Hij heeft een klein mapje in zijn handen, met de informatie over de student die hij nu verwacht. Syrax, een student met de krachten van een lucht- en vuurmagiër. Een heel interessante combinatie. Lucht magiërs hebben het meestal het makkelijkste met deze spreuk, sinds ze al de lucht gebruiken om hun magie uit te oefenen. Al had die eerst vuurmagie geschreven. Wat dus maakt dat Aido ervan uit gaat dat vuur zijn primaire kracht is. Met vuur heeft hij ook wel eens iets leuks in gedachten. Even kijkt hij naar de open haard achter hem. Het is al even geleden dat die nog gebruikt is en de koelte van de kamer is daardoor ook voelbaar. Lang duurt het niet voor hij een klop op de deur hoort. Hij kijkt verrast op, want hij had niet verwacht dat de student zo snel zou toekomen. "Goedemorgen Syrax," glimlacht hij de jonge goedkeurend toe. Mensen die goed op tijd komen kan hij wel waarderen. Hij wacht tot de student de stoel heeft ingenomen. Dan sluit hij het mapje, legt die op de bureau achter hem en kijkt de jongeman voor hem eventjes aan. Meteen valt hem de jonge, levendige verschijning op. Al kan hij ook wel een vermoeide blik in de jongen terug vinden. "Fijn dat je er zo snel bent," begint Aido en hij staat recht in zijn stoel. Hij gaat naar het mandje naast de open haard en ziet dat daar nog twee stukken houtblokken in liggen. "Moet ik eens dringend verandering in brengen," spreekt hij meer tegen zichzelf en als notitie in zijn gedachten. Terug met zijn stem richting de student: "Het ziet er naar uit dat het alsmaar kouder gaat worden." Als de twee laatste blokken in de haard staan, draait hij zich weer om. "Ik heb gezien dat je zowel vuur als lucht in je genen hebt. Kan je mij eens zeggen hoe goed je die twee kunt beheersen? En kan je ook een klein vuurtje in de haard zetten. Dan kunnen we ook meteen gebruik maken van wat je al hebt," vraagt Aido met een kleine knipoog aan het einde om te zien hoe nieuwsgierig de student is ingesteld.

Toch wel onder de indruk draait Aido zich om, met zijn beide handen verstrengelt op zijn rug, als de jongen spreekt over vleugels om op tijd te komen. "God, I would do anything to sleep a little bit longer," grapt hij, al is het geen grap, want ja deze master houdt wel van zijn slaap. Nadat hij de laatste houtblokken in de haard had gelegd en in zijn gedachten een kant tekening had gemaakt, draait hij zich weer om naar zijn student en luistert hij aandachtig naar die zijn verhaal. Hij slaagt alles op, ook om te zien of hij iets moet aanpassen aan zijn lesgeven naargelang wat de studenten hem aanreiken. Het heeft nooit zin om letterlijk alles van een boek over te nemen, dat draait toch alleen verkeerd uit. Aido heeft er een sport van gemaakt om van elke magie soort een element te gebruiken om zijn lessen in te mengen. Een student kan veel sneller iets oppikken als ze met iets bekend zijn, dat maakt de lessen interessanter voor hem, maar dat zorgt er ook voor dat hij zelf elke dag iets bijleert. Een kort 'Hmh' geluid ontsnapt zijn nadenkende gesloten lippen als de leerling vuur in de haard zet. Ook wel onder de indruk dat deze leerling niet zo iemand is dat even het beste van zijn krachten boven haalt en dus zijn energie voor verder in de les opgebruikt. Het is niet omdat het voor sommigen makkelijker gaat als anderen, dat het daarom niet vermoeiend is om met deze spreuk te werken. Toch herkend hij iets van spanning in de jongen, nog een belangrijk detail die hij even onder handen moet nemen. 'Much better' als hij de warmte van het vuur voelt, met daarbij het bijhorende geluid waar hij vandaag gebruik gaat maken. Hij kijkt de jongen recht aan als die spreekt, een goedkeurende glimlach bij diens woorden. Altijd aangenaam om met iemand als hij te werken. Gefascineerd voelt hij de wind door de ruimte gaan en hij schrikt in alle eerlijk wel heel kort op wanneer de stoel de tafel raakt. "Very good Syrax. I'm impressed," complimenteert hij de student.
"Voor we starten, zou ik graag willen dat je even op de grond naast de haard gaat zitten, in je meest comfortabele houding. Sluit dan je ogen en probeert op elk geluid van het brandend vuur te letten. Het klikkend, krakelend geluid dat het maakt, het omvallen van de stukken hout. Soms hoor je ook een windvlaag omdat er ineens een tocht vanuit de opening van de haard gaat. Probeer je dat allemaal eens levendig voor te stellen." Aido wilt eerst dat de jongen één wordt met het element. Niet zo zeer met de magie, maar met wat het doet, hoe het beweegt. Dit allemaal door alleen zijn hoor zintuigen te gebruiken, want men wordt vaak te veel afgeleid door wat we zien.
Afwachtend gaat stapt hij naar de tafel met diens mapje, laat de stoel staan voor wat hij is en maakt een paar notes met de bijhorende veer.

Speciaal om de jongen een moment van rust te geven, had Aido zich speciaal omgedraaid. Al is het ook voor hem ook even een moment om notities te maken voor als hij een andere les heeft voor de jongen en zichzelf niet moet herhalen. Nadat hij de notities had gemaakt, draait Aido zich weer om en wordt hij dan ook verrast door wat hij ziet. Mh, dit kan misschien toch een probleem worden. "Als je denkt dat je het allemaal goed in je hebt opgeslagen, kunnen we naar het volgende gaan. Probeert nu al het geluid een vorm te geven zoals je je windmagie zou gebruiken. Wel voorzichtig zijn. Er is een klein verschil tussen deze techniek en air magic." Aido gaat op een afstand van de student op zijn hurken zitten om hem even goed in oog te houden, maar ook speciaal recht voor hem. "Wordt één met het geluid en zijn golven om deze in mijn richting te duwen. In het begin kan even moeilijk worden omdat het een aanpassing wordt van wat je gewoon bent."