently...,' Ze vouwde zacht zijn handen dicht. 'I know it is tough. But they will be okay. I promise you... that they will be fine... They are protected..,' eindigde ze zacht en liet zijn handen los.

@Master Lothbrok

***

PROFILE MAGICIAN